αντιμετωπιση φρικης απο απορριψη

ολο οσοι εχουμε μεταιχμιακη διαταραχη μας πιανει πανικος οταν ο ερωτικος συντροφος...κοινως μας φτυνει.Εκει η λογικη παυει να υπακουει κ το συναισθημα μας κουμανταρει οδηγοντας μας σε ακραιες συμπεριφορες..Αυτος ειναι κ ο βασικος λογος που παντα μενουμε μονοι...κ καθε φορα πιο μονοι κ κενοι με αμετρητα γιατι...μεχρι το γιατι να ειμαι εγω ετσι????ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ??κι οσο μας ποναει τοσο το συνανταμαι σαν να τεσταρει καποιος τς αντοχες μας....σαν να μας κηνυγαει η τυχη μας...Προσωπικα βγαινοντας απο τον ψυχιατρο μου νιωθω οτι μπορω να το αντιμετωπισω..στην καθημερινοτητα μου ομως αδυνατω... οποιος εχει βρει καποια λυση...ας βοηθησει.ειμαι μονη μου με το γιο μου κ νιωθω απαισια οταν με βρισκει αυτος ο πανικος..σα λυση μου σκεφτομαι οτι θα γραφω εδω εκεινες τισ κακες στιγμες παρα να στελνω 100 sms στον εκαστοτε..κ αςτ α διαβαζω μονη μου.κατι μπορει κ να γινει..εχω πιστει οτι δε φταιει η καψουρα για καποιον αλλα για οποιον αποορριπτει

βλεπω οτι ναι μεν διαβαζεται το θεμα μου αλλα δεν απανταται...εφτασα στο σημειο να αναρρωτιεμαι αν κανεις δεν εχει τα δικα μου συμπτωματα η κανεις δεν εχει βρει μια λυση..η κανεις δεν εχει θεληση να βοθησει...μια λυση...αν εχει κανενασ αυτα τα συμπτωματα τι κανει???

Δεν εισαι μονη σου φιλη μου. Ολοι λιγο πολυ το νοιωθουμε, εξαρταται απο το ποσο δυνατοι χαρακτηρεςειμαστε για να το αφησουμε πισω μας και να παμε παρακατω. Εγω ως τωρα ημουν πολυ δυνατη. Δεν μασουσα πουθενα. Το κακο ειναι οτι οσο σε φτυνουν τοσο κολλας. Σαν το γραμματοσημο ενα πραγμα. Εισαι χωρισμενη? Ο αντρας σου σε εφτυσε ή άλλος?
Εγω που λες ημουνα στον κοσμο μου. Δεν με ενοιαζε τιποτα και κανενας. Εγωνα ειμαι καλα και οι γκομενοι βρισκονται. Ωσπου εγινε το τραγικο και ανεπανορθωτο. Καψουρευτηκα καποιον και επειδη μου την εφερε κανονικα το εβαλα σκοπο της ζωης μου να τον εκδικηθω. Δεν μπορεις να σκεφτεις τι σκαρφιστηκα να του κανω. Ηθελα να τον δωνα ματωνει οπως ματωσα και γω. Το αποτελεσμα ηταν να ματωσω και παλι εγω ακομα περισσοτερο. Ακομα δεν το εχω αποβαλλει εντελως απο μεσα μου. Με τρωει ακομα. Νοιωθω ενα καψιμο στο στομαχι. Στην αρχη δεν κοιμομουν.Μια δυο ωρες μονο και ξυπνουσα με φοβερη ενταση. Δεν μπορουσα να σταθω. Ηθελα να τον εξαφανισω. Τωρα καταλαβαινω οτι ο καθενας παιρνει οτι του αξιζει. Εγω πηρα αυτο που αξιζα, γιατι αξιζα να παθω αυτο που επαθα. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο σ\'αυτη τη ζωη. Ολα εχουν το τιμημα τους. Προσπαθω να δω μπροστα τωρα και να φυγω. Καπου ξαναγυριζω (στη σκεψη μονο) αλλα το προσπαθω πολυ και του γυριζω και παλι την πλατη. Ειναι και θεμα αξιοπρεπειας.

o αντρς μου πεθανε πριν εναμιση χρονο και μαζι με μεταιχμιακη διαταραχη προστεθηκε κ η μειζων καταθλιψη...ηταν ο μονος που με ανεχοταν...τελος παντων δεν αντεχω να μιλαω για αυτο...ποναει..ομως πριν απο τον αντρα μου αλλα κ μετα(υστερα απο προτροπη του πρωην ψυχιατρου μου να γνωρισω αλλον εστω κ με το ζορι...)ολοι μολις βλεπουν τα σωψυχα μ ου την κανουν χαλαρα.εκτος απο τον αντρα μου δεν καψουρευτηκα κανεναν .Οι υστεριες στο φτυσιμο εχουν να κανουν με την οριακη διαταραχη που ομως ο καινουργιοσ μου ψυχιατρος ειπα οτι μπορει να αποκτησω αυτοελεγχο...δεν εχει να κανει με καψουρα εχει να κανει με την κρισαρα.δεν κολλαω στον χ η ψ αλλα στο φτου>βεβαια απο κανεναν δεν μπορεσα να κριψω οτι κατι δεν παει καλα με εμενα...κ εσι τον καθε που με πλησιαζει...μεγαλωνει το θεριο να του πιω το αιμα να με φτυσει με καθε δικιο κ μετα να αυτοτιμωρουμαι κ να κολλαω στα δικα μου σαλια στην τελικη....πιστεψε με ομως να κολλησεις συναισθηματικα με γκομενο δεν αξιζει...εγω με τις σχεσεις ειμαι αρρωστη

απλη ερωτηση: τινε αυτο που θελεις; πραγματικα

μακαρι να ηξερα...να τα βρω με τον εαυτο μου? να μείνω μόνη? να μην μεινω μονη???ο,τι θελω το φοβαμαι κ αντιστροφα φοβαμαι ολα τα θελω μου

το φοβομουν αυτο (κετο φοβαμε κ για μενα): παντα ο φοβος.


ομος,

\"κι οποιος φοβαται το θανατο, θα τον κουβαλα στους ωμους\" (ΦΓΛορκα)

καποτε προσαπαθησα να τον κανω φιλο μου αφου μου ειναι τοσο \"πιστος
\"....καποιες αλλες τν μισησα...καποιες τον αγνοω αλλα μετα απο καθε αγνοηση επιστρεφει δρυμητερος...σα να μου λεει\"καλος τη μου.....\"

να προσεχεις ποιες κανις φιλες σου. ινε σαν τον εαφτο σου- καπιες φορες ινε ο χιροτερος εχθρος

........

τελικα πως αντιμετωπιζεται αυτος ο πανικος της αποριψης?εμεινα με την απορια...

θα γραφω εδω τα ηληθια μνματα που θα μου ερχονται στο μυαλο εκεινες τις ηληθιες ωρες

Αντιμετώπιση απόρριψης;Χμμ ανάλογα την απόρριψη...Μάλλον κάνω χιούμορ...το σκέφτομαι λίγο και μετά περνάει και πάμε γι\'άλλα....Υπήρξαν απορρίψεις που στο μυαλό κράτησαν χρόνια.......

Quote:

---

Originally posted by interappted
ολο οσοι εχουμε μεταιχμιακη διαταραχη μας πιανει πανικος οταν ο ερωτικος συντροφος...κοινως μας φτυνει.Εκει η λογικη παυει να υπακουει κ το συναισθημα μας κουμανταρει οδηγοντας μας σε ακραιες συμπεριφορες..Αυτος ειναι κ ο βασικος λογος που παντα μενουμε μονοι...κ καθε φορα πιο μονοι κ κενοι με αμετρητα γιατι...μεχρι το γιατι να ειμαι εγω ετσι????ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ??κι οσο μας ποναει τοσο το συνανταμαι σαν να τεσταρει καποιος τς αντοχες μας....σαν να μας κηνυγαει η τυχη μας...Προσωπικα βγαινοντας απο τον ψυχιατρο μου νιωθω οτι μπορω να το αντιμετωπισω..στην καθημερινοτητα μου ομως αδυνατω... οποιος εχει βρει καποια λυση...ας βοηθησει.ειμαι μονη μου με το γιο μου κ νιωθω απαισια οταν με βρισκει αυτος ο πανικος..σα λυση μου σκεφτομαι οτι θα γραφω εδω εκεινες τισ κακες στιγμες παρα να στελνω 100 sms στον εκαστοτε..κ αςτ α διαβαζω μονη μου.κατι μπορει κ να γινει..εχω πιστει οτι δε φταιει η καψουρα για καποιον αλλα για οποιον αποορριπτει

---

Έχουμε καψουρευτεί την απόρριψη.....Συμφωνώ...

Quote:

---

Originally posted by interappted
τελικα πως αντιμετωπιζεται αυτος ο πανικος της αποριψης?εμεινα με την απορια...

---

με ψυχοθεραπεία....χαχα..Ε,μα ρωτάς τα αυτονόητα.....

Η ψυχίατρος προσπαθεί στις τελευταίες συνεδρείες να με πείσει-προσπαθεί πολύ-ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα απόρριψη...Δεν το έχω εξηγήσει-κατανοήσει απόλυτα το σκεπτικό...