δεν νιώθω ερωτική έλξη

Καλησπέρα,

Το δικό μου προβλημα εχει να κανει με το θεμα της ερωτικης ελξης: δηλαδη, δεν θυμαμαι ποτε σαν αγορι ή μεγαλωνοντας (τωρα ειμαι 29) να ενιωσα ερωτικη ελξη για καποια ή καποιον.

Εχω σεξουαλικες ορμες που ικανοποιω με αυνανισμο ή επισκεψεις σε πορνες, αλλα αυτο εχει να κανει μονο με το θεμα της πραξης του σεξ.
Βλεπω αλλους που λενε κοιτα μια γκομεναρα, εγω κοιταζω και δεν βλεπω τιποτα...
Τον τελευταιο καιρο σκεφτομαι πως πρεπει και εγω να βρω μια κοπελα για να μην ειμαι μονος μου, αλλα πως να κανω μια προσεγγιση οταν καμια (και κανενας επισης) δεν με κανει να σκεφτω αυτη/αυτος με ελκυει, θελω να κανω κατι μαζι της/του...

Τι μπορει να φταιει λετε; Να ειναι ψυχολογικο, θεμα αυτοπεποιθησης ή κατι παρεμφερες;

Επισης θελω να σημειωσω οτι στο τομεα των συνεργασιων ή φιλιας δεν εχω θεμα προσεγγισης, οταν με ενδιαφερει καποιος παω εγω και μιλαω και προσπαθω να κανω μια φιλια/συνεργασια.

Στο ερωτικο τομεα ομως ποτε δε περασε απο το μυαλο μου, και τωρα που το σκεφτομαι νιωθω ταυτοχρονα ενα φοβο αλλα και μια αδιαφορια.
Με εχει προβληματισει αυτο πολυ. Τι λετε μου συμβαινει; Μηπως χρειαζομαι ειδικο;

(Να σημειωσω οτι ενω εχω πολυ μεγαλη πεποιθηση στο μυαλο και στα λεφτα μου, δεν ισχυει το ιδιο για την εμφανιση μου, την οποια προσπαθω τωρα να βελτιωσω, βασικα να παρω μυες γιατι ειμαι πολυ αδυνατος, οριακα ανορεκτικος...)

Άλλο συνεργασίες/ φιλίες και άλλο έλξη/έρωτας. Μπορεί να μην αντιμετωπίζεις κανενα απολύτως πρόβλημα συναναστροφής με γυναίκες σε επίπεδο συνεργασίας και φιλίας ενώ σε ερωτικό επίπεδο να μην τολμάς ούτε την προσέγγιση για γνωριμία. Τα αρνητικά που περιγραφεις (ανορεκτικος, αδυνατος κλπ) κυριαρχούν στη σκέψη σου και μπλοκάρουν όταν σκέφτεσαι τον εαυτο σου ερωτικα. Όταν συναναστρέφεσαι στο πρωτο επίπεδο που σου περιγραφω τα αρνητικα αυτα βρίσκονται στο περιθωριο. Δε συμβαινει όμως το ίδιο όσον αφορα στο ερωτικο επίπεδο, αφού με την παροδο των χρονων, από μικρες ηλικίες, αυτα που σου λειπουν έχουν ριζωσει μέσα σου ως το προαπαιτούμενο δημιουργίας σχέσης. Χρονια πριν, κάποτε αυτο ξεκίνησε ως αμφιβολία για το αν εχοντας αυτα μπορεις να κανεις σχεση και βλεποντας άλλους να εχουν τα χαρακτηριστικα αυτα αυτο λειτουργουσε για σενα μειονεκτικα. Με την πάροδο του χρονου και χωρις να κανεις κατι να το επαληθευσεις στην πράξη (να επιδιωξεις να κανεις σχεσεις δλδ παρα αυτα που θεωρουσες αρνητικα για να δεις αν οντως παιζει ρόλο ή ειναι απλα στη σκεψη σου) με τη συνεχη αναμοχλευση στη σκεψη ότι αυτα που σου λειπουν ειναι αυτ απου χρειαζονται για να γινει σχεση, οδηγησε στην τυατιση, ελλειψη τους ίσον ανικανότητα για σχεση και χωρις να το καταλαβεις ριζωσε στη σκεψη σου τελικα ως δεδομένο. Ως δεδομενο που σε κρατησε στην αδρανεια και τωρα και λόγο ηλικιας όπου η επιδιωξη σχεσης ειναι πρωταρχικης σημασιας στη ζωη καποιου ερχεσαι προσωπο με προσωπο με αυτο και θα πρεπει να ξεκινησεις εναν αγωνα για να το ανατρεψεις. Πως? βελτιωνοντας ψυχικα και σωματικα τον εαυτο σου (γυμναστηρια, διατροφη αλλά και με τη σκέψη συναισθανόμενος το παραλογο της πεποίθησης αλλά βλεποντας και στην πραξη ότι αυτη δεν λειτουργει πχ βλεπεις αδυνατους σαν εσενα να ειναι σε σχεση και με την προσεγγιση, να δεις αν υπαρχει ανταποκριση από κοπέλες που ειμαι σιγουρος ότι από εστω καποιες θα υπαρχει).
Το άλλο ενδεχόμενο είναι πρόβλημα φοβίας ή χαμηλής αυτοπεποίθησης. Αυτο όμως δε μου φαινεται να συμβαινει γιατι αυτος που φοβαται ποθει ερωτικα αλλά δεν πλησιαζει αυτην που ποθει. Φοβος υπάρχει επίσης όταν δεν έχεις εξοικειωθει με κάτι, δλδ αφου δεν ειχες ποτε σχεση με γυναικα ειναι φυσικο να κομπλάρεις για κατι που σε ερωτικο επιπεδο σου ειναι αγνωστο και αυτο σε αποτρεπει από του να ξανοιχτεις και να πλησιαζεις.
Βεβαια το να νοιώσεις ερωτική έλξη για κάποια ειναι και θέμα κλικ. Μπορει να παρελαυνουν μπροστα σου και να μη σου προκαλείται τίποτα, στις πάρα πολλές και στην μακροχρονια απάθεια να δεις καποια που να βιώσεις έντονα συναισθήματα, δλδ ανεξηγητα ή για καποια χαρακτηριστικα της να σου αρεσει. Η συχνη επαφη με πόρνες μπορει να οδηγει σ αυτη την απαθεια.

Έχεις δίκιο Γιάννη,

Γενικά σαν έφηβος/νεαρός ένιωθα πολύ μειονεκτικά απέναντι στα άλλα αγόρια, δηλαδή θεωρούσα πως δεν ήμουν αρκετά αρρενωπός για να αρέσω.
Επίσης, όταν τέλειωσα το Λύκειο μου την έπεσε μια συμμαθήτρια και φίλη μου (μάλιστα μετά από μια πρώτη χυλόπιτα που της έριξα μου την ξαναέπεσε μετά από κάτι μήνες, την δεύτερη φορά πολύ ανοιχτά στο στυλ είχα κάποια ιστορία, αλλά τον έδιωξα γιατί θέλω εσένα), αλλά δεν έκανα τίποτα γιατί τότε φοβόμουν ότι μια σχέση θα επιρρέαζε τις σπουδές μου στο ΕΜΠ.

Οπότε ίσως και να φοβόμουνα το γεγονός της έλξης, οπότε υποσυνείδητα το απωθούσα...
Ωστόσο, τώρα θα ήθελα να φύγω από αυτή την κατάσταση, και δεν ξέρω αν μπορώ. Όπως επίσης δεν μπορώ να καταλάβω τι θα έκανε μια κοπέλα να νιώσει έλξη, ώστε να κάνω μια σχέση...

Στην κοπέλα υποθέτουμε ότι θα αρέσεις εσύ.
Στο άλλο θέμα που λες, πιστεύεις ότι η κατάσταση που θες να "φύγεις" είναι το ότι δεν νιώθεις έλξη, ή ότι θες να κάνεις σχέση?
τι πιστεύεις ότι σε εμποδίζει να προχωρήσεις?

Ότι ενώ από την μια θα ήθελα να έχω κάποια να μοιράζομαι κομμάτια της ζωής μου μαζί της, από την άλλη ο εαυτός μου δεν θέλει να μπει στην διαδικασία της γνωριμίας/προσέγγισης ώστε να συμβεί αυτό, δηλαδη εχω ενα αισθημα αδιαφοριας και απαξιωσης της διαδικασιας (ειναι οξυμορο το ξερω).
Αλλά ούτε νιώθω έστω κάποια φυσιολογική ορμή να το κάνω στην καθημερινοτητα μου -- π.χ., δεν είμαι ο άνθρωπος που περπατά στον δρόμο και κοιτάει αν περνάνε όμορφες κοπέλες (ή έστω άντρες) ή πάει σε κάποια κοινωνική εκδήλσωση και κάνει το ίδιο. Οταν έχω πολύ καιρο να κανω σεξ, τοτε ο εαυτός μου το μονο που μου λεει ειναι παρε τηλεφωνο την ταδε, πληρωσε 200 ευρω, κανε την δουλεια σου, και φυγε...

οκ μαλλον δεν είσαι σε φάση να κάνεις σχέση, υπάρχει λόγος που πρέπει να πιεστείς? νομίζω πως το μοιρασμα που αναφέρεις μπορει να στο προσφέρει όμορφα και μια φιλία.

Πάντως έχεις όρμες αλλιώς δεν θα στρεφόσουνα στις πληρωμένες...
Έχεις σκεφτεί ποτέ όταν νιώθεις σε σεξι διάθεση να προσεγγίσεις κάποια κανονική κοπέλα? και που ξέρεις, ίσως βρεις και το άλλο στοιχείο της συντροφικότητας σε ένα άτομο που σε ανάβει και όλα θα είναι μια χαρά!

Quote:

---

Originally Posted by Elena Episkeptis

οκ μαλλον δεν είσαι σε φάση να κάνεις σχέση, υπάρχει λόγος που πρέπει να πιεστείς? νομίζω πως το μοιρασμα που αναφέρεις μπορει να στο προσφέρει όμορφα και μια φιλία.

Πάντως έχεις όρμες αλλιώς δεν θα στρεφόσουνα στις πληρωμένες...
Έχεις σκεφτεί ποτέ όταν νιώθεις σε σεξι διάθεση να προσεγγίσεις κάποια κανονική κοπέλα? και που ξέρεις, ίσως βρεις και το άλλο στοιχείο της συντροφικότητας σε ένα άτομο που σε ανάβει και όλα θα είναι μια χαρά!

---

Αυτο που φοβαμαι ειναι οτι ισως να εχω αποσυνδεσει στο υποσυνειδητο μου τις ορμες με την αναζητηση συντροφου...
Επισης, μιας και ειμαι πλεον 29, φοβαμαι οτι οι φιλιες δεν μπορουν πλεον να λειτουργησουν οπως στην εφηβικη μας ηλικια και το πανεπιστημιο, δηλ. καθενας βρισκει ενα ταιρι και πλεον εχει ολο και λιγοτερο χρονο για τους φιλους... Ειναι δηλαδη αλλη φαση ζωης...

Quote:

---

Originally Posted by soteri0s

Έχεις δίκιο Γιάννη,

Γενικά σαν έφηβος/νεαρός ένιωθα πολύ μειονεκτικά απέναντι στα άλλα αγόρια, δηλαδή θεωρούσα πως δεν ήμουν αρκετά αρρενωπός για να αρέσω.
Επίσης, όταν τέλειωσα το Λύκειο μου την έπεσε μια συμμαθήτρια και φίλη μου (μάλιστα μετά από μια πρώτη χυλόπιτα που της έριξα μου την ξαναέπεσε μετά από κάτι μήνες, την δεύτερη φορά πολύ ανοιχτά στο στυλ είχα κάποια ιστορία, αλλά τον έδιωξα γιατί θέλω εσένα), αλλά δεν έκανα τίποτα γιατί τότε φοβόμουν ότι μια σχέση θα επιρρέαζε τις σπουδές μου στο ΕΜΠ.

Οπότε ίσως και να φοβόμουνα το γεγονός της έλξης, οπότε υποσυνείδητα το απωθούσα...
Ωστόσο, τώρα θα ήθελα να φύγω από αυτή την κατάσταση, και δεν ξέρω αν μπορώ. Όπως επίσης δεν μπορώ να καταλάβω τι θα έκανε μια κοπέλα να νιώσει έλξη, ώστε να κάνω μια σχέση...

---

Αν δεν ήσουν αρρενωπός δεν θα σου την έπεφτε η συμμαθητρια σου. Κι εμενα μου την πέφτανε αλλά έφευγα γιατι όπως και συ φοβομουνα ότι θα επηρεαζε τις σπουδες μου και σκεφτομουνα σαν μαλακας ότι θα γυριζει να με σχολιάζει ο καθενας που ειμαι με γυναικα και να νοιωθω αβολα. Τωρα τι τα συζηταμε... Έστω εκ των υστερων καταλαβαίνουμε ότι υποτιμούσαμε τον εαυτο μας. Θεωρουσαμε τους εαυτους μας λιγο πολύ αχρηστους ενώ κάποιοι/καποιες μας εκτιμουσαν γι αυτο που πραγματικα ήμασταν και όχι γι αυτο το οποιο πιστευαμε ότι ήμασταν ήτοι υποτιμούσαμε εμας. Και γιατι αυτες δεν επελεγαν κάτι κορμαλιάδες που εμεις τους θεωρουσαμε ως δεδομένο καλύτερους μας?
Ειναι η φαση που βρισκεσαι τωρα γι αυτο δεν κοιταζεις κοπελες. Αμα στη σκεψη σου δημιουργηθει η αναγκη για σχεση (θα σου ρθει χωρις να το καταλαβεις) για συνδεση και για κατι σοβαρο τοτε όχι μονο θα κοιτας αλλά δειλα δειλα θα ξεκινησεις να πλησιαζεις. Φροντισε όμως να μην περασει αρκετος καιρος.
Η ελξη μπορει να ναι θεμα χημειας, μπορει να δημιουργηθει και μεσα από τη γνωριμια με τον καιρο, μπορεις όμως και να την προκαλεσεις μεσα από το υφος και τα υπονοούμενα που ριχνεις σε καποια στελνοντας της εμμεσα το μηνυμα ότι σε ενδιαφερει.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αν δεν ήσουν αρρενωπός δεν θα σου την έπεφτε η συμμαθητρια σου. Κι εμενα μου την πέφτανε αλλά έφευγα γιατι όπως και συ φοβομουνα ότι θα επηρεαζε τις σπουδες μου και σκεφτομουνα σαν μαλακας ότι θα γυριζει να με σχολιάζει ο καθενας που ειμαι με γυναικα και να νοιωθω αβολα. Τωρα τι τα συζηταμε... Έστω εκ των υστερων καταλαβαίνουμε ότι υποτιμούσαμε τον εαυτο μας. Θεωρουσαμε τους εαυτους μας λιγο πολύ αχρηστους ενώ κάποιοι/καποιες μας εκτιμουσαν γι αυτο που πραγματικα ήμασταν και όχι γι αυτο το οποιο πιστευαμε ότι ήμασταν ήτοι υποτιμούσαμε εμας. Και γιατι αυτες δεν επελεγαν κάτι κορμαλιάδες που εμεις τους θεωρουσαμε ως δεδομένο καλύτερους μας?
Ειναι η φαση που βρισκεσαι τωρα γι αυτο δεν κοιταζεις κοπελες. Αμα στη σκεψη σου δημιουργηθει η αναγκη για σχεση (θα σου ρθει χωρις να το καταλαβεις) για συνδεση και για κατι σοβαρο τοτε όχι μονο θα κοιτας αλλά δειλα δειλα θα ξεκινησεις να πλησιαζεις. Φροντισε όμως να μην περασει αρκετος καιρος.
Η ελξη μπορει να ναι θεμα χημειας, μπορει να δημιουργηθει και μεσα από τη γνωριμια με τον καιρο, μπορεις όμως και να την προκαλεσεις μεσα από το υφος και τα υπονοούμενα που ριχνεις σε καποια στελνοντας της εμμεσα το μηνυμα ότι σε ενδιαφερει.

---

Πολύ ωραία η απάντηση σου Γιάννη γιατί ειναι σαν με φωτογραφιζει... Εσυ ομως, που επεσες στην ιδια παγιδα, σε τι ηλικια ηρθες αντιμετωπος με την πραγματικοτητα;
Μπορεσες και πως να ξεπερασεις τα καταλοιπα του παρελθοντος;

Quote:

---

Originally Posted by soteri0s

Πολύ ωραία η απάντηση σου Γιάννη γιατί ειναι σαν με φωτογραφιζει... Εσυ ομως, που επεσες στην ιδια παγιδα, σε τι ηλικια ηρθες αντιμετωπος με την πραγματικοτητα;
Μπορεσες και πως να ξεπερασεις τα καταλοιπα του παρελθοντος;

---

Εγώ βλέπω γενικά το πρόβλημα σε μια ολική αντιμετώπιση της ζωής λόγω της άνεσης και των χρημάτων (δηλαδή γυάλας που εμποδίζει να δούμε την ζωή). Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να κάνεις ασκήσεις μόνος σου για να γίνεις πιο ανθρώπινος. Δηλαδή να απλοποιήσεις την ζωή σου και να είσαι πιο κοντά στους ανθρώπους (απο το να πάς στην Λαική για ψώνια, μέχρι να παίρνεις μέσα μαζικής μεταφοράς εως να κουβεντιάζεις με όλους και να επισκέπτεσαι και άλλες περιοχές. Και μόνο η ενέργεια του χώρου θα σε αλλάξει. Στόχος σου είναι να βγείς απο την γυάλα και την απομόνωση στην οποία έχεις βάλει τον εαυτό σου και να γνωρίσεις την έλξη και τον έρωτα μέσα απο τους άλλους. Επειδή έχω περάσει απο το στάδιο της απάθειας προς την ζωή και τους ανθρώπους έμαθα με σκληρό τρόπο πως να το ξεπερνάω. Το να πληρώνεις ιερόδουλες είναι περιοριστικό εως κάποιο βαθμό διότι σου αποστερεί αισθήματα. Μόνο όταν νιώσεις, πονέσεις, κλάψεις, χαρείς, γελάσεις θα ενεργοποιήσεις τα συναισθήματα σου και θα αρχίσεις να δημιουργείς έλξη (Behaviour Modification) και θα φτιάξεις το δικό σου μοντέλο ιδανικού συντρόφου.
Μια άλλη άσκηση επίσης είναι να κάτσεις μπροστά στον καθρέφτη με φωτογραφίες απο διάφορες φάσεις της ζωής σου (άνετα, αφού έχεις χαλαρώσει, έχεις κάνει μπάνιο, ανάψει κεράκια με το αγαπημένο σου γλυκό, ποτό κλπ) και να φέρεις νοητά στον καθρέφτη την ηλικία που πιστεύεις ότι δημιουργήθηκε το ζήτημα (πιστεύω ότι είναι πιο παλιά απο όσο νομίζεις) και να μιλήσεις φωναχτά για το ζήτημα με τον εαυτό σου. Θα ενθουσιαστείς με τα αποτελέσματα και θα βγούν και άλλα θέματα.....

Quote:

---

Ότι ενώ από την μια θα ήθελα να έχω κάποια να μοιράζομαι κομμάτια της ζωής μου μαζί της, από την άλλη ο εαυτός μου δεν θέλει να μπει στην διαδικασία της γνωριμίας/προσέγγισης ώστε να συμβεί αυτό, δηλαδη εχω ενα αισθημα αδιαφοριας και απαξιωσης της διαδικασιας (ειναι οξυμορο το ξερω).
Αλλά ούτε νιώθω έστω κάποια φυσιολογική ορμή να το κάνω στην καθημερινοτητα μου -- π.χ., δεν είμαι ο άνθρωπος που περπατά στον δρόμο και κοιτάει αν περνάνε όμορφες κοπέλες (ή έστω άντρες) ή πάει σε κάποια κοινωνική εκδήλσωση και κάνει το ίδιο. Οταν έχω πολύ καιρο να κανω σεξ, τοτε ο εαυτός μου το μονο που μου λεει ειναι παρε τηλεφωνο την ταδε, πληρωσε 200 ευρω, κανε την δουλεια σου, και φυγε...

---

να σου πω την αλήθεια ακούγεσαι σαν απλά να βαριέσαι, γιατί γνωρίζεις πως μία σχέση απαιτεί κόπο και προσπάθεια, στην ουσία απαξιώνεις την διαδικασία που σου φαίνεται σχετικά επίπονη ενώ μπορείς να έχεις άμεσα σεξ ότι ώρα το ζητήσεις, χωρίς καμία απολύτως προσπάθεια για αυτό, που δεν θεωρώ κακό απλώς πλέον έχεις συνηθίσει και εσύ την εύκολη λύση.

Μετά φυσικά ανακαλύπτεις οτι μία γυναίκα δεν είναι απλά για σεξ αλλά και σύντροφος και αντιλαμβάνεσαι οτι τελικά το έτοιμο φαϊ δεν σε καλύπτει αλλά και μέχρι τώρα δεν έκανες και κάτι άλλο. Και πάλι βαριέσαι ωστόσο να μπεις στη διαδικασία και γκρινιάζεις...

πολύ απλουστευμένο ακούγεται το ξέρω, αλλά μάλλον ξεκινώντας από το φόβο της απόρριψης κατέληξες να το απορρίπτεις πρώτος εσύ..

εγώ θα σε συμβούλευα να κόψεις τα πληρωτέα, από delivery να το ρίξεις στο κυνήγι...για δες αν πιάνει αυτό πρώτα..