ιδεοψυχαναγκασμος σε ολο του το μεγαλειο!!! :(
Μολις ανοιξα και ενα αλλο θεμα για το κατα ποσον σχετιζεται η παχυσαρκια με τα φαρμακα που παιρνουμε , που μας δινουν , που μας ποτιζουν! τεσπα! Τωρα θα μιλησω αμιγως για το προβλημα μου!. ΟΛΗ την μερα, ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ της μερας με βασανιζει η σκεψη μην εχω πει κατι κακο για δικο μου ανθρωπο ή ακομα χειροτερα μην εχω κανει κατι κακο σε δικο μου ατομο (πχ. να φιληθω με καποιον ενω εχω σχεση τωρα με το αγορι μου που αγαπαω πολυ 8 μηνες). Το ξερω βαθια βαθια μεσα μου οτι αυτα ειναι παρανοικα αλλα με τρελαινουν και μου καταργουν την ποιοτητα της ζωης μου!. Ολη την ημερα φοβαμαι για κατι. Τις προαλλες με ειχε πιασει να μην παθω καμια ανιατη ασθενεια, τωρα φοβαμαι οτι εχω απατησει το αγορι μου με καποιον και δεν το θυμαμαι. Μα ειναι ποτε δυνατον να χεις κανει κατι τετοιο και να μην το θυμασαι. ???? Επειδη σκεφτομαι ολη μερα αυτα τα σεναρια, αυτες τις σκεψεις μου που μου υποδουλωνουν τον ψυχισμο μου, τυχαινει καμια φορα να εχω πει κατι στην αδερφη μου ή στην μαμα μου και να μην το θυμαμαι μετα! Ε εκει τρελαινομαι. Με πιανει μετα εντονη σιγουρια οτι κατι κακο θα χω κανει και δεν θα το θυμαμαι(οπως δεν θυμομουν οτι ειχα πει κατι στην μαμα ή την αδερφη μου).. Θελα να βγω απο αυτο τον κικεωνα! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.Αυτο δεν ειναι ζωη, ειναι ολοημερο πενθος. Πενθω εξαιτιας των κατασκευασματων του νου μου! Φοβαμαι πως δεν θα περασει ποτε ο ιδεοψυναγκασμος, αλλα τουλαχιστον ας εχω εστω και με τα φαρμακα ενα καλυτερο επιπεδο ζωης και διαβιωσης διοτι εκτος απο τον εαυτο μου, κουραζω και τους αλλους!