Originally Posted by
stefanos14587
Η αναποφασιστικότητα μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Έχουν πέσει όλα μαζί : δουλειά, στρατός, μπάτσελορ. Δεν ξέρω τι θα κάνω από Σεπτέμβρη και δεν αντέχω αυτή την αβεβαιότητα. Δεν αντέχω να σκέφτομαι άλλο. Η Ανθούλα με κάλεσε Ρόδο. Η Εύα περιμένει να της απαντήσω αν θα πάω Σκοτία. Έλεγα να βρω δουλειά τώρα τον Αύγουστο στην Κρήτη αλλά τελικά δεν ξέρω αν θα είμαι σε φάση. Δεν ξέρω αν θα πάω στρατό φέτος. Δεν ξέρω αν θα κάνω το μπάτσελορ ή θα βρω δουλειά ή αν θα κάνω και τα δυο παράλληλα. Και δεν ξέρω και που. Αθήνα; Κρήτη; Θεσσαλονίκη; Και δεν ξέρω και τι ακριβώς θέλω να κάνω. Fuck! Είναι πραγματικά "αστα να πάνε" η κατάσταση. Γι' αυτό μάλλον κοιμάμαι τόσο πολύ. Για να μη σκέφτομαι. Και δε σκέφτομαι μόνο το μέλλον. Σκέφτομαι και το παρελθόν. Θα σπάσει το κεφάλι μου! Εσείς έχετε περάσει ποτέ φάση πολύ μεγάλης αναποφασιστικότητας; Να σας έχουν πέσει όλα μαζί και να μην ξέρετε τι να κάνετε;
Τέλος πάντων, διάβασα πάλι σήμερα το "ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ...ΖΗΣΕ!" (δεν είναι τυχαίο ότι διαβάζω αυτό το βιβλίο αυτήν την περίοδο - καθόλου τυχαίο!) και αντιγράφω μερικά αποσπάσματα. Θέλω τη γνώμη σας επί αυτών και θέλω και τη γνώμη σας γενικά για τη δύναμη της θετικής σκέψης, για το αν τελικά είναι όλα θέμα θετικής σκέψης και τη γνώμη σας γι' αυτά τα βιβλία που εξυμνούν τη θετική σκέψη. Εσας ποιά είναι η σχέση σας με τη θετική σκέψη;
"...Αν όμως ακολουθείς σκέψεις όπως "Η ζωή θα ήταν καλύτερη αν...", θα βρεθείς και πάλι στο έλεος των σκέψεων σου. Η μια σκέψη θα οδηγεί στην άλλη, η άλλη σε μια επόμενη, και ούτω καθεξής. Το μόνο θέμα είναι πόση αρνητικότητα μπορείς να αντέξεις. Αργά ή γρήγορα θα σε πάρει η κατηφόρα. Η πραγματική ευτυχία έρχεται όταν ηρεμείς το αναλυτικό σου μυαλό, όταν το αφήνεις να ξεκουραστεί".
"Η συνειδητότητα σου παράγει μια ακολουθία σκέψεων, τη μια αμέσως μετά την άλλη. Όταν εστιάζεις την προσοχή σου σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη σκέψη, αυτή είναι παρούσα και ορατή. Μόλις η προσοχή σου επικεντρωθεί κάπου αλλού, η σκέψη χάνεται από το μυαλό σου. Οι σκέψεις σου έρχονται και φεύγουν. Έχεις εκπληκτικά μικρή δυνατότητα ελέγχου του περιεχομένου των ίδιων σου των σκέψεων, εκτός αν προσπαθείς ενεργά να τις ελέγξεις. Αν συνειδητοποιήσεις ότι είσαι αυτός που διαμορφώνει τις ίδιες σου τις σκέψεις, και ότι το μυαλό σου δεν παράγει "πραγματικότητα" αλλά "σκέψεις", δε θα σε επηρεάζουν τόσο πολύ αυτά που σκέφτεσαι. Θα αντιμετωπίζεις τη σκέψη σου σαν κάτι που κάνεις, μια ικανότητα που έχεις, η οποία δημιουργεί τα βιώματα σου, παρά σαν μια πηγή πραγματικότητας. Οι σκέψεις σου δεν μπορούν να σου κάνουν κακό ή να σου προκαλέσουν κατάθλιψη από τη στιγμή που κατανοείς ότι είναι απλώς σκέψεις".
"Αν πιστεύεις ότι οι σκέψεις σου είναι πραγματικές - και αν αφήνεις τους άλλους να σε ενθαρρύνουν να αναλύεις τις χειρότερες από αυτές - θα βρεθείς με ακόμα περισσότερες. Όσο πιο πολύ σκέφτεσαι, τόσο μεγαλύτερες και σημαντικότερες θα φαίνονται οι σκέψεις σου, και τόσο πιο πολλές θα έχεις να αντιμετωπίσεις. Αφού τα συναισθήματά σου καθορίζονται από τις σκέψεις σου, αναπόφευκτα θα νιώθεις όλο και χειρότερα. Και δυστυχώς, επειδή θα νιώθεις πεσμένος, θα κάνεις ακόμα χειρότερες σκέψεις που πάλι θα πρέπει να αντιμετωπίσεις. Αυτή η ατελείωτη αρνητική δίνη ποτέ δε σε εξυψώνει εκεί που θα ήθελες να βρίσκεσαι. Θα ηρεμήσεις μόνο όταν αποφασίσεις να πεις "ως εδώ και μη παρέκει", όταν θα κάνεις μια νέα αρχή με λευκό μητρώο, με καθαρό μυαλό, και όταν θα αντιληφθείς ότι το μόνο πράγμα που συγκρατεί την κατάθλιψη σου είναι η ίδια σου η σκέψη. Πρέπει να πάψεις να εστιάζεσαι στην κατάθλιψη σου".
"Θα μπορούσες να σκέφτεσαι συνεχώς για εκατό ολόκληρα χρόνια και να μην καταφέρεις ποτέ να ξεφύγεις από τα νύχια της κατάθλιψης. Ο λόγος; Όταν το ηθικό σου είναι πεσμένο, παράγεις αρνητικές σκέψεις. Το μόνο που βλέπεις είναι αρνητικότητα. Ξέρεις ήδη ότι οι σκέψεις σου καθορίζουν το πώς νιώθεις. Έτσι, όταν κάνεις σκέψεις σε κατάσταση κατάθλιψης, απλώς χειροτερεύεις τα πράγματα".
"Όταν έχεις κατάθλιψη, το χειρότερο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις να σκέφτεσαι - ειδικά αν προσπαθείς να ξεφύγεις από την κατάθλιψη με τη σκέψη σου. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να "ρίχνεις λάδι στη φωτιά". 'Ισως πιστεύεις, όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι, ότι δεν μπορείς να πάψεις να σκέφτεσαι από τη στιγμή που σε παίρνει η κατηφόρα. Και παρόλο που είναι δύσκολο να σταματήσεις να σκέφτεσαι, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να κάνεις κάτι επειδή πιστεύεις ότι είναι λογικό και απαραίτητο, και στο να κάνεις ακριβώς αυτό, που είναι η πηγή του μαρτυρίου σου, ενώ το γνωρίζεις βέβαια. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι κάτι που έκανες ως τώρα σε πλήγωνε, θα βρεις έναν τρόπο να το σταματήσεις! Ο μόνος λόγος που στο παρελθόν προσπαθούσες να ξεφύγεις από την κατάθλιψη με τη σκέψη είναι το ότι δεν είχες άλλες εναλλακτικές λύσεις. Δε θα έριχνες αλάτι στην πληγή σου αν ήξερες ότι θα πέθαινες στους πόνους, έτσι; Η σκέψη των ώρα της κατάθλιψης είναι σαν ένας κουβάς αλάτι πάνω σε ένα βαθύ τραύμα!".
"Η υγιής ψυχολογική σου λειτουργία είναι αυτό που νιώθεις όταν τα πάντα φαίνονται καλά, όταν η ζωή φαίνεται απλή και έχεις μια αίσθηση προοπτικής. Είναι αυτό που νιώθεις όταν μπορούν να σε αγγίξουν τα απλά πράγματα στη ζωή...".
"Προσπάθησε να θυμηθείς την τελευταία φορά που συνέβη κάτι στη ζωή σου το οποίο θα ευχόσουν να μην είχε συμβεί, κι όμως διατήρησες την ψυχραιμία σου και μια αίσθηση προοπτικής. Πώς γίνεται και μερικές φορές μπορείς να διατηρήσεις αυτή την αίσθηση προοπτικής ενώ άλλες φορές νομίζεις ότι θα τρελαθείς; Η απάντηση είναι ότι μερικές φορές είσαι σε επαφή με την υγιή ψυχική σου λειτουργία και άλλες φορές όχι...Είναι μια αίσθηση με την οποία μπορείς να μάθεις να ζεις. Απλώς πρέπει να ξέρεις ότι είναι στη διάθεση σου και όταν θα θέλεις να εμφανίζεται, η επιθυμία σου θα πραγματοποιείται".
Και τέλος ένα απόσπασμα που δεν κατάλαβα καλά και θέλω τη βοήθεια σας :
"Πολλά από αυτά που πρέπει να ξέρεις για τους ανθρώπους μπορούν να συνοψιστούν σε δυο απλά πράγματα : ο καθένας μας είναι διαφορετικός - και όλοι είμαστε τόσο όμοιοι μεταξύ μας! Όταν λειτουργούμε με βάση την ψευδαίσθηση της προσωπικότητας ή τα διάφορα επιφανειακά συστήματα σκέψης μας, δεν είμαστε παρά απομονωμένα άτομα ανάμεσα σε δισεκατομμύρια άλλα, ο καθένας μας με την ατομική του ιστορία, με τις ιδέες, τα προβλήματα και με το δράμα του. Στο επίπεδο αυτό υπάρχει αποσύνδεση, διαμάχη, άγχος, σύγκρουση και πολλή δυστυχία. Όλοι σκέφτονται πυρετωδώς και, δυστυχώς, πιστεύουν τα περισσότερα από αυτά που σκέφτονται. Σε αυτό το επίπεδο παρατηρείται πολλή σύγχυση επειδή ο καθένας νομίζει ότι ο δικός του τρόπος σκέψης είναι ο "σωστός". Όταν όμως το μυαλό μας είναι ήσυχο, όταν απλώς "υπάρχουμε" και είμαστε συνδεδεμένοι με την υγιή μας λειτουργία, κατά μία πολύ σημαντική έννοια είμαστε όλοι το ίδιο, τουλάχιστον στα πιο ουσιώδη θέματα. Νιώθουμε γαλήνη και είμαστε σε αρμονία με τον εαυτό μας. Έχουμε κατανόηση για τις διαφορές μας και αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας και τους άλλους με ευγένεια και αγάπη. Βλέπουμε την ευρύτερη εικόνα του κόσμου, την αθωότητα μέσα από τις διαφορές μας και μπορούμε να νιώθουμε την ομορφιά της ζωής".
