ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Έχω συνειδητοποιήσει ότι έχω την καλύτερη οικογένεια στον κόσμο! Είναι όλοι τους εξαιρετικοί! Τους αγαπάω πολύ. Με έχουν βοηθήσει τόσο πολύ, μου έχουν σταθεί τόσο πολύ, έχουν δείξει τόση κατανόηση στα λάθη και τις βλακείες μου, μου έχουν δώσει τόσες πολύτιμες συμβουλές, μου έχουν φερθεί τόσο καλά.
Η μαμά μου είναι υπέροχη. Τη θαυμάζω. Έχει καταφέρει τόσα πράγματα. Είναι τόσο δραστήρια, τόσο μορφωμένη, τόσο φιλομαθής, τόσο έξυπνη. Με βοήθησε τόσο πολύ. Πάντα νοιαζόταν για μένα. Ήθελε πάντα το καλό μου, κι ας μην το καταλάβαινα εγώ, κι ας το εκλάμβανα σαν πίεση ή και καταπίεση. Με παρότρυνε να κάνω πράγματα όταν πήγαινα στο σχολείο, μου βρήκε τους καλύτερους καθηγητές για ιδιαίτερα, με βοήθησε όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, με βοήθησε όταν αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες, με βοήθησε όταν αποφάσισα να ξαναδώσω και πάλι πανελλήνιες, μου στάθηκε όταν είχα ιψδ, μου στάθηκε όταν είχα κατάθλιψη ή όταν απλά ήμουν πεσμένος. Με πήγε σε ψυχολόγο, μου πήρε φάρμακα, δε γκρίνιαξε για τα ψυχολογικά μου. Με παρότρυνε να κάνω πράγματα. Με συμβούλεψε τι να κάνω με τις σπουδές μου χωρίς να με αναγκάσει να επιλέξω κάτι. Τη λατρεύω.
Ο μπαμπάς είναι πάρα πολύ καλός. Ποτέ δε με πίεσε. Ποτέ δε μου φώναξε. Είναι πολύ έξυπνος, τρομερά μορφωμένος αλλά και καλλιεργημένος, ξέρει τόσα πολλά. Μπορώ να συζητήσω μαζί του τόσα πολλά. Και είναι απίστευτο ότι τις περισσότερες φορές έχει δίκιο. Σκεφτόμαστε το ίδιο κι ας μην το παραδέχομαι. Ο τρόπος που σκέφτεται είναι εξαιρετικός και όσα λέει αξιόλογα. Όσες φορές νομίζω ότι έχει άδικο ή με θυμώνουν αυτά που λέει, μετά αντιλαμβάνομαι ότι τελικά είχε δίκιο. Πάντα μου φερόταν καλά. Πάντα είχε υπομονή μαζί μου, όσο νευρόσπαστο κι αν ήμουν. Ξέρω ότι αν πω κάτι που είναι λογικό, θα το ακούσει και θα με βοηθήσει. Είναι άνθρωπος που ξέρει να ξεχωρίσει το καλό. Έχει πολύ καλό γούστο. Εμπιστεύομαι το γούστο του. Έχει πολύ χιούμορ και πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ. Τον αγαπώ πολύ.
Η γιαγιά είναι απλά φοβερή. Της έχω αδυναμία. Τι να πω...ήταν πάντα εκεί, αυτή μας μεγάλωσε. Πάντα μας φρόντιζε. Μεγαλώσαμε, εγώ ο αδερφός μου και τα ξαδέρφια μου, με τη γιαγιά. Να μας μαγειρεύει, να μας αγοράζει γλυκά, να μας πηγαίνει βόλτες, να μας μιλάει, να μας συμβουλεύει, να μας βοηθάει στα μαθήματα. Είναι φοβερή. Δε θα ξεχάσω ποτέ πόσο με βοήθησε όταν έδινα ξανά Πανελλήνιες. Δε θα ξεχάσω εκείνα τα όμορφα απογεύματα στο χωλ του σπιτιού της, με καφε και τσιζκεικ να της λεω το μάθημα της Ιστορίας, των Αρχαίων και της Βιολογίας. Μπορεί τελικά να μην οδήγησε κάπου όλο αυτό, αλλά δεν έχει σημασία. Την αγαπώ πολύ.
Ο παππούς είναι φοβερός. Τόσο έξυπνος, τόσο εργατικός. Πάντα μας πρόσεχε, μας πήγαινε βόλτες, μας αγόραζε πράγματα, μας έκανε αστεία, μας έδινε συμβουλές. Εμένα ειδικά πρέπει να μου έχει δώσει τις περισσότερες. Τι κι αν θύμωνα και το έβλεπα σαν κήρυγμα που απλά δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσει και να γλιτώσω με ένα "εντάξει" που δεν το εννοούσα; Τώρα καταλαβαίνω...Μακάρι να είχα την σοφία να καταλάβω τότε πόσο δίκιο είχε ο παππούς. Καλά το λέει η γιαγιά "να είχα τα χρόνια σου και τα μυαλά που έχω τώρα". Δεν έχει σημασία όμως. Και τώρα ακόμα, είναι καλό που κατάλαβα...Ο παππούς ξέρει πολλά πράγματα. Τον θαυμάζω για τον τρόπο που σκέφτεται, που αντιμετωπίζει τα πράγματα. Με εκνευρίζει όταν φωνάζει και βρίζει τη γιαγιά, αλλά τι να κάνουμε, είναι οξύθυμος και αυτό δεν αλλάζει. Και επίσης τι να κάνουμε που βρίζει τα περισσότερα τηλεοπτικά προγράμματα και τώρα τελευταία ειδικά τα τούρκικα σήριαλ; Προχθές είχα το παρα πέντε και άρχισε τις βρισιές επειδή είχε μια σκηνή με πιστόλι. Τον αγαπώ πολύ.
Με τον αδερφό μου είχαμε χάλια ή μάλλον ανύπαρκτη σχέση τόσα χρόνια. Τώρα κατάλαβα όμως ότι μπορεί να σιχαίνομαι τη μουσική που ακούει, να μου τη δίνει που έχει αυτό το χαρακτήρα και που δεν είμαστε φιλαράκια, μπορεί να θυμάμαι ότι παλιά με κορόιδευε και μετά χειρότερα δε μου έδινε καθόλου σημασία, μπορεί να έχω στεναχωρεθεί πάρα πολύ που δεν είχα καλή σχέση με τον αδερφό μου, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι ο αδερφός μου είναι ένα πάρα πολύ καλό παιδί και όχι μόνο αυτό, αλλά και ευγενικός, έξυπνος, με χιούμορ, μορφωμένος και αν πας με τα νερά του μπορείς να περάσεις καλά και να συζητήσεις μαζί του για πολλά πράγματα.
Τα ξαδέρφια μου τα αγαπώ πολύ. Μαζί μεγαλώσαμε. Μαζί παίξαμε ένα σωρό παιχνίδια, μαζί γελάσαμε, μαζί φάγαμε παγωτά, μαζί πήγαμε βόλτες. Αυτοί ήταν η παιδική μου ηλικία. Αν δεν ήταν αυτοί, δεν θα την πάλευα. Είναι έξυπνοι, ώριμοι παρά την μικρή τους ηλικία, έχουν χιούμορ. Μπορεί σε αυτή τη φάση να μην έχουμε κοινά και να μην κάνουμε παρέα, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι τα ξαδέρφια μου και είναι πολύ σημαντικοί για μένα και ξέρω ότι όποτε τους χρειαστώ θα είναι εκεί, όπως και εγώ θα είμαι εκεί γι' αυτούς.
Ο θείος μου είναι φοβερός. Τελικά είναι πολύ πιο έξυπνος απ' ό,τι νόμιζα. Η νονά επίσης είναι πολύ πιο έξυπνη απ' ο,τι νόμιζα. Είναι και οι δυο τους πολύ καλοί.
Η υπέροχη οικογένεια μου δεν ευθύνεται λοιπόν για την κατάθλιψη που περνάω ή για τις άσχημες φάσεις που έχω περάσει κατά καιρό. Και όμως, πολλές φορές πίστεψα ότι φταίνε. Η μαμά μου που με έβαζε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα, ο αδερφός μου που με κορόιδευε και μετά δε μου μιλούσε καν, ο μπαμπάς που θα μπορούσε να μην είναι τόσο χαλαρός, ο παππούς μου που μου έδινε συμβουλές χωρίς να με ρωτήσει τι σκέφτομαι ή να κάτσει να με ακούσει κτλ. Θεώρησα ότι αυτοί φταίνε που με αναγκάζουν και τώρα ακόμα να πηγαίνω μαζί τους απο 'δω κι απο 'κει. Θεώρησα ότι παρά τη θέληση τους με καταπιέζουν, λόγω των προσδοκιών που έχουν απο μένα, θεώρησα ότι με καταπιέζουν παρά τη θέληση τους, επειδή όταν είμαι μαζί τους, νιώθω την ανάγκη να τους αποδεικνύω πράγματα, θεώρησα ότι με καταπιέζουν παρά τη θέληση τους, επειδή εξαιτίας τους θα ήθελα να έχω πετύχει πράγματα στη ζωή μου για να κάνω αυτούς περήφανους. Και όλα αυτά μοιάζουν τόσο αληθοφανή. Όμως να που τελικά δεν είναι. Δεν ξέρω αν εγώ φταίω μόνο για την κατάθλιψη μου. Δε θα ήταν καλό να ρίξω την ευθύνη πάνω μου, αυτό θα με έκανε χειρότερα. Το μόνο σίγουρο τελικά είναι ότι η οικογένεια μου δε φταίει για τα λάθη μου, τις βλακείες μου, την κατάθλιψη μου, την απαισιοδοξία μου. Η οικογένεια μου είναι εξαιρετική και τη λατρεύω και είναι ίσως ο πιο σημαντικός λόγος για να φύγω από αυτήν την απαίσια κατάσταση. Δεν ξέρω πως, αλλά πρέπει. Έτσι ήρθαν τα πράγματα, δεν έχει σημασία ποιος και τι φταιει, πάντως έτσι ήρθαν. Φέρθηκα ανώριμα, επιπόλαια. Η οικογένεια μου όμως με στήριξε τόσο πολύ. Πραγματικά. Και ακόμα με στηρίζει. Είναι τρομερό πόσο με έχουν στηρίξει. Σχεδόν δε μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Μεγάλο πράγμα η οικογένεια. Τι υπέροχοι οι γονείς που και στα πολύ δύσκολα είναι πάντα δίπλα στα παιδιά τους. Δε μπορώ να το κατανοήσω αυτό. Δεν τους αξίζει να έχω κατάθλιψη. Ίσως βέβαια να έχω κατάθλιψη ακριβώς επειδή έχω τόσο υπέροχη οικογένεια...Πρέπει όμως να προσπαθήσω να ξεφύγω. Μια για παντα. Δεν είναι δυσάρεστο να έχεις μια τόσο καλή οικογένεια και να έχεις κατάθλιψη;
