Γεια σε όλους και σε όλες!
Γράφω αυτό το μήνυμα και καρδιοχτυπώ!
Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σύντομη μπορώ. Είμαι 27 χρονών, μεγαλωμένη σ`ένα "κλασσικό" μικροαστικό περιβάλλον με όλα τα γνωστά, και έχω ταλαιπωρηθεί πολύ από μικρή, από τα 18-19 μου... κι από τι δεν έχω ταλαιπωρηθεί! Κρίσεις πανικου που κατέληξε σε χρόνια διαταραχή πανικού, απίστευτες αϋπνίες, ψυχοσωματικά φουλ (απ`όλα κομπλέ που λένε) τι να σας πρωτοπώ! Αρρωστοφοβίες, αγοραφοβίες, πονάει το κεφάλι μου- έχω ογκο κλπ... Νομίζω ότι αυτοί που είναι να καταλάβουν, έχουν καταλάβει.. Είναι τόσο κοινά όλα αυτά! Το ήξερα βέβαια ότι όλα είναι απλά εκφάνσεις του ίδιου πράγματος, αυτού που με τρώει αλλά τι έιναι, γιατί σε μένα, γιατί δε φεύγει, και τι να κάνω, και κουράστηκα, και μήπως τα παρατήσω και και και...
Το μόνο που θέλω να πω σε όσους βασανίζονται με παρόμοιο τρόπο είναι ότι δεν θα είναι για πάντα έτσι! Παλέψτε τό! Δεν ξέρω αν είναι ο ίδιος τρόπος που ταιριάζει σε όλους, προφανώς δεν είναι. Παραδεχτείτε το, μην νρέπεστε, δε φταίτε εσείς, κάντε ψυχοθεραπεία, σε ψχολόγο, ψυχίατρο, με φάρμακα ή χωρίς, παλέψτε το με μπούσουλα τη φροντίδα στον εαυτό σας! Όσο δεν το ξεχνάς αυτό (από τη στιγμή που θα μάθεις να το κάνεις γιατί βέβαια για πολλούς όπως και για μένα η λέξη φροντίδα ήταν άγνωστη..) δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Μάθετε γιατί η ψυχούλα σας αρρώστησε και μη φοβάστε, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ! Όλα αυτά τα συμπτώματα είναι και φίλοι σας, είναι φαναράκια που σας δείχνουν κάποια σημεία που προσπεράσατε τις ανάγκες σας.. Μην τα πολεμάτε, δεν θα πάθετε ΤΙΠΟΤΑ! Να βρούμε μόνο τι τα προκαλεί..μέσα μας! Τα γράφω και συγκινούμαι. Γιατί για πολλά χρόνια ήταν αδύνατο να πειστώ.
Εδώ και μήνες σχεδόν δε θυμάμαι πως είναι αυτό το κωλοσυναίσθημα του πανικού.. Αλλά το καλύτερο είναι πως ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ!! Το γράφω και δεν το πιστεύω. Δεν φοβάμαι μη λιποθυμήσω, μην αρρωστήσω, μην... αλλά ξέρω πως ό,τι έρθει θα το αντιμετωπίσω. Ο δρόμος στην αυτογνωσία είναι πολύ μακρυς, ξέρω ότι θα περάσω δυσκολίες στη ζωή μου, θα αγχωθώ.. Αλλά χωρίς απελπισία... Και αν το κατάφερε ένας, μπορούνε όλοι!
Ξέρω πως όταν είσαι στο χορό και κάποιος σου λέει οτι .."βγήκε" κλπ κλπ μπορεί να νιώσεις μειονεκτικά, ότι εσύ είσαι πιο βαριά περίπτωση, να είσαι δύσπιστος.. Έτσι ήμουν κι εγώ. Το μόνο που ήθελα με αυτό το "γράμμα" είναι να μας χαιδέψω όλους μας, όσους υποφέρουμε ή έχουμε υποφέρει. Όλοι μπορούμε αρκεί να βρούμε τον κατάλληλο τρόπο για μας. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να υποφέρει..
ΓΙΝΕΤΑΙ!!!
;)
