ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΓΥΡΝΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚΕΙ :(

Στα 21 μου έδωσα ξανά Πανελλήνιες. Έκανα ιδιαίτερα μαθήματα, πήρα ξανά βοηθητικά, άρχισα πάλι από την αρχή, στρώθηκα στο διάβασμα, έψαχνα τα sos, έβαζα τους δικούς μου να τους λέω το μάθημα απέξω. Και τελικά έγραψα πολύ καλά σε όλα τα μαθήματα. Έβαλα όμως πρώτη επιλογή μια σχολή που τελικά δε μου άρεσε. Εκεί πέρασα. Και το μετανιώνω ακόμα. Πολιτικές επιστήμες ήταν. Τώρα να φανταστείτε ξερνάω με οτιδήποτε έχει να κάνει με την πολιτική. Ούτε όμως και τότε τρελαινόμουν για πολιτική. Δεν ξέρω ακριβώς γιατι τη δήλωσα. Μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Δεύτερη είχα τη Δημοσιογραφία στη Θεσσαλονίκη. Με τα μόρια που είχα θα περνούσα εκεί. Το αστείο είναι οτι η Δημοσιογραφία έχει περισσότερα μόρια απο τις πολιτικές. Έπρεπε να τη βάλω πρώτη. Οι πολιτικές ήταν σκέτο παλούκι εκτός του ότι δε μου άρεσαν. Έπαθα ιψδ και δεν άντεξα και έφυγα.
Πολλές φορές, ειδικά τον τελευταίο καιρό, και ειδικά όταν τα πράγματα πάνε άσχημα, σκέφτομαι αυτή την επιλογή μου και βασανίζομαι. Σκέφτομαι πόσο διαφορετική και πόσο καλύτερη θα ήταν η ζωή μου αν έβαζα πρώτη τη δημοσιογραφία. Σκέφτομαι ότι θα μου άρεσε, είναι και πολύ εύκολη σχολή, δε θα είχα θέμα, θα έμενα Θεσσαλονίκη που τόσο πολύ ήθελα, θα έκανα φοιτητική ζωή, θα έκανα φίλους, θα ζούσα εμπειρίες και τώρα θα ήμουν ένας άλλος. Χωρίς κατάθλιψη. Πιο αποφασισμένος.
Έγιναν πολύ άσχημα πράγματα από τότε που πήγα Θεσσαλονίκη. Επαθα ιψδ, έμεινα με τη μαμά μου, η ζωή μου έγινε μίζερη, έτρεχα σε γιατρούς, πέρασα δύσκολα πολύ. Και σκέφτομαι ότι δε θα τα περνούσα όλα αυτά αν είχα διαλέξει την άλλη σχολή.
Δεν το αντέχω να το σκέφτομαι. Δεν αντέχω κάθε φορά που ζορίζομαι να το σκέφτομαι. Να έχω μια παράλληλη ζωή. Φανταστείτε πως είναι κάθε φορά που γίνεται κάτι άσχημο να σκέφτεσαι ότι αν έκανες αυτό στο παρελθόν δε θα συνέβαινε τώρα αυτό.
Ως πότε θα σκέφτομαι αυτήν την επιλογή μου;
Και γιατί να είμαι τόσο άτυχος από τότε; Γιατί να μην έχουν συμβεί καλά πράγματα ώστε να μην σκέφτομαι τώρα το παρελθόν και τις επιλογές μου;
Γιατί ο Θεός μου φέρθηκε τόσο άδικα; Γιατί με έκανε ένα καταθλιπτικό, αναποφάσιστο, ανασφαλή άτομο;
Και πως θα συμφιλιωθω με το παρελθόν μου; Πως θα τα ξεχάσω όλα; Πως θα προχωρήσω μπροστά δυναμικά; Πως θα ξέρω ότι στα δύσκολα δε θα σκέφτομαι συνέχεια αυτό;

Στεφανε, να σε ρωτησω κατι...ποσο ετων εισαι τωρα?

howtodream8 είμαι 25.

Στεφανε τωρα ασχολεισαι με κατι που σε γεμιζει?
δεν εννοω απαραιτητα σπουδες.
γενικα αν εχεις βρει κατι που νοηματοδοτει τη ζωη σου...
χομπι, φιλιες, σχεση οτιδηποτε.
στο λεω γιατι και γω ειχα περασει σε μια σχολη που παρατησα γιατι δεν μου αρεσε το αντικειμενο και επι σειρα ετων την ειχα "δαιμονοποιησει".
ελεγα πως αυτη η λαθος επιλογη μου φταιει για ολα μου τα δεινα.
δεν ειναι ομως ετσι.
στο τωρα ζουμε και αυτο ειναι το μονο που μπορουμε να ορισουμε.
οτι εγινε εγινε.
δεν ειμαστε ουτε οι πρωτοι ουτε οι τελευταιοι που καναμε λαθος επιλογες.
σκεψου οτι αλλοι κανουν λαθος επιλογη συντροφου και χωριζουν.
αυτοι τι πρεπει να κανουν?
να πανε να φουνταρουν?

θα σταματησεις να σκεφτεσαι την παραλληλη ζωη σου οταν αρχισεις μονος σου να παιρνεις αποφασεις για τον εαυτο σου για να επανορθωσεις το "λαθος" σου.. επισης μια καλη παρεα θα σε βοηθησει να αρχισεις να βλεπεις τα πραγματα πιο θετικα.. εχεις πολλα χρονια μπροστα σου για να επανορθωσεις οσα "λαθη" εχεις κανει κ οσα προκειται να κανεις.. απλα ξεκολλα

όταν το μυαλό κολλάει στο παρελθόν είναι μεγάααααλο μαρτύριο. σε καταλαβαίνω απόλυτα. πω πω να μηναειχα κανει ετσι να ειχα κανει ετσι να ειχα κανει τα χαρτια μου για διορισμο τοτε, να ειχα δωσει άλλη σχολη κ.τ.λ.. μήπως όμως έτσι μας φαίνεται τώρα? για να έκανες έτσι κάπως θα σκέφτηκες κάτι θα είδες, κάτι θα ένιωσες, δεν μπορεί να έκανες τόοοοοσο λάθος, κάτι θα σου άρεσε στις πολιτικές κάτι θα σε τράβηξε, είχες τους λόγους σου.(η γνώμη μου πάντως είναι πως καλύτερα που δεν πήγες δημοσιογραφία τι θα έκανες τώρα μες την κρίση?) όπως και νά έχει δεν μπορώ να πω και πολλά γιατί καταλαβαίνω το μαρτύριο που περνάς. μήπως όμως ήταν και "γραφτό" που λένε να μην πας δημοσιογραφία. μήπως ο παντοδύναμος επέλεξε αυτό το δρόμο για σένα?
αυτές οι σκέψεις με τις επιλογές του παρελθόντος, φέρνουν απελπισία δυστυχώς. και η απελπισία καταπίνει όλη μας την ενέργεια και φέρνει ανηδονία δηλαδή δεν μας αρέσει τίποτα στο τώρα.
δεν νομίζω πάντως να έκανες τόοοσο λάθος. μήπως είναι σωστός ο δρόμος που διάλεξες κια το βλέπεις τώρα, μέσα στην οικονομική κρίση που περνάμε, έτσι? προσπάθησε να πεις τώρα αυτό έκανα δεν μπορώ να πω αν έκανα λάθος ή όχι, θα το παλέψω έτσι!δεν είμαστε και θεοί στην τελική να τα προβλέπουμε όλα! υπάρχει βέβαια και το παλιό καλό: κάθε εμπόδιο για καλό! αυτό ισχύει και το έχουμε διαπιστώσει λίγο πολύ όλοι μας!
Κουράγιο σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.