Printable View
Hello σε ολους...
εχω σχεδον 40 μερες με αντικαταθλιπτικο.. αλλα ρε παιδια δεν νιωθω καλυτερα..
Πονοκεφαλοι καθε μερα και δεν νιωθω καθολου χαρα .. ξερω οτι πρεπει να κανω δουλεια και μονη μου.
Αλλα πολυ δυσκολο - νιωθω απελπισια . Δεν βρισκω αλλη υπομονη.
Εχει αργησει και εσας η θεραπεια ( φαρμακευτικη και ψυχοθεραπεια ) να φερει αποτελεσματα?
Καλησπερα! Προσωπικα εδω και 10 μηνες παιρνω φαρμακα και κανω με μερικες διακοπες ψυχοθεραπεια και πρεπει να σου παραδεχτω οτι ακομη και τωρα περναω μερες που δεν αισθανομαι καθολου καλα...τα φαρμακα δεν με εκαναν ποτε χαρουμενη, με εκαναν απλα αναισθητη. Μου πηρε ομως τουλαχιστον ενα 2μηνο στην αρχη να νιωσω ενα κλικ καλυτερα...και ηταν ενα 2μηνο δυσκολο, με ναυτιες, υπνηλια, πονοκεφαλους και τρομερους εφιαλτες. Ωστοσο τωρα νιωθω καλυτερα απο το πως ημουν την πρωτη μερα που πηγα στον ψυχιατρο, καθως πηγα σε φαση εντονου αυτοκτονικου ιδεασμου.
Γνωριζω οτι θελω καιρο και υπομονη.. αλλα δεν αντεχω αλλο να ποναω καθε μερα.... ολη μερα...
Μηπως δεν με πιανει η θεραπεια?
κανεις κ ψυχοθεραπεια παραλληλα? μηπως να αλλαξεις ψυχοθεραπευτη?
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και οι ψυχίατροι συνήθως πειραματίζονται μέχρι να βρουν το φάρμακο που ταιριάζει σε κάθε ασθενή.Προσπάθησε να κάνεις υπομονή και συζήτησε το πως νιώθεις με τον-η γιατρό σου.Αν χρειαστεί ζήτησε δεύτερη γνώμη.Ξέρω ότι είναι δύσκολο να παλεύεις με άσχημα συναισθήματα και υπάρχουν στιγμές που αγανακτάς.Όμως οι ασθένειες αυτές είναι πολύ διαδεδομένες στην εποχή μας και οι επιστήμονες κάνουν έρευνες για νέες μεθόδους αντιμετώπισης και φάρμακα.Άξιζει να αγωνιστούμε! Καλή δύναμη σου εύχομαι και μακάρι όλοι μας να βρούμε την κατάλληλη θεραπεία!
Hello gossamer .διαβασα το ποστ σου σημερα αν κ εσυ το εγραψες απο το καλοκαιρι !οσα βιωνεις ειναι φυσιολογικα εννοω οτι εχασες την υπομονη σου !
η απαντηση στο ερωτημα σου Γινεται να μην περναει η καταθλιψη? ειναι οτι η καταθλιψη μπορει να αντιμετωπιστει . εγω εχω 20 χρονια καταθλιψη
μη σε τρομαζει το μεγαλο χρονικο διαστημα ;) η δικη μου περιπτωση ειναι η ποιο βαρια που μπορει να περασει κανεις ...... η δικη σου δε θα κρατησει τοσον πολυ .
παρ ολα αυτα τελευταια εχω μια βελτιωση .φαντασου εσυ που δεν εχεις τη δικη μου βαρια καταθλιψη ποσα μπορεις να πετυχεις !
πιστευω αυτα που εχω να σου πω θα σε βοηθησουν πολυ .αν θες να ακουσεις την αποψη μου ανταλλασουμε μειλ η μσν .... οπως σε βολευει
κ το φορουμ καλο ειναι αλλα δεν μπαινω καθε μερα κ επιπλεον πρεπει να μαστε μεσα ταυτοχρονα ...
40 μερες ειναι μεσαιο διαστημα.. να περιμενεις κι αλλο.. κανε υπομονη οσο μπορεις... κι εγω τα ιδια σκατα ειμαι σε νιωθω... οι πονοκεφαλοι μπορει να ειναι κ απο το φαρμακο.. ποιο αντικαταθλιπτικο παιρνεις? πχ το ζολοφτ φερνει ναυτια στην αρχη.........
Γιατί τόσα χρόνια? Άλλαξε τιποτα με τα φαρμακα? Οργανικό το πρόβλημα σου ή βιώματα που τα αποτελέσματα τους δεν αλλαξαν ποτε?Quote:
Originally Posted by wstyron
Φοβουμαστε να ξεκινησουμε φαρμακευτική αγωγή, γιατι μόνο και μόνο η συναισθηση ότι χρειαστηκαμε ψυχιατρο εκει που αλλιώς θα ειμασταν ανεμελοι στη ζωη μας ρίχνει ψυχολογικά στον πάτο. Λειτουργει μεσα μας σαν αποδειξη σ΄εμας ότι αποτυχαμε γενικά στη ζωη μας. Ειναι και ο φοβος εξάρτησης, ότι αμα τα ξεκινησω τα φαρμακα θα τα παίρνω μια ζωη. Ενω το χαρακτηρα και τις πεποιθησεις τα φαρμακα δεν μπορουν να σου τον αλλάξουν, αρα θα συνεχίζεις να ζεις με τον ίδιο τροπο με τη διαφορα ότι θα βρίσκεις ηρεμία λόγω με τα φαρμακων.
Εχω αρχίσει να πιστευω ότι η καταθλιψη ειναι θεμα προδιάθεσης. Το άτομο γενιέται με υπόβαθρο χαρακτηρα και ιδιοσυγκρασίας επιρρεπές στην καταθλιψη και ετσι εύκολα την εκδηλώνει αμα βρεθει υπό τις καταλληλες συνθηκες. Ετσι εστω καποιες μικρες αποτυχίες, καποια αρνητικη σταση των άλλων, ένα άσχημο συμβάν γίνονται αιτία να εκδηλωθει. Και συνηθως προκειται για ευαισθητα ατομα, χαρακτηρες που δεν διεκδικουν στη ζωη τους, αρα γενικα δεν εχουν το σθενος να αλλάξουν τη ζωη τους. Ετσι το πρόβλημα ριζωνει και γινεται μακροχρονιο.
γεια σου ιωαννη κυπριε !
ναι προσεξα οτι εισαι απο κυπρο .χαιρομαι που μιλαω με εναν κυπριο αδερφο
ελληνες κ κυπριοι το ιδιο πραμα ειναι !μονο στο ονομα διαφερουμε
ας μπω στο θεμα μας με οσο λιγοτερα λογια
ρωτας γιατι τοσα χρονια ? γιατι οπως λεω η περιπτωση μου ειναι η ποιο βαρια ...... ειναι αναμενομενο να μην αντιμετωπιζεται ευκολα
επιπλεον εμενα οι γιατροι δε μου κανανε σωστη δουλεια .δεν ειχα ουτε καν υποστηριξη κ ουτε τωρα εχω
ειμαι 31 ετων κ η καταθλιψη αρχισε στα 11 . χωρις καμια υποστηριξη κ το εννοω πως μπορει ενα μικρο παιδι να γλυτωσει απο καταθλιψη ???
απλα αδυνατον ..... οταν περασα την εφηβεια μονο τοτε ημουν σε θεση να αντιμετωπισω την καταθλιψη μου ....... εκανα ψυχοθεραπεια λιγο ,δοκιμασα φαρμακα τα οποια ειναι μικρης αποτελεσματικοτητας
δοκιμασα μονος ..
εμενα δε με φοβιζουν τα φαρμακα ουτε ο ψυχιατρος ..... αντιθετα ηθελα πολυ μια βοηθεια κ τη ζητησα
το προβλημα ειναι κυριως οργανικο για την ακριβεια διαταραχη της χημειας του εγκεφαλου
τα ατομα που εχουν καταθλιψη δεν εχουν προδιαθεση ειδικα οπως την εννοεις εσυ .ουτε ευαισθητα ατομα ειναι τουλαχιστον τα περισσοτερα .εχω φιλους με καταθλιψη κ μονο
ο ενας απο τους 10 μπορουμε να πουμε οτι ειναι ευαισθητος
δε ξερω αν εχεις περασει καταθλιψη κ μαλιστα για μεγαλο χρονικο διαστημα αλλα να ξερεις οτι τα περισσοτερα ατομα με καταθλιψη εχουν το σθενος
αλλα η καταθλιψη ειναι πολυ δυσκολη ....... ειναι κανονικη αρρωστια....... δεν ειναι μονο οτι πχ κατι σε στεναχωρησε ..... η καταθλιψη δεν ειναι απλη στεναχωρια ουτε μια δυνατη στεναχωρια .επιρεαζει πολυ τον ανθρωπο ακομη κ σωματικα .....
και εγω τοσο ταλαιπωρουμαι περιπου.καπου 20 χρόνια.ισως και κατι λιγο παραπανω.εγω προσπαθησα με ψυχοθεραπεια και ειχα αποτελεσματα αλλα υποτροπιαζω κατα διαστηματα.
ναι δεν θελω το φαρμακα. κυριως γιατι διαβαζω απο αλλους εδω μεσα και ακουω απο αλλου οτι δεν ειναι πια ο εαυτος τους...ειναι αναιστητοι ψυχικα.
ειναι δηλαδη κατι για τα συμπτωματα.η ουσια ειναι αλλου.ειναι θεμα στασης ζωης. δεν ειναι θεμα να διεκδικησεις τη ζωη σου. ειναι καμια φορα οι συγκοιριες που φερνουν
τη ζωη μας αναποδα.εγω θα ηθελα μια καλη παρεα να μπορω να τα συζητησω αλλα δυστηχως δεν την εχω στο περιβαλλον μου γι αυτο γραφτηκα εδω...
ωστοσο οι γιατροι πιστευουν σε μια σχετικη κληρονομικοτητα.δεν ξερω αν εχει να κανει με την βιολογικη κληρονομικοτητα οπως την ξερουμε , η αν εννουν οτιQuote:
Originally Posted by wstyron
αν οι γονεις σου πασχουν απο καταθλιψη μπορεις κι εσυ να την εμφανισεις σαν αποτελεσμα συμβιωσης με αυτους...
αυτο που λες το γνωριζω μου το χουν πει κ οι γιατροι μου . οι ψυχιατροι εννοουν την κληρονομικοτητα ενω ο ιωαννης εννοει αλλην
wstyron, Όταν λες ""το προβλημα ειναι κυριως οργανικο για την ακριβεια διαταραχη της χημειας του εγκεφαλου"" μπορεις να γινεις πιο σαφης? Εγω το εθεσα ότι ατομα που γενιούνται ευαισθητα, ιδιαιτερα συναισθηματικα, θα αναπτυξουν καταθλιψη αμα κατι παει στραβα στη ζωη τους, αρα δεν τη φερνουν μαζι τους αλλά ο χαρακτηρας τους ειναι τετοιος που ευκολα θα την αναπτυξει, ότι δεν γενιουνται εχοντας την καταθλιψη μεσα τους. Ωστοσο θελω να ακουσω την αποψη σου κι αν εκανες καποιες εξειδικευμενες εξετασεις για να βρεις αν ειναι οργανικο.
Αν δεν ειναι οργανικό, ειναι θεμα στασης ζωης. Και θεμα διεκδίκησης. Αμα δε διεκδικας χανεις ευκαιρίες, αδικείσαι, μενεις στασιμος. Πικρη αλήθεια αυτο. Και αιτία καταθλιψης. Οταν λεω καταθλιψη εννοω την εντονη λύπη, τη μελαγχολια η οποια πηγαζει από αναμνηση αυτων που πηγαν στη ζωη αναποδα και όχι ενα ανεξηγητο συναισθημα αν και καποιες φορες γινεται κι αυτο. Το να εχεις διπλα σου καταλληλα ατομα, αρα το περιβαλλον για το οποιο λες ειναι απο τα καλύτερα φαρμακα.Quote:
Originally Posted by toosensible
toosensible γεια σου!Και εσυ φιλε 20 χρονια ε..?Πολυ καιρο ταλαιπωρησε...κ εγω χρονια παλευω με την καταθλιψη αλλα δεν ηθελα να παρω φαρμακα..οσο αντεχα το παλευα μονη μου.Ομως πριν λιγα χρονια χειροτερεψα και δεν θα ζουσα τωρα χωρις τα φαρμακα..Το λεω γιατι ειχα πολυ εντονες τασεις αυτοκτονιας και το μυαλο μου ηταν εκτος ελεγχου..Βεβαια καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη οπως και τα συμπτωματα...Παντως εμενα η ψυχοθεραπεια προσωπικα δεν με βοηθησε ισως γιατι δεν ειχε να κανει η καταθλιψη μου με τις σκεψεις μου..τουλαχιστον τα τελευταια χρονια με επιανε ξαφνικα και απροειδοποιητα.Παλιοτερα μπορω να πω οτι απο τις δυσκολες καταστασεις γινομουν χειροτερα, αλλα οταν με επιασε η βαρια μορφη της ημουν σχετικα καλα στη δουλεια μου,στο σπιτι μου...Τωρα με τα φαρμακα δεν εχω τοσο εντονες τασεις αυτοκτονιας και με μια νεα αγωγη που δοκιμαζω τωρα νιωθω οτι παιρνω τα πανω μου...Και αυτα βεβαια δεν ξερουμε τι συνεπειες εχουν μακροπροθεσμα αλλα στην περιπτωση μου ηταν αναγκαιο να τα παρω..Η καλη παρεα βοηθαει παντα ακομα κ οταν πιανεις πατο!Μακαρι ολοι μας να βρουμε το "φαρμακο" μας ;)