Δεν υπαρχει αυτο που ζω,ελεος!!!
Μετα απο πολυ καιρο αποφασισα να γραψω ξανα.τα πραγματα πανε απο το κακο στο χειροτερο...Για οσους δεν θυμουνται ειμαι κοριτσι 17 χρ.Και ναι ζω μαρτυριο.Ιδψ διαταραχη,μια παλια συναισθηματικη εξαρτηση απο αλλο ατομο,τασεις αυτοκτονιας και καταθλιπτικα συμπτωματα.Την ιδψ την ειχα απο μικρη,με διαφορες φοβιες....και ηρθε η μεγαλυτερη πριν ενα χρονο.Φοβος ομοφυλοφιλιας.(Hocd επιστημονικά) και ειναι κλασσικο συμπτωμα της ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης και το πιο χειροτερο απ'ολα. ψυχαναγκαστικες φαντασιωσεις,νοητικα πειραματα,groinal responses(fake ομοφυλοφιλικοι ερεθισμοι) κτλπ. Πριν απο αυτο ειχα αλλες φοβιες και περασαν. Ολο αυτο ξεκινησε οταν πριν απο 2 χρονια εξαρτηθηκα συναισθηματικα απο μια παλια μου φιλη (το ξερω συμβαινει να εξαρτιομαστε απο αλλα ατομα) και αφου ενιωσα ετσι εξαρτημενη φοβηθηκα πολυ.Δεν ειχα τοτε τις απαραιτητες γνωσεις για την συναισθηματικη εξαρτηση και νομιζα οτι ημουν ομοφυλοφιλη χωρις επιχειρηματα που να στεκουν.Και τοτε αρχισε ο εφιαλτης απο τον οποιο ακομα να ξυπνησω.Αυτος ο φοβος και η ανησυχια και η ξαφνικη ΕΜΜΟΝΙΚΗ αμφιβολια για την ταυτοτητα μου.Δεν σας λεω πολλα,αλλα ειναι οτι χειροτερο θα μπορουσε να μου συμβει.Ενας χρονος με εμμονες,δυσκολιες στον υπνο,καταθλιψη κτλπ.Γιατι δεν ηθελα να ειμαι αμφι/ομο. Προσπαθησα να πω στον εαυτο μου οτι αφου αισθανομαι σεξουαλικη ελξη μονο προς το αντιθετο φυλο οτι δεν τρεχει τιποτα,και πως ενας που ειναι ομοφυλοφιλος/αμφιφυλοφιλος δεν φοβαται ποτε οτι θα γινει αλλα το ξερει, αλλα δυστυχως δεν μπορουσα να καθησυχαστω.Μετα αρχισα να νομιζω οτι ειμαι latent,αλλος εφιαλτης! Εβλεπα μετα στον υπνο μου οτι εκανα φασεις με ατομα του ιδιου φυλου(απο το αγχος λογικα) και μου αρεσε και μετα ξυπνουσα τρομαγμενη προσπαθωντας να τα αγνοησω κι αυτα λεγοντας οτι απλα αγχωνομουν.. αρχισα λοιπον πριν απο λιγες μερες να διαβασω για την συναισθηματικη εξαρτηση στην φιλία με ατομα ιδιου φυλου.Με το που ειδα οτι μπορει να συνδεεται με ομοφυλοφιλικες τασεις εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου.Δεν το περιμενα...αλλα...Ναι,ετσι διαβασα....Ειναι αληθεια/? ποιος ξερει...Πανω που λιγο ειχα ησυχασει τωρα αρχιζω να τρελενομαι ξανα.ξερω μονο οτι αυτη τη συναισθηματικη εξαρτηση την εζησα.ως και η "φιλη"μου νομιζε οτι δεν ημουν νορμαλ χωρις να της πω τιποτα.Παρολο που προσπαθησα να πω στον εαυτο μου οτι η ιδια ειπε μ***ες και οτι ειναι "τρελη¨" σκεφτομαι τωρα μηπως ειχε δικιο.Οντως παραφερομουν,ηταν λες και οντως ημουν (πλατωνικα)ερωτευμενη.αλλα πως ειναι δυνατον,στο παρελθον ενιωθα τόσο στρέιτ όσο ποτέ.Γιατι τωρα?? γιατι να φοβάμαι? Ετσι και συμβενει κατι τετοιο μου καταστρεφεται ολη η ζωη! εχω αποτραβηχτει απο τους ελαχιστους φιλους που ειχα,απο τα αγορια,απο τα μαθηματα,απο τη ζωη! απο ολα! δεν μπορω να ευχαριστηθω τιποτα πλεον.Σκεφτομαι ακομα και να αυτοκτονησω και μαλιστα καθε μερα.Μακαρι να κοιμομουν και να μην ξυπναγα ποτε! Γιατι να ζω με αυτο το φοβο? γιατι να επιβεβαιωνεται απο ολα αυτα που διαβαζω? Εχω πεσει σε μεγαλη καταθλιψη και το χειροτερο,δεν μπορει κανενας να με βοηθησει να απαλαγω απο το αγχος αυτο.(απ'οτι ξερω χρειαζεται γνωσιακη συμπεριφοριστικη ψυχοθεραπεια) και εδω που ζω,ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανεις με τετοια ειδικοτητα και νιωθω τοσο αβοηθητη! δεν ξερω πλεον που να απευθυνθω και παραλληλα καταστρεφεται η ζωη και τα ονειρα μου!!.ωρες ωρες ευχομαι απλα να κοιμηθω και να μην ξαναξυπνησω,θελω να πεθανω βοηθεια!
