Δεν εχω φιλες και η μητερα μου με συγκρινει συνεχεια με αλλα ατομα. :(
Καλησπερα σας!:)
Με λενε Χρυσα,ειμαι 18 ετων,αποφοιτη λυκειου και λιαν συντομως φοιτητρια. Απο μικρη δεν ειχα πολλες φιλες. Ισως φταιει το οτι ειμαι κλειστος χαρακτηρας και δεν "ανοιγομαι" ευκολα. Φετος,στα τελη της Γ' Λυκειου,εκανα παρεα με πεντε κοριτσια. Στην αρχη ολα ηταν μια χαρα. Μετα απο 2 μηνες, στην παρεα μας προστεθηκε και ενα αγορι,ενα χρονο μεγαλυτερος απο εμας και απο αλλη περιοχη. Βγαιναμε ολοι μαζι,μιλαγαμε,ειχαμε ανταλλαξει τηλεφωνα. Ωσπου, καποιες κινησεις αυτου του αγοριου αρχισαν να με ενοχλουν. Ερχοταν απροσμενα,οταν βγαιναμε ελεγε πως δεν θα ερθει και τον εβρισκα στην καφετερεια μαζι με τα αλλα κοριτσια,εβαζε σοκολατες στην τσαντα μου κρυφα,με επαιρνε συνεχεια τηλεφωνο παρολο που ηξερε το πολυωρο διαβασμα μου και το χειροτερο...μου εκανε συνεχεια δωρα. Εμενα αυτα δεν μου αρεσαν. Του το ειπα αλλα συνεχιζε και ετσι απομακρυνθηκα απο αυτον. Επειτα, οι δυο απο τις κοπελες νευριασαν μαζι μου επειδη σταματησα να κανω παρεα με το αγορι αυτο,με εβρισαν και σταματησαμε να κανουμε παρεα. Στο σχολειο που βλεπομασταν δεν λεγαμε ουτε "γεια". Κατα τη διαρκεια των Πανελληνιων, εκανα παρεα με τις υπολοιπες δυο κοπελες. Λογω διαβασματος,δεν βγαιναμε. Μια μερα(συγκεκριμενα την ημερα που διναμε το τελευταιο μας μαθημα Πανελλαδικα) βλεπω στο κινητο μου μηνυμα απο την μια κοπελα που μου εγραφε να την καλυψω στη γιαγια της. Μετα απο λιγα δευτερολεπτα, ερχεται η γιαγια της η οποια με καταχεσε(σορρυ για την εκφραση μου) επειδη λεει κρυβω την εγγονη της. Της εξηγησα τι ειχε γινει. Οτι δεν ηξερα που ειναι η εγγονη της και πως μου εστειλε μηνυμα να την καλυψω(κατι που συνηθιζε να μου λεει να κανω συχνα,αλλα ποτε δεν δεχτηκα.). Απο εκεινη την ημερα δεν μου ξαναμιλησε.
Μετα απο αυτο,εβγαινα με την τεταρτη κοπελα, η οποια ειναι και γειτονισσα μου. Βγηκαμε μια φορα τον Ιουνιου(πηγαμε για μπανιο) και μια τον Ιουλιου(για καφε). Της εστειλα μηνυμα πριν 5 ημερες να βγουμε παλι, αλλα μου ειπε πως δεν την αφηνουν γιατι κατι ειχε προηγηθει με τη μητερα της. Την ιδια μερα, το βραδυ, την ειδα μαζι με την αδερφη της που ειχαν βγει για ποτα. Αν δεν θελει να βγει μαζι μου για οποιοδηποτε λογο,τουλαχιστον να μου το πει και οχι να λεει δικαιολογιες.
Ολο αυτο με στεναχωρησε λιγο. Πολλες φορες καθομαι και σκεφτομαι αν εκανα κατι λαθος η' αν φταιει ο χαρακτηρας και τα πιστευω μου. Δεν θελω ομως να κανω πραγματα αντιθετα με τα "πιστευω" και τα "θελω" μου μονο και μονο για να εχω παρεα. Θελω να με αποδεχονται ετσι οπως ειμαι.
Και εκτος απο αυτο το δυσαρεστο συναισθημα που νιωθω επειδη δεν εχω φιλες, εχω προβλημα και με τη μητερα μου. Με λεει συνεχεια αντικοινωνικη,χαζη,ιδιοτρο πη. Απορει με εμενα και συνεχεια λεει:"Πως γινεται να μην βρισκεις φιλες? Κοιτα εμενα που μιλαω και κανω φιλιες. Δεν σε καταλαβαινω. Καλα σε ελεγε η Μαρια αντικοινωνικη. Δεν θα βρεις ποτε φιλες αν εισαι ετσι."
Επισης, συνεχεια με συγκρινει με τα αλλα παιδια και συγκεκριμενα με την κορη μιας φιλης της, τη Μαρια. Η Μαρια ειναι ενα χρονο μεγαλυτερη μου, περασε στο ΦΠΨ Αθηνων και εχει σχεση με ενα παιδι το Μανο περιπου 3 χρονια. Επισης εχει αρκετες φιλες και βγαινει συνεχεια μαζι τους.
Απο τοτε που την γνωρισε με συγκρινει μαζι της. Επειδη περασε η Μαρια στο ΦΠΨ,ηθελε να περασω και εγω,ενω εμενα δεν με ενδιαφερει το συγκεκριμενο τμημα αλλα η κοινωνιολογια και η κοινωνικη διοικηση.
Βγαινει η Μαρια και γυριζει το πρωι και η μητερα μου μου λεει:"Οριστε η Μαρια βγαινει! Εσυ τιποτα!". Ενω αλλες φορες λεει:"Καλα,οι γονεις της δεν την βλεπουν! Την αφηνουν να γυρναει μεχρι το πρωι απο δω και απο εκει!"
Εχει η Μαρια σχεση,παλι με συγκρινει η μητερα μου:"Οριστε! Εσυ κανεναν δεν εχεις. Ποιος να σε πλησιασει με τοσο αρνητισμο που εχεις!", ενω οταν παει διακοπες με το αγορι της η Μαρια η' φιλιεται μου λεει:"Τι αλλο θα δω ακομα? Δεν ντρεπεται??..."
Πριν λιγες ημερες,η Μαρια πηγε σε σχολη οδηγησης και αρχισε μαθηματα, η μητερα μου μου κανει:"Οριστε η Μαρια! Θα παρει και το διπλωμα. Ενω εσυ...". Ειχα σκοπο και εγω να παω να μαθω αλλα επειδη περασα σε επαρχια και δεν θα χρησιμοποιω αυτοκινητο(ειναι πολλα τα εξοδα...βενζινη,διοδια κ.τ.λ),θα δωσω για διπλωμα αργοτερα.
Συνεχεια της λεω πως με ενοχλει αυτη η συνεχες συγκριση και πως οτι ολα τα παιδια δεν ειναι ιδια. Εξαλλου, δεν εχω τα ιδια ενδιαφεροντα με τη Μαρια. Υπαρχουν πραγματα που κανει, τα οποια δεν θα τα εκανα με τιποτα και καποια που δεν θελω ακομα να τα κανω.
Θα ηθελα και τη δικη σας γνωμη πανω στο προβλημα μου. Νομιζετε πως οντως η μητερα μου εχει δικιο λεγοντας με αντικοινωνικη? Η προσωπικοτητα μου απωθει τους αλλους? Τι μπορω να κανω για να "βγω λιγο απο το καβουκι μου"? Ειναι φυσιολογικη η "κινηση" της μητερας μου(δηλαδη να με συγκρινει)? Τι μπορω να κανω,ωστε να ειναι πιο ρεαλιστικη και καλη απεναντι μου?
Ευχαριστω εκ των προτερων! και συγνωμη αν σας κουρασα!
Υ.Γ. Δεν εχω ακομα σχεση γιατι δεν θελω,δεν νιωθω ετοιμη.
