δεν αντεχω αλλο! βοηθήστε με!

Καταρχάς, είμαι 14 χρονών. Δεν αντέχω άλλο τη ζωή μου για πολλούς λόγους.
Ζω με τη μητέρα μου η οποία μου φέρεται συχνά απαίσια, ενώ μου λέει καθημερινά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.
Με βάζει καθημερινά να κάνω δουλειές του σπιτιού, και όταν δεν τις κάνω καλά μου φωνάζει πολύ.Δεν με αφήνει να πηγαίνω βόλτα με τις φίλες μου, ούτε να πηγαίνω σπίτια τους. Θέλει να κάνω παρέα με συγκεκριμένες κοπέλες που αυτή θεωρεί καλές και "ηθικές". Με τίποτα δεν θέλει να έχω αγόρι, γιατί είναι φοβερά συντηρητική και οπισθοδρομική. Μια φορά που είχε γίνει μαι παρεξήγηση και νόμιζε ότι είχα αγόρι , με είχε χτυπήσει και μου είχε μιλήσει πολύ άσχημα. Παλιά δεν με άφηνε να φορώ τα ρούχα που μου αρέσουν ούτε να ακούω τη μουσική που θέλω. Είμαι συνεχώς κλεισμένη στο σπίτι και κλαίω καθημερινά. Πέρυσι΄είχα κάνει μια μικρή απόπειρα αυτοκτονίας, αλλά κάτι με σταμάτησε. Σχεδόν καθημερινά όμως μου έρχεται η ιδέα του θανάτου, γιατί δεν μπορώ άλλο αυτή τη κατάσταση. Γελάω σπάνια. Επίσης, είμαι πολύ μαζεμένη και κλειστή, με αποτέλεσμα να με κοροϊδεύουν στο σχολείο. Όταν βρίσκομαι με πολύ κόσμο(σε αούπερ μάρκετ, σε γάμο κλπ) τρέμω και νιώθω πως όλοι με παρακολουθούν και με κριτικάρουν, ενώ όταν γνωρίζω καινούρια άτομα δεν έχω θάρρος να τους μιλήσω, νιώθω πολύ άβολα, κοκκινίζω και ιδρώνω. Δεν μπορώ να συνεργαστώ με άλλους. Νιώθω ακόμα πιο άβολα όταν βρίσκομαι με αγόρια και άντρες στο ίδιο χώρο. Δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση πραγματικά. Δεν έχω θάρρος να κάνω τίποτα και μισώ τη ζωή μου. Δεν μπορώ όμως να κάνω κάτι για αυτό. Σας παρακαλώ, βοηθήστε με.!!!

Ολα αυτά λέγονται εφηβεία, λίγο πολύ όλοι τα περάσαμε, ζήσε τη ζωή σου και όλα θα πάνε καλα

καταρχην εκανες το πρωτο βημα ,
εγραψες εδω για το προβλημα σου!
δεν αρκει αυτο , αλλα ειναι μια αρχη.
Προσπαθησε επισης να επικοινωνησεις το προβλημα σου σε μια φιλη , σε εναν
σχολικο ψυχολογο ,η σεναν ψυχολογο στο Κεντρο Ψυχικης Υγειας της πολης σου.
Αυτα τα προβληματα δεν λυνονται συνηθως αμεσα, χρειαζονται υπομονη κ θεληση απο μεριας σου να μαθεις να ελισεσαι, κ λιγο την 'τεχνη της εξαπατησης'

pink flower γεια σου! εγω θα σου προτεινα το εξης: γιατι δεν προσπαθεις να μιλησεις στη μητερα σου για την καταπιεση που νιωθεις; σιγουρα η εφηβεια ειναι μια δυσκολη περιοδος και συναισθηματικα εισαι ιδιαιτερα ευαισθητη, ομως και η μητερα σου σε αγαπαει κι αν της εξηγησεις οτι και για σενα ειναι δυσκολο να χειριστεις συναισθηματικα οσες αλλαγες γινονται μεσα σου θα σε καταλαβει. οσο για τις παρεες σου κι εμενα θυμαμαι οι γονεις μου με απετρεπαν να κανω παρεα με κατι περιεργες τυπισσες του σχολειου μου που καπνιζαν κ τα εφτιαχναν συνεχεια με αγορια κι εντελει μου βγηκε σε καλο .. θεωρω οτι το κλειδι ειναι να ανοιγεσαι κ να μην τα κρατας μεσα σου. για αρχη κρατα ενα ημερολογιο! θα σε βοηθησει πιστευω. βημα βημα. κ οταν νιωθεις ετοιμη μιλα σε ηρεμους τονους στη μητερα σου για τους προβληματισμους σου, ωστε να εχετε μια καλη επικοινωνια, δεν θα το ηθελες κι εσυ η ιδια; οταν λες εκανες μικρη αποπειρα τι εννοεις; παντως να θυμασαι οτι η ζωη δεν ειναι μαυρη οπως τη βλεπεις τωρα, αν νιωθεις συνεχως ετσι μιλησε στη μητερα σου να επισκεφθειτε καποιον ψυχολογο, ολοι περναμε καλες και κακες στιγμες. βρες ασχολιες που να σε γεμιζουν και να σε κανουν χαρουμενη! μιλα με συνομιληκους σου, ασχολησου με τα μαθηματα σου, βαλε στοχους για το μελλον!

Δε θελω να απογοητεύσω τη pinkflower αλλ'α εγώ που είμαι 24 νιώθω πιό καταπιεσμένη απο τα 14!
Δε ξέρω τι να πώ εκτός απο το ΥΠΟΜΟΝΗ ! Και αν η μανα σου δε παίρνει απο λόγια.... φρόντισε να της το δείξεις με πράξεις όταν ενηλικιωθείς!

Φτιάξε βάσεις για το μέλλον.... όσο είναι νωρίς !

pinkflower η εφηβεια ειναι μια πολυ κρισιμη ηλικια και γινεται ιδιαιτερα επιπονη οταν δεν εχεις υποστηρικτικο οικογενειακο περιβαλλον. Σε αυτα που εγραψες δεν ανεφερες καπου τον πατερα σου, τι κανει για ολα αυτα; Tι σχεση εχεις μαζι του; Kαποιος στις απαντησεις ανεφερε οτι ετσι ειναι η εφηβεια, αλλα διαφωνω καθετα. Πραγματι η εφηβεια αποτελει φυσικη κριση για ενα ατομο, αλλα οταν ενας εφηβος σκεφτεται την αυτοκτονια ξεφευγουμε απο τα επιτρεπτα ορια της επαναστασης. Μπορεις κοριτσακι μου να μου μιλησεις για τον ρολο του πατερα σου και για το αν εχεις αδερφια και τελος αν εχεις συγγενεις που να εχεις πολυ καλη και στενη σχεση;;

Quote:

---

Originally Posted by Αριαδνη

pinkflower η εφηβεια ειναι μια πολυ κρισιμη ηλικια και γινεται ιδιαιτερα επιπονη οταν δεν εχεις υποστηρικτικο οικογενειακο περιβαλλον. Σε αυτα που εγραψες δεν ανεφερες καπου τον πατερα σου, τι κανει για ολα αυτα; Tι σχεση εχεις μαζι του; Kαποιος στις απαντησεις ανεφερε οτι ετσι ειναι η εφηβεια, αλλα διαφωνω καθετα. Πραγματι η εφηβεια αποτελει φυσικη κριση για ενα ατομο, αλλα οταν ενας εφηβος σκεφτεται την αυτοκτονια ξεφευγουμε απο τα επιτρεπτα ορια της επαναστασης. Μπορεις κοριτσακι μου να μου μιλησεις για τον ρολο του πατερα σου και για το αν εχεις αδερφια και τελος αν εχεις συγγενεις που να εχεις πολυ καλη και στενη σχεση;;

---

Δεν ανέφερα πουθενά τον μπαμπά μου, καθώς δεν υπάρχει. Στενή σχέση έχω με τη θεία μου, αλλά η μητέρα μου δεν με αφήνει να μιλάω μαζί της για θέματα που με απασχολούν ούτε για συμβουλές. Επίσης στενή σχέση έχω και με την αδερφή μου. Όλα αυτά που μου συμβαίνουν, της τα λέω κρυφά από τη μητέρα μου καθώς δεν θέλει να απασχολώ την αδερφή μου με δικά μου ζητήματα.