Φοβος για απωλεια και αρρωστοφοβια

Θα ηθελα τις αποψεις σας και για ακομα ενα θεμα...

Στην εφηβεια μου βιωσα ορισμενους θανατους και επαθα καταθλιψη, αργοτερα κοντεψα να χασω ενα αγαπημενο προσωπο απο τροχαιο με αυτοκινητο.

Πλεον η ζωη μου εχει γινει ανυποφορη....φοβαμαι για τους αγαπημενους μου ανθρωπους καθε μερα-ολη μερα....φοβαμαι μην παθω τπτ και στεναχωρησω τους αγαπημενους μου ανθρωπους...συχνα σκεφτομαι ασχημα πραγματα οτι συμβαινουν και με πιανουν τα κλαματα.

οχι τπτ αλλο αλλα εχω γινει και εκνευριστικη για τους αλλους με την εμμονη μου...(πανω απο 10 χρονια τραβαει αυτη η ιστορια)

Ειναι κατι που μπορει να ξεπεραστει?Πρεπει να απευθυνθω σε ψυχολογο η ψυχιατρο?Υπαρχει καποιος που να αντιμετωπιζει το ιδιο ωστε να ανταλλαξουμε αποψεις?

Εμένα αυτό μου θυμίζει περισσότερο ΙΨΔ. Ξέρεις όλοι οι άνθρωποι θεωρητικά έχουμε ΙΨΔ απλά κάποιοι έχουμε περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Ας πούμε το κόλλημα ενός τραγουδιού που σιχαίνεσαι είναι κάτι σαν την ΙΨΔ και όπως γνωρίζεις το παθαίνουν όλοι οι άνθρωποι.

Αυτό που πρέπει να βρεις είναι τι είναι εκείνο που σε κάνει να δημιουργείς αυτές τις σκέψεις. Είναι το γεγονός πως προσπαθείς να καλύψεις μια σου ανάγκη αυτήν πρέπει να βρεις ποια είναι πιστεύω.

το κομματι του φοβου ειναι κατι το οποιο δεν μπορω να ελεγξω...
τωτα το κομματι των ηθελημμενων ασχημων σκεψεων (πχ πριν κοιμηθω σκεπτομαι οτι παθαινω κατι κακο, μπαινω στο νοσοκομειο κλπ) πιθανα να εχει να κανει με την αυτολυπηση, ακομα ενα θεμα αχαρο και μιζερο που με ταλανιζει....

Μπα απουσιαζουν αρκετα στοιχεια ΙΨΔ .
Δεν ειναι ολες οι ασχημες σκεψεις ιδεοληψιες.
Παντως απο την στιγμη που λες οτι ολο αυτο σε ενοχλει και γινεται και ενοχλητικο και για τους αλλους , δεν θα ηταν κακο να κανεις μια επισκεψη σε ψυχολογο.

Μιου, έχω και γω την ίδια φοβία, η οποία έρχεται ανα διαστήματα. Πιστεύω βοηθάει να έχεις γεμάτο πρόγραμμα, είτε με δουλειά είτε με δραστηριότητες και διάφορα άλλα. Έτσι το μυαλό σου δεν θα χει τόσο χρόνο να αναλύει όλα αυτά που σκέφτεσαι και αν το κάνει δεν θα ναι στον ίδιο βαθμό όπως στην περίπτωση που δεν θα έκανες τίποτα. Το βράδυ που ξαπλώνεις, αφού θα είσαι κουρασμένη, θα σε παίρνει πιο εύκολα ο ύπνος. Το άλλο που βοηθάει κάπως είναι να μιλάς για όλα αυτά. Το πρόβλημα είναι ότι πιθανόν να γίνεις κουραστική αφού το σκέφτεσαι συνέχεια ή να φαίνεσαι παράλογη και να μην σε καταλαμβαίνουν οι άλλοι. Γι' αυτό θα ταν καλά να πας σ' ένα ψυχολόγο, να μιλήσετε και να σε καθοδηγήσει στην διαχείρηση των σκέψεών σου.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Μπα απουσιαζουν αρκετα στοιχεια ΙΨΔ .
Δεν ειναι ολες οι ασχημες σκεψεις ιδεοληψιες.
Παντως απο την στιγμη που λες οτι ολο αυτο σε ενοχλει και γινεται και ενοχλητικο και για τους αλλους , δεν θα ηταν κακο να κανεις μια επισκεψη σε ψυχολογο.

---

Ε δε θα τσακωθούμε και για τις διαγνώσεις. :Ρ :Ρ
Απλά η φοβία μην πάθουν κακό οι άλλοι είναι αρκετά συνηθισμένη στις Ιδεοληψίες. Ίσως αν μας έδινε η Miou περισσότερες πληροφορίες να καταλαβαίναμε τι ακριβώς παίζει.

Δυστυχως δεν μπορω να ειμαι απασχολημενη...καθοτι ανεργη σε επαρχιακη πολη που δεν υπαρχουν δουλειες....δυστυχως...


Να εξηγησω λιγακι τι εννοω...πχ ποναω καπου?φοβαμαι οτι εχω καποια σοβαρη ανιατη αρρωστια,
διαβαζω συνεχεια για αρρωστιες,
σκεφτομαι πως θα ηταν να ημυν παραλυτη,
σκεφτομαι συνεχεια οτι οι ανθρωποι που αγαπω παθαινουν κατι κακο, θεωρω οτι με το να προσευχομαι τους "προστατευω",
δεν τους ζηταω ποτε να βγουν εξω να μου κανουν πχ μια εξυπηρετηση διοτι φοβαμαι οτι θα παθουν ατυχημα και θα φταιω εγω .
και το χειροτερο απο ολα?οταν περναω μια καλη φαση της ζωης μου, παντα μα παντα σκεφτομαι αρνητικα πραγματα, οτι χανω καποιον η οτι παθαινω κατι η οτι ο συντοφος μου με απατα κλπ
δηλαδη νομιζω οτι "ειναι πολυ καλο" αυτο που ζω και συνεχως φοβαμαι μην το χασω και προσπαθω γενικα να προσγειωνομαι και να ποναω, ειτε ονειρικα ειτε πραγματικα...πολυ μαυριλα

Εκλεισα ραντεβου στο κεντρο ψυχικης υγειας (διοτι δεν παιζουν χρηματα) με ψυχολογο, ελπιζω να γινει κατι.

Βεβαια με βοηθα πολυ που το συζητω και μαζι σας, γιατι γενικα δεν τα λεω πουθενα αυτα, ντρεπομαι και γενικα δηλαδη δεν μιλαω σε φιλους για τα προβληματα μου, μονο λυνω τα δικα τους χεχε

α!δεν το θεωρω σημαντικο αλλα πολλες φορες ταλανιζομαι απο σκεψεις πω πρεπει να ακουμπησω αυτο το αντικειμενο με ολα μου τα δαχτυλα, δεν πρεπει να πατω τις γραμμες στο πεζοδρομιο(σπανια πια), να τσεκαρω 15 φορες αν εχω κκλειδωσει η αν εχω κλεισει τις ηλεκτρικες συσκευες κλπ αλλα αυτα τα εχω απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτον μου και δεν τα θεωρω σοβαρα διαοτι δεν μου δυσκολευουν τη ζωη

aloha δυστυχως δεν μπορω να μιλησω για ολα αυτα...σε καποιον που δεν με ξερει μπορει να το εκανα, αλλα σε ανθρωπους που με ξερουν οχι, ποτε...δεν μπορω να δειχνω αδυναμια, ποτε μα ποτε δεν κλαιω μπροστα σε αλλους και δεν μου αρεσει γενικα να δειχνω αρνητικα συναισθηματα

Έτσι όπως τα γράφεις όλα μαζί δεν έχω καταλάβει αν όντως φοβάσαι την απώλεια. Ίσως δεν είναι καθαρά φόβος απώλειας αλλά συνδιασμός με κάτι άλλο. Το λέω για το παράδειγμα που λες ότι προσεύχεσαι για να τους προστατεύσεις και ότι αν πάθουν κάτι θα φταις εσύ.
Θυμάμαι σ’ ένα μάθημα μας είχαν πει ότι ο έλεγχος της πόρτας και των ηλεκτρικών συσκευών αποτελεί ψυχαναγκαστική κίνηση. Τώρα βέβαια δεν θέλω να λέω βλακείες. .
Όσον αφορά το ότι προσγειώνεσαι συνεχώς όταν νιώθεις την ευτυχία πιστεύω είναι δείγμα ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεκτίμησης, τίποτα παραπάνω.
Σε καταλαμβαίνω ότι δεν θέλεις να μιλάς γι’ αυτά, σίγουρα νιώθεις άβολα μετά. Για ό,τι θέλεις εμείς είμαστε εδώ. :)

Νομίζω πως τώρα φαίνεται πιο ξεκάθαρα χωρίς να κάνω τηλεδιάγνωση πάντα πως μοιάζει με ΙΨΔ. Αν θέλεις ρίξε μια ματιά στο Forum της ΙΨΔ εδώ να δεις τι ακριβώς είναι.

Δε θα πρέπει να φοβηθείς πως έχεις κάτι φοβερό αλλά να το αποδεχτείς με αγάπη. Όταν το αποδεχτείς θα δεις πως δεν είναι κάτι τρομερό και δε θα φοβάσαι. Σίγουρα ένας ψυχολόγος θα μπορέσει να σε βοηθήσει πάρα πολύ καθώς αν αλλάξεις τις σκέψεις σου θα μπορέσεις να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο της.

Για να γίνει αυτό θα πρέπει σιγά σιγά και χωρίς άγχος και πανικό να σταματήσεις τα διάφορα τελετουργικά πρόσεξε τα τελετουργικά και όχι τις σκέψεις που κάνεις. Δηλαδή ας πούμε σε ωθεί κάτι να πιάσεις την πετσέτα γιατί αν την πιάσεις δε θα πάθει κακό το αγαπημένο σου πρόσωπο. Κρατήσου και μην το κάνεις καλύτερα. Το ξέρω θα αγχωθείς αλλά κάνε κάτι άλλο να απασχολήσεις το μυαλό σου. Πήγαινε και πότισε τα λουλούδια ας πούμε, διάβασε ένα βιβλίο κοινώς αφέσου στο άγχος και βίωσε το κάποια στιγμή θα σβήσει και μετά από καιρό δε θα αγχώνεσαι γιατί θα έχεις αποστασιοποιηθεί.

Το ίδιο μπορείς να κάνεις αργότερα και με τις σκέψεις. Τις σκέψεις δεν τις ελέγχουμε προφανώς επομένως θα μάθεις να τις αντικαθιστάς αλλά αυτό δες το πιο μετά όταν έχεις ήδη τις βάσεις.

Θα σου συστήσω επίσης ένα βότανο το οποίο βοηθάει και ονομάζεται Υπερικό. Δεν είναι φάρμακο αλλά τσάι κάνει όμως θαύματα καθώς δρα στον εγκέφαλο εκεί δηλαδή που βρίσκεται η πηγή της ΙΨΔ. Απλά διάβασε αν θες πληροφορίες για το Υπερικό ώστε να δες αν σου ταιριάζει ή όχι καθώς κάνει αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και κάποιες φορές δεν επιτρέπεται.

Τέλος να σου πω πως το θέμα της ΙΨΔ έχει σχέση με το άλλο τόπικ όχι άμεσα αλλά έμμεσα καθώς η ΙΨΔ εκδηλώνεται χειρότερα σε περιόδους άγχους, στρες ή περιόδους απουσίας δραστηριοτήτων. Αφού θες να ελέγχεις τη ζωή σου (είμαι 100% σίγουρος) δεν χρειάζεται να το κάνεις μέσω πράξεων που δεν προσφέρουν κάτι (π.χ. το άγγιγμα πραγμάτων) αλλά μέσω λειτουργικών πράξεων (να κάνεις πράγματα που θα σε κάνουν ευτυχισμένη).