ΙΔΨ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ -Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΩΝΑΣ...
Αγαπητοί φίλοι,πριν περίπου ένα χρόνο ήρθα αντιμέτωπη με κάτι που δεν περίμενα ποτέ οτι θα μου συμβεί! Πάντοτε πίστευα ότι ο καλύτερος ψυχολόγος του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός και ότι δεν γίνεται ποτέ κανείς να αποκτήσει πρόβληματα ή καλύτερα διαταραχές ψυχολογικής φύσεως , αν ο ίδιος μπορεί να έχει τον έλεγχο του εαυτού του και να επεξεργάζεται τα συναισθήματά του. Τελικά έπεσα έξω!!! Σε ανύποπτο χρόνο ξεκίνησα να παθαίνω συνεχόμενες κρίσεις πανικού επι καθημερινής βάσεως για περίπου 4 μήνες , ενώ μέρα με τη μέρα βυθιζόμουν σε μια κατάσταση απ την οποία δεν μπορούσα να ξεφύγω με τίποτα!!Ένιωθα ότι όλα γύρω μου ήταν μια ψευδαίσθηση ,δεν υπήρχε νόημα σε τίποτα να ασχολήθώ , ενώ μέσα μου ένα ατελείωτος πόνος χωρίς λόγο και ο φόβος της επερχόμενης κρίσης πανικού...Σαν να μην εφταναν όλα αυτά , ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα!!Στα καλά καθούμενα άρχισα να έχω εμμονές και άσχημες σκέψεις που και μόνο στην ιδέα ανατρίχιαζα....Στο μυαλό μου είχε κολλήσει ότι θα τρελαθώ και ότι μετά θα είμαι ικανή να κανω κακό στους γύρω μου χωρίς να το καταλάβω...γιατί θα είμαι τρελή!!Έφτιαχνα απίστευτες εικόνες στο μυαλο μου, ότι θα σκοτωσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα, ότι θα με κλείσουν στο τρελάδικο και ότι όλα τελειώνουν. Αποτέλεσμα αυτών των σκέψεων ήταν να με πιάνει φόβος και άγχος και αυτομάτως να παθαίνω κρίση πανικού.Ζούσα σε μια κόλαση!Σε έναν ατελείωτο λαβύρινθο απ τον οποίο δεν μπορούσα να βγώ, ενώ οπότε έβλεπα μπροστά μου αιχμηρά αντικείμενα τα εκρύβα για να μην τα βλέπω...σκεφτόμουν ότι κάπως έτσι ο άνθρωπος οδηγείται στην τρέλα και ένιωθα τύψεις που κάποιες φορές είχα "περιγελάσει" κάποιον τρελό στο παρελθόν...Έπρεπε να βρω κάποια λύση ή τουλαχιστον σε πρώτη φάση να απενοχοποιήσω τον εαυτό μου για αυτά που μου έρχονταν στο κεφάλι....Διάβασα όλα τα sites που σχετίζονται με το θέμα και η αλήθεια είναι ότι ανακουφίστικα αρκετά, μιας και οι περιγραφές που έδιναν ταίριαζαν με τα δικά μου συμπτώματα και φυσικά απέρριπταν το ενδέχομενο της τρέλας , ενώ μιλούσαν για μια μικρή δυσλειτουργια ενός σημείου του εγκεφάλου η οποία ξεπερνιέται με ψυχοθεραπεία και χάπια. Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι δεν δίστασα να μιλήσω για το βάσανό μου σε πολύ δικά μου άτομα, την μητέρα μου και μια φίλη, οι οποίες απ την πρώτη στιγμή με στήριξαν και πίστεψαν πως θα το ξεπεράσω....Βέβαια μέσα μου γινόταν ένας συνεχόμενος πόλεμος.Με τον σύντροφο μου απέφευγα τις επαφές, ειχα κλειστει στον εαυτό μου, δεν έβγαινα και όταν έμενα μόνη έκλαιγα με λιγμούς και παρακαλούσα το Θεό να με βοηθήσει...ήμουν ετοίμη να παραιτηθώ απο ΟΛΑ..
Τότε έκανα και το δευτερο βήμα και επισκέφθηκα μια ψυχολόγο.Της έιπα όλο μου το ιστορικό και τα συμπτώματα και εκείνη διέγνωσε ΙΔΨ διαταραχή , μου πρότεινε δε να καταπιαστώ με κάποιο χομπυ και να μην πάρω τα χάπια που μου είχε προτείνει ο νευρολόγος(είχα επισκεφτει κ νευρολόγο ο οποιος μου προτεινε κάθε φορα που θα παθαινα μια κριση πανικού να παίρνω ένα χαπι, εγω βέβαια ποτέ δεν πήρα ούτε ένα). Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα να ακολουθήσω τις συμβουλές της ψυχολόγου, αρχισα περπάτημα , επεδιωκα εξόδους, καθόμουν λίγο στο σπίτι......όμως ήταν σαν να τα κάνει άλλος, εγώ κολλήμενη με τις
ασχημες σκέψεις και φόβος...πολύς φόβος.. Ο καιρός περνούσε και μια μέρα με πάιρνει τηλέφωνο η μητέρα μου και μου προτείνει να επισκεφθώ έναν βελονιστη..είπα να το δοκιμάσω...Έκανα δέκα επισκέψεις , εννοείται ότι του μίλησα για το πρόβλήμά μου και να ΄μαι!Έχουν περάσει 2 μηνες από τοτε που έκανα βελονισμό και δεν έχω ούτε ένα σύμπτωμα πια!Τα βλέπω όλα σαν ένα ασχημο διάστημα που πέρασε και με έκανε πιο δυνατή! Βέβαια βλέπω με μεγαλύτερη αγάπη και κατανόηση όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν θέματα ψυχολογικής φύσεως και ίσως γι αυτό ήρθε στη ζωή μου , για να με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Και για αυτό και ο λόγος που επέλεξα να μοιραστω την εμπειρία μου σε αυτο εδώ το site, ίσως να βοηθηθεί καποιος άνθρωπος που βρίσκεται σε απόγνωση..Βέβαια ότι και αν έγραψα αποτελεί καθαρά και μόνο μια μεμονωνμενη εμπειρία. Σε μένα λειτούργησε ο βελονισμός , σε κάποιον άλλο μπορεί η ψυχοθεραπεία,δεν το δοκίμασα, σε καμία περίπτωση όμως , κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να πάιρνει κάποιος χάπια , αν δεν εξαντλήσει όλα τα άλλα ενδεχόμενα. Το χαπι καλύπτει το πρόβλήμα, δεν το αντιμετωπίζει απο τη ρίζα... Εύχομαι κουράγιο και δύναμη σε όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν ΙΔψ διαταραχή, θέλει υπομονή , επιμονή και κουβέντα. Μην διστάσετε να πείτε τον πόνο σας σε κάποιον που εμπιστευεστε, μην νιώθετε ενοχές, σκεφτειτε θετικά και βρέιτε τη μέθοδο που σας ταιριάζει...όμως προς Θεού μην αφήνετε το πρόβλημα να γίνεται χρόνιο και να ταλαιπωρέιστε τζαμπα.!Καλή επιτυχία!
