καλημερα,καλησπερα,καληνυχ τα??

1ο ποστ στο φορουμ,νεο μελος.
Ονομαζομαι Δημητρης ειμαι 15χρονων και ωρες-ωρες πιστευω οτι δεν αξιζει το κοπο ολη αυτη η ταλαιπωρια που περναω(ψυχικα).
δεν ξερω απο που να ξεκινησω,να αναφερ8ω στις ωραιες σκεψεις η στις ασχημες.κατα περιοδους περναω μια εσωτερικη κατα8λιψη,δηλαδη κανεις δεν προκειται να καταλαβει τι περναω.βασικα εχω ενα θεμα στην γνωριμια.δηλαδη παντα την πρωτη φορα που 8α βρε8ω σε ενα χωρο(γενικα) εγω το αγχος στο τι συμπεριφορες 8α βρω απεναντι μου.ειχα δυσκολες χρονιες,κυριως ειχα καποιες ακραιες συμπεριφορες απεναντι μου.η οτι με κοροιδευαν για την εμφανιση μου(εχω καπως μεγαλα αυτια) η οτι δεχομουν επι8εσεις για καποιες αποψεις που εχω περι τα πολιτικα(δεν 8ελω να αναφερ8ω παραπανω για τα πολιτικα).προσπα8ουσα να απομονωσω αυτες τις συμπεριφορες και να τις σταματησω ειτε με τον εναν ειτε με τον αλλον τροπο)
αυτη τη περιοδο εχω προβλημα με το τι 8α βρω απεναντι μου τη νεα χρονια.βλεπετε 8α παω δευτερα λυκειου και τα λουρια σφιγγουν,8α αυξηθουν οι ωρες ενασχολησεις μου με το διαβασμα λογω των αυξημενων απαιτησεων αλλα και του (ισως) νεου χωρου που 8α βρε8ω,αυτου του φροντιστηριου.δεν ξερω αμα με ποναει ψυχικα πιο πολυ,οτι 8α μειω8ουν οι ωρες του ελευθερου χρονου μου η οτι 8α πρεπει να συναντησω νεους αν8ρωπους,που δεν γνωριζω κατα ποσο μεσα σε αυτους 8α βρω ταιριαστες συμπεριφορες στον χαρακτηρα μου.δεν εχω καποιο σκοπο(καποιο ονειρο για επαγγελμα) αλλα 8ελω τουλαχιστον καπου να περασω για να χω να λεω οτι κατι εκανα τοσα χρονια.μπορει να ειναι και για να ικανοποιησω τον κυκλο μου και να μην μου βαλουν τιτλους(αποτυχημενος).φετο� � ηταν η πρωτη φορα που 8α δινα ενα πτυχιο(αγγλικων) και ο κυκλος μου μου ελεγε εμμεσα η αμεσα οτι επρεπε να το παρω για να μην με επιβαρυνω κι'αλλο για τον επομενο χρονο.ΕΥΤΥΧΩΣ,το περασα και μαλιστα με πολυ καλο βα8μο.να σας πω την αλη8εια οταν ειχα δωσει τις εξετασεις,ημουν κατα 90% απο μεσα μου οτι 8α το παιρνα.δεν μπορω να πω οτι ειμαι πολυ χαρουμενος,μιας και επρεπε να το παρω.οι δικοι μου ειχαν περιπου τα ιδια συναισ8ηματα με μενα.αλλα αυτα ειναι και λιγο ασχετα,με το τι περναω τωρα.εχω αρκετους φιλους,αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειμαι δεμενος με αυτους.δλδ κατα ποσο στεκομαστε ο ενας συναισθηματικα στον αλλον,περα απο το να βγαινουμε εξω και γενικα να περναμε καλα.αρκετες φορες σκεφτομαι ποσο καλυτερα 8α ημουν αμα ειχα μια κοπελα η οποια να ειχε να μου προσφερει πραγματα.περα απο τα κα8ιερωμενα μιας σχεσης,να μπορουσα να μα8ω πραγματα απο αυτη.(συγκεκριμενα πιστευω οτι αυτα 8α τα μπορουσε να μου τα προσφερει μια κοπελα μεγαλυτερη απο μενα,γυρω στα 19-20).για τον εαυτο μου,εχω την ιδεα οτι ειμαι πανεξυπνος και οτι μπορω να αντιληφ8ω πραγματα που αλλοι της ηλικιας μου 8α μπορουσαν.πραγμα που το ακουω αρκετα συχνα.αρκετες φορες μετατρεπω αυτη τη στεναχωρια μου,σε θυμο.φοβαμαι οτι μεσα απο το 8υμο μου μπορω να κανω κακο σε αν8ρωπους.ακομα δεν εχω κανει κακο σε καποιον.αλλα νομιζω οτι σε καποιες στιγμες,ιδιως αμα προκλη8ω δεν ξερω ποσο ηρεμα 8α αντιδρασω.οι μονες στιγμες που ηρεμω,και δεν εχω ουτε στεναχωρια ουτε θυμο,ειναι οταν γυμναζομαι.τωρα τελευταια,ιδιως τα βραδια που κα8ομαι και σκεφτομαι στο κρεβατι,ηρεμω με την σκεψη,οτι ολα αυτα μπορω να τελειωσω με τον 8ανατο.αρκετες στιγμες σκεφτομαι τι 8α συμβει μετα τον 8ανατο μου.οταν μου ρχεται στο μυαλο το οτι υπαρχει πι8ανοτητα να μην ξαναζησω ΠΟΤΕ,ΠΟΤΕ.τρελαινομαι και νιω8ω καταδικασμενος.μετα σκεφτομαι τι 8λιψη 8α προκαλεσω σε αν8ρωπους που με αγαπανε,και την εκπληξη που ισως πολλοι 8α εχουν οτι πε8ανα λογω κατα8λιψης,αν και δεν ξερω οτι 8α αυτοκτονησω η με καπως αλλιως.

φετος ηταν η πρωτη φορα που 8α δινα ενα πτυχιο(αγγλικων) και ο κυκλος μου μου ελεγε εμμεσα η αμεσα οτι επρεπε να το παρω για να μην με επιβαρυνω κι'αλλο για τον επομενο χρονο.ΕΥΤΥΧΩΣ,το περασα και μαλιστα με πολυ καλο βα8μο.να σας πω την αλη8εια οταν ειχα δωσει τις εξετασεις,ημουν κατα 90% απο μεσα μου οτι 8α το παιρνα.δεν μπορω να πω οτι ειμαι πολυ χαρουμενος,μιας και επρεπε να το παρω.οι δικοι μου ειχαν περιπου τα ιδια συναισ8ηματα με μενα.αλλα αυτα ειναι και λιγο ασχετα,με το τι περναω τωρα.εχω αρκετους φιλους,αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειμαι δεμενος με αυτους.δλδ κατα ποσο στεκομαστε ο ενας συναισθηματικα στον αλλον,περα απο το να βγαινουμε εξω και γενικα να περναμε καλα.αρκετες φορες σκεφτομαι ποσο καλυτερα 8α ημουν αμα ειχα μια κοπελα η οποια να ειχε να μου προσφερει πραγματα.περα απο τα κα8ιερωμενα μιας σχεσης,να μπορουσα να μα8ω πραγματα απο αυτη.(συγκεκριμενα πιστευω οτι αυτα 8α τα μπορουσε να μου τα προσφερει μια κοπελα μεγαλυτερη απο μενα,γυρω στα 19-20).για τον εαυτο μου,εχω την ιδεα οτι ειμαι πανεξυπνος και οτι μπορω να αντιληφ8ω πραγματα που αλλοι της ηλικιας μου 8α μπορουσαν.πραγμα που το ακουω αρκετα συχνα.αρκετες φορες μετατρεπω αυτη τη στεναχωρια μου,σε θυμο.φοβαμαι οτι μεσα απο το 8υμο μου μπορω να κανω κακο σε αν8ρωπους.ακομα δεν εχω κανει κακο σε καποιον.αλλα νομιζω οτι σε καποιες στιγμες,ιδιως αμα προκλη8ω δεν ξερω ποσο ηρεμα 8α αντιδρασω.οι μονες στιγμες που ηρεμω,και δεν εχω ουτε στεναχωρια ουτε θυμο,ειναι οταν γυμναζομαι.τωρα τελευταια,ιδιως τα βραδια που κα8ομαι και σκεφτομαι στο κρεβατι,ηρεμω με την σκεψη,οτι ολα αυτα μπορω να τελειωσω με τον 8ανατο.αρκετες στιγμες σκεφτομαι τι 8α συμβει μετα τον 8ανατο μου.οταν μου ρχεται στο μυαλο το οτι υπαρχει πι8ανοτητα να μην ξαναζησω ΠΟΤΕ,ΠΟΤΕ.τρελαινομαι και νιω8ω καταδικασμενος.μετα σκεφτομαι τι 8λιψη 8α προκαλεσω σε αν8ρωπους που με αγαπανε,και την εκπληξη που ισως πολλοι 8α εχουν οτι πε8ανα λογω κατα8λιψης,αν και δεν ξερω οτι 8α αυτοκτονησω η με καπως αλλιως.

Καλησπέρα Δημήτρη! :)
Περνάς την εφηβεία, μια περίοδο συναισθηματικών αλλαγών. Όλοι την έχουμε περάσει, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Συναισθήματα όπως θυμός, στεναχώρια και σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία είναι συνηθισμένα στην φάση αυτή. Το ότι είναι μια ιδιαίτερη περίοδος όμως θέλει προσοχή. Προφανώς δεν θέλεις να πεθάνεις. Αλλά να ζήσεις χωρίς αυτή τη ψυχική ταλαιπωρία όπως την ονομάζεις. Έχεις σκεφτεί τι ακριβώς σε οδηγεί σε αυτές τις σκέψεις; Έχει σχέση με αυτά που γράφεις στο πρώτο μήνυμα; Θα σου έλεγα να το συζητήσεις με τους γονείς σου.

εχουν σχεση εν μερει.ισως να με επιβαρυνουν και ολο αυτο το δυσοιωνο μελλον που προβλεπεται.