κρίση πανικού στο τιμόνι

Γεια σε όλους!

Βρήκα το φόρουμ αυτό και ελπίζω να βρω κάποιον να με καταλάβει για αυτό που περνάω κ γιατί όχι να προτείνει μια λύση!
θα γράψω όσο πιο λίγα μπορώ κ αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρεις μπορείτε να ρωτήσετε ότι θέλετε.
πριν 4 χρόνια μπορούσα να οδηγήσω για 5-6 ώρες συνεχόμενες στην εθνική οδό με ταχύτητες απο 130-160 και παρπάνω χμ/ώρα. Γενικά βδομάδα παρά βδομάδα έκανα ταξιδάκια κ μεγάλες διαδρομές κτλ.

πριν τριά χρόνια περιπου γυρνώντας στην εθνικη οδό και μη έχοντας κοιμηθεί καλά πήγα να χάσω λίγο τον έλεγχο κ να κλείσουν τα μάτια σε μια στροφή στην εθνική, ύστερα απο 2 ώρες οδήγηση. κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.τις επόμενες μέρες δεν είχα μεγάλο θέμα, ξαναμπήκα εθνική , ξαναοδήγησα για μια δυο ώρες κτλ , αλλά ξαφνικά ένα μήνα μετα με έπιασε κάτι σαν ανάγκη να κοιμηθώ κ να κλείσουν τα μάτια μου ενώ οδηγούσα. άναψα αλάρμ βγήκα δεξιά , έκανα στάση έριξα νερό, ξαναμπήκα εθνική αλλά και πάλι ξαναβγήκα μετά από δυο στάσεις γιατί ένιωθα ότι θα κλείσουν τα μάτια μου κ φοβόμουν για ατύχημα μέσα στην εθνική. τους επόμενους μήνες θυμάμαι μπήκα εθνική άλλες 10 φορές κ με έπιασε η φοβία, ή αλλιώς κρίση υπνηλίας όπως την έλεγα τις μισές φορές. αναγκαζόμουν να βγαίνω στην αργή λωρίδα κ να τραγουδω, να βάζω ράδιο δυνατά, να παίρνω ανάσες, να κουνάω ελάχιστα το τιμόνι δεξιά αριστερά για να νιώσω καλύτερα, τα πόδια κτλ .το πρόβλημα χειροτέρευε όταν έπρεπε να περάσω αυτοκίνητα στην εθνική και ακόμα χειρότερα φορτηγα κα λεωφορεία!!!

μετά απο 4-5 μήνες κ αφού χώρισα κιόλας δεν μπορούσα καν να μπω στην εθνική, ενώ το πρόβλημα χειροτέρευε κάθε μέρα , και σήμερα δεν μπορώ καν στην σκέψη να μπω στην εθνική, να περάσω φορτηγά εύκολα σε περιφερειακές οδούς, να οδηγήσω άνετα έξω απο την πόλη σε απλούς δρόμους κτλ.

μερικά περίεργα που έχουν συμβει από τότε: οδήγησα για μια ώρα στην εθνική με συνοδηγό , κ του ζητούσα να μου ακουμπά το τιμόνι σε κάθε προσπέραση που έκανα και κανα δυο φορές απλά να ακουμπά το τιμόνι για να νιώθω πιο άνετα!
τα χέρια μου ήταν ιδρωμένα και κρυα συγχρόνως κάθε φορά που έμπαινα στην εθνική.
πνίγομαι ακόμα κ στη σκέψη να ξαναμπώ στην εθνική μονος. μια μέρα για μια σοβαρη δουλεια έπρεπε να πάω στην Αθήνα κ αναγκαστικά δοκίμασα τον περιφερειακό δρόμο κ όχι την εθνική. κατα λάθος μπήκα στην εθνική και πάγωσα, άναψα αλάρμ και δεν μπορούσα να νιώσω ασφαλής ουτε με 30 χμ που πήγαινα κ ένιωθα την ανάγκη να κλείσω τα μάτια κτλ.

γενικά στην εθνική βλέπω το χειρότερο δυνατό σενάριο που μπορεί να γίνει όταν προσπερνάω κάποιον ή οταν με περνάνε κτλ.
απο τα 12-13 μου είχα πρόβλημα στον ύπνο, ποτέ δεν κοιμομουν πάνω απο 5-6 ώρες συνεχόμενες, από τα 16 μέχρι κ πέρσι κοιμόμουν σχεδον πάντα μετα τις 4 το βράδυ και τις μισές φορές και μετά τις 5 κτλ και γενικά όλα αυτά τα χρόνια ο ύπνος μου ήταν ανεπαρκής.
παλία το έλεγα κρίση υπνηλίας, αλλά νομίζω ότι πλέον ειναι κρίση πανικου και ότι τα μάτια μου θέλουν να κλείσουν ίσως για να με προστατεύσουν κ ο εγκέφαλος ψιλοπάυει να είναι ξύπνιος.

πήγα σε ψυχίατρο για ενάμιση χρόνο, αν και ήμουν κατά από την αρχη. πήρα ζολοφτ για 1 χρόνο περίπου αλλα δεν είδα σχεδόν καμία βελτίωση.

νομίζω ότι μόνο κάποιος που έχει βιώσει κάτι αντίστοιχο κ το ξεπέρασε μπορεί να μου δώσει πιθανή λύση. ή τουλάχιστον να με καταλάβει.
νιώθω αρκετά άσχημα όταν σκέφτομαι ότι με περιόριζει το πρ΄βλημα μου από πολλές χαρές κ δουλειές κτλ.
πλέον δεν μπορώ να πιάσω ταχύτητες άνω των 100-110 , ενώ 4 χρόνια πριν είχα αγγίξει τα 260 με τις κατάλληλες προφυλάξεις φυσικα!
αυτα ρωτήστε με ότι θέλετε κ ελπίζω να βοηθήσει κάποιος!!!

αγαπητε keano.σου εχω γραψει δυο μνμ αλλα επειδη ειμαι καινουρια κ γω εδω κ δν ξερω να το χειριζομαι,ενδεχεται να μην εχουν ερθει!!περναω κ γω κρισεις πανικου κ πιατευω πως ειλικρινα μπορω να σε βοηθησω!!!εαν το θες κ συ στειλε μ εσωτερικο μηνυμα για να συννενοηθουμε εκτενεστερα!!να γνωριζεις πως πι ιδιοι μπορουμε να βοηθησουμε τον εαυτο μας αλλα κ περα απο μας ανθρωποι που μας καταλαβαινουν!!!

Αυτο λογικα που εχεις παθει ειναι μετατραυματικο στρες που ξεκινησε απο το πρωτο περιστατικο που εκλεισες τα ματια σου.
Δεν ξερω αν μπορεις να το διαχειριστεις μονος σου. Ισως να πρεπει να το συζητησεις με καποιον πιο ειδικο απο εμας.
Ετσι για την ιστορια, εγω παθαινω που και που φοβιες με την οδηγηση αλλα μονο εαν ειμαι σε περιοδο εξαρσεων των κρισεων πανικου απλα και μονο επειδη φοβαμαι μην παθω κριση πανικου την ωρα που οδηγω.
Βεβαια αυτο με το που ηρεμησω περναει.
Φυσικα το αγχος μου ειναι οι δρομοι ταχειας κυκλοφοριας στους οποιους δεν μπορω να σταματησω ευκολα (Συγγρου, Παραλιακη πχ).
Στην εθνικη δεν το εχω παθει γιατι ειναι ευκολο το σταματημα. Αν και για λογους ψυχικης ενδυναμωσης (αν ειναι δοκιμος ο ορος) δεν σταματω.
Βεβαια δεν εχω υπαρξει τοσο χαλια ωστε οντως να ειναι αναγκαιο να σταματησω.
Με τρομαζουν τα μεγαλα ταξιδια για αλλους λογους. Δηλαδη γενικως εχω μια ανασφαλεια οταν απομακρυνομαι πολυ απο την Αθηνα αλλα και αυτο ειναι στο πλαισιο των γενικοτερων φοβιων μου.
Αυτο που με ανακουφιζει βεβαια ειναι να οδηγω με συνοδηγω καποιον που ξερει να οδηγει.
Γιατι εχω την ασφαλεια οτι αν κατι παθω θα μπορεσει να με παει σε ενα νοσοκομειο.
Ολα αυτα ειναι στη σφαιρα του "και αν" το οποιο ειναι και το προβλημα γιατι γεγονος ειναι οτι η συντροφος μου δεν οδηγει (ή μαλλον οδηγει αλλα φοβαται υπερβολικα αρα δεν πιανει τιμονι με τιποτα) και παρ'ολα αυτα πηγαινουμε παντου και ολα ειναι μια χαρα αν εξαιρεσουμε ενα ελαφρυ αγχος δικο μου.
Αναφερεσαι στην εθνικη συγκεκριμενα.
Ναι μεν ειναι επικινδυνη λογω των μεγαλων ταχυτητων αλλα ποσοστιαια εκει γινονται τα λιγοτερα ατυχηματα.
Πχ 2 τρακαρισματα που εχω στο ενεργητικο μου εγιναν μεσα στο κεντρο της πολης.
Απλα το ατυχημα στην εθνικη μπορει να ειναι πιο επικινδυνο αλλα δεν παυει να ειναι σπανιοτερο.
Αυτο που κανεις με τη μουσικη το κανω και εγω για να αποσπαται η προσοχη μου σε περιπτωση που αγχωθω και οντως πιανει.
Θυμησου τα ταξιδια που εκανες και ησουν καλα.
Προσπαθησε πριν ταξιδεψεις να εισαι ξεκουραστος και κανε συχνες στασεις ουτως ή αλλως.
Μην το αποφευγεις γιατι θα το χασεις και ειναι κριμα.
Ο πατερας μου πριν 15 χρονια ειχε ενα ατυχημα (εκεινος εφταιγε) και χτυπησε εναν πεζο στο Συνταγμα (ειδες; οχι στην εθνικη!) και τον εκανε καινουριο. Καινουριες αρθρωσεις, καινουρια οστα, ολα του κουτιου!
Οκ, μαυρο χιουμορ, ο ανθρωπακος οντως ισως ακομα και τωρα να αντιμετωπιζει προβληματα.
Ο δε πατερας μου απο τοτε αρχισε να οδηγει πιο αραια και τα τελευταια 10 χρονια περιπου δεν οδηγει καθολου.
Post stress disorder. Καραμπινατο.
Κακες ωρες μας τυχαινουν. Δεν ειναι ο κανονας ομως.