Πως επηρεαζουν τα ναρκωτικα στην οικογενια!!

Καλησπερα, Νικος ονομαζομαι και μενω τωρα στην αθηνα. Σπουδαζα 2 χρονια στη Λαρισα ,ειχα φυγει απο το σπιτι απο τα 18 μου και εμεινα κρητη για 1 χρονο (οπου εδωσα 2η φορα πανελληνιες και περασα στα ΤΕΙ Λαρισα), η μαμα μου, ο "πατριος"(δεν εχω πατερα δυστιχως αλλα δεν ειμαι και ο μονος) και τα αλλα 3 αδελφια μου αμειναν αθηνα. Απο τα 18 ως τα 21 περασα παρα πολυ ωραια. ειχα δουλεια ,φιλους και ευχαριστη ζωη,δε μαθαινα πολλα πραγματα για την αθηνα αλλα ουτε και για την οικογενεια μου, ειχα βαλει σκοπο να κοιταξω τον εαυτο μου και να κανω κατι στη ζωη μου, κατι χρησιμο και δημιουργικο. ο λογος που εφυγα απο το σπιτι ηταν ο μεγαλος αδελφος οπου ηταν και χρηστης ιρωινης. Ηξερα οτι αμα μεινω αθηνα με τον αδελφος μου δε θα ειχα την καταληλη ορεξη για διαβασμα.με περνανε οι φιλοι και οι γνωστοι και μου λεγανε για το ποσο χαλια ειναι.Το 2011 γυρισα απο τη λαρισα γιατι μου ειπαν οι γονις μου οτι δε μπορουσαν να ανταπεξελθουν στα εξοδα. Ειμαι τεκνο πολυτεκνων και ειχα το προνομοιο να παρω μεταγραφη για αθηνα. Οταν γυρισα αθηνα μετα απο 3 χρονια(18-21)ειδα οτι η κατασταση ειναι τραγικη. Δεν υπηρχαν δουλειες , καθε μερα γινοντουσαν απεργειες στα ΜΜΜ με αποτελεσμα να χασω το 6μηνο, ηθελα 90' περιπου για να παω απο το σπιτι στη σχολη. Η κατασταση στο σπιτι ηταν φρικτη, δεν ειχαμε λεφτα για τα προς το ζην. Ξαναεβλεπα τον αδελφο μου μαστουρομενο, εμενα αυτο με εριχνε και με ριχνει ακομα. το φεβρουαριο εφυγε η μανα μου απο το σπιτι με την προφαση οτι δεν αντεχε να βλεπει ετσι τον αδελφο μου. Για τον ιδιο λογο εφυγαν και τα 2 αλλα αδελφια και εμεινα σπιτι με τον μεγαλο μου αδελφο. Ειχα πιασει δουλεια ,κουτσα-στραβα τα εβγαζα αλα δυστηχως η μανα μου ειναι απο τους ανευθυνους ανθρωπους που δε ξεπληρωνει τους λογαριασμους και δε ξεχρεωνει ποτε. εμενα σπιτι και εβλεπα οτι μου κοβανε το ρευμα και το νερο. Ειχα φρικαρει δν ηξερα τι να κανω. ο Μανος(μεγαλος αδελφος) ειχε κοψει απο την πρεζα και μου ελεγε οτι μαζι θα τα καταφερουμε. Ηταν τρομερα πιστικος, ηθελα να βασιστο σε καποιον ,το ειχα αναγκη δεν ειχα κανεναν. Το τελειοτικο χτυπημα ηταν οταν εμαθα τον ιουλιο οτι το σπιτι ειχε πουληθει και μ ειπαν να το αδειασω γιατι δε μου ανηκει,ποιο? Το σπιτι που μεγαλωσα και που εριξαν τοσο κοπο οι παπουδες μου για να το χτησουν, πουληθηκε απο την μανα μου. Μαυρισαν ολα ,εχασα καθε ελπιδα. Ειχα τρελαθει δεν ηξερα τι να κανω. Ειλικρινα δε μπορω να σας περιγραψω το πως ακριβως νιωθω. Εχω να κοιμηθω μερες και δε ξερω ποτε θα ξανακοιμηθω παλι. Πριν 10 μερες βρηκε δουλεια και ο μανος, πιστευα οτι θα καναμε κατι αλλα δυστιχως επεσα εξω. Αυτη τη στιγμη εχω να τον δω 2μερες τον ειδαν κατι φιλοι μου προχθες σε πολυ χαλια κατασταση και τους ζητουσε λεφτα. Ειμαι σε απογνωση, απο την μια λεω οτι δεν εχω τιποτα με εχουν παρατησει ολοι και δεν υπαρχει καποιο νοημα στη ζωη μου αλλα απο την αλλη ειναι οτι εχω μια ζωη, ειμαι 22 χρονων και εχω πολλα να κανω. Σκεφτομαι πολυ σοβαρα να φυγω απο την ελλαδα, οι καταστασεις με εχουν απογοητευσει πληρης. Σας παρακαλω πειτε μου την γνωμη σας και ελατε για 1' στη θεση μου. τι επιλογες εχω να κανω. Δουλευω και ο μισθος μου ειναι 350Ε. Δεν ζηταω ελειμοσηνες αλλα ουτε και οικονομικοι βοηθεια απλα μια 2η γνωμη..

ειναι λογικο να αισθανεσαι απογοητευμενος. Δεν το ξερω πως ειναι να ζεις με ναρκομανη απλα επειδη εχω νοσηλευτει απο σποντα σε κλινικη 2 φορες ειχα την τυχη-ατυχια να συναναστραφω με χρηστες ναρκωτικων ουσιων. Τους λυπομουν τοσο πολυ. Οχι επειδη επελεξαν τον ευκολο δρομο για να ξεφυγουν απο τα προβληματα τους, ουτε επειδη ειναι τραγικο για τους γονεις να βλεπουν το παιδι τους να αυτοκαταστρεφεται, απλα επειδη ημουν σιγουρη πως εστω οι μισοι θα ξαναμπλεκαν! Και να θελουν να ξεφυγουν δεν τους αφηνουν οι "απ'εξω" αν καταλαβαινεις τι εννοω. Ειναι βασανιστικο να ζεις με ενα τετοιο ατομο ποσο μαλλον να ναι και αδερφος σου. Πονας και για την κατασταση του και διοτι ειναι "αιμα" σου. Η αληθεια ειναι πως και εμενα θα με επηρεαζε πολυ. Επισης λυπαμαι που οι λανθασμενες επιλογες της μητερας σου, καθοριζουν και επιρεαζουν εσενα. Αλλα οσο και χαλια να ναι οι καταστασεις της ζωης μας, η ροδα καποια στιγμη θα γυρισει και θα μας χαμογελασει η ζωη. Εισαι μονο 22 χρονων, εχεις πολλα να ζησεις, να γευτεις, να ευτυχησεις. Η κατασταση στην ελλαδα ειναι δυσκολη για μας τους νεους αλλα αν εγκααλειψουμε ολοι, ποιο θα μεινουν να παλεψουν για αυτον τον τοπο που αξιζει πραγματικα? (ασχετως που πολλοι οι οποιοι ειχαν και εχουν εξουσια τον εχουν καταδικασει). Μεινε, παλεψε για να ζησεις ποιοτικα. Αναζητησε δουλεια, ολο και κατι θα υπαρχει ή θα υπαρξει καποια στιγμη, μην απογοητευεσαι και πρωτα απο ολα κοιτα εσενα! Εισαι και θα εισαι μονος σου και παλεψε για το ατομο σου. Ολοι οι αλλοι θα βρουν τον δρομο τους!

αφού έχεις δουλειά τους γράφεις όλους κ πασ κ μένεις μόνος σου ξεχνά αδέρφια μανες κλπ συ δύστακολα ο καθένας τον εαυτό του το παν είναι η επιβίωση όταν όλα τα αλλά τελειώνουν κ ο αδερφός σου αμα θέλει να μείνει κανένα βράδυ μαζί σου να σ δίνει δέκα ευρώ νοίκι γτ δεν βγαίνεις με τα έξοδα κ αμα θέλει αλλιώς είναι βάρος ο αδερφός σου είναι βάρος που δεν θέλει κανένας να αναλάβει όπως κατάλαβες ο σώζων εαυτόν σώθητω

Μακαρι Edim να ξεπλεκανε οι μισοι αλλα ενας στοιχος σε ενα τραγουδι λεει"καποιοι πεθανανε,καποιοι ειναι φυλακη, καποιοι αντεξαν ομως οχι για πολυ" Πιστευα να ευεστητοποιηθει με τα στραβα που ειχαν ερθει και να ηταν ενας λογος παραπανω να τα κοψει αλλα πραγματικα δε μπορω να μπω στη θεση του και στο μυαλο του. Δε ξερω αν θα μεινω Ελλαδα, οι συνθηκες ζωης ειναι πολυ δυσκολες. Δε λεω οτι εξω θα ειναι πιο ευκολα η θα μου στρωσουν κοκκινο χαλι αλλα αυτο που θελω τωρα ειναι αλλαγη κλιματος για να μου αλλαξει η ψυχολογια. Δεν ειμαι απαιτητικος και τα λιγα μου φτανουν. Αλλα με 350Ε πες μου που και τι θα πρωτο-κανω και τι θα πρωτο-πληρωσω. Στη Ελλαδα δεν ειναι τιποτα σιγουρο, μπορει την επομενη μερα να με διωξουν και να μη μπορω να κανω τιποτα. Ολοι ξερουμε οτι η κυβερνηση ειναι στο πλευρο του επιχηρηματια και οχι στον εργαζομενο.Δε θελω να φυγω αλλα με αυτα που μαθενεις και που βλεπεις σε αναγκαζουν. Πιστευω πως ολοι θελουμε να φυγουμε καποια στιγμη, απλα υπαρχουν λογοι που σε κρατανε. Εμενα δε με κραταει κατι , ισα-ισα πιστευω πως ειναι σημαδια για να τα μαζευω σιγα σιγα. Σιγουρα υπαρχουν χειρωτερες περιπτωσεις το θεμα ειναι ποσο δυνατος εισαι για να τα αντιμετωπισεις.

Σηκω φυγε και μη σου καιγεται καρφι για το τι γινεται πισω, μπορει να σωθει καποιος, εσυ, αν το κανεις αυτο. Δεν ειναι αναγκη να πατε ολοι η στο χωμα η στη φυλακη. Εισαι φιλοτιμος απο οτι βλεπω αλλα εισαι και δυνατος! Αλλοι κλωθγυριζουν εκατο χρονια στο μυαλο τους να πανε εξωτερικο και ολο εδω μενουν, και ουτε μια δουλεια δε μπορουν να βρουν εστω με 350 ευρω. Εσυ και βρηκες και δεν κολλας πουθενα! Ευγε απο μενα, και φυγε τρεχοντας αφου και μπορεις και το θες!!!!!!!

Σας ευχαριστω παρα πολυ παιδια. Ηθελα να τα πω σε καποιον ,πιστευα οτι θα μου εκανε καλο και μου κανει!! λιλιουμ ισως να μην ειμαι απο τους τυχερους ανθρωπους στη γη αλλα τα γεγονοτα αυτα μου προσφεραν παρα πολλα ,με εχουν κανει να εκτιμω το παραμικρο. Η θετικη γνωμη σου και τα ενθαρρυντικα λογια σου μου ανεβαζουν την διαθεση. Η μονη παρηγορηση μου ειναι οταν φερνω στο μυαλο μου την στιγμη που θα φυγω απο δω. Αγαπω την ελλαδα σαν χωρα, εχει φοβερα μερη και ανθρωπους που δεν εχουν αλλες, αλλα δε μπορω αυτους που την διαχειριζονται και την εκμεταλευονται. Δυστιχως το πλεονεκτημα της επιλεκτικοτητας και της δημιουργικοτητας εχει χαθει στη γενια μας.

Νικο..οπως σου τα ειπαν τα παιδια...φυγε τωρα που εισαι μικρος..γιατι μετα θα ειναι πιο δυσκολα! Εβαλα τον εαυτο μου στην θεση σου τωρα και ενιωσα πολυ χαλια...σα να επηρεαστηκα, φανταζομαι τι περνας εσυ... Ξερω οτι ειναι αδελφος σου και φανταζομαι πως εχεις πει πολλες φορες, αν δεν τον βοηθησω εγω ποιος θα τον βοηθησει?? αλλα αν ο ιδιος δεν θελει να βοηθηθει..κανεις δεν θα μπορει να τον κανει τπτ. Γι αυτο λοιπον..πριν επηρεασει την ζωη σου και βρεθεις με πολυ μεγαλυτερα προβληματα...φυγε! Την σχολη σου την τελειωσες?

Δυστυχως οχι, εχω περασει καποια μαθηματα αλλα απο ενα σημειο και μετα δεν ειχα ουτε τον χρονο αλλα ουτε και την ορεξη που ειχα. Σπουδαζω Ιατρικα Εργαστηρια στο ΤΕΙ αθηνας και εχω 6-7 εργαστηρια την εβδομαδα που σημενει οτι καθε μερα πρεπει να πηγενω στη σχολη. Τα περισσοτερα μαθηματα γινονται τις πρωινες ωρες αλλα το πρωι δουλευω. Προσπαθησα να συνδιασω δουλεια με σχολη αλλα δε γινοταν. Δυσκολα τα πραγματα , καθε μερα γινονται και δυσκολοτερα. Την Δευτερα πρεπει να φυγω απο το σπιτι που μενω. Ευτυχως ενας πολυ καλος μου φιλος θα με φιλοξενισει για καποιες μερες. Αυτο που εχω καταλαβει και που θελω να πω στους περισσοτερους ανθρωπους ειναι να εκτημαμε αυτα που εχουμε. Δε πρεπει να φτασουμε στο σημειο να τ χασουμε για να τα εκτημισουμε. Αμα τα χασεις τα εχασες και δε μπορεις να κανεις κατι. Σιγουρα θα υπαρχει η στιγμη και η ευκαιρια που θα τα ξανακερδισεις αλλα μεχρι τοτε θα χασεις χρονο που στο χρονο αυτο θα μπορουσες να κερδισεις αλλα πραγματα. Ο ανθρωπος δεν ειναι απαιτητικος απλα ετσι μας εχουν μαθει.

καπου διαβασα οτι η οριακη εινεαι περιοδο προΨυχωσης, και οι ασθενεις με οριακη κινυνευουν να αναπτυξουν σχιζοφρενεια.