καταθλιψη και ladose

καλησπερα σας ειμαι νεο μελος !το σκεφτομουν καιρο και ειπα τελικα να κανω το βημα να κανς μια εγγραφη εδω και να συζητησουμε με ατομα που ισως περνανε κατι παρομοιο με εμενα ..εχω αρκετα χρονια τωρα διαγνωσθει με καταθλιψη και λαμβανω καθημερινα δυο χαπια ladose .κατα καιρους παρουσιαζω υποτροπες και δυστυχως οσες φορες προσπαθησα να τα σταματησω εγινα πολυ χειροτερα ..το θεμα ομως ειναι πως τα χρονια περνανε και οπως καθε γυναικα ετσι και εγω ονειρευομαι ενα μωρο ...ποσο πραγματοποιησιμο ομως μπορει να ειναι με μια τετοια χρονια κατασταση?θα ηθελα την γνωμη σας η την δικη σας εμπειρια ...

καταθλιψη και παιδι δεν πανε μαζι.....

sesilia δοκιμασες να κανεις ψυχοθεραπεια; τα χαπια απο μονα τους δε βοηθανε..

Quote:

---

Originally Posted by sesilia

καλησπερα σας ειμαι νεο μελος !το σκεφτομουν καιρο και ειπα τελικα να κανω το βημα να κανς μια εγγραφη εδω και να συζητησουμε με ατομα που ισως περνανε κατι παρομοιο με εμενα ..εχω αρκετα χρονια τωρα διαγνωσθει με καταθλιψη και λαμβανω καθημερινα δυο χαπια ladose .κατα καιρους παρουσιαζω υποτροπες και δυστυχως οσες φορες προσπαθησα να τα σταματησω εγινα πολυ χειροτερα ..το θεμα ομως ειναι πως τα χρονια περνανε και οπως καθε γυναικα ετσι και εγω ονειρευομαι ενα μωρο ...ποσο πραγματοποιησιμο ομως μπορει να ειναι με μια τετοια χρονια κατασταση?θα ηθελα την γνωμη σας η την δικη σας εμπειρια ...

---

Αγαπητή Σεσίλια. Σε καταλαβαίνω απολυτα. Τους ίδιους φόβους έχω κι εγώ. Έχω πάθει 4 φορες κατάθλιψη από το 2001 μέχρι σημερα που διανυω την 4η, λόγω θανάτου στην οικογένεια. Είμαι εδώ και 3 μήνες κλεισμένη στο σπιτι, δεν εχω διάθεση για τίποτα, όλη τη μερα στο κρεβάτι. Παίρνω εφεξορ 300 μγ και λαμικταλ 100 μγ και ενιοτε ζαναξ (αν μπορούσα θα έπαιρνα ζαναξ ολη τη μέρα για να κοιμαμαι.
Μάλιστα, πριν παθω την τελευταία κατάθλιψη, είχα αρχίσει να σκεφτομαι να κάνω παιδάκι με το συντροφο μου Αν και φοβόμουν πολύ, μη βγει το παιδί προβληματικό με τόσα δηλητηρια που έχω βάλει στον οργανισμο μου όλα αυτά τα χρόνια. Δε σου κρύβω οτι πλέον το βλέπω δυσκολο έως αδύνατο. Πώς να αναλάβεις την ευθύνη ενός παιδιού, όταν ανά πάσα στιγμη μπορεί να υποτροπιάσεις;

Βέβαια, μια νοτα αισιοδοξίας είναι μια φίλη μου που παρότι περναει καταθλίψεις έκανε 2 παιδιά και είναι καλά. Απλά συνεχίζει τη θεραπεία της.

Η κατάθλιψή σου είναι μόνιμη ή περνάς φάσεις που είσαι καλά; Εγώ περνάω φασεις που ειμαι πολύ καλα, ενεργητική, κοβω και τα χάπια και όλα ειναι μια χαρά, για 2-3 χρόνια. Δυστυχώς με μία έστω και μικρή αφορμή η ζωή μου χάνει το νόημά της έτσι απλά και χάνονται όλα. Νιώθω σαν να έχω πεθάνει και ξαναγεννηθει 3 φορές μέχρι τώρα. Και είναι τόσο δυσκολο μετά το επεισόδιο να επανέλθεις στην κανονική σου ζωή...

Επίσης, αν θες μου απαντάς, όταν έχεις κατάθλιψη πώς λειτουργεις; Συνεχίζεις να βγαίνεις έξω, έστω και με το ζόρι; Δουλεύει; Τρως; Σηκώνεσαι από το κρεβάτι; Κανεις μπανιο; Κάνεις δουλειές στο σπίτι; Φροντίζεις τον εαυτό σου καθόλου; Εγώ τιποτα από όλα αυτά.
Πόσο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχεις περάσει σε κατάθλιψη; Εγώ 9 μήνες...

Ευχομαι ό,τι καλύτερο γλυκιά μου και να ξέρεις πως αν θες κάτι πολύ, θα το καταφέρεις!

Quote:

---

Originally Posted by sesilia

καλησπερα σας ειμαι νεο μελος !το σκεφτομουν καιρο και ειπα τελικα να κανω το βημα να κανς μια εγγραφη εδω και να συζητησουμε με ατομα που ισως περνανε κατι παρομοιο με εμενα ..εχω αρκετα χρονια τωρα διαγνωσθει με καταθλιψη και λαμβανω καθημερινα δυο χαπια ladose .κατα καιρους παρουσιαζω υποτροπες και δυστυχως οσες φορες προσπαθησα να τα σταματησω εγινα πολυ χειροτερα ..το θεμα ομως ειναι πως τα χρονια περνανε και οπως καθε γυναικα ετσι και εγω ονειρευομαι ενα μωρο ...ποσο πραγματοποιησιμο ομως μπορει να ειναι με μια τετοια χρονια κατασταση?θα ηθελα την γνωμη σας η την δικη σας εμπειρια ...

---

Αγαπητή Σεσίλια. Σε καταλαβαίνω απολυτα. Τους ίδιους φόβους έχω κι εγώ. Έχω πάθει 4 φορες κατάθλιψη από το 2001 μέχρι σημερα που διανυω την 4η, λόγω θανάτου στην οικογένεια. Είμαι εδώ και 3 μήνες κλεισμένη στο σπιτι, δεν εχω διάθεση για τίποτα, όλη τη μερα στο κρεβάτι. Παίρνω εφεξορ 300 μγ και λαμικταλ 100 μγ και ενιοτε ζαναξ (αν μπορούσα θα έπαιρνα ζαναξ ολη τη μέρα για να κοιμαμαι.
Μάλιστα, πριν παθω την τελευταία κατάθλιψη, είχα αρχίσει να σκεφτομαι να κάνω παιδάκι με το συντροφο μου Αν και φοβόμουν πολύ, μη βγει το παιδί προβληματικό με τόσα δηλητηρια που έχω βάλει στον οργανισμο μου όλα αυτά τα χρόνια. Δε σου κρύβω οτι πλέον το βλέπω δυσκολο έως αδύνατο. Πώς να αναλάβεις την ευθύνη ενός παιδιού, όταν ανά πάσα στιγμη μπορεί να υποτροπιάσεις;

Βέβαια, μια νοτα αισιοδοξίας είναι μια φίλη μου που παρότι περναει καταθλίψεις έκανε 2 παιδιά και είναι καλά. Απλά συνεχίζει τη θεραπεία της.

Η κατάθλιψή σου είναι μόνιμη ή περνάς φάσεις που είσαι καλά; Εγώ περνάω φασεις που ειμαι πολύ καλα, ενεργητική, κοβω και τα χάπια και όλα ειναι μια χαρά, για 2-3 χρόνια. Δυστυχώς με μία έστω και μικρή αφορμή η ζωή μου χάνει το νόημά της έτσι απλά και χάνονται όλα. Νιώθω σαν να έχω πεθάνει και ξαναγεννηθει 3 φορές μέχρι τώρα. Και είναι τόσο δυσκολο μετά το επεισόδιο να επανέλθεις στην κανονική σου ζωή...

Επίσης, αν θες μου απαντάς, όταν έχεις κατάθλιψη πώς λειτουργεις; Συνεχίζεις να βγαίνεις έξω, έστω και με το ζόρι; Δουλεύει; Τρως; Σηκώνεσαι από το κρεβάτι; Κανεις μπανιο; Κάνεις δουλειές στο σπίτι; Φροντίζεις τον εαυτό σου καθόλου; Εγώ τιποτα από όλα αυτά.
Πόσο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχεις περάσει σε κατάθλιψη; Εγώ 9 μήνες...

Ευχομαι ό,τι καλύτερο γλυκιά μου και να ξέρεις πως αν θες κάτι πολύ, θα το καταφέρεις!

καλησπερα σας!ευχαριστω για τις απαντησεις σας!εχω κανει lucy ψυχοθεραπεια ομως δεν με βοηθησε δυστυχως...

γεια σου lila28!το βασικο μου προβλημα ειναι το προβλημα μου να κοιμηθω τα βραδυα πραγμα που ειναι αποτελεσμα οπως μου εχει πει η γιατρος μου της καταθλιψης..υπαρχουνε μερες που ειναι καλες και μερες που δεν θελω να κανω τιποτα ομως το παλευω οσο μπορω ..με το παραμικρο αγχος δυστυχως γυρναω στο μηδεν .,..βγαινω εξω τις καλες μου μερες δεν εργαζομαι λογω αυτης της καταστασης και γενικα κανω οσο περισσοτερα μπορω ...το προβλημα με το δικο μου θεμα ειναι οι σχεδον συνεχομενες υποτροπες που ειναι οτι χειροτερο υπαρχει κατα τη δικη μου γνωμη ..τη μια να νιωθεις απολυτως καλα και την αλλη να μην εχεις ορεξη για τιποτα ...σε ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες σου και εγω σου ευχομαι οτι επιθυμεις και οποτε θελεις μιλαμε για οποιοδιποτε θεμα και οποιο αλλο μελος θελει να μιλησουμε ανα πασα στιγμη πιστευω μπορουμε να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον οσο μπορουμε παιδια!!¨)

Quote:

---

Originally Posted by sesilia

γεια σου lila28!το βασικο μου προβλημα ειναι το προβλημα μου να κοιμηθω τα βραδυα πραγμα που ειναι αποτελεσμα οπως μου εχει πει η γιατρος μου της καταθλιψης..υπαρχουνε μερες που ειναι καλες και μερες που δεν θελω να κανω τιποτα ομως το παλευω οσο μπορω ..με το παραμικρο αγχος δυστυχως γυρναω στο μηδεν .,..βγαινω εξω τις καλες μου μερες δεν εργαζομαι λογω αυτης της καταστασης και γενικα κανω οσο περισσοτερα μπορω ...το προβλημα με το δικο μου θεμα ειναι οι σχεδον συνεχομενες υποτροπες που ειναι οτι χειροτερο υπαρχει κατα τη δικη μου γνωμη ..τη μια να νιωθεις απολυτως καλα και την αλλη να μην εχεις ορεξη για τιποτα ...σε ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες σου και εγω σου ευχομαι οτι επιθυμεις και οποτε θελεις μιλαμε για οποιοδιποτε θεμα και οποιο αλλο μελος θελει να μιλησουμε ανα πασα στιγμη πιστευω μπορουμε να βοηθησουμε ο ενας τον αλλον οσο μπορουμε παιδια!!¨)

---

Ο ύπνος ειναι απ τα χειροτερα. Εγώ συνήθως κοιμάμαι τη μέρα και μένω ξυπνια το βράδυ.

Δεν έχω κστσλάβει όμως. Περνας μέρες καλές και κακες ενω εισαι σε φουλ καταθλιψη ή αυτο ειναι συνεχόμενο; Εννοω, μηπως εχεις μια μόνιμη δυσθυμια; Γιατι εγω οταν πεσω σε κατθλιψη περνάω μόνο μαυρες μέρες, με τα συμπτώματα τα που σου έγραψα προηγουμενο ποστ.
Το χειροτερο αυτη τη στιγμη είναι ότι παρατησα μια φανταστικη δουλεια για την οποία παάλευα για χρόνια... Όλα χαμένα.
Κουράγιο...

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

καταθλιψη και παιδι δεν πανε μαζι.....

---

Απο που το εξαγεις αυτο το συμπερασμα? Κ μπορεις σε παρακαλω να το τεκμηριωσεις με λογικα επιχειρηματα?
Στο θεμα σου τωρα σεσιλια. Διαβασα μονο το πρωτο ποστ σου οχι ολα τα μηνυματα οποτε σορρυ αμα πω κατι που εχει ηδη ειπωθει. Επι τω προκειμενω τωρα, θα σου λεγα να συζητησεις αυτο το θεμα με τον γιατρο σου (ψυχιατρο) που σου δινει τη συγκεκριμενη αγωγη καθως κ με το γυναικολογο σου. Αλλιμονο αν επειδη εχεις καταθλιψη εισαι καταδικασμενη να μην κανεις παιδακια. Κατι που αμα καταλαβα θελεις πολυ, ε? Οποτε η γνωμη μου ειναι το συζητας με τους γιατρους ωστε να προσαρμοσουν τη φαρμακευτικη αγωγη το διαστημα της εγκυμοσυνης κ της μετεπειτα λοχειας. Ευχομαι ολα να πανε καλα ! :)

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Απο που το εξαγεις αυτο το συμπερασμα? Κ μπορεις σε παρακαλω να το τεκμηριωσεις με λογικα επιχειρηματα?
Στο θεμα σου τωρα σεσιλια. Διαβασα μονο το πρωτο ποστ σου οχι ολα τα μηνυματα οποτε σορρυ αμα πω κατι που εχει ηδη ειπωθει. Επι τω προκειμενω τωρα, θα σου λεγα να συζητησεις αυτο το θεμα με τον γιατρο σου (ψυχιατρο) που σου δινει τη συγκεκριμενη αγωγη καθως κ με το γυναικολογο σου. Αλλιμονο αν επειδη εχεις καταθλιψη εισαι καταδικασμενη να μην κανεις παιδακια. Κατι που αμα καταλαβα θελεις πολυ, ε? Οποτε η γνωμη μου ειναι το συζητας με τους γιατρους ωστε να προσαρμοσουν τη φαρμακευτικη αγωγη το διαστημα της εγκυμοσυνης κ της μετεπειτα λοχειας. Ευχομαι ολα να πανε καλα ! :)

---

το παιδι θα ηταν πολυ μεγαλο βαρος για ανθρωπο με καταθλιψη και μην ξεχνας την επιλοχεια που μπορει να περιμπλεξει τα πραγματα ακομα περισσοτερο

Quote:

---

Originally Posted by axl100

το παιδι θα ηταν πολυ μεγαλο βαρος για ανθρωπο με καταθλιψη και μην ξεχνας την επιλοχεια που μπορει να περιμπλεξει τα πραγματα ακομα περισσοτερο

---

διαβασε εκτος απο τις δυο πρωτες προτασεις κ το υπολοιπο ποστ μου εξηγω εκει τι πρεπει να κανει

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

διαβασε εκτος απο τις δυο πρωτες προτασεις κ το υπολοιπο ποστ μου εξηγω εκει τι πρεπει να κανει

---

λακρυ, το διαβασα το μνμ σου ολοκληρο, αλλα δεν ξερεις ποσο μεγαλη ευθυνη ειναι να βασιζεται καποια ζωη πανω σου και να μην μπορεις να κανεις τπτ. Κανε παιδια και ξαναλεμε στο θεμα...

Quote:

---

Originally Posted by axl100

λακρυ, το διαβασα το μνμ σου ολοκληρο, αλλα δεν ξερεις ποσο μεγαλη ευθυνη ειναι να βασιζεται καποια ζωη πανω σου και να μην μπορεις να κανεις τπτ. Κανε παιδια και ξαναλεμε στο θεμα...

---

Ναι δικιο εχεις κ ειναι αποφαση-ρισκο βεβαια κ αποφαση υπευθυνη που πρεπει να ληφθει οχι βεβιασμενα κ εσπευσμενα αλλα εξεταζοντας ολες τις παραμετρους κ παντα σε στενη συνεργασια με τους γιατρους. Πρεπει να το σκεφτει σοβαρα δλδ κ να ειναι σιγουρη οτι μπορει να παρεχει στο παιδι οσα πρεπει να του παρεχει. Προσωπικα θα το σκεφτομουν πολυ να κανω παιδι κ μαλλον θα επελεγα να μην κανω μιας κ εχω μεγαλο κ δυστυχως "πλουσιο" ιστορικο σκεφτομαι οτι πρωτον μπορει κ το παιδι μου να εμφανισει καποιο απο αυτα κ δευτερον δεν θα ειμαι παντα σε νορμοθυμια θα υπαρχουν κ υποτροπες δυστυχως μεσα στο προγραμμα κ δν θα ηταν ο,τι καλυτερο να με βλεπει το παιδι σε ακραιες καταστασεις... :(