Άτομο που κινδυνεύει και προτιμά να πεθάνει απ' το να νοσηλευτεί.
Καλησπέρα,
Καταρχήν συγχωρέστε μου τον μπερδεμένο τρόπο που γράφω αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, στην ουσία θέλω μια φιλική συμβουλή από ανθρώπους που ξέρουν αυτή την ασθένεια και που την βιώνουν και την έχουν υπό έλεγχο γιατί την κάθε στιγμή που περνάει όσο και να κρατάω την ψυχραιμία μου ζω σ' ένα φόβο και κάθομαι σ' αναμμένα κάρβουνα.
Η αδελφή μου, 31 ετών πάσχει από μανιοκατάθλιψη από την εφηβεία. Έχει περάσει πολλά επεισόδια και νοσηλεύτηκε σε αρκετά νοσοκομεία. Την τελευταία φορά, πριν τέσσερα χρόνια αναγκαστήκαμε να κάνουμε με εισαγγελική εντολή γιατί είχε κλειστεί στο σπίτι της μόνη (ο άντρας της την άφησε) έκοψε τα μαλλιά της, έπεφτε και χτυπούσε, δεν μας άνοιγε, παραληρούσε κλπ. Πέρασαν περίπου τρία χρόνια από τότε και τώρα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση και μένει από κάτω μας. Κάνει πάλι τα ίδια, την έχει αφήσει ξανά ο άντρας της - αυτή τη φορά φαίνεται να μην υπάρχει πλέον καμία υπομονή από μέρους του - το θέμα των φαρμάκων και των γιατρών δεν τολμάμε να το πιάσουμε γιατί ταράζεται υπερβολικά. Πήγε και έζησε για λίγο στο εξοχικό μας γιατί ισχυριζόταν ότι δεν θέλει να μας έχει από πάνω της - ενώ δεν την πιέζαμε ούτε ερώτηση "παίρνεις τα φάρμακά σου" δεν της κάναμε.- Εκεί στο εξοχικό ο γείτονας πήγε να την πλακώσει στο ξύλο γιατί ειχε δυνατά τη μουσική κι ήταν εριστική απέναντί του. Τη φώτισε ο Θεός και γύρισε πίσω τουλάχιστον να ξέρουμε ότι είναι καλά. Την επόμενη πήρε χάπια να πεθάνει, πήγε στο νοσοκομείο και πήρε εξιτήριο. Ευτυχώς δεν έπαθε κάτι. Απ' τη στιγμή που βγήκε όμως μας λέει κάντε δουλειά σας εγώ θα κάνω ότι μου καπνίσει, θα πάω διακοπές κλπ Τώρα δεν κοιμάται, δεν παίρνει κανονικά την αγωγή που πρέπει,γιατί τα φάρμακα που την έριχναν αποφάσισε να μην τα πάρει και αυτή τη στιγμή προτιμάει να είναι σ' αυτή την κατάσταση της συνεχούς μανίας.Έπεσε κάτω και χτύπησε το κεφάλι της, δίπλα στο μάτι της και έτρεχε αίματα (τώρα έχει μια ουλή εκεί). Ζήτησε βοήθεια, της το φρόντισε η μητέρα μου και μετά πάλι την έδιωξε. Μέσω του facebook εξαθλίωσε τη ζωή της, έβγαλε όλα της τα άπλυτα στη φόρα. Έπειτα το έκλεισε και το άνοιξε με ένα διαφορετικό όνομα. Την ακούμε από πάνω που μιλάει μόνη της και σε κάποιεσ στιγμές κλαίει σπαραχτικά ή τραγουδάει και δεν ξέρουμε πώς να τη βοηθήσουμε. Πληρώθηκε με το επίδομα που παίρνει και κανονίζει διακοπές μόνη της. Όπως καταλαβαίνετε αναγκαστήκαμε να πάμε ξανά στον εισαγγελέα παρόλο που μας απείλησε ότι αν ξανακάνουμε εισαγγελική θα κρεμαστεί στο ψυχιατρείο και ότι μόνο μέσα στην κάσα ξαναμπαίνει σε ψυχιατρείο. Οι γονείς μου είναι μεγάλοι και άρρωστοι (η μητέρα μου κάνει ινσουλίνη) και δεν ξέρω πόσο θα αντέξουν. Η γιατρός της που είχαν μια καλή συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια, μας κάλεσε να μας πει ότι βρίσκεται σε επικίνδυνη φάση και μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό της. Πριν καιρό όταν ανέβαζε μανία και της έδωσε κάποια παραπάνω φάρμακα ώστε να τη ρίξει, με την υπνηλία που της έφερε μετά έκανε του κεφαλιού της με αυτά και έχασε το τρένο του να γίνει καλά γρηγορότερα. Αν το 'κανε τότε και έπαιρνε τα φάρμακα που έπρεπε θα χρειαζόταν κάνα δεκαπενθήμερο και πέρασαν δυο μήνες και χειροτερεύει. Τώρα μιλάει για τη γιατρό ξεφτυλίζοντάς την.
Τώρα η θέση μας είναι δύσκολη. Κάναμε εισαγγελική και επειδή δεν είχαμε τα χαρτιά των νοσηλειών της (τα έχει κάπου η ίδια και είναι αδύνατον να μπούμε στο σπίτι της να της τα πάρουμε. Δεν επιτρέπει ούτε ένα κουδούνι να χτυπήσουμε να τη ρωτήσουμε αν είναι καλά) αγνοηθήκαμε πλήρως. Μετά από τρεις μέρες η μητέρα μου ξανακάλεσε και της είπαν ελάτε να κάνετε δήλωση ότι δεν έχετε εσείς τα χαρτιά... Σήμερα που εφημερεύει το αττικό νοσοκομείο και θα είναι και η γιατρός της είναι ιδανικό να ερχόταν να την πάμε με τη θέλησή της. Σας παρακαλώ, μήπως σας έρχεται κάποιος τρόπος που θα μπορούσαμε να την πείσουμε να πάμε να νοσηλευτεί με τη θέλησή της; Κάθε μέρα είναι και χειρότερα και φοβόμαστε μην γίνει κάνα κακό... Οι γονείς μου είναι ηλικιωμένοι και δεν ξέρω πόσο θ' αντέξουν. Τι να κάνουμε; Να περιμένουμε υπομονετικά να διαβάσει ο εισαγγελέας την επείγουσα αίτηση που του στείλαμε; Μήπως την αγνοήσει πάλι και γίνει κάνα κακό;
