Αλλάζουμε

Την Α την γνωρισα πριν 5 χρόνια έξω απο το αμφιθέατρο της σχολής. Εκείνη διάβαζε, εγώ απλα αδιαφορούσα για τις εξετάσεις που άρχιζαν σε λίγο. Με είδε να έχω κυριολεκτικά χυθεί πάνω σε μία καρέκλα και ήρθε να με ρωτησει κατι... με το υφος μου γελασε, μου ειπε 'να σαι καλα, με εκανες να ξεαγχωθω λιγο'. Και ετσι ξεκινησε η φιλία μας. Απο μια ερωτηση. Περασαμε πολύ ωραίες στιγμές, επεισοδιακες συχνα, διακοπες, γιορτές, πάρτυ, δυσκολίες, πολλα πολλα πραγματα. Αλλα μαζι. Παντα μαζι. Σήμερα όμως έχουν αλλάξει καπως τα πραγματα. Αποφοιτησαμε και αλλαξαμε δρομους. Και μαζι σαν να αλλαξαμε και μυαλο. Εκείνη επι ενα χρονο πηγαινοερχοταν Αθηνα, τωρα μετακομιζει και επισημως πλεον... εγω ημουν λιγο καιρο εξωτερικο, μετα γυρισα, τωρα παλι φευγω σε αλλη πολη. Ωστοσο ποτε δεν χασαμε επαφη. Με το που γυρνουσαμε και οι δυο Θεσσαλονικη παντοτε βρισκομασταν. Τον τελευταιο καιρο ομως νιωθω οτι δεν εκπεμπουμε στο ιδιο μηκος κυματος πλεον... η συμπεριφορα της μου φαινεται ωρες ωρες αλλαζονικη, επιβλητικη και με ενοχλει... εγω απο την αλλη εχω κλειστει λογω της καταθλιψης και δεν ειμαι οπως παλια...προτιμω την ησυχια και την περισυλλογη.. αυτο εχει ως αποτελεσμα να δυσανασχετω πολλες φορες μαζι της, να αισθανομαι οτι δεν μπορει να με καταλαβει, να με νιωσει. Καποιες φορες νιωθω και εναν μικρο ανταγωνισμο, οχι οτι εχω καταφερει δε και πολλα πραγματα, προσπαθω ομως. Σήμερα μιλουσαμε στο τηλεφωνο και σαν να ξεσπασα και αρχισα να κλαιω... προσπαθουσα να της εξηγησω οτι το συναισθημα εχει αλλαξει.. και αυτη ελεγε οτι ειναι λογικο γιατι βρισκομαστε σπανια και καλυτερα ετσι γιατι καθε φορα που βρισκομαστε εχουμε να πουμε τοσα πολλα...και ευτυχως που δε μοιαζουμε γιατι θα βαριομασταν κτλ κτλ... εγω ομως...νιωθω μια ψυχρα απεναντι της... πολλες φορες αισθανομαι οτι θελει να υπερεχει και το παιζει τοσο δυναμικη και υπερανω, αλλα ξερω οτι ειναι αμυνες καθως και η ιδια εχει πολλες ανασφαλειες. Θα ηθελα λοιπον να σας ρωτησω, εαν εχετε ποτε αισθανθει κι εσεις κατι τετοιο... ενα δηλαδη εχετε ψυχρανθει με καποιο αγαπημενο σας προσωπο, οχι επειδη μαλωσατε, απλα λογω συγκυριων να ξεκοψατε λιγο. Σκεφτομαι οτι πολυ πιθανον φταιει η καταθλιψη για ολα αυτα... ειδαλλως δε θα ειχα προβλημα... από την αλλη δε θελω να χρεωνω ολα τα λαθη επανω μου συνεχεια.

καλησπέρα howtodream8 αυτή η κατάσταση που ζεις είναι λογική...υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να φταίνε....καταρχήν άλλαξαν οι προιποθέσεις....δεν είστε πια φοιτητές αλλά προσπαθείτε να ξεκινήσετε τη ζωή σας....αυτό που περιγράφεις το έχω ζήσει κ εγώ....εμείς τον τελευταίο καιρό εκτός από το γεγονός ότι δεν τα βρίσκαμε σχεδόν σε τίποτα τσακωνόμασταν κ πολύ συχνά....έτσι μια μέρα αποφασίσαμε να διακόψουμε χωρίς βέβαια να σταματήσουμε να νοιαζόμαστε η μια για την άλλη....αυτή η κατάσταση κράτησε 2 ολόκληρα χρόνια....αυτή τη στιγμή κάνουμε μια προσπάθεια να ξαναχτήσουμε την φιλία μας....κ σε πληροφορώ ότι τα πάμε περίφημα καλύτερα κ από τότε που κάναμε παρέα...κ μάλιστα τώρα έχουμε κανονίσει να πάμε μαζί διακοπές....καλό θα ήταν να την πιάσεις κ να μιλήσετε να τις πεις πως νιώθεις να την παροτρίνεις να σου πει κ αυτή.....πιστεύω πως το θέμα θα λυθεί με θετικά αποτελέσματα.....σου εύχομαι τα καλύτερα.......:)