ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ....

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΑΙΔΕΙΑ... ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ 15 ΗΜΕΡΕΣ. ΜΕΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΕΧΩ ΝΟΙΚΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΕ ΤΟΙΧΟΥΣ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΒΑΨΙΜΟ Ο ΕΙΔΙΟΣ. ΔΟΥΛΕΨΕ 4 ΗΜΕΡΕΣ. ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΗΤΑΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ.ΕΦΥΓΕ ΕΝΩ ΠΡΩΤΑ ΦΙΛΗΣΕ Ο ΕΝΑΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΑΝΑ ΕΙΔΑ.. ΠΕΘΑΝΕ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΣΤΑ 53 ΤΟΥ... ΤΩΡΑ ΖΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΘΕ ΤΟΙΧΟΣ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΠΙΝΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟ ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ... ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΩ. ΠΟΝΑΩ. ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΕ ΕΠΕΡΝΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ.... ΕΧΩ ΚΟΠΕΙ ΣΤΑ 2. ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΩ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΟΥΤΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.

Συλληπητηρια Διονυση...ζωη σε σενα και στην υπολοιπη οικογενεια αν υπαρχει! ολα στη ζωη ειναι... να ζησεις να τον θυμασαι τον πατερα σου με ολες τις καλες στιγμες που σας ενωναν!

οι ανθρωποι πεθαινουν οταν παψουμε να τους θυμομαστε! Να εισαι χαρουμενος που ειχες εναν πατερα ο οποιος σε αγαπουσε πολυ και να ζησεις να τον θυμασαι! Υπομονη! Και καλως-κακως με τον εναν ή τον αλλον τροπο, η ζωη συνεχιζεται, απλα πατησε στα δικα του χναρια!

Διονυση τα θερμα μου συληπητιρια να ζησετε να τον θυμοσαστε. Μην σε περνει απο κατω δες το απο την θετικη μερια. Εχεις κατι δικο του να τον θυμασε αιωνια και εκτος αυτου πεθανε χαρουμενος γιατι ειχε εναν γιο που τον λατρευε και εκανε και κατι για τον γιο του που τον ευχαριστησε ιδιαιτερως.

Διονυση δεν ξερω ποιες λεξεις να σου γραψω για να σε κανω να αισθανθεις καλυτερα.Απλα σου γραφω γιατι με συγκινισες και γιατι πριν 25 μερες ειδα τον πατερα μου να πεθαινει για μισο λεπτο.Τον ειχα παει στον καρδιολογο για τυπικες εξετασεις μετα απο εγχειρηση καρδιας που ειχε κανει. Καποια στιγμη αισθανθηκα το χερι του να με αγκαλιαζει κι οταν γυρισα κατα το μερος του τον ειδα να "φευγει". Εγω του φωναζα μπαμπα τι επαθες κι αυτος με εβλεπε αλλα δεν με κοιτουσε (αυτο το βλεμμα μου ρχεται στο μυαλο πολλες φορες και μου ρχεται να κλαψω). Ευτυχως ημασταν στον γιατρο και ηξερε τι να κανει για να τον επαναφερει. Οταν τον εβλεπα να "φευγει" ξερεις ποια σκεψη μου ειρθε στο μυαλο? Που πας ρε πατερα εχω ενα εκατομμυριο πραγματα να σου πω να σου δειξω ποσο σε αγαπαω. Απο τοτε τον εχω απο κοντα. Διονυση οτι και να σου γραψω θα ειναι λιγο... ειναι δυσκολος ο "αποχωρισμος".

Σας ευχαριστω παιδεια για τα μυνηματα σας.. πραγματικα αγγιζουν την ψυχη μου. ποσο ποναει να τον βλεπω πλεον σε μια μονο φωτογραφια στην οποια τον βλεπω να μου χαμογελαει... δεν ξερω αν οντως υπαρχει κατι μετα τον θανατο.... πατερα ευχομαι να μην ζησαμε μαζι εμεις οι 2 τοσες λιγες στιγμες... ελπιζω να υπαρχει και κατι αλλο που οταν ερθει και η δικια μου σειρα να ειμαστε παλι μαζη... δεν μπορει να σβιστει αυτο που χτυσαμε (εγω για σενα και εσυ για μενα). <<ΣΑΓΑΠΩ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ>>

αγαπητε διονυση..ειμαι 23 και εχασα απο εμφραγμα τον πατερα μου πριν 40 μερες..ηταν στη δουλεια, ειχε καποια μικρα πονακια που αγνοησε και μετα σταδιακα αρχισε να ποναει περισσοτερο..το εκαβ εκανε πανω απο μια ωρα για να ερθει και δεν αντεξε..ο πονος μου ειναι απεριγραπτος..και να σκεφτεις οτι τις τελευταιες ημερες του ''κραταγα μουτρα'' για εντελως χαζο λογο..ποσο θα ηθελα να γυρισω το χρονο πισω..ή εστω να προλαβω να πω στον ανθρωπο μου που τοσο αγαπω, ενα ευχαριστω για τις θυσιες του για να με μεγαλωσει και ενα σ'αγαπω..κραταω το τελευταιο φιλι..μου το εδωσε με πολυ αγαπη και εγω τραβηχτηκα καπως ταχα μου για να κρατησω τα μουτρα..να ειστε παντα καλα..να εχετε δυναμη και να λετε καθε μερα σαγαπω στους ανθρωπους σας..

Quote:

---

Originally Posted by dionisis1985

Σας ευχαριστω παιδεια για τα μυνηματα σας.. πραγματικα αγγιζουν την ψυχη μου. ποσο ποναει να τον βλεπω πλεον σε μια μονο φωτογραφια στην οποια τον βλεπω να μου χαμογελαει... δεν ξερω αν οντως υπαρχει κατι μετα τον θανατο.... πατερα ευχομαι να μην ζησαμε μαζι εμεις οι 2 τοσες λιγες στιγμες... ελπιζω να υπαρχει και κατι αλλο που οταν ερθει και η δικια μου σειρα να ειμαστε παλι μαζη... δεν μπορει να σβιστει αυτο που χτυσαμε (εγω για σενα και εσυ για μενα). <<ΣΑΓΑΠΩ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ>>

---

Ειλικρινα σε καταλαβαινω απολυτα.. Εχασα και εγω τη μητερα μου πριν 5 μηνες στον υπνο της απο ανακοπη.. Χωρις ποτε να εχει προβλημα, πονους, χωρις το παραμικρο.. Ειπαμε καληνυχτα, την αφησα να δει ενα εργο το βραδυ και την βρηκαμε τα χαραματα ετσι απλα σαν να βλεπει τηλεοραση μονο που οταν την σκουντησαμε για να την 3υπνησουμε ηταν ηδη παγωμενη.. Φοβερο σοκ και δεν μπορω να περιγραψω τα συναισθηματα μου εκεινη την ωρα και γενικοτερα τις στιγμες που ακολουθησαν.. Ευχομαι και εγω να υπαρχει αυτο το κατι αλλο γτ θελω πολυ να την 3αναδω και να ζησουμε κι αλλα..

και μένα ο πατέρας μου έφυγε από ανακοπή στο καναπέ, καθώς έβλεπε τηλεόραση, αυτό που θέλω να πιστεύω είναι ότι ήρθε και τον πήρε η μητέρα μου (μας άφησε από τροχαίο πριν από 23 χρόνια) δεν ξέρω αλλά το ύφος του ήταν τόσο γαλήνιο και χαρούμενο σαν να κοιμόταν και να έβλεπε το πιο ωραίο όνειρο, είναι πολύ πιθανό να τους ξαναδούμε και ξέρετε ο φίλος μου μου λέει ? ότι αν με βλέπουν, δεν στενοχωριούνται που δεν τα καταφέρνω χωρίς εκείνους γιατί ξέρουν πως όταν πάω εκεί θα ήμαστε για πάντα μαζί δεν θα μας χωρίσει κανένα αυτοκίνητο και και καμία ανακοπή...

παιδια καλσπερα συληπητηρια(το σκοτωσα σορυ αλλα κλαιω)σε ολους λυπαμαι πολυ σας καταλαβαινω ολους εχω χασει την μαμα μου ειναι δυσκολο ν ζεις με αυτην την απωλεια...κ ποσο μαλλον οταν ειναι κατι που δεν τ περιμενεις..σκεφτεσαι κ τωρα τ κανουμε?εγω ειμαι 23 αυριο τ κλεινω και παροτι περασν 2 χρονια μ λειπει τν θελω εδω ν την παρω αγκαλια ν της πω μια καλη κουβεντα τν μανουλα μ την γλυκεια!!!!θεε μου καμια φορα κανω σκεψεις πως ενιωσε οταν εφευγε πως ειναι τωρα αραγε υπαρχει ζωη εκει πανω?μακαρι ν υπαρχει....θυμαμαι την μερα που πεθανε ηταν αββατο πγα ν τν δω βαριανεσαι κ μ ελεγε κικη μ εισαι καλα?στην δουεια σ αγαπανε ε?ηθελε ν δι οτι φευγει ηρεμη κ τ παιδια τησ τακτοποιημενα!!!σορυ διονυση που χρησιμοποιησα το ποστ σ για ν γραψω αυτα απλα μ βγκαν.....να ειστε ολοι καλα παιδια οσο υπαρχουν στην καρδια κ τ μυαλο μας ζουνε!!!!

Διονυση υπαρχει ενα βιβλιο που μπορει να σε βοηθησει σημαντικα. Λεγεται ο δρομος της απωλειας του μπουκαι. Ειναι εξαιρετικος ψυχοθεραπευτης και συγγραφεας. Εχει γραψει και αλλα βιβλια, εξ ισου ωραια και αξιολογα. Στο προτεινω ανεπιφυλακτα καθως και σε οποιον περναει πενθος ή χωρισμο. Αλλωστε μοιαζουν....

ειναι πολυ στεναχωρο και θεωρω οτι η απωλεια δεν ξεπερνιεται ποτε. εχω χασει εδω και 5 χρονια τον παππουλη μου και ο πονος απλα εχει καταλαγιασει! Δεν εχει ξεπεραστει και ουτε προκειται! Ακομα θυμαμαι που τον εβλεπα στην κουζινα να μαγειρευει, να μου φτιαχνει πορτοκαλαδες στις πανελληνιες, λουκουμαδες το πρωι. Το ξερω πως μπορει να ακουγονται ολα αυτα παιδικα αλλα θελω να πω και να τονισω πως οταν χανουμε καποιον δικο μας, μας λειπουν τα πιο απλα πραγματα που εκανε για μας. Μια αγκαλια, ενα φιλι, ενα "σ'αγαπαω παιδι μου για αυτο που εισαι", "εχε πιστη σε σενα", "εγω θα μαι παντα εδω" κτλ....Εκλαψα τοτε, κλαιω και τωρα γιατι η καθε μερα που περναει ειναι απλα αλλη μια μερα χωρια του!

Φιλε μου καταλαβαινω πως ακριβως νιωθεις , φαντασου οτι το τελευταιο φιλι το εδωσα εγω στον πατερα μου οταν του εριξα την κουβερτα επανω του λιγο μετα αφοτου ειχε αφησει αυτο εδω το κοσμο. Η απουσια ενος κοντινου προσωπου , ποσο μαλλον στενου οικογενειακου κυκλου ειναι μεγαλη απωλεια. Εχουν περασει 8 χρονια που εχασα τον πατερα μου απο καρκινο και δε το εχω ξεπερασει ακομα....

ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΑΣΑ ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΠΡΙΝ 10 ΜΗΝΕΣ.ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΙ...ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ,ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ...