Μία παράξενη σχέση ή ένας παράξενος άνθρωπος?
Με το αγόρι μου είμαστε μαζί σχεδόν 4 χρόνια. Μου φέρεται καλά,μου δείχνει πως με αγαπάει αλλά έχουμε και οι δύο ένα θεματάκι με την ζήλια.Ή έχω εγώ μια θεματάρα και εκείνος απλώς ανταποδίδει.Το έχω σκεφτεί και αυτό. Κάθε μέρα περνάμε μαζί τουλάχιστον ένα 5ωρο.Έρχεται καθημερινά να με δει.Βέβαια το ίντερνετ έχει επηρεάσει κατά πολύ την ποιότητα και τον χρόνο που περνάμε μαζί αλλά ως ένα σημείο μας βολεύει κιόλας καθώς εκείνη την ώρα δεν είμαστε μόνοι μας στο σπίτι.Αυτό άντε να κρατήσει 2 ώρες,μετά είμαστε όλο χάδια και παιχνίδια.Σήμερα μου είπε -χωρίς να του κάνω σκηνή ζηλοτυπίας- οτι πρέπει να σταματήσω να ζηλεύω γιατί δεν είναι όμορφο να το κάνω και γιατί θα καταντήσει να μην μιλιέται με κανέναν φίλο/η του (γιατί φοβάται λέει οτι αν μιλήσει θα του κάνω σκηνή κτλ).Και ότι θα βρεί και φίλες του να μιλάνε σε διάφορα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης.Σημειώνω οτι όντως του έχω κάνει πολλές φορές σκηνή και όντως εγω δεν τον αφήνω να έχει φίλες μέσω ίντερνετ (το παράξενος άνθρωπος που έγραψα στον τίτλο :) ).Αυτό το κάνω γιατί με ενοχλεί και με βάζει σε υποψίες το γεγονός ότι από πολύ παλιά οι παρέες του αποτελούνταν μόνο από κορίτσια.Ενώ έχει και πολλούς φίλους, με τα κορίτσια πάντα έχει κάτι να πει,και γενικά ξέρει όλα τα κορίτσια της περιοχής.Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω για κάτι γιατί δεν έχω αποδείξεις.Βασικά πιστεύω οτι το κάνει για λόγους επιβεβαίωσης μιας και έχει πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση.Δεν πιστεύω πως αυτός ο άνθρωπος θα με απατούσε ποτέ αλλά νιώθω πολύ άσχημα,για την ακρίβεια ταράζομαι όταν βγαίνει χωρίς εμένα ή όταν μιλάει με κοπέλες. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί έχουμε φτάσει σε ένα σημείο οι ζωές μας να είναι τόσο συνδεδεμένες που το παραμικρό σκαμπανέβασμα με αποσυντονίζει εντελώς...Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς κατάντησα έτσι..
