Θα ήθελα πραγματικά τις γνώμες σας...Πώς να το χειριστώ;
Καλησπέρα σε όλους. Ανακάλυψα πολύ πρόσφατα αυτό το φόρουμ και πολύ χαίρομαι γιατί το θεωρώ πολύ καλό. Θα ήθελα πραγματικά τις γνώμες σας για ένα ζήτημα που με απασχολεί έντονα και αφορά στη σχέση με μια φίλη που αγαπώ πολύ και μέχρι πριν κάποιο καιρό τουλάχιστον - αν όχι ακόμα και τώρα - θεωρούσα πολύ αγαπημένη μου.
Θα προσπαθήσω να τα πω σύντομα και περιεκτικά: Η φιλία μου με την Κ. ξεκίνησε το 2000. Έχουμε μοιραστεί πολλές όμορφες στιγμές. Τα στοιχεία που πάντοτε εκτιμούσα σε αυτήν είναι: η ευγένεια, η κοινωνικότητα, η ζωντάνια, το κέφι, η συνέπειά της. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν πάντα εκεί γι'αυτήν.Τόσο για να περνάμε καλά όσο και για να την υποστηρίζω σε οποιοδήποτε πρόβλημα. Τα τελευταία 4 χρόνια όμως η κατάσταση έχει ως εξής: Λόγω δουλειάς τόσο εγώ όσο και αυτή δε μένουμε πλέον στην πόλη καταγωγής μας αλλά σε διαφορετικές πόλεις η καθεμία. Επίσης στο χρονικό αυτό διάστημα η Κ. έχει μία σχέση με ένα παιδί ύστερα από αρκετές σχέσεις που κατέληγαν σε επίπονους χωρισμούς. Από τότε που ξεκίνησε η τελευταία της σχέση λοιπόν, οι φορές που έχουμε βρεθεί έχουν λιγοστέψει σημαντικά. (Παλιά το απέδιδα στις αντικειμενικές δυσκολίες, τώρα πια όμως έχω καταλάβει πως μάλλον δεν είναι έτσι.) Το θέμα δυστυχώς δεν αφορά μόνο την ποσότητα αλλά κυρίως την ποιότητα του χρόνου που περνάμε μαζί. Τα 4 αυτά χρόνια λοιπόν ποτέ δεν έχουμε συναντηθεί μόνες μας. Ούτε για έναν καφέ. Όπου πάει είναι πάντοτε μαζί και το αγόρι της. Ακόμη και στο τηλέφωνο δεν υπάρχει φορά που να μιλήσουμε και αυτός να μην είναι δίπλα.Όπως καταλαβαίνετε δεν ένιωθα ποτέ άνετα να μιλάω μαζί της για ιδ. προσωπικά ζητήματα. Να σημειώσω ότι και αυτή έπαψε να μου ανοίγεται για πιο προσωπικά ζητήματα σε σχέση με παλαιότερα. Οι συζητήσεις μας κατέληξαν να είναι επιφανειακές. Ωστόσο η επαφή μας δεν κόπηκε. Κάτι ακόμα που σε εμένα (αλλά και σε άλλες χρόνια φίλες της) έγινε εμφανές είναι πως η Κ. δεν υπήρξε ποτέ ερωτευμένη με το συγκεκριμένο άτομο αλλά συνέχιζε να σκέφτεται κάποιον από τα παλιά ιδιαίτερα έντονα χωρίς να αποφασίζει να χωρίσει (ούτε να το παραδεχτεί με ειλικρίνεια). Και επειδή πιστεύω ότι ήδη σας κούρασα περνάω στο "δια ταύτα":
Πριν κάποιο διάστημα μου τηλεφωνεί μια κοινή μας φίλη και μου εμπιστεύεται πως η Κ. είναι έγκυος και ετοιμάζει μέσα στο καλοκαίρι πολιτικό γάμο. Περίμενα κι εγώ πως κάποια στιγμή θα μου το έλεγε και η ίδια αλλά τίποτα. Στο μεταξύ - όπως μάθαινα εμπιστευτικά από την κοινή μας φίλη - οι γονείς της δεν ήθελαν καθόλου το γάμο αυτό γιατί θεωρούσαν πως το αγόρι της δεν ήταν ο κατάλληλος για αυτήν(για πολλούς και διαφορετικούς λόγους). Η Κ. τσακώνεται μαζί τους - σταματούν να μιλάνε. (σε εμένα δε λέει τίποτα από όλα αυτά). Που θέλω να καταλήξω : όπως έμαθα από την κοινή μας φίλη ο γάμος γίνεται τέλος Αυγούστου, στην πόλη μας, παρουσία μόνο των κουμπάρων. Εμένα δε μου έχει πει τίποτα, παίζει θέατρο όποτε μιλάμε. Δεν ξέρω πώς σας φαίνονται όλα αυτά - μπορεί και αστεία - αλλά εγώ έχω θυμώσει. Θεωρώ πως είναι τουλάχιστον γελοίο να μου κρύβει πράγματα που έτσι κι αλλιώς θα αποκαλυφθούν και ότι η φιλία μας κατέληξε να είναι μια γνωριμία. Ζητώ λοιπόν τις γνώμες σας για το εξής : όταν τελικά μου τα αποκαλύψει όλα(εγκυμοσύνη και γάμο) πώς πρέπει να φερθώ; τι πρέπει να πω; έχει ελπίδες να σωθεί αυτή η φιλία; γιατί μου είναι πολύ δύσκολη η σύγκριση των παλιών καλών στιγμών με τα σημερινά χάλια... Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Θα εκτιμήσω κάθε γνώμη που θα μου γράψετε.
