Μια σχέση που δεν ''ξεπεράστηκε''...
Καλησπέρα σε όλους.Είχα γράψει και παλιότερα αλλά όπως φαίνεται το παρελθόν είναι ακόμη υπαρκτό.Είχα μια σχέση για 4 χρόνια με έναν ανθρωπό τον οποίο αγάπησα σιγά σιγα.Είχαμε μια περίεργη σχέση...μια χημεία μεταξύ μας τον αισθανόμουν σαν το άλλο μου μισό.Ήταν καταθλιπτικός και συχνά υπήρχαν στιγμές που εξαφανιζόταν και τον έψαχνα και πολλά άλλα που δεν θέλω να αναφερθώ.Ειχαμε χωρίσει αρκετές φορές στο διάστημα των 4 χρόνων αλλά πάντα κάτι μας ένωνε και δεν ήταν η συνήθεια...Πριν απο 2 χρόνια πήρα την απόφαση να χωρίσουμε οριστικά...ημουν σε μια ηλικία που ηθέλα να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω...εκείνος όμως ξαναέπεσε σε κατάθλιψη λέγοντας ότι θεωρεί τον εαυτό του λίγο και ότι δεν θα είμαι ευτυχισμένη κοντά του.Προσπάθησα να τον ανεβάσω,μίλησα αλλά εκείνος τίποτα άρχισε πάλι τα ίδια όπως όλες τις φορές που φτάναμε στο χωρισμό σαν να το επεδίωκε.Με αγαπούσε πολύ κι εγώ το ίδιο αλλά και οι δύο βασανιζόμασταν σε αυτή τη σχέση.Ωσπου έφτασε το τέλος.Εγιναν πολλά ...εγώ μετά από ένα μήνα γνώρισα κάποιον άλλον με τον οποίο από την πρώτη στιγμή υπήρχε ''κάτι''....ξεκινήσαμε σιγά σιγά και τελικά ξεκίνησε κάτι όμορφο.Ο πρώην μου όμως εντελως παρορμητικά με βρήκε και μου ζητησε να παντρευτουμε.Ειπα ναι πανω στον ενθουσιασμο μου και μετα που συναντηθηκα με τον νυν και του ειπα τι εγινε...ειπε οτι θα ειναι διπλα μου οτι και αν αποφασισω....εκει τα έχασα....αντίκρισα έναν ώριμο άντρα που ήταν πολύ διαφορετικός από τον πρώην μου...Τελικά διάλεξα να είμαι με τον δεύτερο.Ειμαστε 2 χρόνια μαζί και συζούμε κιόλας...αρκετά δύσκολο αλλά τα καταφέρνουμε....Το θέμα μου έιναι πως ακόμα αναρωτιέμαι αν έκανα τη σωστή επιλογή...ακόμα πολλές φορές σκέφτομαι τον πρώην μου και αναπολώ στιγμές...και τις καλές και τις κακές...σκέφτομαι πως θα είμασταν αν έιχα πει ναι στη συνέχεια.Με το παιδί που είμαι τώρα είναι πολλά τα καλά...αισθάνομαι ασφάλεια...υπάρχει ένα δέσιμο...αλλά όχι όπως με εκείνον....και το κακό είναι ότι με ζηλέυει πολύ....σε σημείο ελέγχου και αυτο με πνίγει...το έχω συζητήσει άπειρες φορές αλλά πάντα κάτι γίνεται.Εχω φτάσει να του πω να τελείωνουμε γιατί με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση και η συμβίωση πολλές φορές δεν είναι εύκολη.Οσο για την προηγουμενη σχεση γιατί την σκέφτομαι ακόμα μετά από 2 χρόνια;Ξέχασα να πω ότι είμαι 31.Θα εκτιμούσα την όποια απάντηση σας.Ευχαριστω.
