ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Γεια σας.
Δεν ηξερα τι τιτλο να δωσω κ σκεφτηκα αυτο αν κ ξερω οτι δν κολλαει τοσο. τεσπα δν ειναι αυτη η ουσια.
Με πιανει τις τελευταιες μερες μια κυκλοθυμικη διαθεση εντονη κ ζω τελειως μηχανικα σαν ρομποτ, κανω ενα σωρο πραγματα κ μετα με πιανει αγχος κ πιεση οτι δν κανω τπτ κ οτι βαυκαλιζομαι.
Δν ξερω να βαλω σε μια σειρα τις σκεψεις μ κ αγχωνομαι τρομερα γι αυτο.
Νιωθω σαν να ειναι η ζωη μ ταινια στν οποια απλα πρωταγωνιστω, αλλα οταν τελειωνουν τα γυρισματα επιστρεφω στν καθημερινοτητα μ. Δν ξερω αν καταλαβαινετε τι θελω να πω αλλα δν μπορω να το εκφρασω καλυτερα σορρυ.
Με επιασε αγχος χθες βραδυ π κατεληξε σε κριση πανικου κ σκεφτομουνα οτι δν αξιζω τπτ κ ολα ειναι πλασματικα κ ψευτικα κ εφημερα κ τωρα χαιρομαι κ γελαω αλλα σε λιγο καιρο θα κλαιω κ θα στενοχωριεμαι.
Ειμαι μπερδεμενη.
Σκεφτομουν οτι περασε το καλοκαιρι χωρις να κανω τπτ κ ΠΡΕΠΕΙ κατι να κανω, ΠΡΕΠΕΙ να κανω πολλα πραγματα μεχρι μια προθεσμια συγκεκριμενη.
Σκεφτομαι το διαβασμα της εξεταστικης, το σεξ που δν μπορω να κανω, το διατροφικο π δν μπορω να κοντρολαρω κ δν ξερω απο π να αρχισω κ π να τελειωσω μ αποτελεσμα να μν κανω τπτ απολυτως.
Σκεφτομαι οτι η καταθλιψη ειναι ενα μαυρο σκυλι το οποιο ποτε δν θα φυγει απ τν αυλη τ σπιτιου μ απλα το μονο π μπορω να κανω ειναι να το εχω δεμενο στο σκυλοσπιτο του ωστε να μν ενοχλει.
Σκεφτομαι οτι ολα ειναι ματαια κ δν εχω κανει τπτ στν ζωη μ.
Σκεφτομαι οτι οι μερες περνανε κ δν κανω τπτ.
