Εχω προβληματα με τη μαμα μου!

Λοιπον, είμαι 15 χρονών, η μαμά μου είναι 43. Έχει περάσει πολλά, όταν είμουν 7 χρονών χωρίσαν με τον μπαμπά μου. Πέρυσι βρηκε δουλεια στη γερμανια και ηρθαμε στη γερμανια. Το προβλημα μου έιναι οτι κλαιει συνεχεια. Μαλώνουμε κάθε μερά σχεδον και μετα κλαιει. Αυτο γινεται αυτον τον μήνα. Είχα παει στην Ελλαδα για τον Ιουλιο διακοπες και απο οταν γυρισα μαλωνουμε συνεχεια. Κατηγορει την γιαγια μου και τον παππου μου οτι με επιρεαζουν αρνητικα εναντιον της. Εχω τωρα μολις τη βλεπω εχω ορεξη για καβγα. Χθες της ειπα οτι είναι μου λεει ψεματα και ειναι αχαριστη κ.α. και τη νυχτα έκανε εμετο και έτρεμε. Μου λεει οτι αμα συνεχισουμε ετσι θα πεθανει. Μετα απο αυτο τα είχαμε βρει και εγω σημερα της ειπα οτι θελω να παμε διακοπες τον οκτοβρη και αρχισε να κατηγορει παλι τον παππου και τη γιαγια και μετα αρχισα να της φωναζω οτι ειναι αχριστη κ.τ.λ. Επισης με βλεπει πολι λιγο γιατι δουλευει και μολις γυριζει σπιτι καθεται έξω με τις φιλες της. Πρεπει να σταματησει αυτο γιατι θα παθει τίποτα σοβαρο.

Κορίτσι μου, από τη στιγμή που μπαίνεις εδώ για να ρωτήσεις για την μητέρα σου και κυρίως αναφέρεσαι στο πως ΑΥΤΗ νιώθει σαν μείζον θέμα , σημαίνει ότι την νοιαζεσαι και την αγαπάς. Άρα δειξτης το.
Προφανώς η μητέρα σου νιώθει πολυ πιεσμένη από τις καταστάσεις που έχει περάσει. Πιστεύω ότι ήταν ιδιαιτερα δύσκολο και για τις δυο σας η μετακόμιση στην Γερμανία. Σας έχει στρεσάρει η αλλαγή αυτή . Εσύ από την άλλη είσαι στην φάση της εφηβείας, είναι λογικο να έχεις τα δικά σου σκαπανεβάσματα και να θέλεις από την μητέρα σου να στέκει δίπλα σου δυνατή για ν' ανταπεξέλθει στα προβλήματα σας. Καταλαβαίνω ότι νιώθεις την ανάγκη να έχεις ένα σταθερό σημείο αναφοράς.
Από ότι λες καταλαβαίνω ότι έχει ξεφύγει, προφανώς χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη, δεν έχει περάσει και λίγα, έτσι δεν είναι..?
Επειδή έχω την ίδια ηλικία με την μητέρα σου και προσπαθώ να είμαι πάντα δυνατή για τον γιο μου, θα σου πω ότι δεν θα με πλήγωνε τίποτα περισσότερο από το να μου μιλουσε με άσχημο τρόπο. Το πρώτο πράγμα φυσικά που θα σκεφτόμουν, είναι η ευθύνη μου σ' αυτό, όμως όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστουν τα προβλήματα τους με τον ίδιο τρόπο.
Αχάριστη?άχρηστη? Λέξεις και έννοιες που πληγώνουν πάρα πολυ. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως θ' αντιδρούσα αν ο γιος μου (21 χρονών) μου μιλούσε μ' αυτόν τον τρόπο. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για μένα. Ποτέ μα ποτε δεν του έχω κολλήσει καμια ταμπέλα του είδους. Η μητέρα σου το κάνει?
Το πρώτο βήμα που έχεις εσύ να κάνεις λοιπόν, είναι να σταματάς να της μιλάς άσχημα και να ζητήσεις και από την ίδια να σταματήσει αν το κάνει. Όλοι οι γονεις μαλώνουμε με τα παιδιά μας αλλά ο τρόπος και αυτά που λέγονται, κάνουν τη διαφορά.
Ζητησε της να περνάτε περισσοτερο χρόνο μαζι από τη στιγμή που το έχεις ανάγκη. Βρέστε μια κοινή ασχολία..Και δείξε της ότι την αγαπάς. Πες της πόσο θέλεις να νιώθεις και την δική της αγάπη και την προσοχή
.Είστε οι δυο σας, ενωμένες θα παλέψετε τις δυσκολίες ακόμα και αν το βάρος πέφτει περισσότερο στην ίδια.

Δεν διαβασα ακομα την απαντηση της Φρινη γιατι δν θελω ενδεχομενως να επηρεαστω στην αποψη π θα εκφρασω.
Σορρυ αν ακουγομαι σκληρη, αλλα κοπελια εχεις μεγαλο μεριδιο ευθυνης. Δεν ξερω αν εισαι απλα αναισθητη κ δεν καταλαβαινεις οτι τν πληγωνεις με αυτα π λες κ κανεις η εχεις πληρη επιγνωση κ γουσταρεις τον καυγα (ναι υπαρχουν κ τετοια ατομα, καυγατζηδες κ ιντριγκαδοροι), παντως ειναι απαραδεκτο να αποκαλεις τη μητερα σου "αχρηστη" κ "αχαριστη". Τα λογια πονανε κ κοβουν σαν μαχαιρια. Αντι λοιπον να αναρωτιεσαι κιολας "θα παθει κ τπτ στο τελος" αναλογισου κ τη δικη σ ευθυνη. Αυτα.