Κρυβομαι πισω απ το δαχτυλο μου?

Ειμαι πολυ μπερδεμενη, δεν ξερω τι ακριβως μου συμβαινει.
Οταν μιλαω με τον φιλο μου για τα διατροφικα θεματα που εχω η αποψη του ειναι οτι τα παντα ειναι θεμα θελησης. Εγω του λεω οτι δεν μπορεις παντα να το ελεγξεις, δεν ειναι τοσο απλο, αλλα εκεινος απανταει "τοσο απλο ειναι".
Και αυτο με βαζει σε σκεψεις για τον εαυτο μου... Τι κατηγορια ειμαι? Εχω αληθεια καποιο προβλημα η κοροιδευω τον εαυτο μου κ χρησιμοποιω την διατροφικη διαταραχη σαν δικαιολογια, οτι δηλαδη δεν φταιω εγω, αλλα η ασθενεια.Μηπως πραγματι στην περιπτωση μου η θεληση θα αρκουσε? Μηπως δεν εχω τιποτα στην ουσια αλλα απλως υποκυπτω που ευκολα?
Δεν μπορω να καταλαβω τι μου συμβαινει. Δεν ειμαι σε φαση να κανω κατι για τον τροπο που τρεφομαι, απλως θα ηθελα να ξερω τι διαολο συμβαινει, να ξερω που βαδιζω και τι να περιμενω.

Μπορεί όλο αυτό να είναι ψυχοσωματικό. Μπορεί η διατροφική σου διαταραχή να οφείλετε σε άλλα αίτια. Γιατί αγχώνεσαι όμως τόσο για το ποια κατηγορία είσαι? Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να ενισχύσεις την ψυχολογία σου.Αν όντως είναι ψυχοσωματικό θα καλυτερεύει όσο θα βελτιώνεται και η ψυχική σου κατάσταση. Παίρνεις κάποια φάρμακα? Και αν ναι, σε έχουν βοηθήσει? Τι κάνεις γενικά για το πρόβλημα σου?

Δεν αντεχω αλλο να ζω ετσι... Θελω να ειμαι φυσιολογικη. Ολη μου την ζωη παλευω με το φαγητο. Εχω βαλει παρα πολλα κιλα κ δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν μπορω να σταματησω να τρωω. Αν ξερω οτι απλως δεν προσπαθω αρκετα τοτε πιστευω οτι θα μπορεσω να πεισω τον εαυτο μου να κανω κατι πιο σοβαρο. Αισθανομαι πολυ ασχημα οταν μου λενε οτι ειναι στο χερι μου και οτι φταιω που δεν αλλαζει κατι. Θελω να ξερω αν πραγματι φταιω εγω η αν εχω καποιο προβλημα.
Εχω αγχωδη καταθλιψη, παιρνω λαντοζ εδω και 1,5 χρονο. Με εχει βοηθησει αλλα νιωθω μουδιασμενη και νεκρη. Με πιανει κ δεν θελω να το παιρνω, αλλα δεν το κανω γιατι φοβαμαι μηπως με πιασει κριση παλι.

Γεια σου Γκοστ! το προβλημα σου ειναι οτι τρως και δε μπορεις να σταματησεις; τρως μεγαλες ποσοτητες φαγητου; Σημασια δεν εχει αν θα σου βαλει καποιος μια ταμπελα, αλλα να σε βοηθησει να το ξεπερασεις με τον καταλληλο τροπο...Μερικες φορες οντως ΔΕΝ ειναι στο χερι μας, πχ εχω που εχω βουλιμια δε θα την παλευα αν δεν πηγαινα στο ψυχιατρο. και εχω ακομα πολυ δρομο μπροστα μου! χανω σε φασεις τον εαυτο μου και χρειαζομαι ενα χερι να με βγαλει απο το βουρκο. πηγα σημερα κι ενιωσα ανθρωπος ξανα!. ισως αυριο, ισως σε ενα μηνα ο κακος μου εαυτος επιστρεψει αλλα με αυτο τον ανθρωπο ενιωσα ο καλος εαυτος μου παλι...

κι εγω εχω βαλει πολλα κιλα και θα ηθελα να χασω, αλλα απο την αλλη δεν μπορω να το περιορισω το ******** το φαϊ!

οχι, δεν ειναι τοσο απλο οσο το "δεν θελουμε". ειναι πιο συνθετο το ολο θεμα. πχ αν η ζωη ενος ανθρωπου παει σκατα και το φαγητο γι' αυτον ειναι μια πηγη ικανοποιησης, γινεται πολυ δυσκολο να αποχτησει εγκρατεια και να κανει διαιτα.

γκοστ, νομιζω οτι ο φιλος σου απλα δεν μπορει να σε καταλαβει. δεν χρειαζεται να ενοχοποιεις τον εαυτο σου. κανε απλα το καλυτερο που μπορεις και μεχρι εκει. ισως σε αυτη τη φαση της ζωης σου να μην μπορεις να κανεις διαιτα. ισως να πρεπει να φτιαξεις καποιους αλλους τομεις της ζωης σου πρωτα, για να παιρνεις ικανοποιηση, και μετα θα σου προκυψει η δυνατοτητα να κανεις εγκρατεια και να χασεις καποια κιλα.

Φαντασματακι μν ακους τον φιλο σ. Γενικα μν περιμενεις απο τους αλλους να καταλαβουν κ πολλα. Φτανει π ξερεις εσυ κ προσπαθεις.
Επειδη δν καταλαβα ακριβως, πασχεις απο βουλιμια? Η απο binge-eating? (Συναισθηματικη περιστασιακη υπερφαγια). Σε γιατρο πας?

Ευχαριστω ολους για τις απαντησεις. Δεν εχει γινει διαγνωση, αλλα νομιζω οτι εχω binge eating disorder. Δηλαδη με πιανει κ δεν μπορω να σταμτησω να τρωω. Τα βγαζω μονο αμα νιωθω τρομερη δυσφορια, αλλα οχι καθε φορα. Καποιες φορες ευχομαι να μπορουσα να βγαζω, αλλα δεν μπορω. Καποιες φορες ομως τρωω συνεχεια, καθ´ολη την διαρκεια της ημερας, οποτε δεν ξερω αν ειναι ακριβως binge eating. Δεν μπορω να σταματησω ομως. Επειδη εχω ιδεαψυχαναγκαστικα ισως να φταιει αυτο, να τρωω εμμονικα.
Πηγαινω σε γιατρο, αλλα εχω σταματησει να ειμαι ειλικρινης, δεν εχω διαθεση να μιλαω πλεον, θελω απλως να πηγαινω για να μου γραφει τα λαντοζ και να μου λεει ποσα να παιρνω.
Ευχομαι να μπορουσα να καθομαι σε ενα κρεβατι ολη μερα και να τρωω και να μην με νοιαζει τιποτα.
Ντρεπομαι παρα πολυ, θελω να μπορω να εχω τον ελεγχο αλλα δεν τα καταφερνω.

Νομιζω καλο θα ηταν να εκμεταλλευτεις το γιατρο σου οσο μπορεις. Τα χαπια απο μονα τους δε βοηθανε, το διαπιστωνεις κι εσυ απο μονη σου, παιρνεις τα χαπια αλλα η κατασταση παραμενει.. Η ψυχοθεραπεια βοηθαει! Μην κλεινεσαι στον εαυτο σου, ειναι το χειροτερο που μπορεις να κανεις.. Σε οδηγει σε εναν φαυλο κυκλο που δεν τελειωνει ποτε! Δυστυχως δε γινεται να καθομαστε σε ενα κρεβατι και να τρωμε ολη μερα, βρες πραγματα που θα σου κερδισουν το ενδιαφερον ωστε να βγεις απο αυτη την κατασταση! Ευκολο να το λεω, δυσκολο να το κανεις, ομως καποια στιγμη θα πεις "αρκετα", θα βαρεθεις αυτη την κατασταση και θα κινητοποιηθεις!

Κάπως έχεις συνδέσει το φαϊ μες στο κεφάλι σου με την ευτυχία γενικά με το φαϊ συνήθως είναι θέμα θέλησης

Quote:

---

Originally Posted by elis

Κάπως έχεις συνδέσει το φαϊ μες στο κεφάλι σου με την ευτυχία γενικά με το φαϊ συνήθως είναι θέμα θέλησης

---

Δυστυχως δεν ειναι παντα θεμα θελησης...Κι εγω θελω οταν κανω βουλιμικα ΘΕΛΩ να σταματησω αλλα δυστυχως εκεινη την ωρα θολωνω, δε μπορω! τρωω και τρωω μεχρι να σκασω...

Quote:

---

Originally Posted by ~Lucy~

Δυστυχως δεν ειναι παντα θεμα θελησης...Κι εγω θελω οταν κανω βουλιμικα ΘΕΛΩ να σταματησω αλλα δυστυχως εκεινη την ωρα θολωνω, δε μπορω! τρωω και τρωω μεχρι να σκασω...

---

Totally agree.... u understand how i feel..

Φαντασματακι μου συμφωνω με τη Λουσυ εκμεταλλευσου το οτι πας σε γιατρο! Μιλησε ευθεως για το ποσο σε ταλαιπωρει το προβλημα κ μην πηγαινεις απλως απο αγγαρεια για να σου γραφει τα λαντοζ! Δεν εχω να προτεινω κατι αλλο..

Ναι, αυτο θα επρεπε να κανω, αλλα δεν νομιζω να μπορει να με βοηθησει ιδιαιτερα.... Του εχω αναφερει οτι εχω θεματα με το φαγητο, αλλα δεν θυμαμαι πως ειχεπαει η συζητηση, τοτε ηταν αλλα προβληματα που ειχαν προτεραιοτητα..
Αχ ρε παιδια, κ μονο που απαντατε ηρεμω καπως.. Καποιες φορες νιωθω οτι θα σκασω αν δεν μιλησω σε καποιον κ ντρεπομαι τα ατομα που ξερω αυτοπροσωπως..

Κανε μια προσπαθεια, ψαξτο αν εχει ειδικευτει πανω στο θεμα των διατροφικων διαταραχων και οταν πας επεμεινε στο προβλημα σου! Αλλιως η κατασταση θα παραμενει κ σε καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο να την υπομενεις..