There he was, η σχέση που ήταν ανάλογη του big crash of '29.

Σήμερα το πρωί έστειλα όλη την χαρτούρα μου σε ένα πανεπιστήμιο της Σουηδίας, για να συμμετάσχω σε ενα πρόγραμμα υγειας, σχετικό με το επάγγελμά μου. Ήμουν χαρούμενη και ενθουσιασμένη ,καθως το ανακάλυψα τελευταια στιγμη και είπα στον εαυτό μου, γιατι οχι? Να φανταστείτε σηκώθηκα 7 το πρωι απο την αγωνια μου, μη δεν ξυπνησω και δεν στειλω τα απαραιτητα εγγραφα. Αφου λοιπον τα τακτοποιησα και τελειωσα απο το ταχυδρομειο, κανω να περασω απεναντι τον δρομο και τον βλεπω εκει. Ο άνθρωπος με τον οποίον έκανα σχεση την τελευταια φορα, που τον πιστεψα τοσο, που τον ερωτευτηκα και δεθηκα μαζι του... ο ίδιος που με προδωσε και με εριξε ακομη πιο βαθια στην καταθλιψη και την απογοητευση. Παγωσα. Πάνε 8 μηνες που ειχα να τον δω, καθως η δουλεια του δεν ειναι στην πολη μας και ερχεται μονο στις αδειες του εδω. Μου κόπηκαν τα ποδια, καθως ημουν τοσο χαρουμενη και ξεγνοιαστη και τον αντικρυσα τοσο ξαφνικα. Με ειδε και αυτος και παγωσε επισης. Εκεινη την ωρα ειχε στα χερια του ενα μωρο και διπλα του στεκοταν μια κυρια, οικογενειακη του φιλη. Πρώτη φορα στη ζωη μου παθαινω τετοιον πανικο, σαν να μου τελειωσε η ανασα, κοντεψα να καταρρευσω. Παρέλειψα όλες τις δουλειές που ήταν απέναντι απο τον δρόμο και συνεχισα την πορεία μου κακην κακώς. Αυτη τη στιγμη που σας τα καταγραφω νιωθω καλυτερα, ωστοσο εξακολουθω να νιωθω αυτη την δυσαρεστη ταχυπαλμια και τον κομπο στο στομαχι... πως γινεται καποια ατομα, οσο και αν μας εχουν πληγωσει, να μας επηρεαζουν τοσο μα τοσο πολυ?

απο οτι καταλαβα πρεπει να σου εκανε αρκετο κακο αυτος ο ανθρωπος αληθεια πως ενιωσες οταν τον ειδες ?

Το μωρο που ειχε στα χερια του ποιου ειναι?
Ναι μας επηρεάζουν τόσο πολύ ακόμα και αν εχουν περάσει χρόνια μετα αναλογα με το κακό που μας έχουν κανει και το γεγονος ότι ειμαστε ευαισθητοι χαρακτηρες. Κι όταν μετα από τοτε τους ξανασυναντάμε παθαίνουμε αυτο που έπαθες εσύ, τα χάνουμε, παγωνουμε, λες και μπηκαμε αποτομα σε άλλη διασταση, κατεβαινει στον πατο η διάθεση μας, χανουμε την ορεξη μας γι αυτα που ειχαμε στο προγραμμα να κανουμε (αρα μας κανουν ζημια μ αυτο τον τροπο). Όμως ειναι και αποδειξη ότι ακόμα δεν γιναμε ακομα δυνατοι χαρακτηρες. Το καλο που αυτο το σοκ, όσο δυνατο κι αποτομο κι αν ειναι διαρκει λίγο και σταδιακα επανακάμπτουμε, όπως εσυ τωρα. Κι η σταση αυτη απεναντι σε τετοιους ανθρωπους θα ναι η ιδια όταν τους συνανταμε χρονια μετα. Όμως το πως τους αντιμετωπιζουμε, η όλη σταση μας δλδ, εξαρταται απο το ποσο δυνατοι ή αναλογα αδυναμοι χαρακτηρας γιναμε, άρα το σοκ μπορει να ναι μικροτερο.
Σταδιακα θα σου ξαναρθει και η πρωινή χαρα, μέχρι το βραδυ θα σαι πολύ καλύτερα:) και δεν πειραζει, παίρνεις τη Δευτερα την αιτηση, τοτε θα σαι στην καλη διαθεση που ειχες το πρωι και .. ευχομαι καλή επιτυχία!
Ίσως τοτε εμπλεξες με το λαθος άτομο, σε γοητευσε και τον ερωτευτηκες ενώ δεν ήξερες τι εκρυβε μεσα του. Να σκεφτεσαι ότι ο επομενος δε θα χει καμια σχεση με αυτον επειδη τωρα εσυ εισαι προσεκτική.

Quote:

---

Originally Posted by agnwstos

απο οτι καταλαβα πρεπει να σου εκανε αρκετο κακο αυτος ο ανθρωπος αληθεια πως ενιωσες οταν τον ειδες ?

---

μου έκανε ναι... γιατί με γνώρισε στην φάση που ξεκίνησα διεγνωσμένα πια να έχω κατάθλιψη και υποσχεθηκε οτι θα με βοηθησει...όχι μόνο δε με βοηθησε....μου ειπε ενα σωρο πραγματα που ηταν ψεματα, με έπεισε να πιάσω το χέρι του και να πάω ένα σκαλι πιο πάνω και στην πιο δύσκολη και κρίσιμη στιγμη με αφησε, χωρις να με προειδοποιήσει ή να μου δώσει να καταλάβω ότι κάτι δεν πηγαινε καλα....είναι αυτο που λενε ότι σε μια νύχτα άλλαξαν όλα, έτσι ξαφνικά. Προφανως αυτος θα τα σκεφτοταν καιρο, ωστοσο εδειχνε να μην έχει κανενα προβλημα. Μάλιστα γιόρταζε και είχα κλείσει ένα ταξίδι ως δώρο για τη γιορτη του και χωρισαμε δυο μερες πριν γινει. Το αποτελεσμα ηταν να βυθιστω σε μια απιστευτη θλιψη, να παιρνω 3 διαφορετικα αντικαταθλιπτικα και καθε νυχτα ηρεμιστικα για να κοιμαμαι, να κλαιω και να πινω καθημερινα. Συνηλθα ομως. Και δεν επιτρεπω σε κανεναν αλλον να μου το ξανακανει αυτο. Όταν τον ειδα ενιωσα σαν να μην ειχε περασει ουτε ενα λεπτο απο τη νυχτα που πρωτογνωριστηκαμε. Ψηλος, μαυρο πουκαμισο, αυστηρα γυαλια και μοναχικο υφος.... έτσι ακριβως εμοιαζε και σημερα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το μωρο που ειχε στα χερια του ποιου ειναι?
Ναι μας επηρεάζουν τόσο πολύ ακόμα και αν εχουν περάσει χρόνια μετα αναλογα με το κακό που μας έχουν κανει και το γεγονος ότι ειμαστε ευαισθητοι χαρακτηρες. Κι όταν μετα από τοτε τους ξανασυναντάμε παθαίνουμε αυτο που έπαθες εσύ, τα χάνουμε, παγωνουμε, λες και μπηκαμε αποτομα σε άλλη διασταση, κατεβαινει στον πατο η διάθεση μας, χανουμε την ορεξη μας γι αυτα που ειχαμε στο προγραμμα να κανουμε (αρα μας κανουν ζημια μ αυτο τον τροπο). Όμως ειναι και αποδειξη ότι ακόμα δεν γιναμε ακομα δυνατοι χαρακτηρες. Το καλο που αυτο το σοκ, όσο δυνατο κι αποτομο κι αν ειναι διαρκει λίγο και σταδιακα επανακάμπτουμε, όπως εσυ τωρα. Κι η σταση αυτη απεναντι σε τετοιους ανθρωπους θα ναι η ιδια όταν τους συνανταμε χρονια μετα. Όμως το πως τους αντιμετωπιζουμε, η όλη σταση μας δλδ, εξαρταται απο το ποσο δυνατοι ή αναλογα αδυναμοι χαρακτηρας γιναμε, άρα το σοκ μπορει να ναι μικροτερο.
Σταδιακα θα σου ξαναρθει και η πρωινή χαρα, μέχρι το βραδυ θα σαι πολύ καλύτερα:) και δεν πειραζει, παίρνεις τη Δευτερα την αιτηση, τοτε θα σαι στην καλη διαθεση που ειχες το πρωι και .. ευχομαι καλή επιτυχία!
Ίσως τοτε εμπλεξες με το λαθος άτομο, σε γοητευσε και τον ερωτευτηκες ενώ δεν ήξερες τι εκρυβε μεσα του. Να σκεφτεσαι ότι ο επομενος δε θα χει καμια σχεση με αυτον επειδη τωρα εσυ εισαι προσεκτική.

---

Γιάννη η τελευταια προταση σου ειναι τοσο ομορφη και θα θελα το μα τοσο πολυ να την πιστεψω.... σε ευχαριστω και μονο που την εγραψες. Το μωρο ειναι της κυριας και το ειχε παρει αγκαλια γιατι τα αγαπαει παρα πολυ..... νιωθει ευτυχισμενος με τα μωρα. Το ξέρω ότι θα είμαι μια χαρα....σκέφτομαι....αφού συνηλθα και απο αυτο......θα μπορω και αλλα.... αν και ακουγεται για καποιους πιθανον πολυ ασημαντο, εμενα με διελυσε, μου εσπασε την καρδια. Οποτε σκεφτομαι..... ότι κακο και αν ειναι να παθω απο το αλλο φυλο, οκ, ας το παθω... η ψυχη μου εχει ασφάλεια ζωής έξτρα δυνατή.

Ειναι καποιοι ανθρωποι που λες αναθεμα την ωρα και την στιγμη που βρεθηκαν στο δρομο μου....
οχι γιατι ειναι χειροτεροι ή καλυτεροι απο αλλους...αλλα γιατι με καποιο μαγικο τροπο βρηκαν τον δρομο...straight to the hurt !! :(
...και ποσα λιγα καταλαβαν ..και ποσα λιγα εκτιμησαν....
δυναμη Χαου...μονο δυναμη χρειαζεσε..να στρεψεις το κεφαλι αλλου.....δεν αξιζουν ουτε ενα δακρυ σου...ουτε ενα χτυπο της καρδιας σου....

Quote:

---

Originally Posted by nflu

Ειναι καποιοι ανθρωποι που λες αναθεμα την ωρα και την στιγμη που βρεθηκαν στο δρομο μου....
οχι γιατι ειναι χειροτεροι ή καλυτεροι απο αλλους...αλλα γιατι με καποιο μαγικο τροπο βρηκαν τον δρομο...straight to the hurt !! :(
...και ποσα λιγα καταλαβαν ..και ποσα λιγα εκτιμησαν....
δυναμη Χαου...μονο δυναμη χρειαζεσε..να στρεψεις το κεφαλι αλλου.....δεν αξιζουν ουτε ενα δακρυ σου...ουτε ενα χτυπο της καρδιας σου....

---

Κακο πραγμα δεν ευχηθηκα ποτε για κανεναν.....αλλα τοτε, οταν με αφησε αυτος καθε μερα που περνουσε του ευχομουν τα χειροτερα....εννοω απο μεσα μου....μου εκανε κακο μεγαλο. Δυναμη ναι.... αλλωστε καποια στιγμη θα μου τα δωσει η ζωη μαζεμενα :)

Ρε γμτ, ήταν ανάγκη να τον πετύχεις???

Τελικά τις αιτήσεις σου τις έκανες? Προσπάθησε να ηρεμήσεις και να μην το σκέφτεσαι. Πάει, πέρασε, ξέχνα το.

Είναι λογικό.δεν θα πρέπει να σε προβληματίζει το γεγονός.όλοι έτσι θα αντιδρούσαμε,όλοι.συνέχισε ,κάνε όνειρα για το μέλλον σου,για τη ζωή σου για εσένα. :)

Τις έκανα τις αιτήσεις μου ναι, και ανυπομονω για τα αποτελεσματα..!!! Σήμερα το πρωι βέβαια τον ξαναείδα....ήμουν στο αμάξι με τον αδελφό μου και έτσι πως έστριψα βρέθηκε μπροστά μου πεζός....άρχισε πάλι να μου κόβεται η ανάσα, με στοιχειώνει τελείως αυτός ο άνθρωπος...και είναι απίστευτο, δεν ήταν κάποια πολύ σοβαρή ή σχέση χρόνων, αλλά για κάποιο λόγο μου άφησε έναν πολύ άσχημο αντίκτυπο. Ναι Αντώνη, τα όνειρα.... δεν πρέπει να τα ξεχνάμε...πάνω απ'όλα είμαστε εμείς.

απαπα....τοσο συντομα να τον ξαναδεις...γκαντεμια! :(
ας ελπισουμε οτι αυτο ηταν.....δεν σου χρειαζονται αυτα.....