Ειμαι ενας αλκοολικος που εχει κατστρεψει την ζωη του........

Ειμαι 49 ετών , εχω μια κόρη 11 ετών.
Πίνω απο πιτσιρικάς 15 χρονών, πίνω περίεργα, πινω με διακοπές, δεν πίνω το πρωί μόνο τα βράδυα. Αλλες φορές πινω τρια - τέσσερα, άλλες φορές δεκατέσσερα ποτά . Πίνω έξω - πίνω σπίτι, μόνος ή με παρέα. Το περίεργο είναι οτι μπορώ να κάτσω χωρίς σταγόνα 20 ημέρες χωρίς στερητικά και χωρίς να μου λείπει ιδιαίτερα. Μετα αρχίζω, να πίνω παλι και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οταν είμαι ξεμέθυστος ξεγελάω και φαίνομαι σοβαρός, συγκρατημένος δύσκολα με "ποιάνει" κάποιος οτι εχω αυτο τον εθισμό. Μπορώ να το κρύψω έντεχνα οταν πρέπει, όταν το παίρνουν χαμπάρι οι άνθρωποι που με συναναστρέφονται εκπλήσσονται.

Οταν είμουν νεότερος μέθαγα και νόμιζα οτι διασκέδαζα και γινόμουν αρεστός στις γυναίκες μέχρι που εκανα και ενα άσχημο τροχαιο με τραυματισμό στα 29 χρόνια μου, με βάλανε και μέσα, το ατύχημα ανέτρεψε όλη την τότε ζωή μου και ακόμα νοιώθω τις επιπτώσεις. Μόνο αυτο θα έπρεπε να με απέτρεπε απο το να το μυρίζω οχι να συνεχίζω ακάθεκτος για να κατεβάζω τα ποτά και τα σφηνάκια .

Τώρα πια γίνομαι επιθετικός και αντιπαθητικός, οι ελάχιστοι φίλοι που έχω μου το επισημαίνουν άλλωστε. Ξυπνάω κάποιες μέρες και μετανιώνω πικρά για αυτά που κάνω και που λέω (οτι θυμάμαι βέβαια). Περπατάω, οδηγώ και βρίζω τον εαυτό μου με τις χειρότερες εκφράσεις και μετανοιώνω............μετα απο λίγες μέρες πάλι τα ίδια..

Έχω κάνει πολλες σχέσεις με γυναίκες που τις αγαπούσα και με αγαπούσανε, φυσικά τις πλήγωσα όλες. Παντρεύτηκα λογω μιας αναπάντεχης εγκυμοσύνης, κατόπιν διαζύγιο δικαστήρια κ.λ.π συνοδευόμενα απο μπολικα ποτά. Ολες οι σχέσεις μου διαλύθηκαν λόγω των μεθυσιών μου, σχετικά μακρόχρονες (3-4 χρόνια) , όλες διαλύθηκαν λόγω της συμπεριφοράς μου, επηρεαζόμενη απο το οινόπνευμα. Ολοι οι χωρισμοί έγιναν κάτω απο την επήρεια .

Πρίν δυο μήνες διέλυσα και την πιο πρόσφατη σχέση μου, που κράτησε 3,5 χρόνια γιατι και πάλι ήμουν μεθυσμένος μετα απο μια έξοδο σε ενα απλό μεζεδοπωλείο, της είπα να μου δώσει πίσω τα κλειδιά και να μη μου ξανατηλεφωνήσει, γιατι μου ζήτησε να χαμηλώσω την τηλεόραση. Το σκηνικό αυτό είχε επαναληφθεί πολλές φορές, αυτο ήταν και το τελευταίο.....πηρα τα γαμωκλειδιά μου πίσω όπως εγώ ζήτησα μια και καλή.

Εχω χάσει την δουλειά μου εδω και τρια χρόνια απο μια πολυ καλη εταιρεια οπου δούλευα για 14 χρόνια σε καλή θέση, δικαιολογούμαι οτι φταίει η κρίση, οχι φταιει οτι μεθούσα τα βράδυα, αργούσα να πάω στο γραφείο, είχα hung-over, μάλλον βρώμαγα κιόλας. Τον φλεβάρη είχα πάλι μια επαγγελματική ευκαιρεία ........ τα ίδια πάλι, πάει και αυτη η ευκαιρεία.

Πήγα και σε ψυχίατρο, σε ψυχολόγους, σε ομάδα, μια φορά στους ΑΑ.................η απόλυτη αποτυχία να ελέγξω την συμπεριφορά μου αυτή, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.

Αντιλαμβάνομαι το προβλημά μου, το αναλύω, μετανιώνω μένω άπιοτος για μέρες, στεναχωριέμαι, κλαίω για τις απώλειες..... και μετα ξαναπίνω & ξαναμετανοιώνω και φτου απο την αρχή.

Νοιώθω μόνος, νοιώθω θυμό, θέλω να πέσω να κοιμηθώ και να μη ξαναξυπνήσω, εχω κατάθλιψη. Ολα πήγαν κατα διαόλου, γερνάω, κάνω κακό στους άλλους και στον εαυτό μου. Ουτε η μόρφωση, ούτε οι καλοι ανθρωποι που είχα γύρω μου και τους έδιωξα σχεδόν όλους, μετανιόνοντας πικρά, δεν με ξεκολάνε απο τα μεθύσια της αυτοκαταστροφής.
Δεν ξέρω τι με κάνει και συμπεριφέρομαι έτσι, αλλα πλέον δεν με νοιάζει, χρειάζομαι βοήθεια να σταματήσω αυτο τον διάολο και δεν ξέρω που να την βρώ. Βαρέθηκα να πληρώνω "ειδικούς" και πάλι στα ίδια και τα ίδια..........

Σήμερα ειναι αλλη μια μέρα που βρίζω τον εαυτό μου, μετανοιώνω που χθες βράδυ ήπια δυο μπουκάλια κρασί και τεσσερα ουίσκι, ξύπνησα ενα μάτσο χάλια, μου λείπει η συντροφός μου, δεν βάζω σταγόνα να πιώ, λεω θα το κόψω.................μεχρι το βράδυ που θα αρχίσω να ακούω τα παγάκια να κάνουν αυτο τον ξεχωριστό δικό τους ήχο & θα πώ: "ας πιω ενα δύο απόψε δεν βαριέσαι να χαλαρώσω λίγο ......" (να χαλαρώσω δηλαδή ολοκληρόνοντας την καταστροφή μου)

αυτα..........

Μεγαλο δραμα!!!!!

Πηγαινε σε κλινικη κ μεινε τρεις μηνες οχι εικοσι μερες! μπορει να γινεις καλα κ να το ξεπερασεις ευκολα με φαρμακα,μη το βαζεις κατω... Κοψτο πρωτα το ρημαδι με εκουσιο εγκλεισμο κ μετα ασχολησου κ με ψυχολογικη στηριξη.Ολοι εχουμε παθη λιγοτερο η περισσοτερο καταστροφικα, εσυ τουλαχιστον αναγνωριζεις την αρρωστια σου, ειναι το πρωτο βημα ,θα ελευθερωθεις κ θα συνεχισεις τη ζωη σου απο εκει που την αφησες!
Καντο ομως ,πηγαινε σε κλινικη, κλασικα, για απεξαρτηση.

Oχι...!Εισαι ενας ανθρωπος εθισμενος στο αλκοολ που εχει εντοπισει την καταστροφη που φερνει το πιομα!Μην μιλας ετσι για τον εαυτο σου..Δεν ειμαι ειδικος για να σου δωσω λυσεις,ομως πιστευω οτι και στους καλυτερους ειδικους να πας,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ,να πεις θα ιδρωσω,θα πονεσω,αλλα θα το κοψω..Κατι φυσικα οχι ευκολο,ομως πιστευω θα νιωσεις ιδιαιτερα υπερηφανος για την προσπαθεια σου..Ε!και καμια φορα θα πεφτεις ισως στον πειρασμο,δεν πρεπει ομως να τα παρατας και να σε παιρνει απο κατω!Βρες τι ειναι αυτο που σε κανει και πινεις?Αγχος?Σε χαλαρωνει?Το γουσταρεις?Τι?

Καλη τυχη και θα σου απαντησουν και απο εδω μελη που ισως εχουν περασει το ιδιο να σε κατευθυνουν ή να σε συμβουλεψουν.

:)

Αχχχχ δε μπορω πραγματικα με καιει αυτο το θεμα.................... Το βιωσα προσφατα ως τριτος, οχι σε τοσο μεγαλο βαθμο αλλα οκ....

Λοιπον εχω να σου πω το εξης, το οποιο ειναι το ρεζουμε απο οσα διαβασα, ρωτησα, εμαθα... Το αλκοολ μπορει να πει κανεις οτι δεν ειναι εξαρτηση αν το δει απο μια ορισμενη ιατρικη σκοπια, (το ξεκαθαριζω για να μην πεσει κανεις να με φαει).

Το αλκοολ λοιπον εχει την εξης ιδιοτητα, αραιωνει το αιμα, και με αυτο προκαλει στο ατομο ενα συναισθημα ευφοριας. Ειναι σαν αντικαταθλιπτικο και αντιπηκτικο δυο σε ενα δηλαδη.. Εχει παρατηρηθει λοιπον οτι αν τα ατομα που εχουν αναγκη το αλκοολ για να "χαλαρωσουν" και να νιωσουν ευφορια, προσαρμοσουν τη διατροφη ωστε να φροντιζουν το σωμα τους και... την πηκτοτητα του αιματος τους, σταδιακα δεν αποζητουν στον ιδιο βαθμο το αλκοολ!

Θα επεκταθω περαιτερω αν ενδιαφερεται κανεις για λεπτομερειες :)

Είχε κάνει μια εκπομπή ο Θοδωράκης για τους αλκοολικούς και κάποιος είχε πει εκεί πως "το αλκοολ είναι ο μεγαλύτερος τοκογλύφος".
Μου είχε κάνει εντύπωση γιατί δεν κατάλαβα τι εννοούσε.
Τώρα που διάβασα το κειμενο σου κατάλαβα αυτόματα τη φράση.
Όταν το ποτό φτάνει να σου παίρνει πράγματα απ τη ζωή σου, (σχέσεις/δουλειά/αυτοεκτίμιση), τότε είναι επικίνδυνο και κει είσαι εσύ που αποφασίζεις τι επιλέγεις: τη ζωη σου, ή γεμάτο θολούρα κεφάλι.
Δεν θέλω να γίνω σκληρή, αλλά έχω δυο παραδείγματα ανθρώπων στη ζωή μου που έκοψαν στεγνά ο ένας πρέζα και η άλλη κόκα/πρέζα χωρίς καμία βοήθεια ούτε από ψυχιάτρους ούτε από ψυχολόγους. Αν δε το θελήσεις εσύ δεν θα τα καταφέρεις ποτέ.

(και για να μη σου κάνω την έξυπνη, έχω άσθμα και καπνίζω, αλλά δεν παραπονιέμαι ακριβώς γιατί είναι επιλογή μου).

Ο αλκοολισμός δεν είναι καρκίνος. Έχει ίαση.
Το μήνυμά σου δεν μου κάνει καμία αίσθηση. Τα έχω περάσει. Μου φαίνονται απόλυτα λογικά αυτά που αισθάνεσαι και αυτά που βιώνεις. Χωρισμοί, προσωπικά ατυχήματα, διενέξεις, τάσεις αυτοκαταστροφής, διαζύγια, έξοδα χωρίς έσοδα, απόγνωση. Σίγουρα τώρα είσαι υπό την επίρροια και τα μεγεθύνεις όμως. Αυτή είναι η δουλειά του αλκοόλ. Το τόσο να το κάνει ΤΟΣΟ. Ηρέμησε για κανα μήνα, φτιάξε την βιοχημεία του εγκεφάλου σου με αποχή από το οινόπνευμα, απομακρύνσου από τα μέρη που κάνεις καταχρήσεις (μην πηγαίνεις ούτε για καφέ), ξαφάνισε τα ποτά απ΄το σπίτι και θα δείς πως θα νιώσεις. Θα αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι για τον εαυτό σου. Και μια μέρα θα τον αγαπήσεις.
Ο αλκοολισμός δεν είναι καρκίνος. Έχει ίαση: Κόψτο για ΣΕΝΑ. Για κανέναν άλλον. Ούτε για την κοινωνία, ούτε για την οικογένεια, ούτε καν για την κορούλα σου. Κόψτο για ΣΕΝΑ. Αγάπησε τον εαυτό σου. Αυτή είναι η συνταγή. Τόσο απλή, μα τόσο δύσκολη.

(και είμαι σίγουρος ότι αξίζει να αγαπήσεις αυτό το "τυπάκι" πίσω από τον καθρέφτη. Είναι ωραίος....)

Quote:

---

Originally Posted by Vult

Τόσο απλή, μα τόσο δύσκολη.

---

Nα κατι που σκεφτομουν ολη μερα σημερα, και δε μπορουσα να μην το σχολιασω που το ειδα γραμμενο!! Πως γινεται τα απλα να ειναι παντα τα πιο δυσκολα.........

Μου έδωσε λίγο θάρρος η απαντησή σου, ειδικότερα γιατι αναφέρεις οτι τα έχεις περάσει. Επίσης δεν είμαι πιωμένος σήμερα και δεν τα μεγαλοποιώ, ειναι η θλιβερή κατάσταση δεκαετιών πλέον, η οποία με εχει καταβάλλει ολοσχερώς . Σε ευχαριστώ

Φίλε εγώ δεν ξέρω πολλά από αλκοόλ αλλά κ μένα λάιτ μ φαίνεσαι να ξέρεις κάτι γενικά π λένε οι γιατροί αν μπορείς να το κρύψεις τότε δεν είναι πρόβλημα αν δεν βάρας κλπ κανείς ζημίες κλπ τα συμπεριφορά είναι λάιτ γι αυτό κ τα ψιλόκαταφέρνεις γενικά από δουλειά κ σχέσεις πρέπει να κανείς ψυχοθεραπεία για να καταλάβεις τον εαυτό σου ότι αξίζεις κλπ αυτό που σίγουρα βλέπουν οι άλλοι αλλά κανείς μαλακίες κ σου τι λένε στο βαθμό που γίνεσαι ενοχλητικός

Πάλεψέ το μέχρι που να τα καταφέρεις. Πήγαινε πχ στους ΑΑ όχι μια, αλλά χίλιες μία, ακόμα κι αν αργήσεις να δεις αποτέλεσμα. Και λέω για τους ΑΑ γιατί κατά την άποψή μου είναι από τα λίγα αποτελεσματικά γι'αυτό που σε τυρρανά. Αλλά μην κολλάς σε ανθρώπινες συμπεριφορές ή σε τυχόν αχώνευτα άτομα, αλλά μάθε από τη φιλοσοφία τους και πάρε όση βοήθεια μπορείς να βρεις. (Φυσικά ο καθένας είναι διαφορετικός, οπότε εσένα μπορεί να σου πηγαίνει κάτι άλλο, βρες το λοιπόν και επίμενε μέχρι που να τα καταφέρεις!) Και βάλε το σαν ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ. Σε δυσκολεύει ίσως αυτό που λες, ότι δε φαίνεται ο αλκοολισμός σου, αλλά εσύ ξέρεις ότι σου καταστρέφει τη ζωή και θα συνεχίσει να το κάνει αν δεν κάνεις κάτι δραστικό...

Σήμερα περασα μια πολύ όμορφη μέρα με την κόρη μου, (ευτυχώς δεν με εχει δεί ποτέ μεθυσμένο) , το βράδυ που γυρίζαμε την ρώτησα αν θέλει να φάμε σουβλάκια έξω, δεν πείναγα βέβαια αλλα σκέφτηκα : "ευκαιρία να πιώ δυο τρεις μεγάλες παγωμένες και κανένα δυό καραφάκια ρακί όσο τρώει η μικρή", ευτυχώς δεν ήθελε γιατί είχε περάσει η ώρα και ήταν κουρασμένη.
Τώρα που γύρισα σπίτι ανέλυα την σημερινή συμπεριφορά μου αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί η σκέψη μου. Η όμορφη μέρα θα μπορούσε να έχει τόσο άσχημο τέλος.......... με μια ηλίθια σκέψη που για λίγα λεπτα με κυρίεψε, λές και κάτι μπλοκάρει την λογική μου, μου λέει "πιές - πιές - θέλεις να πιείς" και με πείθει. Τι πιο ανώριμο, βλακώδες αλλα και επικίνδυνο να κάτσω στο σουβλατζίδικο με ενα παιδάκι και να αρχίσω να μπεκροπίνω.
Τώρα νοιώθω πολυ καλά, η σκέψη του ποτού έφυγε εντελώς, η μικρή κοιμήθηκε, σκέφτομαι τι ωραία που περάσαμε μαζί, αλλα το μεγάλο μου ερωτηματικό είναι : τι είναι αυτή η απότομη εμμονή που τοσο γρήγορα και έντονα μου κυριεύει απόλυτα το μυαλό αλλα συνάμα εξαφανίζεται τόσο γρήγορα? δεν νοιώθω καμμία ανάγκη να πιώ τώρα, ουτε καν μου λείπει............. αλλα αναρωτιέμαι πότε θα έρθει η επόμενη "δίψα" ........
ειναι σαν κάτι άλλο να ζεί μέσα μου να κοιμάται όλη την ημέρα (κυριολεκτικά γιατι την ημέρα σχεδόν ποτέ δεν επιθυμώ να πιώ, αλλα και να τύχει το κοντρολάρω απόλυτα όπως ο καθένας με ενα δυο ποτήρια) και την νύχτα να περιμένει την καταλληλη στιγμή.......
αν το σκεφτεί κανείς μοιάζει με ενα τέρας που η μόνη τροφή του είναι το οινόπνευμα....... οταν πεινάσει είναι ασυγκράτητο...........
αυτά.........

Εσυ νομίζεις με το αλκοόλ θα περάσεις καλύτερα θα βελτιώσεις την πραγματικότητα σου γτ μάλλον δε σε γεμίζει το συναίσθημα σου εκείνη τη στιγμή κ γ αυτό πίνεις όταν θα το καταλάβεις ότι τα χειροτερεύει τότε θα βάλεις μυαλό

Η σύντομη αλλα μεστή αναλυσή σου μου λέι πολλά ells .. thanks

Τίποτα μακαρί να βοήθεια

Απόψε πήγα και ήπια 2,5 κιλά κρασί σε μια "υποβαθμισμένη" γειτονιά, με ενα "σκληρό" φίλο, ύστερα ήρθα πίσω στα κυριλέ προάστια και ήπια δύο γκλεφιντιχ μόνος ,και γύρισα σπίτι. Βλέπω τα γεράματα να έρχονται. Μεσ' το βράδυ γενιούνται φαντασιωσεις με όμορφες κοπέλες. Αν είμουν ξενέρετος θα είχα ίσως 0,001% πιθανότητες να τις πλησιάσω. Τώρα ως αλκοόλα 0,00000% .Βλέπω παρέες και γελάνε, εγω θυμώνω. Θα ήθελα το τέλος να με βρεί σύντομα.... Ακόμα κάνω όνειρα, μια πιστή γυναίκα, δυο-τρια παιδάκια στον κήπο που κόβουν τα λουλούδια στον κήπο. Εγω στην κουνιστή μου πολυθρόνα, πασιχαρής, βλέπω το όμορφο φως που οι ετοιμοθάνατοι μόνο μπορούν να περιγράψουν. Κινήσεις μόνο για "συγκροτημένους", εμένα δεν μου ταιριάζουν, είμαι ασυγκρότητος & μεθυσμένος. ετσι μου είπαν.........