αγχος να πραγματοποιησω τα ονειρα μου..

γεια σας και απο μενα..ειμαι 20 χρονων και απο μικρη ειχα πολλα ονειρα για τον εαυτο μου..ημουν παντα καλη μαθητρια και καταφερα να μπω στη σχολη των ονειρων μου..το θεμα ομως ειναι οτι πλεον αγχωνομαι για το οτιδηποτε..ειδικα τα τελευταια 2 χρονια ζω μεσα στον πανικο..η σχολη μου ειναι ιδιαιτερα απαιτητικη και δεν μου αφηνει πολυ χρονο για τον εαυτο μου..ειμαι αρκετα τελειομανης με αποτελεσμα να μην δεχομαι καμια αποτυχια και οποτε ερχεται αυτη να πεφτω σε βαρια καταθλιψη...εχω σχεδιασει βημα βημα το μελλον μου και η σκεψη οτι κατι δεν θα παει ετσι οπως το εχω σχεδιασει απλα με τρελλενει..το προβλημα μου πλεον εχει γινει και σωματικο αφου εχω πονους στην κοιλια και εκανα ολες τις εξετασεις και οι γιατροι δεν βρηκαν τιποτα..δεν ξερω πως να χαλαρωσω..τελικα ειναι τοσο κακο να αγαπας υπερβολικα τη δουλεια σου?

ρενα μου καταλαβαινω απολυτα αλλα εισαι μονο 20 χρονων θ πρεπει ν σε ενδιαφερουν κ αλλα πραγματα κ οχι μονο η σχολη σ!!!καταφερες και περασες εκει που ηθελες και αν θες θ καταφερεις κ αλλα τ θεμα ειναι ν ζεις και αλλα πραγματα!!!παρεες εχεις βγαινεις?η καθεσι σπιτι διβαζοντας και αγχωνεσαι για ολα?

rena δεν θα παει οπωσ τα χεισ σχεδιασει ειναι το μονο σιγουρο προσαρμοσου

επεισης συμφωνω με ελις τπτ εν παει βαση προγραμματισμου!!!λενε πως οταν οι ανθρωποι κανουμε ονειρα ο θεος γελαει!!!!

φυσικα και εχω παρεα,εχω και αγορι ο οποιος με στηριζει οσο μπορει..ειμαστε απο το λυκειο μαζι..δεν αντιμετωπιζω ιδιαιτερο προβλημα ευτυχως σε θεμα φιλιας η σχεσης..προσπαθω να μην μεταφερω τα προβληματα μου εκει..ο μονος εχθρος μου ειναι το αγχος... εχω το κακο να θελω ολα να πηγαινουν ρολοι...και παντα θελω το καλυτερο για μενα..απλα δεν αντεχω στη σκεψη οτι θα φτασω σε μια ηλικια οπου θα κοιταω πισω μου και θα μου εχει μεινει το παραπονο οτι δεν καταφερα αυτο που ηθελα..ειμαι αχαριστη το ξερω, υπαρχουν πιο σοβαρα προβληματα απο το δικο μου και δεν εκτιμαω αυτα που εχω τωρα..προσπαθω νατα λεω αυτα στον εαυτο μου αλλα τιποτα..ειναι σαν να μην επικοινωνει το μυαλο με το συναισθημα..

Το χειροτερο πραγμα για εναν ανθρωπο,ειναι να νοσησει ασχημα,να κοιταξει πισω στο παρελθον του,να πει,γιατι νοιαζομουν για πραγματα που στο τελος δεν ειχα σημασια.Τουλαχιστον οχι την αξια που τους εδινα.

τρολλλλλλλλλλακι

εχεις κατι μαζι μου dear elis?

Ρενα μου ακουσε με γιατι κ εγω σε παρομοια φαση βρισκομαι : Το θεμα σου πιστευω εχει να κανει με τη διαχειριση του ελεγχου. Δλδ θες να εχεις τον ελεγχο σε ολα (κ προπαντων με τη σχολη σου αμα καταλαβα καλα) κ αυτο σε αγχωνει κ σε μπλοκαρει με αποτελεσμα κ τη σωματοποιηση του αγχους (οι πονοι π νιωθεις). Σκεψου οτι τα περισσοτερα πραγματα ειναι στο χερι μας πως θα τα διαμορφωσουμε, αλλα δν ειναι κ 100% σιγουρο. Πολλες φορες προκυπτει κατι (ειτε προς το καλο ειτε προς το κακο) π δεν το περιμεναμε! Δεν σου χει τυχει?
Εσυ θα κοιτας το τωρα! Θα κοιταξεις να απολαυσεις τη φοιτητικη σ ζωη γιατι αυτα τα ωραια χρονια δν θα ξαναρθουν! Ζησε το τωρα, εισαι στην καλυτερη φαση κ ηλικια! Εχεις χρονο μπροστα σ για να αγχωθεις κ για το μελλον! Παρε κ λιγη γραψαρχιδινη κ κοιτα τα ζεις τη ζωη σου κουκλα μ! Κ μην ακους κανεναν!