Φιλία..

Γεια σας.. Έχω πολύ καιρό να γράψω εδώ, αλλά είχα την ανάγκη να το κάνω.. Είχα κάνει παλιότερα ένα θέμα λέγοντας ότι δεν έχω φίλους.. Μέσα από μακροσκελείς συζητήσεις κατάφερα να καταλάβω το πρόβλημα μου και προσπάθησα να το καταπολεμήσω.. Και λύθηκε. Εν μέρει.
Κατ' αρχάς να πω ότι πέρσι (το Σεπτέμβριο του 2011) μπήκα στη σχολή μου. Μέχρι τότε δεν κατάφερα να κάνω κάποιο φίλο για πολλούς λόγους.. (Αν θέλετε δείτε το παλιό μου θέμα.)
Τώρα θα μπω στο δεύτερο έτος έχοντας φίλους αλλά όχι έτσι όπως το φανταζόμουν.. Τώρα θα μου πεις κανείς δεν έχει αυτό που θέλει αλλά δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι.. Οι φίλοι που έχω από τη σχολή είναι μια χαρά, στη σχολή μιλάμε συνέχεια, τώρα το καλοκαίρι η αλήθεια είναι ότι ξεκόψαμε και ήμουν αρκετά έως πολύ μόνος.. Άντε να στέλναμε κανά μήνυμα δυο φορές το μήνα.. Κοινώς αυτό είναι η παρέα της σχολής.. Κάτι που φοβάμαι πως θα τελειώσει με το τέλος της σχολής.. Αλλά έχουμε χρόνο μέχρι τότε, ας το απολαύσω..
Αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν έχω καθόλου φίλους από εδώ. Οκ καλοί χρυσοί αυτοί από τη σχολή αλλά όπως και να το κάνουμε είναι δευτερεύουσα παρέα για όλους. Προέχει η πρώτη παρέα, συνήθως από το σχολείο η οποία κατά κύριο λόγο είναι και η πιο σταθερή/δεμένη.. Κάτι τέτοιο θέλω και γω στη ζωή μου, αλλά δεν κατάφερα να το αποκτήσω στο σχολείο.. Βλέπω συνέχεια φωτογραφίες στο facebook από τα παιδιά της παρέας που βγαίνουν το καλοκαίρι συνέχεια, πήγαν διακοπές κλπ κλπ. (Το να ζηλέψω ήταν φυσικό..) Δεν είμαι αχάριστος απλά θέλω να αποκτήσω αυτό που ονειρεύομαι.
Δύο ερωτήματα με βασανίζουν.. Πρώτον: Γιατί; Γιατί να χει πάρει αυτήν την τροπή η ζωή μου.. Θα μπορούσε να μουν ένα κανονικό παιδί με μια κανονική παρέα και όλα καλά. Αντιθέτως δεν είμαι.. Ίσως επειδή ποτέ δεν ήμουν το συνηθισμένο παιδί στο σχολείο.. Όχι ότι ήμουν παράξενος, απλά δεν έπαιζα μπάλα.. καθόμουν και διάβαζα πολλές φορές και στα διαλλείματα.. Κάπως έτσι.. (Το ότι δεν χάρηκα καθόλου τα εφηβικά μου χρόνια είναι άλλο ζήτημα ας μην το πιάσουμε..) Παρεμπιπτόντως είμαι 19 τώρα.
Το άλλο ερώτημα είναι: Τώρα τι; Συνεχίζω με αυτά που έχω και δεν κάνω τίποτα; Δεν θέλω να το κάνω αυτό.. Αλλά δεν είμαι στο σχολείο να κάνω άλλες παρέες και ήδη στη σχολή οι παρέες έχουν σχηματιστεί.. Και γενικά δεν είμαι και πολύ ο τύπος του "Γεια τι κάνεις κλπ" για να γνωρίσω ένα άτομο.. Είμαι λίγο <<κότα>> η αλήθεια είναι..
Το νιώθω ότι πρέπει να κάνω φίλους. Φίλους για τους οποίους θα είμαι φίλος. Θα βρισκόμαστε συχνά. Θα λέμε τα πάντα. Μια μέρα θέλω να έχω και ένα κολλητό. (Το είπαμε ονειρεύομαι..) Έχω κενό μέσα μου.. Και δεν ζητάω πολλά.. Ένα δυο παιδιά να δεθούμε και να μαστε καλά.. Σαν την σειρά "Άγρια παιδιά" ένα πράγμα.. Μαζί στα καλά μαζί και στα κακά. Πάντα δεμένοι. Δεν πιστεύω ότι είμαι ο μόνος που το ζητάω αυτό, ούτε είναι κάτι παράλογο..

Περιμένω τα σχόλια σας.. :)

Φίλε μου δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά αυτά είναι και λίγο τυχερά...οι φιλίες όπως και οι ερωτικές σχέσεις δυστυχώς δεν γίνονται κατά παραγγελία...συνήθως οι κοντινοί φίλοι είναι άτομα που έχουν τον ίδιο χαρακτήρα, τα ίδια ενδιαφέροντα, την ίδια αίσθηση του χιούμορ κλπ...πρέπει λοιπόν να είσαι και λίγο τυχερός για να βρεις και να κάνεις παρέα άτομα που σου "μοιάζουν"...εν τω μεταξύ μην νομίζεις πως και οι φιλίες από το σχολείο κρατούν για πάντα και επίσης δε σημαίνει οτι επειδή δε κράτησες φιλίες από το σχολείο δεν μπορεί να κάνεις γερές φιλίες από τη σχολή ή απο οπουδήποτε αλλού...το γεγονός βέβαια οτι δεν είσαι πολύ κοινωνικός όπως λες δυσκολεύει λίγο τα πράγματα αλλά αυτά δεν γίνονται με το ζόρι...

Πάντως γενικά καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου γιατί και εγώ είχα φίλους από τη σχολή που κάναμε πολλές ώρες και καθημερινή παρέα αλλά μόλις τελειώσαμε τη σχολή σταδιακά χαθήκαμε....πάντως είσαι μικρός ακόμα και υπάρχει καιρος για να δημιουργήσεις φιλίες...ειδικά τώρα που σπουδάζεις και υπάρχουν πολλά άτομα γύρω σου...συνέχισε να κάνεις παρέα με άτομα της σχολής σου και προσπάθησε μέσα από αυτό να γνωρίζεις και άλλα άτομα...

Συμφωνώ στο ότι δεν γίνονται κατά παραγγελία.. Εγώ πάντα συνεχίζω να ελπίζω, έχω ακόμα τη δύναμη.. Αυτό που λες με τους φίλους σου από τη σχολή, το ίδιο φοβάμαι ότι θα γίνει και με μένα αλλά ας μην το προδικάζω..
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου :)

Παιδια Καλησπερα!
Εγώ Ειμαι 29 χρόνων.Τα εφηβικά μου χρόνια δεν ήταν ότι καλύτερο και τώρα μετανιώνω για κάποιες επιλογές που έκανα στο θέμα φιλίας.Εχω πληγώσει άτομα που δεν έπρεπε αλλα και πληγώθηκα χωρις να ξέρω αν το αξιζα ή όχι.Η φιλία με κάποια άτομα θα έρθει απο εκεί που δεν το περιμένεις.Δεν ειναι απαραίτητο να έχετε κάτι κοινό αρκεί να επικοινωνείτε,να σε καταλαβαίνουν και να σε σεβονται.Κι εγώ βλέπω φωτογραφίες τους στο Facebook αλλα ειναι τα πράματα δεν ειναι πάντα όπως φαίνονται.Μην φοβάσαι να ανοιχτές στους άλλους γύρω σου αλλα να είσαι επιφυλακτικός.Τωρα είσαι μικρός αλλα απο μια ηλικία και έπειτα αναθεωρεις.(καλή ώρα όπως εγώ).Να Έχεις κάτι υπόψιν,οποίος θέλει να χαθεί χάνεται κι ας μένει δίπλα σου!

Καλησπέρα σε όλους!

Η αλήθεια είναι ότι το θέμα της φιλίας είναι μεγάλο και πολύπλοκο..Θα συμφωνήσω με τα παιδιά που σου είπαν ότι αυτά είναι λίγο πολύ τυχερά..Ωστόσο διαφωνώ σε κάποια πράγματα που λες στο μήνυμά σου εκφράζοντας τη δική μου εμπειρία..Όταν πέρασα στη σχολή και έφυγα μακριά από τον κύκλο μου (οικογένεια,φίλους κλπ) ήμουν τελείως αρνητική στο να κάνω νέες παρέες..Μάλιστα έλεγα πως έχω τους φίλους και τις φίλες μου από το σχολείο, δεν έχω ανάγκη να κάνω άλλους..Βέβαια αυτό πιστεύω ότι ήταν μια αντίδραση που οφειλόταν στην περίοδο προσαρμογής στα νέα δεδομένα..Για ένα 6μηνο κράτησα την ίδια στάση..Μιλούσα με κόσμο αναγκαστικά τότε, αλλά με κανέναν και καμία δεν επιδίωκα κάτι περισσότερο..Ώσπου στα μέσα του 2ου εξαμήνου και επειδή η μοναξιά με είχε κυριεύσει ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω με κάποιον που βιώνει τα ίδια πράγματα με μένα..Με άτομα που ήταν και αυτά από μακριά και ενδεχομένως ένιωθαν ό,τι και εγώ..'Αρχισα λοιπόν να ξεχωρίζω από τα άτομα που γνώριζα και έβλεπα τόσο καιρό στη σχολή ποιο από αυτά μου "κάνει"..Δεν είναι ανάγκη να κάνεις τρελή παρέα με κάποιον για να καταλάβεις αν έχετε κάτι κοινό..Εγώ παρατηρούσα τα παιδιά από μακριά..Κοιτούσα τις αντιδράσεις τους..Και επειδή ήμουν πάντα πολύ επιμελής σε σημείο που με έλεγαν φυτό χωρίς όμως να έχω ποτέ τρελούς βαθμούς, κοιτούσα τα άτομα που έρχονταν και αυτά στα μαθήματα και έδειχναν ενδιαφέρον για τη σχολή..Ανοίχτηκα σε άτομα και ανοίχτηκαν και σε μένα άτομα που τελικά δεν δέσαμε..Ήταν και αυτό μέρος του παιχνιδιού..Ήταν ωραίο όμως..Δεν το μετάνιωσα ποτέ..

Και για να μην μακρυγορώ θα έρθω στο σήμερα..Διαφωνώ με αυτό που λες ότι η παρέα στη σχολή είναι δευτερεύουσα..Θεωρώ ότι είναι μεγάλο λάθος..Εγώ δέθηκα τόσο πολύ με τους ανθρώπους που γνώρισα όσο ήμουν στη σχολή που τους θεωρώ οικογένειά μου..Να σημειώσω ότι έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από όταν πέρασα και αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμα στη ζωή μου..Παρόλο που έχω φιλίες και από το σχολείο η σχέση δεν είναι ίδια..Με τα παιδιά από τη σχολή μας έχουν δέσει ουσιαστικά πράγματα..Έχουμε βιώσει καταστάσεις δύσκολες..Όσο είσαι στο σχολείο δεν ξέρεις καλά καλά τον εαυτό σου..Ακόμα πλάθεσαι..Όταν φεύγεις για σπουδές μπαίνεις σε μια διαδικασία αναζήτησης του ποιος πραγματικά είσαι..Εκεί γνωρίζεις τα όριά σου, τις αντοχές σου..

Αν οι φίλοι που ήδη έχεις κάνει στη σχολή σου δεν έχουν πολλά κοινά με σένα τότε αναζήτησε άλλους..Το ότι οι παρέες έχουν σχηματιστεί ήδη που λες επίσης πιστεύω ότι είναι μύθος γιατί με βάση τις δικές μου εμπειρίες ελάχιστες ήταν οι παρέες που ξεκίνησαν από τον πρώτο χρόνο και παρέμειναν ίδιες μέχρι το τέλος!Και να ξέρεις πως χώρος υπάρχει πάντα για όλους!

καλησπέρα και από μένα!
κατ'εμέ οι φιλίες του πανεπιστημίου είναι οι πιο εύκολες να γίνουν! τι σημαίνει έχουν ήδη διαμορφωθεί οι παρέες, οκ, συμφωνώ, οι περισσότεροι καταλήγουν με κάποια άτομα στο 1ο έτος, μετά όμως οι παρέες διευρύνονται τόσο πολύ που στο τέλος ξεχνάς ποιός ήταν ο αρχικός πυρήνας!
επίσης, με τα άτομα αυτά που κράτησες επαφή το καλοκαίρι και ανταλλάξατε όπως είπες 2-3 μηνύματα, πρότεινες ποτέ να βγείτε για ένα ποτό? θέλω να πω, μην περιμένεις πάντα από τους άλλους να κάνουν το πρώτο βήμα, προσπάθησε και εσύ να έρθεις πιο κοντά με τα άτομα που έχεις δει σε πρώτη φάση ότι ταιριάζεις και να τα γνωρίσεις καλύτερα. οι 2-3 κολλητοί που πολύ γλυκά λες ότι θέλεις να αποκτήσεις, κάπως έτσι θα έρθουν. εντωμεταξύ, στην πορεία των φοιτητικών σου χρόνων, θα γνωρίσεις και τους φίλους των ήδη φίλων σου σε γιορτές-γενέθλια κτλ, οπότε ο κύκλος συνέχεια θα διευρύνεται, θα προκύψουν και σχέσεις και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
και εκτός σχολής όμως, έχεις ένα σωρό πιθανότητες να γνωρίσεις κόσμο, ξεκίνα καμιά δραστηριότητα στο δήμο σου (δεν ξέρω βέβαια, μένεις Αθήνα?), υπάρχουν άπειρες επιλογές να ασχοληθείς με κάτι που θα σου αρέσει και θα σε φέρει και σε επαφή με παιδιά της ηλικίας σου.
αυτά, εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Φίλος είναι αυτός που θα σ σταθεί στα δύσκολα λίγοι το κάνουν μέχρι τότε πινε καφέ κ μην ελπίζεις πολλά είναι κ βλακεία να ελπίζεις πολλά

Γεια κι απο μενα. Φιλε μου ειναι ακριβως σα να μιλαω εγω. Ημουν παντα στην ιδια κατασταση με σενα, ολα αρχιζουν δυστυχως ή ευτυχως απο τα σχολικα χρονια. Εκει ειναι που πρεπει να εχεις αρκετες παρεες και να βγαινεις, λεω αρκετες γιατι απο αυτους με 2-3 θα κρατησεις επαφη μετα το σχολειο. Επισης η σχολη αλλη ιστορια κι αυτη. Ουτε ενα ατομο δεν καταφερα να κανω φιλο απο τη σχολη. Κοιτα θα ειμαι ειλικρινης μαζι σου... Εισαι σε δυσκολη θεση γιατι οι γνωριμιες θα επρεπε να εχουν γινει ηδη. Ομως απο την αλλη δεν εισαι και τοσο μεγαλος κι εχεις περιθωρια ακομα, οσο πηγαινεις σχολη κλπ. Και μια συμβουλη.... Κανε ο,τι περναει απο το χερι σου για να γνωρισεις ατομα, μην κολας να μιλας και να δειχνεις οτι εισαι ανοιχτος στις γνωριμιες. Στα λεω ολα αυτα γιατι εγω ειμαι 26 πια και μετανιωνω για τα χρονια που εχασα και δεν γνωρισα ατομα ενω θα μπορουσα, κυριως στη σχολη. Αυτα, να'σαι καλα.

Εδώ και περίπου ένα χρόνο είμαι ερωτευμένος με τον καλύτερο μου φίλο με την γυναίκα του οποίου ήμουν τα προηγούμενα δυο χρόνια βαθιά ερωτευμένος. Οι σεξουαλικές μου προτιμήσεις είναι προς το ίδο φύλο μέχρι τα 27 αν και νιώθω ενοχές για αυτό ή καλύτερα είμαι στο στάδιο που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα την σεξουαλική μου ταυτότητα. Είμαι κοντά στα 28 εκείνος είναι 36 , και πιστεύω πως νιώθω το ίδιο αλλά το καταπιέζει πολύ . Γνωριζόμαστε πάνω από 7 χρόνια , από την αρχή το σκεφτόμουν δειλά, τώρα όμως μου έχει γίνει έμμονη ιδέα , στο σημείο να έχω γίνει μυθομανής για να το μοιραστώ εικονικά με κάποιους , αφήνοντας υποννούμενα,. Εκείνος ξέρει για τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις εξ αρχής ,και παρότι ζειι σε κλειστή κοινωνία με δέχεται και όλα τα κάνουμε μαζί. Διακοπές , φίλους οι οποίοι είναι όλοι δικές μου γνωρίμιες , Δείνχει να με θαυμάζει αλλά δεν μου ανοίγεται . Όταν χτυπάει το κινητό μου δείχνει να ζηλέυει , εκφράζεται με οργή όταν αναφέρεται σε γκόμενους μου αλλά όταν έχουμε συζητήσει απ έξω – επ εξω το μεταξύ μας σεξουαλικό είναι ανένδοτος. Δεν ξέρω αν με θέλι και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Χωρίς αυτόν δεν μπορώ να ζήσω με την ανάγκη του φίλου αλλά τον θέλω με τν ίδια ένταση και για σύντροφο!