βαρεθηκα και δεν ξερω τι να κανω!!!!!!!!!!

παντα ξεκινουσα αμηχανα να γραφω..8α προσπα8ησω ομως να αποτυπωσω με τον καλυτερο δυνατο τροπο ολα οσα σκεφτομαι..3 λεξεις δεσποζουν στην κα8ημερινοτητα μου..8λιψη,μιζερια και κυριως ΑΔΡΑΝΕΙΑΑΑΑΑΑΑ!!!!δεν μπορω αλλο να ειμαι αμετοχη της ζωης μου και κομπαρσος στις ζωες των αλλων!Βρε8ηκα!βαρεθηκα να εξαρταμαι ψυχολογικα απο τον κα8ε μ@@@λακα ποου 8α ερ8ει στη ζωη μου βλεποντας τον ως τον σωτηρα μου,βαρε8ηκα να μη λεω αυτο που σκεφτομαι,βαρε8ηκα να δινομαι στον κα8ενα,βαρε8ηκα να ειμαι το αποκουμπι των "φιλων¨ που οταν και αν αυτοι ξεμπερδεψουν απο τις δουλειες τους 8α με θυμη8ουν!βαρε8ηκα να βλεπω και ν ακουω να προχωρουν στη ζωη τους,να κανουν σχεσεις να χωριζουν,να πανε διακοπες,να αλλαζουν δουλειες,να εχουν κατι να κανουν και γω να παραμενω ΣΤΑΣΙΜΗ!!!κουραστηκα με την παρτη μου...Οσες φορεες ειπα 8α σκεφτω 8ετικα,8α αλλαξωω,συνοδευομενα ολα αυτα με δραση,τιποτα δεν αλλαξε..εχασα 10 κιλα εφτιαξα σωμα,περασα μα8ηματα στη σχολη μου,και ολα αυτα με παρα πολυ κουραση...τοσο το διαβασμα,οσο κη αφαγια σε συνδυασμο με την ψυχολογια που ειχα ηταν για μενα Α8ΛΟΣ!και ολα αυτα γιατι?για να περασω ενα καλοκαιρι μεσα στο σπιτι?για να βλεπω τους τοιχους να δεσποζουν υψηλοι μπροστα μου,για να βλεπω τον αδιαφορο πατερα μου να εχει γκομενες να κλαιγεται για τα οικονομικα να γυρναει απο καφενειο σε καφενειο,τον αδερφο μου να ειναι κλεισμενο σε ψυχιατρικη κλινικη,και τη μανα μου να με βλεπει ως ενα "αλωβητο πλασμα" που 8α πρεπει να ανεχθω ολα αυτα και 8α παω μπροστα στη ζωη μου???πως εχοντας ενα τετοιο οικογενειακο περιβαλλον 8α παω εγω μπροστα στη ζωη μου και 8α ζησω μια φυσιολογικη ζωη?πως μεσα σε μια τοσο δεισλειτουργικη οικογενεια δεν 8α ψαχνω απεγνωσμενα να βρω την στηριξη αλλου με αποτελεσμα να γινομαι το ερμαιο του κα8ενος??πως 8α αντλησω την ελπιδα σκεπτομενη ενα καλυτερα μελλον οταν βλεπω οτι ο αδερφος μου ενα παλικαρι με ολη τη σημασια της λεξης μπαινοβγαινει σε ψυχιατρεια εδω και 5 χρονια,οντας σχιζοφρενης,εχοντας στερη8ει τη ζωη?γιατι η ζωη του φερθηκε ετσι?κα8ε φορα που βρισκομαι σε απογνωση,σκεφτομαι ροδα εινα κα γυριζει...αλλα μετα ερχεται η απαισιοδοξη σκεψη γιατι στον αδερφο μου ποτε δε γυρισε??βαρε8ηκα να παλινδρομω γενικα μεταξυ λογικου και παραλογου...Βαρεθηκα να λεω στον εαυτο μου εισαι καλα 8α παλεψεις,και απο την αλλη να σκεφτομαι οτι 8α παθω τα ιδια με τον αδερφο μου!βαρεθηκα να βλεπω ολους τους αλλους σαν 8εους και εμενα σαν ενα αδυναμο πλασμα εν δυναμει λογω του αδερφου μου παρανοικο,να το πιανουν πανικοι,να τρεμει μπροστα στη γνωμη του κα8ενος!ΒΑΡΕΘΗΚΑΑΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!:(
τ

βασικα...χαλάρωσε
προτείνω shopping therapy για αρχή..

να ταν τοσο απλοοο?? καλα 8α ηταν......:(:(:(

...μελίνα, όσο και αν εσυ δεν το βλέπεις, έχω να σου πω πως είσαι πολύ δυνατή.
Και μόνο που κατάφερες να κάνεις δίαιτα και να περάσεις μαθήματα σε ένα τόσο δλειτουργεικό περιβάλλον δείχνει άτομο με πυγμή και θέλω.
Η αυτογνωσία απέναντι στους φίλους και τους σωτήρες είναι επίσης ένα πολύ ελπιδοφόρο μνμ.
Καταλαβαίνω την πίκρα σου για την υγεία του αδελφού σου, όμως αν καταφέρει και σταθεροποιηθεί η κατάσταση του θα μπορέσει να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Αυτό που χρειάζεται είναι μια σωστή αγωγή και στήριξη από το οικογενειακό του περιβάλλον.
Θα μου πεις πως λογικά στο ψυχιατρείο κάνουν τα πάντα. Είναι όμως έτσι?
Μήπως πρέπει να απευθυνθείτε σε έναν άλλο γιατρό?

Σ ευχαριστω πολυ Θεοφανια για την απαντηση σου και για τα καλα σου λογια..αλλα δεν ξερω πλεον τι ειμαι...κανω πραγματα και δεν βλεπω αποτελεσμα εννοω να αλλαζει η ζωη μου...ενω η ψυχολογια μου ειναι χαλια,εντελως χαλια,προσπαθω να παλεψω,να παω ενα βημα παραπερα αλλα καθε φορα που παω να κανω ενα βημα επιστρεφω στην αρχικη κατασταση..εχω απογοητευτει πλεον νιωθω οτι τα χρονια 8α περνανε και γω 8α μενω σταστιμη...πλεον δεν ξερω αν εχω αλλες δυναμεις μεσα μου,εχω σκεφτει και την αυτοκτονια.ο αδερφος μου ειναι σε δημοσιο νοσοκομειο και τα οικονομικα δεν επιτρεπουν την παρακολουθηση απο καποιον αλλον ιδιωτη οποτε καταλαβαινεις!οσο για το οικογενειακο περιβαλλον ειμαστε ολοι ασταααα..........:(

Κατ'αρχάς νομίζω ότι πρέπει να θυμάσαι τη βαθύτερη έννοια της φράσης "προχωράω στη ζωή", η οποία δεν εξαρτάται από το τι κάνεις (σπουδές, παρέες κτλ), αλλά από το τι είσαι.Αφού εκ των πραγμάτων οι συνθήκες της ζωής σου ήταν δύσκολες, και μόνο το ότι κατάφερες ό,τι κατάφερες ως τώρα είναι πολύ σπουδαιότερο από κάποιον που θα είχε ευνοϊκότερο οικογενειακό περιβάλλον κτλ κι έτσι θα μπορούσε να είναι πιο δραστήριος κι ευδιάθετος.Αυτά που ποτέ δεν θα πρέπει να επιτρέπεις στον εαυτό σου να σκέφτεται είναι τα περί αυτοκτονίας και λοιπων ακραίων.Όσο για αυτά που φαίνονται υπερβολικά βαριά για να αντέξεις, δεν ξέρω αν το έχεις σκεφτεί αλλά εμένα με βοηθά αφάνταστα η πίστη στο Θεό.Οι ανθρώπινες δυνάμεις είναι ούτως ή άλλως ανεπαρκείς, κανείς δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στη θέληση και τις ικανότητές του, άσχετα αν κυρίως η τωρινή εποχή μας προτρέπει υποσυνείδητα να βασιζόμαστε μόνο στα ανθρώπινα.Γενικώς προσπάθησε να ασχολείσαι με αυτά που πραγματικά μπορούν να σε γεμίσουν, χωρίς να τα βλέπεις σαν "τεστ" ψυχικής υγείας ή σαν αποστολή που πρέπει οπωσδήποτε να φέρεις σε πέρας.Ζύγιζε τις δυνάμεις σου και τις συνθήκες και μην απαιτείς τίποτα παραπάνω από ό,τι προς το παρόν μπορείς.

Μην αδικεις τον εαυτο σου!! αξιζεις!! καταφερεσ καποια πραματα που αλλοι δεν μπορουν!! αξιζεις ρεσυ!! μπραβοσου για οτι εκανες!! ειδες!! βαζεις στοχους κι τους φερνεις περα!! αυτο εμεις , το λεμε "μαγκια"
Μην σε περνει απο κατω!!! μην τα παρατας!! ζεις τα πιο ομορφα χρονια της ζωης σου!! μην τα παρατας!! κανε οτι σου ερθει στο μυαλο!!! σκεψου οτι πιο παλαβο κι καντω!!- εκτος απο κατι που να κανει κακο στην υγεια σου ετσι!! κι να μην σε βαλει φυλακη για πολυ καιρο- ολα τα αλλα καντα!!
Οσο τρελο κι αν ειναι αυτο που θα κανεις, να ξερεις οτι κανειςδεν θα σε κατηγορησει!! ολοι θα πουν " ελα μωρε!! πιτσιρικι ειναι , ειναι 20 χρονων! δεν τρεχει κατι "
Σου λεω λοιπον, κατσε κι σκεψου κατι, κι βγες εξω να το κανεις!!! καλο θα κανεις!! πιστεψε με !! πιο καλα ειναι να μετανιωνεις για κατι που εκανες! παρα για αυτο που δεν τολμησες να κανεις!" προσωπικα , παρα το οτι ειμαι σχεδον ενας αποτυχημενος τριανταρης, γτ. καταστρεψα πραγματα που ειχα καταφερει! χαλασα πολλα! εχασα πολλα! κι ειμαι ενας "λουζερ" παρα αυτα ομως , ξερω, κι ξερουν κι αυτοι που με λενε ετσι οτι τα νιατα μου τα ψυλο χαρηκα!εκανα πραματα που ηθελα! κι δεν ηθελα! αποτελεσμα? κι αυριο το πρωι να μην ξανα ανοιξω τα ματακιαμου, να παιθανω αυριο δεν θα παρακαλεσω για μια ακομα ευκερια τον αγιο Πετρο!! περασα καλουτσικα κι θα φυγω γεματος! .Εσυ ομως εισαι κατι, μαλον πολυ πιο πανω απο ανθρωπους σαν εμενα! για αυτο σου ξανα λεω να μην το βαζεις κατω! να βαζεις μικρους μικρους στοχους κι θα δεις τι ομορφη που θα ειναι η ζωη σου!!

Αν κανείς υπομονή κ προσπαθείς τρία τέσσερα χρόνια καθημερινά θα τα φτιάξεις όλα μικροί στόχοι κ όλα γίνονται από τον ουρανό δεν πέφτει τίποτα

το μήνυμα τροποποίηθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Quote:

---

Originally Posted by sball

το μήνυμα τροποποίηθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης..

---

Σταματα να πετας μαλακιες κ να σπαμαρεις παντου χωρις να εχεις να πεις τιποτα ουσιαστικο, ελεος πια, ξεκολλα ενα διαστημα απο το φορουμ μεχρι να σου "περασει" η φαση.. φιλικα :)

παιδια ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας και που ασχοληθηκατε με το θεμα...θα προσπαθησω να απαντησω στον κα8ενα ξεχωριστα,μηπως και μπορεσουμε να βγαλουμε καποια ακρη ολοι μαζι!
Raffaela--->Sυμφωνω οτι η βαθυτερη εννοια εγκειται στο να προχωρας στη ζωη σου στο γεγονος του να ξερεις τι εισαι.εγω δεν ξερω αν ξερω η και να ξερω αμφιταλαντευομαι διαρκως.αυτο που ξερω σιγουρα ειναι οτι ΔΕΝ ΖΩ ΟΠΩς ΘΕΛΩ.ειχα ονειρευτει αλλιως τα πραγματα στη ζωη μου,και για να μιλησω για απτα και πιο κοντινα πραγματα αλλιως το καλοκαρι μου :( δεν εννοω τιποτα τρελο,ουτε εχω μεγαλα ονειρα και απαιτησεις απο τη ζωη..μια φυσιολογικη ζωη ζητω,ετσι οπως τουλαχιστον αρμοζει στην ηλικια μου.εννοω να εχω τουσ φιλους μου,να βγαινω,το αγορι μου,τη δουλεια μου οπως δηλαδη ο περισσοτερος κοσμος.Δεν θεωρω οτι ειμαι σκατοχαρακτηρας για να μου στερουνται τα απλα και δεδομενα.ΔΕΝ αρνουμαι να μου συμβουν ασχημα γεγονοτα στη ζωη μου,ξερω οτι ολα μεσα στο προγραμμα ειναι,απλα αυτο που συμβαινει σε μενα αν θα μπορουσα να το περιγραψω παραστατικα ειναι σαν να βρισκομαι σε μια ευθεια γραμμη με ελαχιστες καμπυλες οι οποιες δινουν ενα ελαχιστο νοημα σ αυτην την ανουσια ζωη.οσο γι αυτο που αναφερεις για το τεστ ψυχικης υγειας η αλη8εια ειναι οτι παλιοτερα ηταν εντονοτερο,αλλα και ακομα συνεχιζει να ρυθμιζει πολλες απο τις πραξεις μου..πριν απο 3 χρονια επαθα την ισχυροτερη κριση πανικου και αρχιζα να αμφιβαλλω για το αν ειμαι τρελη η λογικη.απο τοτε ξεκινησε η αντιστροφη μετρηση για μενα,απο τοτε η ζωη μου παραμενει στασιμη,απο τοτε ξεκινησα να αναλυω να υπεραναλυω τον εαυτο μου και τις πραξεις μου με αποτελεσμα να καταληξω στην τωρινη αδρανοποιημενη κατασταση....
giorgos panoy---->ευχαριστω πολυ για τα ενθαρρυντικα σου σχολια.μακαρι να μποροθσα να πω και γω αυτο που λες εσυ οτι τα νιατα μου τα εζησα...3 χρονια τωρα παλευω με τον εαυτο μου..οπως αναφερα και παραπανω μετα απο την κριση πανικου πηρα την κατω βολτα..τον πρωτο καιρο ειχα δυναμεις παμπολλες να αντιμετωπισω οτι μου συνεβαινε ξερεις γιατι?γιατι ελεγα φαση ειναι θα περασει!ειχα μεσα μου την ελπιδα αλλα λιγο εγω που μεταλλαχτηκα μετα τον πανικο,λιγο οι συνθηκες ηρ8ε κ εδεσε το γλυκο...ολα αυτα που λες να βγω να κανω τρελες ξερεις ποσο θελω?αλλα ειναι σαν να υπαρχει ενα τερας μεσα μου που να με εμποδιζει...με εμποδιζει κα8ε φορα που παω να εκδηλωσω τα αισθηματα μου σε καποιον,καθε φορα που ειναι να διεκδικησω τα 8ελω μου!εχει τοσο πεσει η αυτοεκτιμηση μου μετα τους πανικους,που μπορει να ξερω τι αξιζω αλλα δεν νιωθω ικανη να το υποστηριξω με αποτελεσμα για να το κτλβει καποιος να χρειαστει να μπει σε τρελη διαδικασια..και τι να κανω να το ξερω μονο εγω?μονη μου δεν μπορω να ζησω...
elis---->αν ειχα τη δυνατοτητα να ερχοταν καποιος θεοσ να μου πει...ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ και σε 3 4 χρονια θα φτιαξουν τα πραγματα θα το εκανα...ειμαι ηδη 3 χρονια σ αυτην την κατασταση παλευω τα απαλευτα και διαφορα δεν βλεπω....

Δίνεις περισσότερη σημασία στις ζωές των άλλων αντι στην δική σου! Εσύ είσαι όμως ο πρωταγωνιστής της ζωής σου! Η ελευθερία και η χαρά που ψάχνεις βρίσκεται μέσα σου και πουθενά αλλού! Βρες την λοιπόν! Και βρες την για εσένα και μόνο για εσένα!! :)

Το θέμα της θρησκευτικής πίστης σε βοηθάει καθόλου ή δεν το πολυπιστεύεις?Γιατί αν το πιστεύει κανείς βαθιά, όλη η αλυσίδα των σκέψεων που συνήθιζε να φτιάχνεται μέσα του αλλάζει προσανατολισμό.Από εκεί δηλαδή που ο πανικός ή η αναποφασιστικότητα ή τα οικογενειακά προβλήματα θα σου φαίνονταν μια άσκοπη κι άδικη ταλαιπωρία και θα σου δημιουργούσαν αίσθηση κατωτερότητας, μέσω της πίστης θα σκεφτόσουν πχ πως είναι μια δοκιμασία που θα σε ωριμάσει και θα σου γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό σου.Και προπαντός θα κέρδιζες υπομονή και δύναμη, όχι για κάτι αόριστο, αλλά για αυτό που μέσα σου ακλόνητα πιστεύεις, κι ας μην ξέρεις ακόμη πού θα σε βγάλει.Αυτό που έλεγες παραπάνω, το ότι περιμένεις τον καθένα σαν σωτήρα, κι εγώ το έκανα επί χρόνια, ώσπου κατάλαβα πως βασικός σωτήρας του εαυτού μου πρέπει να είμαι εγώ. Ο,τιδήποτε άλλο πρόσωπο ή ενασχόληση μπορεί μεν να χρησιμεύσουν σε αυτή τη σωτηρία, αλλά όχι μέσω εξάρτησης από αυτά.Και να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι πολλοί από όσους φαίνονται να έχουν όλο το "υγιές πακέτο ζωής" μάλλον δεν είναι λιγότερο τρομαγμένοι ή μπερδεμένοι από εσένα, απλώς κρύβουν αυτόν τον τρόμο και το μπέρδεμα ακριβώς με το συγκεκριμένο "πακέτο", κοροϊδεύοντας τον εαυτό τους και τους άλλους.Έχω γνωρίσει κι εγώ από πολύ νωρίς το "τέρας" του πανικού, και αφότου αποφοίτησα (4 χρόνια πριν) συνδυάστηκε με παθολογική αμφιβολία για ο, τιδήποτε σχεδιάζω να κάνω.Αλλά αν έχω μάθει κάποια ουσιαστικά πράγματα περί ζωής, σε αυτή την αμφιβολία το οφείλω, γιατί με κινητοποίησε να ψάξω.Απορώ πως υπάρχουν τόσα άτομα που τραβάνε ένα δρόμο (σε δουλειά, οικογένεια κλπ), χωρίς ποτέ να ανησυχήσουν αν έκαναν το σωστό.Ή από ανασφάλεια το κάνουν, νομίζω, ή από αδιαφορία για την ουσιαστική ζωή.Δεν μετανιώνω για τις στιγμές που αφιέρωσα στην ανάλυση διαφόρων θεμάτων, κι ας έφτασα να υπερβάλλω συχνά στο βαθμό ανάλυσης, από το να είχα ξοδέψει αυτή την ώρα σε συζητήσεις από τις συνηθισμένες κι επαναλαμβανόμενες...

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Σ ευχαριστω πολυ Θεοφανια για την απαντηση σου και για τα καλα σου λογια..αλλα δεν ξερω πλεον τι ειμαι...κανω πραγματα και δεν βλεπω αποτελεσμα εννοω να αλλαζει η ζωη μου...ενω η ψυχολογια μου ειναι χαλια,εντελως χαλια,προσπαθω να παλεψω,να παω ενα βημα παραπερα αλλα καθε φορα που παω να κανω ενα βημα επιστρεφω στην αρχικη κατασταση..εχω απογοητευτει πλεον νιωθω οτι τα χρονια 8α περνανε και γω 8α μενω σταστιμη...πλεον δεν ξερω αν εχω αλλες δυναμεις μεσα μου,εχω σκεφτει και την αυτοκτονια.ο αδερφος μου ειναι σε δημοσιο νοσοκομειο και τα οικονομικα δεν επιτρεπουν την παρακολουθηση απο καποιον αλλον ιδιωτη οποτε καταλαβαινεις!οσο για το οικογενειακο περιβαλλον ειμαστε ολοι ασταααα..........:(

---

...καταλαβαίνω τον εφιάλτη που περνάς αλλά συνεχίζω να σε θεωρώ δυνατή και με λίγη πίστη στον εαυτό σου πιστεύω πως θα τα καταφέρεις να σταματήσεις να κουβαλάς τον οικογενειακό σταυρό και να ασχοληθείς με σένα.
Κάποια στιγμή στη ζωή μου που αντιμετωπίζαμε ένα οικογενειακό πρόβλημα μια φίλη μου είπε: "μη μπεις μες στο πρόβλημα, θα σας πάρει όλους η μπάλα. Κάποιος πρέπει να είναι ο δυνατός".
Αυτό θα σου πω και εσένα. Σύμφωνα με τα δεδομένα δν μπορεί να υπάρξει ο αδελφος σου δυνατός, οπότε ο κλήρος πέφτει σε σένα.
Το να δείτε έναν ιδιώτη ψυχίατρο δεν είναι τόσο τραγικό και δεν έχει να κάνει με ψυχοθεραπεία που θέλει συχνές επισκέψεις.
Οι επισκέψεις είναι σπάνιες και έχουν να κάνουν με την αγωγή του αδελφού σου.
Δυστυχώς έχω διαβάσει πολλές ιστορίες παιδιών εδώ μέσα που ταλαιπωρήθηκαν πολύ μέχρι να βρουν την κατάλληλη αγωγή.
Ψάξτο λίγο.

Μελινα μου ενα μπραβο και απο μενα κοριτσι μου για το κουραγιο σου.
σε πολλα σημεια δεν σου κρυβω πως ταυτιστηκα μαζι σου.
εχει και η αδερφη μου σχιζοφρενεια και παρολο που ειχε την τυχη να βρει μια πολυ αξιολογη ψυχιατρο και να εχει σημειωσει τεραστιες προοδους, δεν παυει να υποφερει και (δεν το λεω εγωκεντρικα)
αλλα μοιραια επιρρεαζομαστε απο την κατασταση της ολοι στο σπιτι και ειδικα εγω που πασχω απο σοβαρη ψυχικη νοσο εδω και χρονια.
το καλοκαιρι και γω κλειδαμπαρωμενη σπιτι την εβγαλα καλη μου (οπως επισης και το χειμωνα)
ξερω καλα τι θα πει απογνωση,απελπισια.
ξερω καλα τι θα πει να φτανεις στα ορια σου.
δεν θα σου πω τα κλασικα κουραγιο κλπ κλπ ομως θα σου πω οτι το μηνυμα σου με αγγιξε βαθυτατα και συμμεριζομαι την κατασταση σου απολυτα.