Tα εχω παιξει εντελως.

Γεια σας,

Ειμαι 32 χρονων αρρεν και δεν εχω ιδεα πως κατεληξα να μπω εδω μεσα και να γραψω. Ή μαλλον εχω ιδεα γιατι, αλλα δεν το πιστευω οτι το κανω τελικα.

Απο που να αρχισω και που να τελειωσω δεν ξερω, αλλα θα ειμαι συνοπτικος γιατι δεν θελω να κουρασω. Ειμαι λοιπον 32 χρονων και η αυτοπεποιθηση/αυτοεκτιμηση μου εχει κατακρεουργηθει συστηματικα και αποτελεσματικα απο μικρη ηλικια. Αν με δει κανεις θα πει πως γινεται εσυ να νιωθεις ετσι? Ελα ντε... ουτε κι εγω μπορω να το εξηγησω ακριβως... ομως συγκεκριμενα γεγονοτα στην ζωη μου -παλαια και προσφατα- με εχουν κανει να μην μπορω να φτιαξω την ζωη μου. Και αυτο μου ξεσκιζει τα σωθικα. Γιατι ξερω οτι το προβλημα ειμαι εγω. Ξερω οτι ειναι ηλιθιο να αισθανομαι ετσι, ξερω οτι ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να αισθανομαι ετσι. Αλλα αισθανομαι ετσι.

Και νιωθω οτι πλεον η βενζινη στο ντεποζιτο μου εχει τελειωσει και οτι απλα ταξιδευω/υπαρχω με τις οποιες αναθυμιασεις μου εχουν απομεινει...

Ειμαι ανθρωπος που λατρευει να δινει χαρα σοτυς αλλους. Εαν κατι με ευχαριστει ειναι να βλεπω καποιον αλλον να γελαει και να το εχω προκαλεσει εγω αυτο. Δεν ζηταω πολλα ως ανταλλαγμα, αλλα τα εφερε ετσι η ζωη που πηρα λιγα πισω.

Τα κλασσικα θεματα οικογενειας πατερα κλπ φυσικα και υφιστανται και ειναι η γενεσιουργος αιτια του που βρισκομαι τωρα. Σε ενα αδιεξοδο. Δεν μπορω να φτιαξω την ζωη μου. Δεν με αφηνω να φτιαξω την ζωη μου. Φοβαμαι να κανω τις απαραιτητες και τοσο μα τοσο απλες/φυσιολογικες κινησεις για να φτιαξει η ζωη μου, αλλα δισταζω, αγχωνομαι και δεν αντεχω αλλη αποτυχια.

Το χειροτερο ολων ειναι οτι λογω του εγωισμου μου, ολο αυτο το τερας που κρυβω μεσα μου δεν το βγαζω απεξω και τοσο. Ειμαι κλεισμενος σε ενα καβουκι, στον δικο μου διαλυμενο κοσμο και δεν λεω τιποτα. Το αποτελεσμα? Να με κοιτανε καλα καλα και να μου λενε "γιατι εισαι ετσι? γιατι εισαι μονος?" και να μου υπενθυμιζουν φυσικα (αθελα τους, ενδιαφερονται για εμενα και το ξερω) ποσο χαλια και μαυρη/κενη ειναι η ζωη μου χωρις λογο.

Νιωθω οργη... πολλη οργη μεσα μου. Θελω να ξεσπασω, να βρω το δικιο μου, ακομα και αν αυτο σημαινει να πληγωσω ασχημα αυτους που τους αξιζει να τους πληγωσω... αλλα ουτε και αυτο μπορω να κανω...

Ειμαι ανθρωπος που το λεω και το πιστευω οτι χρειαζομαι λιγα. Πολυ λιγα. Μια σχεση την θελω τοσο πολυ αλλα εχω ξεχασει τι σημαινει ερωτευομαι και μαλλον δεν αφηνω εγω ο ιδιος τον εαυτο μου να το κανει γιατι φοβαμαι οτι οτι αρχισω θα το καταστρεψω (μαζι κι εμενα ολοκληρωτικα) λογω της καταστασης στην οποια βρισκεται το αθλιο μυαλο μου. Ξερω οτι αν ημουν σε μια σχεση και ξεπερναγα το διαολεμενο αρχικο σταδιο και αντεχε ο ανθρωπος που θα ειχα διπλα μου, τοτε θα μπορουσα να κανω τα παντα... να βγω εξω απο αυτα τα χαλια που βρισκομαι... αλλα ποια ειναι διατεθιμενη να μπει σε αυτην την διαδικασια? Ποια θα θελησει να ειναι με εναν αντρα ο οποιος δεν πιστευει πλεον στον εαυτο του και χρεαιζεται πολυ χρονο? Πως μπορω να παρω ενα τετοιο ρισκο να καταστραφουν ολα και μαζι κι εγω?

Νιωθω οτι μεσα μου εχω ενα τερας. Ενα αλτερ εγκο το οποιο με εμποδιζει καθε φορα που θελω να κανω κατι. Αυτο το πραγμα θελω να σκοτωσω μεσα μου, αυτον τον αλλο μου εαυτο, να με αφησει στην ησυχια μου. Εχω αναγκη να νιωσω ευτυχια και το ξερω οτι την αξιζω και ειναι αδικο, ηλιθιο και απαραδεκτο να ειμαι σε αυτην την κατασταση ψυχολογικα.

Σας ευχαριστω που με διαβασατε σορρυ αν σας επριξα, αλλα βαρεθηκα να μου ξεσκιζω την ψυχη και αν ευχομαι κατι να αλλαζε απανω μου θα ηταν το μυαλο μου και ο τροπος σκεψης μου.

Γειά σου elwing,

Eίναι πολύ σπουδαιό που έχεις συναίσθηση για το τι σου συμβαίνει και τι βιώνεις.

Είναι πολύ οφέλιμο που μοιράστηκες αυτά που νιώθεις εδώ.

Το θέμα νομίζω είναι να πας ένα βήμα παραπάνω δε νομίζεις;

Πόσο καιρό είσαι σε αυτή την κατάσταση που περιγράφεις;

Σε ενδιαφέρει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό;Θα είναι ενδεχομένως μιά καλή αρχή...

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση φιλε μου.

Φυσικα και το θεμα ειναι να κανω ενα βημα παραπανω... αλλα δεν με αφηνω... αυτο ειναι το θεμα. Στην κατασταση αυτη ειμαι περιπου 5 χρονια τωρα αλλα εχει αρχισει και μετρωει τα τελευταια 2 αρκετα και πλεον... ΠΟΛΥ... και γινεται ολο και χειροτερο.

Δεν ξερω καν που πρεπει να απευθυνθω, δεν ξερω καν αν μπορει να με βοηθησει και δεν θελω φαρμακα. δεν ξερω οτιδηποτε υπαρχει που μπορει να βοηθησει καλοδεχουμενο δεν το συζηταω και αν ξερετε κατι να με καθοδηγησετε να βγω απο τον βουρκο, μονο ευγνωμοσυνη θα νιωσω.

Αλλα δεν ξερω, οπως το ειπα... νιωθω οτι απλα πηγαινω με τις αναθυμιασεις...και νιωθω οτι αυτο το τερας μεσα μου γινεται ολο και πιο δυσκολο να το αντιμετωπισω.

Και παλι σε ευχαριστω για την απαντηση σου και το ενδιαφερον.

Καλησπερα φιλεμου! εχθες μολις εγινα την ιδιαηλικια με εσενα!¨)
Καταλαβαινω τι λες, δεν κανω τον ξερολα για να σου πω οτι σε νιωθω απολυτα ,αλλα πανω κατω μπορω να καταλαβω.
Ευχομαι να εχεις την υγεια σου, ειναι κατι που το ξεχναμε, μαλον το ξεχνανε οσοι το εχουν ,το θεορουν δεδομενο κι δεν τρεχει τυποτα,ομως δεν ειναι ετσι! ειναι ενας συνεχης αγωνας!!
Οσο για τις σχεσεις που λες , ναι ετσι ειναι δυστυχως οι συγρονες κοπελες ποσο μαλον οι εμφανισιμες λογο της ανασφαλειας που εχουν , ειδικα αμα πανε στα 30 τους! ζηταν πολλα απο εναν ανδρα! ζηταν πραματα που μονο αμα τις κοροιδεψεις θα τα βρουν! κι δυστυχως αυτο θελουν δλδη σαν να κανουν τα στρβα ματια, κι να το δεχοντε! ειναι απιστευτο αλλα ετσι ειναι!
Θα σου ελεγα λοιπον κι σενα φιλε μου κανε το παιχνιδι τους! δωσε τους αυτα που θελουν κι τοτες τοτες πιστψε με!! θα το δεις μονος σου!!σαν θαυμα θα βαρεθεις να εχεις γκομενες!! δοκιμασε το κι θα δεις!! βεβαια θα απολαμβανεις μονο σεξ κι φυγουρα, γτ. απο ουσια δεν,, μην ειμαι ομως απολυτος μπορει να βρεις κι την "μια" την μοναδικη!! οπου κι στο ευχομαι!!
Οτι κι αν σου λεω εγω ειναι απλα μια ακομα γνωμη, η δυναμη ειναι μεσα σου!! κι εσυ πρεπει να την ανακαλυψψεις!

^^Γιωργο σε ευχαριστω πολυ. Το θεμα μου ομως δεν εχει να κανει τοσο με το σαρκικο. Δεν ειναι το σεξ που εχει λειψει απο την ζωη μου. Αυτο μαλιστα το ειχα απλοχερα. Μακαρι να μπορουσα οπως λες να προσποιουμαι και να δουλεψει αυτο σε εμενα αλλα δεν μου αρεσει και δεν ειμαι για τετοια πλεον.

Το βασικο μου θεμα ειναι οτι "δεν νιωθω" πλεον... και οχι μονο στο σχεσιακο κομματι αλλα γενικα στο επαγγελματικο κλπ κλπ. Δεν νιωθω οτι εχω την ενεργεια να κανω βηματα εμπρος, που θα μου βελτιωσουν την ζωη στο μελλον ειτε επαγγελματικα ειτε γενικα. Δεν θα αναλβω δηλαδη στην δουλεια ενα μεγαλο project το οποιο παλαιοτερα ανετα θα το εκανα. Δεν θα ηθελα καν εξτρα ευθυνες οι οποιες θα μου εκαναν καλο.

Ειμαι απλα στασιμος. Σαν να εχω αποδεχθει την ρουτινα και την ηττα. Και φυσικα αυτο το κουβαλαω και στο σχεσιακο κομματι που λεγαμε. Δηλαδη ναι, θελω να κανω μια σχεση, αλλα θελω να την κανω οχι απλα για να την κανω, ελπιζω να με καταλαβαινεις. Θελω να εχει νοημα, και με αυτο δεν εννοω παντρειες και λοιπα, εννοω να ειναι κατι που θα με ξυπνησει, θα με κανει ρε παιδι μου να παρω μπρος. Αλλα δισταζω να το κανω γιατι ξερω οτι εχω γινει πολυ παραξενος και θα απωθησω τον ανθρωπο που θα με πλησιασει και επειδη ξερω οτι αυτο θα με κανει να αισθανθω ακομα χειροτερα απλα τι κανω? Τιποτα... και πως νιωθω? Χειροτερα...

Τα εχω κανει μουτι εντελως...η πλακα ειναι πως ειμαι ανθρωπος της λογικης. Και αντιλαμβανομαι το παραλογο της ολης υποθεσης. Αλλα εχω ενα μειονεκτημα... παιρνω την αποτυχια πολυ βαρια... πολυ βαρια ομως... μου κοστιζει να ξερω οτι απετυχα σε κατι. Και ακριβως επειδη φοβαμαι την αποτυχια δεν προχωραω μπροστα... Πιανω τον εαυτο μου να λεει: " ε και? αν δεν κατσει τι θα γινει μωρε? χ...ηκες!", αλλα το προβλημα μου ειναι να το εφαρμοσω πρακτικα...και αυτο επειδη η αυτοπεποιθηση μου εχει φαει τα μουτρα της...

Θα σου ελεγα να σκεφτεις το να πας σε καποιον που να μπορει να σου βρει μια σωστη λυση, να δεις καποιον ειδικο, εναν ψυχολογο ισως- πιστεω ναμην το παρεις στραβα οπως το λεω φιλεμου- ξερεις, νομιζω οτι εχεις θεμαμε την διαθεση σου, μαλον εχεις θεμαμε τους νευροδιαβιβαστές ,η την ντοπαμινη σου!αλλα αρκετα ειπα! δεν ειμαι γιατροσ ουτε ξερω απο τετοια!!!
Παντος δεν πρεπει να εχεισ κατι σοβαρο, μαλον εινια θεμα διαθεσης, αυτα συμβαινουν ρε συ!!

Quote:

---

Originally Posted by giorgos panou

Θα σου ελεγα να σκεφτεις το να πας σε καποιον που να μπορει να σου βρει μια σωστη λυση, να δεις καποιον ειδικο, εναν ψυχολογο ισως- πιστεω ναμην το παρεις στραβα οπως το λεω φιλεμου- ξερεις, νομιζω οτι εχεις θεμαμε την διαθεση σου, μαλον εχεις θεμαμε τους νευροδιαβιβαστές ,η την ντοπαμινη σου!αλλα αρκετα ειπα! δεν ειμαι γιατροσ ουτε ξερω απο τετοια!!!
Παντος δεν πρεπει να εχεισ κατι σοβαρο, μαλον εινια θεμα διαθεσης, αυτα συμβαινουν ρε συ!!

---

δεν συμφωνω καθολου με αυτο που λες. να τρομοκρατεις ετσι τον ανθρωπο οτι εχει δηθεν προβλημα με τους νευροδιαβιβαστες και τη ντοπαμινη. ο ανθρωπος νιωθει ψυχικα μονος και απο κει αρχιζουν ολα. η αποξενωση και ο φοβος βασιλευει στον κοσμο και οι ανθρωποι γενικα αρνουνται να γκρεμισουν τους τοιχους που τους εμποδιζουν να ειναι αληθινα μαζι.

Elwing,η φαση που περνας εσυ,την περνω εγω τα τελευταια χρονια.Αναστολη προσωπικης εξελιξης το ονομασε η ψυχολογος μου,κατι παρομοιο μου θυμιζει και η δικη σου ιστορια.
Μονο που στη δικη μου ιστορια,ολο αυτο συνεβη γιατι "αφοσιωθηκα" στα προβληματα των γονιων μου και εκανα το διαιτητη και τον νταντευτη τους! Και τωρα που προσπαθω να απαγκριστρωθω,ειναι πολυ δυσκολο,η συνηθεια βλεπεις ειναι μεγαλο πραγμα.
Στη δικη σου ιστορια τι ειναι αυτο που σε "εμποδιζει" να χαρεις τη ζωη σου? Που σε εμποδιζει στα προσωπικα σου? Πως ειναι οι υπολοιποι τομεις της ζωης σου? Εργασιακος τομεας,φιλοι,κτλ.Μενεις μονος? Βγαινεις? Εχεις χομπι? Συνεβη κατι το τελευταιο διαστημα που σε επηρεασε? Μηπως ζεις με τις "αναθυμιασεις" οπως λες,γιατι εχεις αναλωθει πολυ λυνοντας προβληματα αλλων ή ζωντας μεσα απο τις ζωες των αλλων? Το τελευταιο μπορει να ειναι εντελως αστοχο,υποθεσεις κανω.

elwing min fovase den eisai o monos.eimaste arketoi me aytin tin idietairotita (esy ksereis ti lew).niothis oti gerases kai oti ksereis pola kai oti eisai poio paratiritikos apo tous ypolipous.THA SE THIMAME OTAN PAS STIN KORIFH.tha deis oti eisai akoma paidi

Quote:

---

Ποια θα θελησει να ειναι με εναν αντρα ο οποιος δεν πιστευει πλεον στον εαυτο του και χρεαιζεται πολυ χρονο?

---

Μαλλον καμια. Δυστυχως οι περισσοτερες γυναικες θελουν ο αντρας να ειναι δυναμικος, προστατευτικος, αποφασιστικος για να νιωθουν ασφαλεια. Εξαιρεσεις φυσικα υπαρχουν αλλα αυτος ειναι ο κανονας. Γιατι δε γινεσαι γκει;

Quote:

---

Originally Posted by stefanos14587

Μαλλον καμια. Δυστυχως οι περισσοτερες γυναικες θελουν ο αντρας να ειναι δυναμικος, προστατευτικος, αποφασιστικος για να νιωθουν ασφαλεια. Εξαιρεσεις φυσικα υπαρχουν αλλα αυτος ειναι ο κανονας. Γιατι δε γινεσαι γκει;

---

Στεφανε πρεπει να εισαι πολυ βλακας ρε φιλε...

χιουμορ εκανα.