"THE BIG BANG" (ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ!!)
Καλησπερα σε ολους κ σε ολες!
Θελω να μοιραστω μαζι σας καποιες σκεψεις κ αποψεις μ, θα το κανω τμηματικα με μινι-διηγηματακια για ομορφα βουλιμικα κ μη κοριτσακια! Οπως εγραψα κ στο ποστ μ στο αλλο μ θεμα με τιτλο "εγινες εμμονη" εγινε μεσα μ το μεγαλο μπαμ! ( η big bang αν θελετε, εδω μιλαμε για την απολυτη συμπαντικη δημιουργια που σαρωσε τα παντα!!) κ πιστευω πως μπορει να παλευεις κ να ψαχνεσαι χροονια αλλα ξαφνικα να γινει το κλικ κ με τροπο π δεν το περιμενεις κ να λυθει η διατροφικη μια κ εξω! Κ αυτο εγινε σε μενα κ σημερα π ειχα γιατρο μ το επιβεβαιωσε! οτι δλδ κατα 99% (οκ κραταμε κ μια μικρη πισινη) ξεπεραστηκε κ αυτο φανηκε κ εμπρακτα!
Θελω να αφιερωσω τα παρακατω αποσταγματα της πνευματικης μ (δυσ)λειτουργιας στη Λουσυ μ! <3 π παλευει με τη διατροφικη αλλα θα βγει νικητρια.
Οπως ολοι γνωριζετε, παλευω απο τα 16 με διατροφικες διαταραχες. Στα 17 επαθα ανορεξια σε σοβαρο βαθμο (35 κιλα) κ νοσηλευτηκα στο παιδοψυχιατρικο. Απο τοτε εχω σκαμπανεβασματα, στις Πανελληνιες πηγα 63, μετα μεσα σε 3 μηνες τα εχασα κ οταν ξεκινησα το πανεπιστημιο ημουν 50. Τοτε περιπου αρχισε κ η βουλιμια με διακυμανσεις μεταξυ 50 μεχρι 55 κιλα. Περυσι το χειμωνα επαιρνα ρισπερνταλ κ εφτασα 65. Πλεον ειμαι κατω απο 50 κ ευχαριστημενη. Δεν θελω ουτε να βαλω αλλα ουτε να χασω αλλα.
Καταλαβα σε μια ανυποπτη φαση οτι τελικα ολα ειναι μια ψευδαισθηση, μια ουτοπια. Οτι χανουμε το δασος παρατηρωντας τον κορμο του δεντρου, αν ειναι χοντρος η λεπτος, αν εχει ραγαδες η τρεχει ρητινη. Κ μας γινεται τοσο εμμονη αυτο το δεντρο, π οταν θα θελουμε να δουμε κ να απολαυσουμε το δασος θα ειναι αργα..
Απο τι λοιπον καθοριζομαστε? Τι μας προσδιοριζει? Πολλα πραγματα, δεν υπαρχει σωστο κ λαθος, ολα ειναι σωστα υποκειμενικα παντα. Εξαρταται τους στοχους μας, τις αξιες που διδαχτηκαμε η επιλεξαμε στην πορεια, να το πω απλα τι θεωρουμε σημαντικο κ τι οχι, ο καθενας με τα δικα του κριτηρια. Μπορει κατι π εμεις θεωρουμε λαθος, για τον αλλον/ην να ειναι το σωστο. Κ αντιστροφα. "Μετρο παντων χρηματων ανθρωπος" οπως πολυ σωστα λεγαν οι αρχαιοι ημων προγονοι λολ.
Δεν υπαρχει μονομερης απαντηση, ολα ειναι πολυπαραγοντικα κ πολυδιαστατα. Δεν καθοριζομαστε ουτε απο το ποσους φιλους εχουμε, ουτε ποσα λεφτα, ουτε τι επαγγελμα εξασκουμε, ουτε ποσα κιλα ειμαστε η δεν ειμαστε. Καποιοι μπορει να θεωρουν καποιο απ αυτα (η κ ολα) ως σημεια αναφορας για τη ζωη τους. Κ εχουν καθε δικαιωμα, δεν διαφωνω. Αλλα ας σκεφτουμε, στην τελικη τι μενει?
Οταν με το καλο (η το κακο) πεθανουμε κ αφησουμε τον ματαιο τουτον κοσμο λολ, θα μας θυμουνται για το εργο κ τις πραξεις μας. Κ αυτη ειναι η ουσια των πραγματων παιδια, αυτο μενει. Ειναι τι εχει προσφερει ο καθενας στην κοινωνια, το λιθαρακι που βαζουμε. Η αντιστοιχα τι κακο εκανε καποιος στην κοινωνια, τι κατεστρεψε. Αυτο ειναι π μενει. Αυτο θα θυμουνται ολοι. Οτι ο ταδε ανθρωπος εκανε μια σπουδαια εφευρεση που αλλαξε την πορεια της ανθρωποτητας. Ο αλλος εκανε εγκληματα πολεμου κ θερισε ανθρωπινες ζωες. Αυτα θυμομαστε κ οχι ποσα κιλα ηταν, ποσους γκομενους/ες ειχε κτλ.
Τις προαλλες πεθανε σε ηλικια 82 ετων ο Νιλ Αρμστρονγκ, ο πρωτος ανθρωπος που πατησε το ποδι του στο φεγγαρι, το 1969. Ειπε μαλιστα τη χαρακτηριστικη φραση "Ενα μικρο βημα για τον ανθρωπο, ενα μεγαλο βημα για την ανθρωποτητα". Ενιωσα δεος για αυτον τον ανθρωπο, κ ετσι εψαξα περισσοτερα γι αυτον. Για μενα αυτος ο ανθρωπος αγγιξε την τελειοτητα. Η τελειοτητα ειναι υποκειμενικη. Αυτος ο ανθρωπος ηθελε να πατησει τη Σεληνη, κ τα καταφερε. Η Helen Keller ητανε κωφαλαλη κ τυφλη, κ ομως εγινε δασκαλα κ εδινε μαθηματα ζωης. Ο Στιβεν Χοκινγκ, αστροφυσικος, ειναι σε αναπηρικο αμαξιδιο κ πασχει απο ανιατη εκφυλιστικη ασθενεια, κ δινει διαλεξεις. Ο Τζον Νας τιμηθηκε με Νομπελ, εβγαλε θεωρια, κ ηταν σχιζοφρενης. Αυτος στους Ολυμπιακους που τον αποκαλουνε "blade rider" καπως ετσι, εχει κανει τρελα ρεκορ σε χρονους.
Που θελω να καταληξω.. Ο καθενας εχει τα δικα του κριτηρια.. Για μενα τελειοτητα μπορει να ειναι απλα να εχω την υγεια μ κ να βρω μια δουλεια, για τον αλλον να παει στο φεγγαρι.. Δεν ειναι κακο να ονειρευομαστε κ να προσπαθουμε.. Αλλα παιδια να ειμαστε ρεαλιστες.. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ τελειοτητα ΔΕΝ υπαρχει μαγκες...
Οταν λοιπον (με το καλο η το κακο λολ) πεθανω κ εγκαταλειψω τα εγκοσμια, κανεις δεν θα θυμαται αμα ημουν 50 η 60 η ποσα κιλα, αμα ειχα κυταρριτιδα, η αμα το ενα βυζι μ κοιτουσε ανατολη κ κοιτουσε δυση. Θα θυμουνται αν πχ ημουν καλη μητερα κ αναθρεψα σωστα τα παιδια μ, αν ημουν καλη στο επαγγελμα μ κ προσφερα γνωσεις, αμα βοηθησα ατομα που επασχαν απο κατι κτλ.. Κ αυτα ακριβως θα θελω να θυμουνται.. Να το βρασω αμα πεθανω 40 κιλα αλλα με θυμουνται ως μια κακη μητερα, μια ανευθυνη δασκαλα, μια εκμεταλλευτρια κ απατεωνισσα κτλ...
Διοτι θελω να ζησω τη ζωη μου! Θελω να δημιουργω, να απολαμβανω, να χαιρομαι , να ειμαι ευτυχισμενη κ να κανω κ αλλους ανθρωπους γυρω μ ευτυχισμενους! Να κανω σπουδαια πραγματα, οσο ειναι εφικτο στο πλαισιο των δυνατοτητων μ, κ αν μπορω να προσφερω οσο μπορω! Θελω να ζω τον ερωτα μ σαν να μην υπαρχει αυριο! Να ειμαι εκει μονο γι αυτον κ για κανεναν αλλον! Θελω οταν βγαινω με τους φιλους μ να ανανεωνομαι κ να γεμιζω μπαταριες! Να ειμαστε μαζι κ στα ευχαριστα κ στα δυσαρεστα! Να μην αποφευγω να βγω μαζι τους επειδη θα παμε σε ταβερνα (κ φοβαμαι το φαι) κινδυνευοντας ετσι να χασω τα πολυτιμοτερα ατομα στη ζωη μ! Αντιθετως να βγω κ να φαω κ να γελασω κ να περασω καλα κ να εχω ομορφες αναμνησεις!
Να ειμαι στην παραλια κ να μην με νοιαζει πως φαινομαι με το μαγιω, αμα ειμαι χοντρη, η αμα η διπλανη μ εχει τις αναλογιες της Kate Moss κ της Linda Evagelista. Εγω ειμαι αυτη π ειμαι κ δεν καθοριζομαι μεσα απο κανεναν αλλον! Διοτι δεν ειναι εκει πασαρελα, αλλα να βυθισω τις πατουσες μ στην αμμο, να κανω παιχνιδακια με το αγορι η την παρεα μ, να νιωσω καθε αχτιδα του ηιλου να με χαιδευει, να ηρεμησω κ να ενωθω με τη φυση!
To be continued....