"THE BIG BANG" (ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ!!)

Καλησπερα σε ολους κ σε ολες!
Θελω να μοιραστω μαζι σας καποιες σκεψεις κ αποψεις μ, θα το κανω τμηματικα με μινι-διηγηματακια για ομορφα βουλιμικα κ μη κοριτσακια! Οπως εγραψα κ στο ποστ μ στο αλλο μ θεμα με τιτλο "εγινες εμμονη" εγινε μεσα μ το μεγαλο μπαμ! ( η big bang αν θελετε, εδω μιλαμε για την απολυτη συμπαντικη δημιουργια που σαρωσε τα παντα!!) κ πιστευω πως μπορει να παλευεις κ να ψαχνεσαι χροονια αλλα ξαφνικα να γινει το κλικ κ με τροπο π δεν το περιμενεις κ να λυθει η διατροφικη μια κ εξω! Κ αυτο εγινε σε μενα κ σημερα π ειχα γιατρο μ το επιβεβαιωσε! οτι δλδ κατα 99% (οκ κραταμε κ μια μικρη πισινη) ξεπεραστηκε κ αυτο φανηκε κ εμπρακτα!
Θελω να αφιερωσω τα παρακατω αποσταγματα της πνευματικης μ (δυσ)λειτουργιας στη Λουσυ μ! <3 π παλευει με τη διατροφικη αλλα θα βγει νικητρια.

Οπως ολοι γνωριζετε, παλευω απο τα 16 με διατροφικες διαταραχες. Στα 17 επαθα ανορεξια σε σοβαρο βαθμο (35 κιλα) κ νοσηλευτηκα στο παιδοψυχιατρικο. Απο τοτε εχω σκαμπανεβασματα, στις Πανελληνιες πηγα 63, μετα μεσα σε 3 μηνες τα εχασα κ οταν ξεκινησα το πανεπιστημιο ημουν 50. Τοτε περιπου αρχισε κ η βουλιμια με διακυμανσεις μεταξυ 50 μεχρι 55 κιλα. Περυσι το χειμωνα επαιρνα ρισπερνταλ κ εφτασα 65. Πλεον ειμαι κατω απο 50 κ ευχαριστημενη. Δεν θελω ουτε να βαλω αλλα ουτε να χασω αλλα.

Καταλαβα σε μια ανυποπτη φαση οτι τελικα ολα ειναι μια ψευδαισθηση, μια ουτοπια. Οτι χανουμε το δασος παρατηρωντας τον κορμο του δεντρου, αν ειναι χοντρος η λεπτος, αν εχει ραγαδες η τρεχει ρητινη. Κ μας γινεται τοσο εμμονη αυτο το δεντρο, π οταν θα θελουμε να δουμε κ να απολαυσουμε το δασος θα ειναι αργα..

Απο τι λοιπον καθοριζομαστε? Τι μας προσδιοριζει? Πολλα πραγματα, δεν υπαρχει σωστο κ λαθος, ολα ειναι σωστα υποκειμενικα παντα. Εξαρταται τους στοχους μας, τις αξιες που διδαχτηκαμε η επιλεξαμε στην πορεια, να το πω απλα τι θεωρουμε σημαντικο κ τι οχι, ο καθενας με τα δικα του κριτηρια. Μπορει κατι π εμεις θεωρουμε λαθος, για τον αλλον/ην να ειναι το σωστο. Κ αντιστροφα. "Μετρο παντων χρηματων ανθρωπος" οπως πολυ σωστα λεγαν οι αρχαιοι ημων προγονοι λολ.

Δεν υπαρχει μονομερης απαντηση, ολα ειναι πολυπαραγοντικα κ πολυδιαστατα. Δεν καθοριζομαστε ουτε απο το ποσους φιλους εχουμε, ουτε ποσα λεφτα, ουτε τι επαγγελμα εξασκουμε, ουτε ποσα κιλα ειμαστε η δεν ειμαστε. Καποιοι μπορει να θεωρουν καποιο απ αυτα (η κ ολα) ως σημεια αναφορας για τη ζωη τους. Κ εχουν καθε δικαιωμα, δεν διαφωνω. Αλλα ας σκεφτουμε, στην τελικη τι μενει?

Οταν με το καλο (η το κακο) πεθανουμε κ αφησουμε τον ματαιο τουτον κοσμο λολ, θα μας θυμουνται για το εργο κ τις πραξεις μας. Κ αυτη ειναι η ουσια των πραγματων παιδια, αυτο μενει. Ειναι τι εχει προσφερει ο καθενας στην κοινωνια, το λιθαρακι που βαζουμε. Η αντιστοιχα τι κακο εκανε καποιος στην κοινωνια, τι κατεστρεψε. Αυτο ειναι π μενει. Αυτο θα θυμουνται ολοι. Οτι ο ταδε ανθρωπος εκανε μια σπουδαια εφευρεση που αλλαξε την πορεια της ανθρωποτητας. Ο αλλος εκανε εγκληματα πολεμου κ θερισε ανθρωπινες ζωες. Αυτα θυμομαστε κ οχι ποσα κιλα ηταν, ποσους γκομενους/ες ειχε κτλ.

Τις προαλλες πεθανε σε ηλικια 82 ετων ο Νιλ Αρμστρονγκ, ο πρωτος ανθρωπος που πατησε το ποδι του στο φεγγαρι, το 1969. Ειπε μαλιστα τη χαρακτηριστικη φραση "Ενα μικρο βημα για τον ανθρωπο, ενα μεγαλο βημα για την ανθρωποτητα". Ενιωσα δεος για αυτον τον ανθρωπο, κ ετσι εψαξα περισσοτερα γι αυτον. Για μενα αυτος ο ανθρωπος αγγιξε την τελειοτητα. Η τελειοτητα ειναι υποκειμενικη. Αυτος ο ανθρωπος ηθελε να πατησει τη Σεληνη, κ τα καταφερε. Η Helen Keller ητανε κωφαλαλη κ τυφλη, κ ομως εγινε δασκαλα κ εδινε μαθηματα ζωης. Ο Στιβεν Χοκινγκ, αστροφυσικος, ειναι σε αναπηρικο αμαξιδιο κ πασχει απο ανιατη εκφυλιστικη ασθενεια, κ δινει διαλεξεις. Ο Τζον Νας τιμηθηκε με Νομπελ, εβγαλε θεωρια, κ ηταν σχιζοφρενης. Αυτος στους Ολυμπιακους που τον αποκαλουνε "blade rider" καπως ετσι, εχει κανει τρελα ρεκορ σε χρονους.

Που θελω να καταληξω.. Ο καθενας εχει τα δικα του κριτηρια.. Για μενα τελειοτητα μπορει να ειναι απλα να εχω την υγεια μ κ να βρω μια δουλεια, για τον αλλον να παει στο φεγγαρι.. Δεν ειναι κακο να ονειρευομαστε κ να προσπαθουμε.. Αλλα παιδια να ειμαστε ρεαλιστες.. ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ τελειοτητα ΔΕΝ υπαρχει μαγκες...

Οταν λοιπον (με το καλο η το κακο λολ) πεθανω κ εγκαταλειψω τα εγκοσμια, κανεις δεν θα θυμαται αμα ημουν 50 η 60 η ποσα κιλα, αμα ειχα κυταρριτιδα, η αμα το ενα βυζι μ κοιτουσε ανατολη κ κοιτουσε δυση. Θα θυμουνται αν πχ ημουν καλη μητερα κ αναθρεψα σωστα τα παιδια μ, αν ημουν καλη στο επαγγελμα μ κ προσφερα γνωσεις, αμα βοηθησα ατομα που επασχαν απο κατι κτλ.. Κ αυτα ακριβως θα θελω να θυμουνται.. Να το βρασω αμα πεθανω 40 κιλα αλλα με θυμουνται ως μια κακη μητερα, μια ανευθυνη δασκαλα, μια εκμεταλλευτρια κ απατεωνισσα κτλ...

Διοτι θελω να ζησω τη ζωη μου! Θελω να δημιουργω, να απολαμβανω, να χαιρομαι , να ειμαι ευτυχισμενη κ να κανω κ αλλους ανθρωπους γυρω μ ευτυχισμενους! Να κανω σπουδαια πραγματα, οσο ειναι εφικτο στο πλαισιο των δυνατοτητων μ, κ αν μπορω να προσφερω οσο μπορω! Θελω να ζω τον ερωτα μ σαν να μην υπαρχει αυριο! Να ειμαι εκει μονο γι αυτον κ για κανεναν αλλον! Θελω οταν βγαινω με τους φιλους μ να ανανεωνομαι κ να γεμιζω μπαταριες! Να ειμαστε μαζι κ στα ευχαριστα κ στα δυσαρεστα! Να μην αποφευγω να βγω μαζι τους επειδη θα παμε σε ταβερνα (κ φοβαμαι το φαι) κινδυνευοντας ετσι να χασω τα πολυτιμοτερα ατομα στη ζωη μ! Αντιθετως να βγω κ να φαω κ να γελασω κ να περασω καλα κ να εχω ομορφες αναμνησεις!

Να ειμαι στην παραλια κ να μην με νοιαζει πως φαινομαι με το μαγιω, αμα ειμαι χοντρη, η αμα η διπλανη μ εχει τις αναλογιες της Kate Moss κ της Linda Evagelista. Εγω ειμαι αυτη π ειμαι κ δεν καθοριζομαι μεσα απο κανεναν αλλον! Διοτι δεν ειναι εκει πασαρελα, αλλα να βυθισω τις πατουσες μ στην αμμο, να κανω παιχνιδακια με το αγορι η την παρεα μ, να νιωσω καθε αχτιδα του ηιλου να με χαιδευει, να ηρεμησω κ να ενωθω με τη φυση!

To be continued....

Πλεον δεν με νοιαζει, κ δεν σκεφτομαι "τι θα φαω, τι δεν θα φαω". Ουτε μετραω θερμιδες ουτε καταφευγω σε αλλες εμμονικες ψυχαναγκαστικες συμπεριφορες. Δεν λεω βεβαια να αφεθω κ να χασω καθε ελεγχο, οχι. Τα ακρα ποτε δεν βοηθησαν. Θυμηθειτε το ανεκδοτο με την καμηλα του Χοτζα. Την ρωτησανε αμα προτιμαει την ανηφορα η την κατηφορα. Κ απανταει "Γιατι, ισιος δρομος δεν υπαρχει?" Εγω πλεον επελεξα τον ισιο δρομο! Κ αυτο με γεμιζει!

Νομιζω οτι ειμαι πλεον οπως οι περισσοτεροι "φυσιολογικοι" ανθρωποι στο θεμα του φαγητου. Οταν νιωσω οτι πειναω, θα φαω. Οταν δεν πειναω, δεν θα φαω. So simple as that. Κ τη βαφλα μ θα φαω σε μια εξοδο με τις φιλες μ στο plaisir. Κ τη τυροπιτα θα παρω απ το κυλικειο της σχολης μετα το μαθημα. Κ το τζοκινκγ μ θα το κανω ακουγοντας μουσικη. Κ στο κλαμπ θα παω το βραδυ κ θα χορεψω. Ολα μπορουμε να τα χωρεσουμε, αρκει να ειναι το μυαλο μας εναρμονισμενο κ να τα διαχειροζεται σωστα.

Θερμιδες δεν μετραω! με αριθμους θα ασχολουμαι? οχι δα! οταν με το καλο δουλεψω κ κανω φορολογικες, ολο με αριθμους θα ασχολουμαι! Ενας μπελας λιγοτερος λοιπον! Τα καθαρτικα θα τα παρω μονο σε περιπτωση τρομερης δυσκοιλιοτητας, κ θα παρω οσο λεει μεσα η δοσολογια. Τον εμετο θα τον κανω μονο αν φαω κατι που περιειχε κατι επικινδυνο μεσα κ δεν ηταν εξαρχης εν γνωση μ, για να αποφυγω τη δηλητηριαση.

Δεν καθοριζεται πλεον η ζωη μ απο το φαγητο! καθοριζεται απο αλλα πραγματα, πιο σημαντικα! Εχω φτασει πολυ μακρια στη ζωη μ για να με κουμανταρει ενα μπισκοτο! Κ δεν θα με γαμησει το διατροφικο, αλλα θα το γαμησω εγω, κ μαλιστα θα βρισκομαι κ απο πανω!!!!!!

Διαβαζα τις προαλλες ενα δοκιμιο της Ελενης-Γλυκατζη Αρβελερ, κ ηταν πολυ ωραια γραμμενο κ δομημενο! Μ αρεσε πολυ! οταν το διαβαζα σκεφτομουν κ προβληματιζομουν πανω σε αυτα π ελεγε, κ δεν με απασχολησε αν η Αρβελερ ειναι μια γρια χοντρη κ ασχημη!

Σημασια παιδακια εχει το περιεχομενο, κ οχι το περιτυλιγμα! Ειναι σαν να εχει καποιος ενα κουτι με ωραιο περιτυλιγμα αλλα με αχρηστο περιεχομενο! καποια στιγμη το περιτυλιγμα θα αχρηστευτει κ θα καταληξει στα σκουπιδια, οπως κανουμε ολοι οταν μας δινουν ενα δωρο! Θελουμε εναγωνιως να δουμε τι "εχει" μεσα! Εκει ειναι η πραγματικη αξια! Η ομορφια κ καλοσυνη της ψυχης, κ οχι η ομορφια του σωματος (μαλλον του φοτοσοπ κ των φωτογραφικων φιλτρων).

Σε δυσκολες φασεις μ πολλοι ανθρωποι με βοηθησαν με διαφορους τροπους, μ σταθηκαν. την πραξη τους εκτιμω κ τους ευγνομονω. Την πραξη, κ οχι τον ανθρωπο. Αν ηταν δλδ χοντρος η λεπτος, ασχημος η ομορφος, γκει η στρειτ, βουδιστης η χριστιανος. Αγαπαμε η μισουμε την ΠΡΑΞΗ, κ οχι τον ανθρωπο που την τελει.

Κ για να επανελθω στην "ομορφια" του φοτοσοπ. Κ στην εννοια της ομορφιας. Διαβαστε το παραμυθι με το "ομορφο βασιλοπουλο". Αμα θελετε να το ποσταρω, ειναι μεγαλο για να το γραψω. Η ομορφια ειναι μεσα μας, το εξω ειναι ενα περιτυλιγμα, π καποια στιγμη θα σπασει. Ο καθενας εχει τα δικα τ κριτηρια. Κ πλεον δεν υπαρχει φυσικη ομορφια αυτη καθεαυτη. εχουμε γεμισει κομπλεξικα κοριτσακια (κ αγορακια) ανασφαλη που ειναι φουλ στο τεχνητο κ στο χημικο. Μαλλια βαμμενα εκατο χρωματα, εξτενσιονς κ τρεσες (πολλα απ τα οποια ειναι κ επικινδυνα), ψευτικοι χρωματιστοι φακοι επαφης (ακομα κ η Ελιζαμπεθ Τειλορ μοβ φακους φορουσε), 5 κιλα στοκος στη μουρη, πλαστικες παντου κ ολες οι φωτο επεξεργασμενες με φοτοσοπ. (Μαλιστα μερικοι/ες δεν ξερουν να το χρησιμοποιουν σωστα κ κανουν γκαφες με μασκες/φορμες κτλ κ το αποτελεσμα ειναι γελοιο). Ποια ομορφια μετα? Κ στη γιαγια μ αμα τα κανω ολα αυτα το ιδιο θα δειξει.

Ο ευατος μας ξερει. Μην τον ταλαιπωρουμε, κ τον βασανιζουμε. Γιατι καποια στιγμη θα εκδικηθει. Εγω πλεον τη σωτηρια τη βρηκα. Κ δεν το περιμενα, ουτε το επιδιωξα. Εγινε μια στροφη 180 μοιρων κ λυτρωθηκα. Νιωθω ελευθερη, εκανα "ειρηνη" με τον ευατο μ. Πλεον ειναι συμμαχος κ οχι εχθρος. Αν ποτε με εγκαταλειψουν ολοι, θα εχω αυτον. Δεν θα με προδωσει ποτε. Κ εγω θα τον αγαπαω, δεν θα τον κακοποιω.

Ευχομαι ο,τι καλυτερο σε ολες/ολους που παλευουν. ευχομαι ολοψυχα να το ξεπερασετε. αξιζουμε ολοι ο,τι καλυτερο.

Φιλακια :)

Finally... Μπραβο!!!

Το εχω πει τοσες φορες οτι ειναι ενα κλικ.. Και σε μενα αυτο το κλικ εγινε.. Αλλα δε με πιστευανε και δε με καταλαβαινανε.. Μονο αν το ζησεις το καταλαβαινεις... Δυστυχως... Ολοι θεωρουσαν οτι ηταν της φαντασιας μου ή ακομα χειροτερα οτι ποτε δεν ειχα προβλημα, η χειριστα, οτι τους κοροιδευα οτι ειχα ξεπερασει το προβλημα αυτο και ακομα παιδευομουν και απλα το εκρυβα.

Χαιρομαι πολυ για σενα.. Για μενα εγινε το κλικ αλλα και παλι πηρε καποιο καιρο ωστε να ισορροπησω εντελως. Δεν ξερω πως ειναι η δικια σου φαση, αλλα ευχομαι να παει απο το καλο στο καλυτερο..

Ευχαριστω Λιλιουμ! :)
Πραγματι, το ζητημα ειναι να γινει το "κλικ". Κ σε μενα εγινε σε ανυποπτη φαση, χωρις να το εχω επιδιωξει. Αλλα το αποτελεσμα μετραει! Διοτι οσο το ανελυα κ προσπαθουσα να βρω τη σχεση αιτιου-αιτιατου, τοσο περισσοτερο loop γινοτανε στην τελικη...
Θα τα εκτυπωσω αυτα π εγραψα εδω να τα κολλησω στο δωματιο μ να τα βλεπω καθημερινα! Κ θα ξεκολλησω τις αφισες μοντελων κ χαρτακια με τιπς τα οποια μεχρι προτινος κοσμουσαν το δωματιο μ!
Εσυ επασχες απο ανορεξια/βουλιμια? Πως εγινε σε σενα το "κλικ"?

Eγω ανορεξια μονο.. Συντομη εμπειρια αλλα.. εντονη και περιεκτικη. Στην εφηβεια μου αυτα.. Εμφανισα ολα τα συμπτωματα οπως αμμηνορροια για 8-9 μηνες και μου ηρθε επειτα με χαπι κλπ κλπ.

Το κλικ εγινε οπως λες και εσυ σε ασχετη φαση, χωρις να το προσπαθω εγω η να το επιδιωκω.. Ημουν με μια παρεα εξω πινοντας το καθιερωμενο περιε, και καποιος ειπε κατι που εκανε κλικ στο μυαλο μου.. Και γυρισα σπιτι και ανοιξα το ντουλαπι της κουζινας και εφαγα μπισκοτα πτι μπερ!!! Ακομα το θυμαμαι..!!

ισως ηταν το ποιος το ειπε, πως το ειπε, τι ειπε, γιατι το ειπε, ποτε το ειπε, δεν ξερω ποτε δεν καταλαβα ακριβως γιατι εγινε το κλικ, απλα μετα απο αυτο ευχαριστουσα και το Θεο και αυτο το παιδι που τελειωσε αυτη η αρρωστεια... Και που δεν κρατησε πολυ οπως σε αλλους που τραβαει χροοονια πολλα.. Γλιτωσα ευτυχως..... Βεβαια μετα απο αυτο ειχα θεματακια συναισθηματικης υπερφαγιας αλλα ποτε δεν κατεφυγα σε καθαρτικα η εμετους.. Σιγα σιγα με τουτα και με κεινα ηρεμησα..

Λακρυ μου πραγματικα με συγκινησες!!! :') πρωτα απ'ολα σ'ευχαριστω που μου το αφιερωσες!! δευτερον χαιρομαι μεσα απ'την καρδια μου που το ξεπερασες μια κι εξω κι εκανες αυτη τη στροφη 180 μοιρων στο μυαλο και στη ζωη σου! θελει πραγματικη δυναμη και πιστη στον εαυτο και στη ζωη για να καταφερεις κατι τετοιο και μπραβο σου που το καταφερες! ειλικρινα εχεις χιλια δικια σε ολα οσα γραφεις, δεν εχει σημασια το περιτυλιγμα, αλλα η ψυχη και οσα προσφερουμε!
δεν εχει σημασια ποσο τελεια μας στρωνει η σεξυ μινι φουστα που φορεσαμε στην εξοδο μας με φιλους, αν δε μπορουμε να απολαυσουμε την πιτσα που θα βγουμε να φαμε μαζι τους!
με συγκλονισε το κειμενο σου και θα προσπαθησω οσο μπορω να παραδειγματιστω! μαλιστα θα το εκτυπωσω να το διαβαζω καθε μερα να μου γινει μαθημα!
σημερα εφαγα κατι σνιτσελακια και τυροπιτα και μου μπηκε στο μυαλο να ξερασω γιατι τα εφαγα καπως λαιμαργα...αλλα ειπα ΟΧΙ...και μαλιστα τωρα τρωω τη σοκολατα μου ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ...και θα προσπαθησω να συνεχισω ετσι!! γιατι ειμαι ανθρωπος και γιατι πρεπει να ΤΡΩΩ!!!
επισης βρεθηκα μπροστα στη ζυγαρια αλλα δε μου κανε την αισθηση να ζυγιστω...ωστοσο ανεβηκα. 49. στα γνωστα λοιπον οποτε για το επομενο τριμηνο δεν ξανανεβαινω σ'αυτο το παλιοτερας που μου τρωει τη ζωη!
ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ! δε θελω να ξανακανω εμετο γιατι ειναι ενα βασανιστηριο, τα καθαρτικα τα εχω πεταξει κ δεν εχω ξαναγορασει... κ θελω ετσι να συνεχισω!
Λακρυ μου εχεις περασει πολλα, σου αξιζει το καλυτερο!! συνεχισε ετσι και αγαπα τον εαυτο σου! <3
Λιλι μπραβο σου κι εσενα που τα καταφερες, μακαρι ολοι μας να παραδειγματιστουμε!

λιλιουμ ρε συ δεν ξερω αλλα το ιδιο ακριβως ειχε γραψει κ μια κοπελα παλια carrie λεγοτανε, το θυμαμαι εκτος κ αν ειναι ιδιες οι περιπτωσεις τι να πω.. :p

Lucy μου σε ευχαριστω παρα μα παρα πολυ για τα καλα σ λογια! Ειμαι σιγουρη οτι θα το ξεπερασεις βαζω κ στοιχημα αν θες (πλακιζω) αλλα μην περιμενεις over night οπως κ αλλωστε δν σ προεκυψε over night! Απλα θελει χρονο, υπομονη, επιμονη, προσπαθεια δικη σ π θα καταβαλλεις να απεμπλακεις απ αυτο το φαυλο κυκλο, καθως κ απ το νευρωνικο κυκλωμα του ελεγχου! (η της καταπιεσης).

Εχω αποφασισει πλεον να ζησω για μενα κ να μην κανω τη χαρη σε τιποτα (ειτε εμψυχο οπως καποιος ανθρωπος πχ γκομενος, φιλες) ειτε αψυχο κ "εμμεσο" οπως μια ασθενεια (η βουλιμια in that case) να μου καταστρεψει τη ζωη! Οκ ηρθε η βουλιμια απροσκλητη, τη φιλοξενησα αρκετα μεγαλο διαστημα, αλλα καιρος να ξεκουμπιστει κ να παει στα τσακιδια! Στο διαολα κ ακομη παραπερα! Οπως λεει κ η διαφημιση "Να φυγετε κυριε! Να πατε αλλου!"

Παλιοτερα απεφευγα κοινωνικες συναναστροφες λογω του οτι θα πηγαιναμε για φαγητο κ δεν το αντεχα! Ετσι εχανα ευκαιριες κ ατομα που θα μπορουσαν να ειναι φιλοι μ η ακομα κ κατι παραπανω, λογω του φαγητου! Ε λοιπον δεν την κανω τη χαρη της κωλοαρρωστιας να κλειδαμπαραθω σπιτι! I 've come too far in life to take orders from a motherfucking illness!! :p

Ακολουθει κ δευτερο παραρτημα, stay on! :) (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ βεβαια οτι κ αυτο ειναι αφιερωμενο σε σενα!)

"Καθρεφτη, καθρεφτακι μου, ποια ειναι η ομορφοτερη?"

Αυτην την ερωτηση εκανε καθε μερα η κακια (αλλα ομολογουμενως) ομορφη βασιλισσα στον αγαπημενο της καθρεφτη. Κ ο καθρεφτης της απαντουσε "Εσυ, βασιλισσα μου". Κ εδω π τα λεμε δν παιζει να χε κ αδικο ο καθρεφτης, μιας κ ηταν εξωτερικος παρατηρητης κ μπορουσε να κρινει πιο αντικειμενικα. Ετσι η ανασφαλης πλην ομορφη βασιλισσα επιβεβαιωνοταν μεσω της ικανοποιησης π προσεφερε αυτη η απαντηση.

Καποια μερα ομως στην καθιερωμενη "συναντηση" κ "επικοινωνια" η βασιλισσα πηρε απο τον καθρεφτη μια διαφορετικη απαντηση. Οτι η πιο ομορφη γυναικα ολου του κοσμου ηταν μια κοπελα ονοματι Χιονατη. Η βασιλισσα φρικαρε, αφρισε απ το κακο της κ εσπασε τον καθρεφτη. ορκιστηκε στον ευατο της να βρει αυτην την Χιονατη που τολμησε να ειναι πιο ομορφη απ αυτην κ να την "βαλει στη θεση της". Η συνεχεια ειναι λιγο πολυ γνωστη. Κ επειδη το τελος εχει σημασια, το επιμυθιο δλδ, καθως επιβεβαιωνεται το σοφο ρητο "ο τελευταιος γελαει καλυτερα", στο τελος λοιπον η κακια πλην ομορφη βασιλισσα εσκασε απ το κακο της, κ η πανεμορφη πλην καλη κ ουχι κομπλεξικη Χιονατη εζησε καλα κ εμεις καλυτερα.

Ειναι τεραστια παγιδα να βαζεις τον ευατο σου σε συγκριση με αλλο ατομο του ιδιου φυλου. Κ αυτο γιατι ποτε δεν υπαρχει αντικειμενικο μετρο συγκρισης. Τι θα παρουμε ως σημειο αναφορας? It depends on the circumstances. Κ ας θυμομαστε οτι ολα ειναι ρευστα. Τιποτα δεν ειναι μονιμο κ αιωνιο. Μπορει αυτο π σιχαινομαστε κ μας κανει δυστυχισμενους μια μερα να ανατραπει (με ποικιλλους τροπους) κ να αλλαξει αρδην η ζωη μας κ η αυτοπεποιθηση μας. Αντιστροφως, ειναι δυνατον αυτο π μας ικανοποιει κ μας κανει φιλαρεσκους κ μας επιβεβαιωνει, μια μερα να ανατραπει (παλι με ποικιλλες αιτιες) κ ετσι να καταληξουμε σε μια κατασταση την οποια απευχομαστε η/και λοιδορουσαμε.

Καθενας μας ειναι μοναδικος κ ξεχωριστος! Ειμαστε για τον εαυτο μας πανω απ ολα, κ μετα για ολα τα αλλα, γκομενους/ες, φιλους/ες, γονεις, αδερφια, συνεργατες κτλ. Δεν χρειαζεται να μπαινουμε σε συγκριση με αλλους, ακριβως γιατι δεν ειμαστε σωσιες κανενος (εκτος απο ελαχιστες περιπτωσεις). Κ υστερα δεν ειναι η εξωτερικη εμφανιση μονο. Ειναι το περιτυλιγμα π λεγαμε. Οταν ομως ανοιξουμε το περιτυλιγμα για να αντικρυσουμε το περιεχομενο, εκει ειναι η ουσια του πραγματος.

Επειτα αντι να κοιταμε κ να ζηλευουμε την ταδε πχ που εχει ωραιο σωμα, που περυχε εδω εκει, π εχει μια καλη θεση εργασιας κτλ, ας επικεντρωθουμε στα ΔΙΚΑ μας χαρισματα κ δυνατοτητες (ολοι εχουμε) φροντιζοντας να τα αξιοποιησουμε στο μεγιστο κ -γιατι οχι?- να τα βελτιωσουμε. Σε κανεναν ολα αυτα δεν χαριστηκαν, ολοι κοπιασαν κ κανανε θυσιες για να πετυχουν κατι. Αρα αντι να τσαντιζομαστε κ να τα βαζουμε με το Θεο/ τη μοιρα/ τον Τουτατι κτλ γιατι δεν ειμαστε κ εμεις "σαν τον/την...", ας κοιταξουμε μεσα μας κ ας προσπαθησουμε να παμε τον εαυτο μας οσο πιο ψηλα μπορουμε, χωρις να εχουμε "προτυπα".

Ειναι ψυχοφθορα η συγκριση, κ το γνωριζω πολυ καλα. Το ατομο δν μπορει να ηρεμησει. Στον εαυτο τ κανει κακο κ σε κανεναν αλλον. Κ στην τελικη αυτος θα βγει ζημιωμενος, διοτι ενω ολοι θα προχωρησουνε σε διαφορους τομεις της ζωης τους κ θα εξελιχθουν, εκεινος θα εχει μεινει στασιμος αναρωτομενος κ συγχιζομενος "γιατι δεν ειμαι σαν την Αντζελινα Τζολι, γιατι να μην εχω γκομενο τον Τζονι Ντεπ, γιατι να μην εχω την περιουσια κ τα λεφτα της Ωναση" κτλ..

Ειμαστε ολοι ιδιοι, ειμαστε ολοι διαφορετικοι. Η "ομορφια" κ το "φως" κρυβονται μεσα μας. Το πραγματκο φως, κ οχι το φως των στρας κ των γκλιτερ, το οποιο με μια αποτομη κινηση θα βρεθει στο εδαφος. Το πραγματικο φως ομως δεν σβηνει ποτε.

Καλημερα! :)

γραφεις υπεροχα.ποσο ποσο εγραψες εκθεση στις πανελληνιες? αναρωτιεμαι..χιχιχ

Ευχαριστω πολυ! :) 18,5 ειχα γραψει εκθεση, αλλα δν ηταν το φορτε μ..
Θα γραψω κ αλλα οταν ξεκλεψω χρονο!
Kisses to all :)

http://psychologein.sciblogs.net/201...sychologein%29

βρηκα ενα ενδιαφερον αρθρακι, δεν ηξερα που να το ποσταρω και ειπα να το βαλω εδω!!

μαλιστα.. ενδιαφερον το αρθρο κ το σαιτ γενικοτερα.. δν το γνωριζα αυτο το σαιτ thanks :)