Πόσα λίγα ξέρουμε τελικά για τον άνθρωπο...
Ήθελα πολύ να μοιραστώ μαζί σας μία εμπειρία μου. Την εβδομαδα που μας περασε, φιλοξενησα στο σπιτι μου κάποιον ,τον οποίο γνώρισα το καλοκαιρι σε μια γιορτη του νησιου, ο οποιος ηταν τουριστας απο Βελγιο. Ο συγκεκριμενος ανθρωπος ειναι στην ηλικια μου, σπουδαζει ιατρικη στη χωρα του, αλλα καθε καλοκαιρι και 2 βδομαδες το χειμωνα εδω και και μερικα χρονια ταξιδευει ανα τον κοσμο, με τη διαφορα οτι ολα τα ταξιδια τα κανει με ωτοστοπ. Είναι της αποψης οτι ταξιδευοντας ετσι γνωριζεις καινουργιο κοσμο, εξοικονομεις χρηματα και ζεις γενικα μια περιπετειωδη εμπειρια. Αυτες τις δυο μερες λοιπον εγινα η προσωπικη του ξεναγος, τον γυρισα σε καποια ωραια μερη τοσο την μερα οσο και τη νυχτα. Καναμε λοιπον πολλες διεξοδικες συζητησεις, καθως ειναι ενα πολυ ανοιχτομυαλο ατομο, με γνωσεις τοσο επιστημονικες, οσο και καλλιτεχνικες, λογοτεχνικες, κτλ κτλ. Μου ειπε λοιπον σε καποια φαση, οτι δεν κανει ποτε σχεσεις στη ζωη του, γιατι τις θεωρει μεγαλη δεσμευση και καταπιεση, ειχε ανα καιρους σε καποιες χωρες που επισκεπτοταν καποιες κοπελες για ενα διαστημα, ωστοσο ποτε δεν εκανε σχεση ουσιαστικη, να διαρκεσει, ο ιδιος παντα την κοπαναει γιατι απλα δεν του ταιριαζουν. Μάλιστα μου ειπε οτι εχει τωρα μια κοπελα που μενει Ιταλια και βρισκονται καποιες φορες μεσα στον χρονο, αλλα ουσιαστικα ειναι μια ελευθερη σχεση καθως και οι δυο πανε και με αλλους, ειδικα αυτος που κανει σεξ με πολλες κοπελες σε οποια χωρα ταξιδευει. Ενω λοιπον ειναι ενα πολυ ανησυχο πνευμα, που αγαπαει τη γαλλικη κουλτουρα του ρομαντισμου και του παθους, οταν μου μιλουσε για σχεσεις φαινοταν να ειναι καθετος και αρνητικος, μαλιστα μου ελεγε πολυ ωμά ότι αν μου αρεσει μια κοπελα θα κοιμηθω μαζι της αλλα δε σημαινει οτι κατι θα με δεσει μαζι της ή οτι θα εχω συναισθηματα γι'αυτην. Ένιωσα λοιπον μία απιστευτη απογοητευση, οχι προσωπικα για μενα, αλλα γενικα για τον τροπο που σκεφτονται τοσοι πολυ ανθρωποι της ηλικιας μου και οχι μονο... πώς γίνεται να περνας ενα μερος της ζωης σου γυρνωντας απο μερος σε μερος, χωρις κανενα σχεδιο και πλανο, χωρις φιλους ή συντροφους, χωρις τιποτα και να εισαι και τοσο αδιαφορος για την αγαπη και τα συναισθηματα? ένιωσα σαν εξωγηινο πλασμα μπροστα του..ειμαι δηλαδη ο μονος ανθρωπος που εχει απομεινει που πιστευει στην αγαπη και στη συντροφικοτητα? Φαίνεται τόσο ευτυχισμένος...και ζει τοσο απλα....κι εγω ειμαι τοσο δυστυχισμενη και ζω τοσο περιπλοκα.
