Η "ΑΠΑΤΗ" ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ

Ιδίως τα τελεταία χρόνια ακούμε συνεχώς τη λέξη αυτοπεποίθηση, από διαφημίσεις προϊόντων μέχρι ψυχολογικές αναλύσεις. Κατά τη γνώμη μου οι συγκεκριμένες θεωρίες πολύ περισσότερο έχουν βλάψει, παρά έχουν ωφελήσει τους ανθρώπους, και αληθινός σκοπός δημιουργίας αυτών των ψυχολογικών "συνταγών" δεν νομίζω ότι είναι να παράγει ευτυχή κι ισορροπημένα άτομα, αλλά άτομα ψυχικά "ντοπαρισμένα", που με το ντοπάρισμα αυτό θα μπορούν να υπηρετήσουν καλύτερα αυτό το απάνθρωπο κι απρόσωπο σύστημα.Όπως φαίνεται και από την ετυμολογία της λέξης αυτοπεποίθηση, πρόκειται για την πεποίθηση , την πίστη στον εαυτό μας.Αλλά ένας άνθρωπος που τόσο πολύ ασχολείται με την πίστη στον εαυτό του, δεν έχει πολλά περιθώρια να πιστέψει σε ο,τιδήποτε άλλο, όπως στο Θεό.Μιας και ο καθένας υπόκειται στους νόμους της φθοράς, του θανάτου και πολλών άλλων αστάθμητων και δυσάρεστων, θα ήταν αφύσικο έως και γελοίο να νιώθει συνέχεια σιγουριά για όλα.Όποιος έφτασε σε σημείο να νιώθει αυτή τη σιγουριά και να την εκδηλώνει κιόλας, το πιθανότερο είναι η αλαζονεία να τον οδήγησε εκεί.Το βλέπω πολύ θλιβερό να συναντάς άτομα ακόμη και πολύ μικρών ηλικιών που υποφέρουν στ'αλήθεια αν δεν ικανοποιούν τα επίπεδα αυτοπεποίθησης που είναι "απαραίτητο" να έχουν, και να μιμούνται συμπεριφορές και στόχους που κανονικά είναι πρότυπα προς αποφυγή.Σχεδόν όλα τα ψυχολογικά προβλήματα ερμηνεύονται πλέον ως αποτέλεσμα έλλειψης αυτοπεποίθησης, ενώ περί ελλείψεως αγάπης π.χ. δεν ακούς και τόσο συχνά.Εν κατακλείδι, να πω ότι δεν αμφισβητώ το ότι ο καθένας είναι ένα είδος μικρού θεού, αρκεί να βρίσκεται σε κοινωνία με τον αληθινό Θεό, για να του μοιάσει στ'αλήθεια όσο γίνεται πιο πολύ.

Γειά σου Ραφαέλα,
το θέμα σου είναι πολύ ενδιαφέρον και συμφωνώ μαζί σου. Βέβαια το να πιστεύει κανείς στον εαυτό του δεν αναιρεί
και την πίστη που μπορεί αν θέλει να έχει και στο Θεό! Το ζητούμενο όμως είναι αν μπορεί να πιστέψει κάποιος σήμερα,
γιατί δυστυχώς κι οι θρησκείες φαίνεται ότι τελικά υπηρετούν συμφέροντα.. και καμιά σχέση δεν έχουν με την έννοια
της αγάπης που είναι κι η λύση για όλα μας τα προβλήματα!

Και εγώ πιστεύω ότι η πίστη στον εαυτό σου και η πίστη στο Θεό, είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους. Ούτε αλληλοσυμπληρώνονται, αλλά ούτε και συγκρούονται.

...το να πιστεύει κανείς στον εαυτό του είναι ευλογία.
το να νιώθει φόβο για το Θεό επειδή έχει αυτοπεποίθηση μου κάνει λίγο σαν η μηχανή του χρόνου να έχει γυρίσει πολλούς αιώνες πίσω.

Πίστη στον εαυτό σου, που όμως καμιά σχέση δεν έχει με τον ναρκισσισμό..
Πίστη στον εαυτό σου, που ταυτόχρονα όμως δεν αποκλείει την ταπεινότητα, έννοια πολύ παρεξηγημένη..
Πίστη στον εαυτό σου για να δώσεις στον άλλον όχι αυτό που εσύ θέλεις, αλλά αυτό που εκείνος έχει ανάγκη να του προσφέρεις.

το θεολογικο κομματι ισως συνδεει την ταπεινοτητα με την αλαζονεια.
Σιγουρα καποιος με αυτοπεποιθηση μπορει να φτασει στην αλαζονεια,οχι ομως οτι κατι τετοιο ειναι ο κανονας!Αλιμονο δηλ αν επειδη παταμε στα ποδια μας ειμαστε και αλαζονες...

Ναι, σαφώς δεν είπα να πάει κανείς στο άλλο άκρο, να είναι ενοχικός χωρίς λόγο, απλώς η μαχητικότητα στρέφεται πολλές φορές σε λάθος κατεύθυνση...ξοδεύουμε δυνάμεις σε πράγματα που δεν πολυκαταλαβαίνουμε αν έχουν αληθινή ωφέλεια, ή νομίζουμε πως μπορούμε σε ελάχιστο διάστημα να γίνουμε το ίδιο μαχητικοί με κάποιον διπλανό μας, ενώ δεν είναι τόσο απλό.

πιστευω γλυκεια μου οτι ολοι καλοκαταλαβαινουμε την αξια της αυτοεκτιμησης γτ ειναι κατι που απο μονο του σε κανει δυνατο..και μαλιστα κατα εμε σε κανει και καλυτερο ανθρωπο γτ ετσι περιοριζονται πολλες κομπλεξικες συμπεριφορες που δυσκολευουν τις συναναστροφες..

Δεν εννοώ ότι δεν καταλαβαίνουμε την ίδια την αξία της αυτοεκτίμησης, αλλά ότι την ενέργεια που μας δίνει η αυτοεκτίμηση δεν τη διοχετεύουμε πάντα με τον πιο εύστοχο τρόπο, γιατί δεν επεξεργαζόμαστε πολύ τη "φόρα" που μας δίνει.

Quote:

---

Ιδίως τα τελεταία χρόνια ακούμε συνεχώς τη λέξη αυτοπεποίθηση, από διαφημίσεις προϊόντων μέχρι ψυχολογικές αναλύσεις.

---

αυτο εχει καπια βαση αλλα λιγοι το ξερουν.. απλα η αυτοπεποιθηση εχει κ καπιο οριο δηλαδη εχω παρατηρισει οτι πολοι που εχουν σχεση με τη ψυχολογια εχουν μια ταση να εχουν αυτοπεποιθηση σε υπερβολικο σημειο σε σημειο να πιστευουν οτι οι αλλοι θα κανουν οτι θελουν εκεινοι απλα ολα εχουν κ καπιο οριο αν καπιος πχ σου τεριαζει εχει βαση να πιστευεις οτι μπορεις να διαβασεις το μυαλο του η να μαντεψεις τι σκεφτεται αλλα αλλες φορες βλεπω τη μανα μου πχ που καποτε ειχε παει σε ενα ψυχολογο κ αυτος την εσπρωσε στο να αυτοπαρμυθιαστει οτι εχοντας αυτοπεποιθηση θα μπορει να πισει τους αλλους χωρις να εχει καπιο ουσιαστικο επιχειριμα αλλα πιστευοντας ετσι απλα οτι θα της περασει μονο με την επιφυτηση του αγιου πνευματος κ με αυτοπεποιθηση δε μπορεις να πισεις τους αλλους να κανουν οτι θες οταν δε συμφονουν μαζι σου κ ετσι αν δε το καταλαβει κανεις αυτο το μονο που θα πετυχει ειναι να γινει εξωπραγματικος μπορεις ομως να τους επιρεασεις αν οι συγκεκριμενοι σου τεριαζουν κ εχουν τις ιδιες αντιλειψεις με τις δικες σου αλλοστε μου ειναι πολυ συχνο φαινομενο να επιρεαζομαι απο φιλους μου κ χωρις να καταβαλουν προσπαθεια να με πεισουν.