Πληρώνω τα λάθη της μητέρας μου

Καλησπέρα
Σκέφτηκα να γράψω στο e-psychology γιατί αυτο το θέμα δεν νομίζω πως μπορώ να το συζητήσω με κάποιον δικό μου.
Είμαι 29 χρόνων και τώρα συνηδειτοποιώ πόσο κακό έκανα σε κάποιους ανθρώπους.Οταν ήμουν πιο μικρή ήμουν ένα επιθυμητό στους άλλους κόριτσι.Παρόλα αυτά επέλεξα να αγνοήσω κάποιους ανθρώπους για κάποιους άλλους που τελικά με κοροϊδεψαν.Τωρα θέλω να ζητήσω συγνώμη από αύτα τα άτομα αλλά πλέον ίσως είναι αργά.Βέβαια,στο σπίτι τα πράματα δεν ήταν ότι καλύτερο.Ο πατέρας μου είναι μια χαρά αλλά η μητέρα μου όμως όχι.Ξέσπαγε σε έμενα για διάφορα πράματα που δεν της άρεσαν και την ενοχλούσαν σε ότι αφορά τους άλλους(συγγενείς και γνωστούς της) .Έγω δέχτηκα αύτη τη συμπεριφορά και λόγω ηλικίας(13 έτων)δεν μπορούσα να κάνω κάτι παρα μόνο να γινώ κομπλεξικό και να φέρομαι άσχημα σε κάποιους σωστούς απέναντι μου ανθρώπους και να κάνω διάφορα πράματα για να τραβώ την προσοχή των άλλων.Τώρα θέλω άπλα να ζητήσω συγνώμη σε όλα αυτά τα άτομα αλλά δεν ξέρω που είναι αλλά και φοβάμαι για την αντίδραση τους.Δεν θα έχουν άδικο.Έχω φίλες,όχι πολλές,και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων έχουμε ψιλό χαθεί.Κάποιες έκαναν κι οικογένεια.Όμως κάποιες άλλες μου φέρθηκαν άσχημα και τις παράτησα όπως και κάποιες άλλες με παράτησαν γιατί απλώς δεν ταιριάζαμε όπως μου είπαν.Δεν είμαι καμιά αγία,ούτε και τέλεια αν κι η κολλητή μου πιστεύει ότι είμαι σπάνιως κι υπέροχος άνθρωπος.Απλά θα ήθελα να γύρναγα πίω και να τα άλλαζα όλα,κυρίως όμως τα μυαλά ήσαν μητέρας μου.
Συγνώμη αν σας κούρασα με το μήνυμα μου,απλά ήθελα κάποιος ή κάποια να το διαβάσει κι αν μπορεί να μου δώσει μια συμβουλή.
Ευχαριστω

γιατι τοτε διαλεξες εκεινους τους ανθρωπους οι οποιοι τελικα σε κοροιδεψαν τι ειχες βρει σε εκεινους που δεν ειχες βρει στους ανθρωπους τους οποιους τελικα αγνοησες?ειναι δυσκολη η αποφαση να ζητησεις συγνωμη απο ανθρωπους στους οποιους δεν φερθηκες σωστα δεν ξερεις πως θα αντιδρασουν αυτο ειναι το μονο σιγουρο μπορει να αντιδρασουν θετικα η αρνητικα αυτο δεν εχει σημασια αυτο που πιστευω πως θα σε κανει να νιωσεις καλυτερα με τον εαυτο σου ειναι οτι βρηκες το θαρρος να τους μιλησεις αφου πλεον εχεις μετανιωσει για τα λαθη σου..μην σκεφτεσαι κ ξανα σκεφτεσαι για το πως θα τους ζητησεις συγνωμη γιατι οσο το σκεφτεσαι τοσο θα βρισκεις δικαιολογια μεσα σου ωστε να μην το κανεις ...πολλες φορες η πολυ σκεψη μας αποτρεπει απο το να δρασουμε...

Αν εσυ νιωσεις καλυτερα με το να ζητησεις συγνωμη απ ολους αυτους να το κανεις, σιγουρα δεν ειναι ομορφο να ζουμε με τυψεις. Βεβαια δεν καταλαβα καλα που φταιει η μητερα σου σε ολα αυτα.

Με κάποια άτομα είμασταν απο καιρό μαζί.Ηταν οι φίλοι μου,πέρναγα ωραία μαζί τους.Το κλίμα που είχε δημιουργηθεί στο σχολείο δεν ήταν ότι καλύτερο για αυτο κ άλλαξα σχολείο.Η μητέρα μου θεωρούσε σωστό να μου επιβάλλει τα πάντα,π.χ.αντι για γερμανικά γαλλικά.Περα απο αυτό υπήρχαν προβλήματα με τους συγγενείς κακολογουσε τον πατέρα μου,μιλούσε άσχημα για την γιαγιά μου αφού είχε πεθάνει και την ενοχλούσε που ο κοινωνικός μας κύκλος δεν ήταν τόσο μεγάλος.Η συμπεριφορά της ήταν ακραία ,φωνές,κλάματα και κακό.Εμενα σα να μην με υπολόγιζε και κάποιες φορές μου μιλαγε άσχημα χωρις λόγο.Βεβαια στα 21 έγινε μητέρα και κακά τα ψέματα παίζει κι αυτο ρόλο στην συναισθηματική ωρίμανση.Όλα αυτο ήταν σαν απόρριψη για μένα για αυτό και ήθελα τα στηρίγματα μου.