Δεν ξερω τι εχω

Γειά σας, και χαίρομαι που σας γνωρίζω!
Είμαι 23 ετών, είμαι φοιτητρια και έχω ένα πρόβλημα..μου φταίει κάτι όμως δεν ξέρω τί..Γενικά η ζωή μου αν τη δείς απο μακριά είναι πολύ καλή, με την έννοια οτι δε μου λείπει κάτι, έχω ενα αγόρι που ξέρω οτι μ'αγαπαει πολύ και τον αγαπάω και εγώ, δε δουλεύω, σπουδάζω,έχω την οικογένειά μου δίπλα μου πάντα.
Όμως ώρες ώρες με παίρνει τόσο πολύ απο κάτω.. κυρίως ξεσπάω στο αγόρι μου, και καταλαβαίνω οτι είναι πολύ λάθος όλο αυτό γιατί κ αυτός έχει τα δικά του προβλήματα που είναι και αληθινά , δουλειά, άγχος με τα οικονομικά κ.τ.λ Όταν λέω οτι ξεσπάω, άλλες φορες πιάνομαι απο κάτι που μπορεί να πεί και να το τραβήξω όσο δεν πάει να χαλάσω τη μέρα μας και τη διάθεση μας, και άλλες φορές μπορεί εκεί που καθόμαστε να είμαι καταθλιπτική, να μη μιλάω και να μην έχω διάθεση. Όλο αυτό ξεκίνησε εδώ και ένα 5 μηνο περίπου..πάντα ήμουν κάπως κυκλοθυμική, όμως μαζί του ήμουν ευτυχισμένη, περνούσα πολύ όμορφα. Σήμερα με έπιασαν κλάματα μπροστά του, είχαμε τσακωθεί πρίν και άρχισα να του λέω οτι δεν είμαι καλά τον τελευταίο καιρό και οτι δε νιώθω να με στηρίζει. Απ την άλλη σκέφτομαι τί να πιστεύει και εκείνος που με βλέπει να τρελαίνομαι μόνη μ για την κάθε παραμικρή βλακεία?? και σαν άνθρωπος δε μ'αρέσει να είμαι έτσι δεν είναι του χαρακτήρα μ και καταλαβαίνω οτι αντιδρώ δαν κανένα σπαστικό παιδάκι , όμως δε μπορώ να το αλλάξω, δεν ξέρω πώς. Κ αυτό που με πληγώνει περισσότερο είναι οτι τον βλέπω να απομακρύνεται κάπως, σήμερα μου είπε να αφήσω τα ψυχολογικά μου και να ηρεμήσω.... δεν μ'αρέσει που αντιδρά έτσι, όμως ξέρω οτι μ'αγαπάει και με θέλει δίπλα του. Όμως δε ξέρει κ εκείνος πως να με βοηθήσει..

συναίβει κάτι πριν 5 μήνες ?

Επισης εχε υποψιν σου οτι υπαρχει μια συνηθη τάση ,ο μέσος ανθρωπος να μήν θέλει να εμπλακεί με τα 'ψυχολογικα' τα αλλου , ακομα κιαν αυτος/η ειναι ο κοντινότερος του ανθρωπος ...
,δεν 'νοιώθει' γιατρός ας πούμε , και απαιτεί να τάχει αυτα ο αλλος/η ταχτοποιημένα πρώτα (μόνος του !? ), και μετά να προχωράει σε σχεση ... (?)
,,βρέστα με τον εαυτο σου , σου λεει . Καί μετα τα λεμε...

ειναι λίγο κουφο, αλλα συμβαίνει. Γιαυτο πολλοι κρύβουν τα προβληματα τους απ τους συντροφους τους ,υποκρίνονται οτι ολα οκ,, μεχρι να σκασει βεβαια η μπόμπα...

Οχι παλια ηταν αλλιως.. μου εχει σταθει φοβερα σε πραγματικα σοβαρο προβλημα που ειχα καποια στιγμη.. και γενικα δηλαδη με εχει στηριξει παρα πολυ και καθε προβλημα που εχω το συζηταμε και βλεπω οτι ασχολειται οχι επειδη πρεπει αλλα επειδη θελει. Ομως τον τελευταιο καιρο τον νιωθω απομακρο.. σαν να βλεπω οτι θελει να μεινει λιγο πιο πολυ μονος του.. σαν να τον φορτωνω. και δε μου αρεσει καθολου αυτο.. αφου σκεφτηκα να του πω να χωρισουμε απο το να τον φορτιζω και αυτον... και ας μην το θελω..και ας ξερω οτι και να το κανω μαζι θα ειμαστε ξανα..
Το θεμα μου ειναι οτι δεν αφηνω το μυαλο μου να ηρεμησει και να το ζησει..ολο βάζω στο κεφαλι μου σκεψεις, πχ ειμαστε σπιτι τ και σκεφτομαι μήπως να φυγω μηπως θελει να μεινει μονος του... και αν παω να φυγω και εκεινος μου πει ναι πηγαινε εχεις διαβασμα εγω θα σκεφτω: να, ηθελε να φυγω τελικα... ολο βλακειες σκεφτομαι.. ειμαι ψυχαναγκαστικη δεν ξερω.........

...σα φαύλος κύκλος μου φαίνεται όλο αυτό.
Νιώθω πως δημιουργείς "θεματα" ώστε να του τραβηξεις την προσοχή και να ασχοληθεί, αυτός φαίνεται κουρασμένος στο να λύνει μη βλέποντας κάτι εμφανές και το αποτέλεσμα είναι να απομακρύνεται.
Αν πραγματικά δεν θες να τον χάσεις ηρέμησε λίγο και προσπάθησε να περνάτε ποιοτικές και ευχάριστες στιγμές μαζί.

Ναταλία μου,
επειδή κατά κύριο λόγο από τις σκέψεις μας εξαρτώνται τα συναισθήματά μας, αν όπως λες σκέφτεσαι βλακείες.. επόμενο
δεν είναι και τα συναισθήματά σου νάναι παράλογος φόβος από ανασφάλεια; Άρχισε λοιπόν να παρατηρείς τις σκέψεις που
κάνεις, ώστε οι περιττές-βλαβερές σκέψεις να παραμερίζονται.. " είμαστε ό,τι σκεφτόμαστε " να θυμάσαι πάντα..

Εχετε δικιο.. απλα μια παλια μου σχεση με εχει κανει υπερβολικα καχυποπτη.. οχι μονο για το αν ο αλλος με κοροιδευει ( δε μου εχει δωσει το παραμικρο δικαιωμα ποτε και ειμαστε καιρο μαζι) κυριως ομως για το αν με προσεχει, ασχολειται μαζι μου και με θελει πραγματικα... και αντι να φοβομουν στην αρχη εγω φοβαμαι τωρα... το καλο ειναι οτι το αναγνωριζω.. ελπιζω το επομενο βημα να ειναι οτι θα το διορθωσω. Παλια ειχα αφησει τον εαυτο μου να μου φερθει καποιος πολυ ασχημα..ηξερα οτι με ειχε κερατωσει και ημουν μαζι του--μονο αυτο σας λεω-- και τωρα τα τραβαει ο επομενος που πραγματικα αξιζει και που πραγματικα τον αγαπαω -- γιατι αυτο που ενιωθα για τον προηγουμενο δεν ηταν αγαπη αλλα εξαρτηση--.
Μακαρι να περασει ολο αυτο χωρις αλλα κλαματα, τσακωμους και τα σχετικα! Αλλωστε στο χερι μου ειναι!:)

Quote:

---

Originally Posted by Ναταλία89

Εχετε δικιο.. απλα μια παλια μου σχεση με εχει κανει υπερβολικα καχυποπτη.. οχι μονο για το αν ο αλλος με κοροιδευει ( δε μου εχει δωσει το παραμικρο δικαιωμα ποτε και ειμαστε καιρο μαζι) κυριως ομως για το αν με προσεχει, ασχολειται μαζι μου και με θελει πραγματικα... και αντι να φοβομουν στην αρχη εγω φοβαμαι τωρα... το καλο ειναι οτι το αναγνωριζω.. ελπιζω το επομενο βημα να ειναι οτι θα το διορθωσω. Παλια ειχα αφησει τον εαυτο μου να μου φερθει καποιος πολυ ασχημα..ηξερα οτι με ειχε κερατωσει και ημουν μαζι του--μονο αυτο σας λεω-- και τωρα τα τραβαει ο επομενος που πραγματικα αξιζει και που πραγματικα τον αγαπαω -- γιατι αυτο που ενιωθα για τον προηγουμενο δεν ηταν αγαπη αλλα εξαρτηση--.
Μακαρι να περασει ολο αυτο χωρις αλλα κλαματα, τσακωμους και τα σχετικα! Αλλωστε στο χερι μου ειναι!:)

---

...αυτό ακριβώς εννοούσα ναταλία μου και ήμουν 99% σίγουρη.
Κοίτα, όλες και όλοι πιστευω, κάποια στιγμή που νιώσαμε ανασφαλείς λειτουργήσαμε κάπως έτσι.
Από την εμπειρία μου θα σου πω πως είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να διώξουμε τον άλλο από δίπλα μας.
Προτίμισε να τον προσελκύσεις όπως σου είπα παραπάνω: με ποιοτικές και ευχάριστες στιγμές που θα κάνουν ξεχωριστή τη σχέση σας.

Εχεις δικιο! σε ευχαριστω πολυ!! :) θα το προσπαθησω και θα τα καταφερω ειμαι σιγουρη!

Αυτός σε καταλαβαίνει εσυ τον καταλαβαίνεις ; είναι κ αυτό ένα θέμα

Δικιο εχεις και σ ' αυτο σιγουρα. Τον καταλαβαινω ναι. και ειμαι εκει παντα οταν με χρειαζεται. αλλα οντως μερικες φορες το παρακανω κ τρωγομαι με τα ρουχα μ.