φοβος για αρρωστειες

Καλησπερα ειμαι νεο μελος και θα σας διηγηθω την ιστορια μου που συνεχιζετε ακομα...
Γενικα στη ζωη μου ειμαι αγχωδης τυπος και πριν 3 μηνες λογω του αγχους μου για δουλεια ειχα χασει 5-6 κιλα και ημουν αδιαθετος για μια βδομαδα...
πριν 2 μηνες ειχα παει στη κοπελα μου και ξαφνικα εκει που ημουνα ειχα ζαλαδες καθημερινως και απο τοτε ξεκινησαν ολα, φοβηθηκα οτι ειχα aids και επι μιαμισι βδομαδα ειχα κομπους στο λαιμο,ζαλαδες,στομαχοπονου ς και φοβομουνα να παω να κανω την εξεταση...τελικα με πεισαν οι δικοι μου και πηγα και την εκανα και βγηκε αρνητικη οπως και οι αιματολογικες που εδειξαν οτι ειχα περασει απλα μια ιωση...το θεμα ειναι οτι τα συμπτωματα αυτα επειδη ακομα εχω στρεςς και αγχος για το ολο θεμα μηπως το τεστ δεν ειναι εγκυρο, συνεχιζονται πιο εντονα και αυτη τη στιγμη που μιλαω ,δηλαδη μουδιασματα προσωπου και καουρα στον αυχενα που κραταει μερες και δεν φευγει,πονοκεφαλους πολυ εντονους,μουδιασματα χεριων και τραβηγμα του δερματος,πονολαιμο,ταχυκαρ διες,πονο στις μασχαλες...ολοι μου λενε οτι ολα αυτα που περναω ειναι ψυχοσωματικα και οτι παθαινεις τα παντα...εδω επειδη συνεχιζονται φοβαμαι μην βγαλω καρκινο η εχω κιολας...

οποιος θελει εκφραζει την αποψη του

ολα αυτα που περιγραφεις τα περασα για ενα χρονο!ειμαι 23 ετων δυναμικη κοπελα δουλευα υπευθυνη σε ενα μαγαζι που αγαπουσα τρελα,πουληθηκε αλλου και εμεινα χωρις δουλεια!βαλε και κατι προβληματακια αλλα και ξεκινησα να αισθανομαι ακριβως οπως εσυ!στα γραφω περιλιπτικα για να μην σε παιδευω!εχω παει σε καρδιολογο,πνευμονολογο,ω.� �.λ κλπ κλπ!ειμαι μια χαρα!οντως ολα αυτα ειναι ψυχοσωματικα και μπορω μετα απο ενα χρονο σε ψυχιατρο και μεγαλη δυναμη ψυχης να το ξεπερασω,να στο υπαγραψω κιολας!δν εχεις ΤΙΠΟΤΑ!εισαι υγιεστατος καλε μου!κ γω τα χα ολα αυτα!κοιμομουν και νομιζα οτι πεθανω,περπατουσα και νομιζα οτι θα παθω ανακοπη,νομιζα οτι εχω καρκινο στους πνευμονες επειδη ειχα δυσπνοια 24 ωρες το 24ωρο!!!ειχα ταχυπαλμιες,φοβομουνα να παω για ενα απλο καφε,νομιζα οτι δν θα μπορω να ξαναδουλεψω αλλα..........σημερα που σου γραφω δν εχω τπτ απ αυτα,μονο τις μερες που ανχωνομαι για κατι!με αντικαταθλιπτικα και με ενα γαματο ψυχιατρο που με προσεξε πολυ και φυσικα το δικο μου τσαμπουκα καταφερα να τα διαγραψω ολα!δν ειναι ευκολο!πιστευα πως θα τα χω μια ζωη!ουτε να φαω μπορουσα,ουτε να καταπιω,νομιζα πως θα γυρισει η γλωσσα μου και αλλα κουφα!αλλα οταν τα ζεις τοτε καταλαβαινεις!κ γω ξερω οτι υποφερεις!οτι ζεις αλλα δν ζεις στην ουσια!ισως αν πηγαινες σε ενα ψυχιατρο θα βοηθουσε!στο λεω απο εμπειρια καθαρα!και ειναι βασικο να πεις στον εαυτο σου πως δν εχεις τιποτα!ολα αυτα ειναι ανχη και στρες εντονο!για οτιδηποτε θες εδω ειμαστε!και αν δν θελεις να φανει καποια πληροφορια σου στο ευρη κοινο,στειλε προσωπικο μνμ!χαρα μου να βοηθησω ανθρωπους μεσα απο αυτο που περασα!!!!

αλλο κακο με μενα ειναι οτι διαβαζω συμπτωματα ασθενειων στο ιντερνετ και τα συνδεω ολα εκει και τρελαινομαι...δεν μπορω να ησυχασω

πωπωπ αλλος για τη βαρκαααα μαααααςς?/\
μια απ τα ιδια.το ιντερνετ μας κανει πολυ κακο τελικα

παιδιααααααααααααααααα μια απο τα ιδιαααααααααααααααααααααα .....δεν την παλευω και εγω,φοβαμαι μην παθω καρκινο,τωρα ειμαι στο σταδιο που πονανε τα ποδια μου και φοβαμαι μην εχω σκληρυνση κατ πλακας!!!!αφηστε τα...και ολη μερα ειμαι με βαρυ κεφαλι πονοκεφαλο και ενα αισθημα σαν ζαλαδα που δεν μ αφηνει ν ηρεμησω και ν συγκεντρωθω!!!!κουραγιο σε ολους....

" ..Ο λόγος που οι υποχόνδριοι, εκείνοι που επιμένουν ότι πάσχουν από μια οργανική αρρώστια, διαφορετική κάθε λίγο και λιγάκι,
θέλουν να είναι άρρωστοι, εντάσσεται σε μια τέτοιου είδους ψυχοπαθολογική λογική. Προκειμένου να αποφύγουν έναν
ψυχικό πόνο-έλλειψη, τρόμο ή άγχος κατά κανόνα-αγωνίζονται να πιστεύουν πως πάσχουν κάπου στο σώμα τους. Η "αδιαθεσία"
που αισθάνονται πρέπει να δικαιολογηθεί με μια διάγνωση ασθένειας απτής, οργανικής, ελεγχόμενης. Αν η σωματική πάθηση εκλείψει,
τότε θα μείνουν αντιμέτωποι με ένα εσωτερικό χάος, μια φριχτή ανάμνηση, έναν αγριεμένο πόθο, έναν αβάσταχτο πανικό, μια
ντροπιαστική στέρηση που δεν παλεύεται.
Η σωματική αρρώστια, για όλο τον κόσμο αντιπαθέστατη, για έναν τέτοιο ψυχοπαθολογικό τύπο είναι ποθητό σωσίβιο. Δεν πρόκειται
για αρρωστοφοβικούς αλλά για αρρωστομανικούς. Προσέξτε ότι, όταν επισκεφθούν γιατρό για εξετάσεις, ακολουθεί κάτι ακατανόητο
για τον κοινό νου: αν ο γιατρός τους διαβεβαιώσει ότι είναι εντελώς καλά, πως δεν πάσχουν από τίποτα, εκείνοι, αντί να ανακουφιστούν,
αναστατώνονται, ανησυχούν, ακόμη και θυμώνουν. Πρέπει να βρουν έναν καλύτερο γιατρό που θα ανακαλύψει επιτέλους πάνω τους
ένα πρόβλημα, θα τους βάλει για ένα διάστημα σε θεραπεία, γυρνούν από ιατρείο σε ιατρείο.
Μιλάμε για έναν από τους λόγους που ο άνθρωπος αποφεύγει να παραδεχθεί τον κύριο, τον πρωτογενή όπως λέγεται, φόβο του.. "


Αυτό το απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα" νομίζω ότι δίνει απάντηση εδώ..