Νιώθω μόνος

Καλησπερα! Ειχα γραψει και παλιοτερα στο φορουμ κυριως για διαφορα που σκεφτομουν και ειχα ενδοιασμους και σχετικα με μια σχεση την οποια ειχα... απο τοτε που τελειωσε αυτη η σχεση καθε μερα νιωθω και χειροτερα... νιωθω απελπιστικα μονος σε βαθμο που και συνηδειτα αποφευγω τους δικους μου και κλεινομαι στο δωματιο μου... δεν αισθανομαι οτι καποιος θελει πραγματικα να μου μιλησει! το κινητο μου δε χτυπαει για μερες ολοκληρες! αυτες τις μερες ειχα κατι σημαντικο να κανω και περιμενα απ τη καλυτερη μου φιλη να μου στειλει να δει πως πηγε... δε το εκανε... το εκανα εγω...της εστειλα μηνυμα,μιλησαμε κτλπ και λες και δε την ενοιαζε...απλα ρωτησε για να το κανει! μου λειπει τρομερα η σχεση μου! ηταν πολυ ομορφο να ξυπνας και να χαιρεσαι που εχεις εναν ανθρωπο να του πεις το πιο απλο , μια καλημερα!!αναρωτιεμαι αν εχω φιλους που να με νοιαζονται...πως ειναι η σχεση μου με αυτους!! και λεω : οκ αγορια ειμαστε...δε προκειται να αρχισουμε να τηλεφωνιομαστε να λεμε τα νεα της μερας οπως κανουν οι γυναικες! δε μας ενδιαφερει κιολας... αυτο με καθυσηχαζει στη σχεση με τους φιλους μου!! αλλα το θεμα μου ειναι πως μου λειπει τρομερα η κοπελα που ειμασταν μαζι!δε ξερω τι να κανω πραγματικα... εχω κλειστει στον εαυτο μου και δεν εχω ορεξη για τιποτα... και οταν δε χτυπαει και αυτο το κινητο για μερες ολοκληρες με σκοτωνει,νιωθω οτι δεν υπαρχει καποιος να με σκεφτεται... να δει εστω τι κανω

Τωρα εισαι σε μια φαση που εισαι πολυ ευαλωτος...κι ειναι φυσικο να σου φαινονται και τα πιο απλα τεραστια....
εχεις αναγκη απο αγαπη και κανακεμα...και συμπεριφορες που πιο παλια θα σου φαινονταν φυσιολογικες ...τωρα σου φαινοντα σαν αδιαφορια...
φυσικα και σε σκεφτονται οι φιλοι σου και σιγουρα δεν εχει αλλαξει τιποτα αλλο παρα ο τροπος που νιωθεις εσυ.....πιθανον εχοντας την κοπελα σου ...δεν τους ειχες τοσο αναγκη...κι ετσι εμαθαν να μη σε ενοχλουν πολυ....
θα ελεγα να παρεις εσυ την πρωτοβουλια για τηλεφωνα....να ξαναερθεις σιγα σιγα σε στενη επαφη με τους φιλους...
οσο για τον πονο που νιωθεις..υπομονη...ολα μαλακωνουν με τον καιρο...και καποια στιγμη απλα σβηνουν....και κατι καινουργιο ερχεται...ολα θελουν τον χρονο τους....

ποσο ετων εισαι?εργαζεσαι?εχεις οικογενεια?

Quote:

---

Originally Posted by nflu

Τωρα εισαι σε μια φαση που εισαι πολυ ευαλωτος...κι ειναι φυσικο να σου φαινονται και τα πιο απλα τεραστια....
εχεις αναγκη απο αγαπη και κανακεμα...και συμπεριφορες που πιο παλια θα σου φαινονταν φυσιολογικες ...τωρα σου φαινοντα σαν αδιαφορια...
φυσικα και σε σκεφτονται οι φιλοι σου και σιγουρα δεν εχει αλλαξει τιποτα αλλο παρα ο τροπος που νιωθεις εσυ.....πιθανον εχοντας την κοπελα σου ...δεν τους ειχες τοσο αναγκη...κι ετσι εμαθαν να μη σε ενοχλουν πολυ....
θα ελεγα να παρεις εσυ την πρωτοβουλια για τηλεφωνα....να ξαναερθεις σιγα σιγα σε στενη επαφη με τους φιλους...
οσο για τον πονο που νιωθεις..υπομονη...ολα μαλακωνουν με τον καιρο...και καποια στιγμη απλα σβηνουν....και κατι καινουργιο ερχεται...ολα θελουν τον χρονο τους....

---

Νομίζω ο Νφλου σου έδωσε τη καλύτερη απάντηση μέχρι στιγμής. Έχω διαβάσει και εγώ πολλές φορές οτι μετά απο γεγονότα που σε κάνουν να καταρρέεις συναισθηματικά γίνεσαι πιο ευάλωτος, και μεταφράζεις τα πάντα διαφορετικά.
Για παράδειγμα, Εγώ όταν σπουδάζω στην Αθήνα δεν παίρνω τηλεφωνο την οικογένεια μου ουτε μια φορά. Πάντα αυτοι με παίρνουν. Ξέρουν ομως οτι νοιάζομαι για αυτούς, απλά δεν είναι ο τύπος μου να παίρνω τηλέφωνα. Τώρα το καλοκαίρι δεν μίλησα με τους συμμαθητές μου ουτε μια φορά, γιατι..βαριέμαι. Ξέρουν όμως οτι είμαι φίλος και το χειμώνα θα κάνουμε πάλι παρέα.
Θεωρώ οτι πρέπει να ξεπεράσεις τη κοπέλα σου γιατί στη ζωή τίποτα δεν είναι τόσο τρομακτικό και σπουδαίο όσο το κάνουμε, και να προσεγγίσεις εσύ πρώτος τους φίλους σου. Μη περιμένεις να σε προσεγγίσουν αυτοί για να δεις ποιοι είναι "πραγματικοί φίλοι."
Πάντως επιασες το γενικό concept, που λεεί οτι ουσιαστικά στη ζωή πάντα μόνοι μας ήμαστε.

Πριν γνωρίσεις την κοπέλα σου και αφοσιωθείς στη σχεση σου μ αυτη πως ήταν οι σχέσεις σου με τους φιλους σου? απομονώθηκες απ αυτους λόγω της σχέσης ή μήπως και πριν η σχέση σου μαζι τους ήταν περιπου όπως τωρα, δλδ πάντα να τους αναζητας εσυ, πάντα να τους κινεις το ενδιαφερον για το άτομο σου για να γυρισουν να σε δουν, σπανια να κτυπα το κινητο σου κλπ? Αν ετσι εχουν τα πράγματα δε μιλάμε για φιλίες αλλά για γνωστους που εσυ τους θεωρουσες φιλους. Ο φιλος σε βρισκει με δικη του πρωτοβουλία.

Στη ζωη μας υπάρχουν και άτομα που αν δεν τα αναζητησεις εσυ με δικη σου πρωτοβουλία αυτοι δε γυριζουν να σε δουν ποτέ. Όμως αμα πάρεις αυτη την πρωτοβουλία συνήθως ανταποκρίνονται και θα σου προσφερουν καποια βοηθεια που θα τους ζητησεις ή θα σου πουν ενα καλο λόγο. Δε θα τους εχεις όμως ποτέ στο πλάι σου, στη σχεση σου μαζι τους πάντα λείπει το συναίσθημα εχω ανθρωπους πλαι μου. Ειναι οι διαχρονικες γνωριμίες που εκεινη τη φορα που θα τους αναζητησεις θα σου συμπεριφερθουν σαν φιλοι και όχι σαν γνωστοι.

Φαινεται ανηκεις κι εσυ στην κατηγορια αυτων που εχουν πολύ λίγους φίλους. Ο χαρακτηρας μας δεν ελκύει. Με τους σχεδον όλους μενουμε απλα στη γνωριμία. Όμως υπάρχουν έστω κάποια λίγα άτομα με τα οποία πραγματικά ταιριάζεις με τα οποια μπορεις να φτιαξεις φιλία, όχι αυτοι για τους οποιους τρεφεις ψευδαισθηση ότι ειναι ή θα σου γινουν φιλοι. Απλά χρειαζεται να ψαξεις περισσότερο απ ότι ψαχνουν άλλοι αμα θελουν να βρουν φιλους. Κάτι μου λεει ότι χωρισες σχετικα πρόσφατα.
Ειναι συνηθισμενο συναισθημα το να νοιωθουμε ενα μεγαλο κενο στη ζωη μας και να αναζητουμε παρεα (αρα και φιλους) για να το καλύψουμε αμέσως μετα από ενα χωρισμό. Με τον καιρο θα σου περασει, μεχρι να προκυψει η επόμενη και μεχρι να βρεις πιο καταλληλα ατομα για φιλία.

εγω πιστευω οτι οσο ησουν με την κοπελα σ ηταν ολα οκ (νομιζες οτι ηταν βασικα) κ ηδη απο τοτε σε ειχαν εγκαταλειψει οι φιλοι σ, απλα επειδη ειχες την κοπελα ισως δεν το ειχες παρει χαμπαρι.. αναζητησε νεους φιλους, δεν χρειαζεται ουτε να τους παρακαλας ουτε να κλαις πανω απ το χυμενο γαλα

Δεν ειναι ουτε μηνας που χωρισα! βασικα δε ξερω ακομα αν χωρισαμε οριστικα... της εχω πει καποια πραγματα και ξερω οτι νιωθει για μενα οπως νιωθω εγω για αυτην... απλα εχει αμφιβολιες για καποια πραγματα και δεν ειναι τοσο σιγουρη οτι θελει να μαστε μαζι! μιλαμε παντως αρκετα ακομα και τωρα... ισως ειναι αυτη η αναμονη του τι τελικα θα γινει που με κανει να νιωθω ετσι!! δε την αντεχω... αν ηταν σιγουρο οτι τελειωσε θα προσπαθουσα να το αποδεχτω...τωρα απλως περιμενω!! οσο για τους φιλους μου η σχεση μας δεν αλλαξε καθολου οταν βρηκα κοπελα... ειμαι απ τους ανθρωπους που δε παρατανε το ενα για να ικανοποιησουν το αλλο... προσπαθησα να τα εξισορροπησω και το καταφερα... ειχα φιλους που παρατησαν τη παρεα για μια κοπελα και δεν ηθελα να γινω ετσι... και τελικα ουτε οι φιλοι μου , ουτε η κοπελα μου ειχαν παραπονο στο χρονο που περνουσα μαζι τους!! απλα σα παρεα ειμαστε λιγο φλου και θα μιλησουμε ξερω γω απ το τηλεφωνο μονο για να πουμε που θα παμε για ενα καφε!! εχω ομως και ατομα με τα οποια μοιραζομαι συναισθηματα μου και αυτοι τα δικα τους... αλλα στη φαση που ειμαι τωρα νιωθω οτι και αυτοι βαριουνται να με ακουνε... nflu πιστευω και εγω ηταν η καλυτερη απαντηση...τα βλεπω ολα μαυρα αλλα οπως ειπα αυτη η αναμονη στο τι θα γινει στα προσωπικα μου ειναι καταστρεπτικη για μενα...απλα απ τη κοπελα μου ζητησα να ξαναδοκιμασουμε και στη τελικη αν δουμε οτι δε τραβαει σε λιγο καιρο θα χουμε χωρισει οριστικα.. ειναι απλα χρονος!! δεν εχουμε να χασουμε κατι! αυτη ειναι η δικια μ γνωμη