Κυνηγώντας Ανεμόμυλους (aka Κοινωνική Φοβία)
Γεια σας κι από εμένα.
Τον τελευταίο καιρό άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά με το μέσα μου!
Έχω σταματήσει να βγαίνω έξω με φίλους, για την ακρίβεια αποφεύγω να τους βλέπω και γενικά σε οποία πρόταση τους για κάτι κοινό πάντα με πιάνω να προσπαθώ να βρω τρόπους να αναβάλω τις συναντήσεις μαζί τους. Με αποτέλεσμα να αρχίζουν να αραιώνουν από τη ζωή μου.
Τελικά μένω πάντα κλεισμένος στο σπίτι και ο μόνος λόγος που θα βγω είναι για να πάω το σκύλο μου βόλτα στο πάρκο!
Μόνο αν με παροτρύνει ο σύντροφος μου βγαίνω έξω και κυρίως το τελευταίο διάστημα αν δεν είναι αυτός μαζί αποφεύγω να πηγαίνω ακόμα και σε παλιούς δικούς μου φίλους. Ένα από τα θεματάκια μου είναι ότι παρεξηγώ οτιδήποτε μου πούνε, είτε καλό είναι αυτό είτε κακό, το περνάω από χίλιες δυο αναλύσεις και διαφορετικές ερμηνείες. Επίσης άρχισα να έχω τα ίδια θέματα και με τον σύντροφο μου, σε ότι μου λέει νομίζω ότι με κρίνει αρνητικά, με αποτέλεσμα, είτε να του μιλάω απότομα είτε να κλείνομαι ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου.
Άρχισα λοιπόν να ψάχνομαι για να δω τι μου συμβαίνει και πήγα σε ψυχίατρο (μετά από πολλή μάχη μέσα μου βεβαίως).
Εκεί διαγνώσθηκε ότι πάσχω από κοινωνική φοβία και μου πρότειναν δυο λύσεις αντιμετώπισης, η μια είναι με φάρμακα, την οποία απέρριψα αμέσως, ενώ η άλλη είναι μια μέθοδος που λέγεται γνωστική συμπεριφορική θεραπεία. Οπότε δέχθηκα τη δεύτερη και τώρα περιμένω να με καλέσουν από το νοσοκομείο (μου είπαν βεβαία ότι δεν θα είναι σύντομα) για να κανονίσω με κάποιον γιατρό για τις συνεδρίες που θα χρειαστούν.
Το κακό όμως είναι ότι δεν βλέπω να παίρνουν σύντομα και το πρόβλημα επιδεινώνεται.
Μήπως έκανα λάθος που δεν δέχθηκα τη φαραμακευτική αγωγή εξ αρχής;
Τουλάχιστον να ξεκινήσω με τα φάρμακα μέχρι να με πάρουν από το νοσοκομείο.
Δεν ξέρω τι να κάνω. Καμιά βοήθεια κανείς, δεν παλεύεται αυτή η κατάσταση!!!
