Πως να το αντιμετωπισω....

Καλησπερα σας! Ειμαι εδω κι ενα χρονο σε σχεση μ εναν ανθρωπο εξαιρετικο που μ αγαπαει και με στηριζει κ ειμαστε και οι 2 πολυ ερωτευμενοι. Το προβλημα ειναι πως εγω συνεχως κανω ασχημες σκεψεις που δεν εχουν καμια βαση και σεναρια..φοβαμαι συνεχως μηπως με βαρεθει η με απατησει η με παρατησει( δεν εχει δειξει κανενα τετοιο δειγμα ..αντιθετως θα ελεγα..).. ως αποτελεσμα παρερμηνευω τα παντα( πχ δεν μ παιρνει τηλ αρα δεν θελει να μου μιλησει, μιλαει με μια ομορφη κοπελα αρα του αρεσει,παει καπου μονος του αρα θα κοιταει αλλες..) και καταληγουμε εγω να ειμαι συνεχως χαλια και να τσακωνομαστε...δεν μπορω να χαλαρωσω με τιποτα..ολο αυτο με τρελαινει δεν ξερω τι να κανω.πραγματικα εαν ειχα οικονομικη ανεση θα επισκεπτομουν εναν ειδικο να συζητησω μαζι του..εχω μια τελεια σχεση και οι φοβιες μου δεν μ αφηνουν να τη ζησω..ετσι εκεινος νιωθει πως δεν τον καταλαβαινω σε τιποτα...και ερχονται καυγαδες..προσπαθει παρα πολυ να με ηρεμισει αλλα δεν τον ακουω εκνευριζομαι και ειναι σαν να θελω καταβαθος να δημιουργω θεματα..οταν μενω μονη κ ηρεμω οπως τωρα τα βλεπω ολα λογικα κ λεω πως δεν θα ξαναγινει κατι τετοιο αλλα εκεινη τη στιγμη δεν το ελεγχω και ξεσπαω..ειτε με κλαματα ειτε του μιλαω ασχημα και αποτομα ως αμυνα..εχοντας ψαξει λιγο το θεμα νομιζω πως φταιει η χαμηλη μου αυτοπεποιθηση και ο φοβος μου μην με πατησει η γινω θυμα η οτιδηποτε με κανει επιθετικη και καχυποπτη...δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω..τι να κανω....?????????

Γειά σου jennyjuly,
διαβάζοντας το κείμενό σου αυτό που πρώτα μου ήρθε στο μυαλό είναι το: " αυτό που φοβάσαι το παθαίνεις " Υπερβολικός φόβος=πολύ ανασφάλεια

Δεν ξερω αν εχεις δει την ταινια The secret... αν οχι, τοτε δες την... Συνηθως, οταν μας συμβαινει κατι ΠΟΛΥ καλο στη ζωη μας, νομιζουμε οτι ειναι ψεμα, και φοβομαστε μη φυγει και με αυτον τον φοβο αρχιζουν και αναπτυσσονται και αλλοι... Απο αυτα που γραφεις, διακρινω ενα "σφιξιμο"... ασε τον εαυτο σου ελευθερο να απολαυσει τον ερωτα αυτον, γιατι με τους φοβους που εχεις, αν τυχον τον χασεις, θα μετανιωνεις καθε στιγμη που εχασες... Επισης οι φοβοι σου, βγαζουν μια ταση για κτητικοτητα... ειναι σαν να θελεις να ξερεις τι γινεται καθε στιγμη μεσα στο μυαλο του... και επειδη αυτο δεν γινεται τρελαινεσαι... επισης φοβασαι καποιον πιθανο ανταγωνισμο με καποια αλλη...
Ολα αυτα τη στιγμη που σου δειχνει εκεινος εμπρακτα οτι ειναι ερωτευμενος μαζι σου και πανω απο ολα σε στηριζει, καλα θα κανεις να το παλεψεις και εσυ η ιδια... Γιατι εκεινος θα μπορει να δειχνει κατανοηση και συμπαρασταση, οχι ομως για παντα... Δωσε του λιγο χωρο, και επειτα δειξε του λιγο εμπιστοσυνη, γιατι και εκεινος το χρειαζεται...
Καθε φορα που θα νιωθεις καποιο τετοιο συναισθημα, πες απο μεσα σου κατευθειαν, "οχι... παλι μ****ιες σκεφτομαι θα τις βγαλω απο μεσα μου".... τις πρωτες φορες θα ειναι πολυ δυσκολο αλλα μετα απο λιγο θα σου βγαινει αυτοματα.... Και τη στιγμη που καταλαβαινεις μονη σου το προβλημα σου, εχεις ηδη κανει τη μιση διαδρομη για να το αντιμετωπισεις... (Η αρχη ειναι το ημισυ του παντος)... οποτε ξεχνα την χαμηλη αυτοπεποιθηση.. εχεις ολες τις δυναμεις που χρειαζεσαι για να γινεις καλυτερος ανθρωπος και να ζησεις τη σχεση σου στο φουλ...

Αν σου έχουν τυχει διαφορες άσχημες εμπειριες στο παρελθον και σε έχουν εκμεταλευτει συμφωνα με τα δικά σου πιστευω, τοτε ειναι επομενο να εισαι καχυποπτος με όλα τα καινουργια αλλά και τα παλια ακομα και αν δεν σου δινουν το δικαιωμα. Λειτουργει σαν προφυλαξη του εαυτου σαου αλλά με αυτον τον τροπο ίσως θα χασεις και τα καλά που προκειται να σου συμβουν.

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.. εχετε δικιο σε ολα οσα ειπατε..πρεπει να κανω κατι για ολα αυτα..απλα φβαμαι πολυ..οποτε θελω ν αμυνομαι.και ως αποτελεσμα αρχιζω να γινομαι ψυχρη..δεν θελω να οδηγηθουμε σε αποξενωση χωρις λογο..ισως με τρομαζει το οτι ειμαστε πολυ διαφορετικοι..εκεινος θεωρει πως πλεον ειμαστε καλα και πως δεν γινεται ν ζουμε για παντα σε ροζ συνεφακι..ξερω πως δεν θα μαστε ποτε οπως τον πρωτο μηνα αλλα θεωρω ακομα απαραιτητο ενα γλυκο μυνημα οταν πχ λογω δουλειας δεν μπορουμε ν μιλησουμε η μια εξοδο η κατι διαφορετικο..δεν θελω να μπουμε απο τωρα στη ρουτινα..νιωθω οτι μονο εγω προσπαθω πολυ (να κανουμε κατι καινουριο..να διαβασω αρθρα για βελτιωση δικη μου και της σχεσης μου κλπ)..για εκεινον η αγαπη αρκει για να μη χωρισουν 2 ανθρωποι ..πως μπορς να τον κανω να μην το πιστευει αυτο? να με ξαναδιεκδικησει??

Αυτό που λες ειναι θέμα jenny, η έλλειψη προσπαθειας εκ μερους του. Ο έρωτας για να διατηρηθει θέλει δουλειά και προσπαθεια και από τις δυο πλευρες και όχι να τον θεωρεις τον άλλο δεδομενο. Οι άντρες ειδικά το χουν πιο έντονα αυτό, την έλειψη δηλ. προσπαθειας απο τη στιγμη που θεωρουμε την άλλη δική μας. Δεν βρίσκω κάποια άλλη λύση από το να του το ζητάς εσυ αυτό που θές, να οργανωνεις πράγματα μήπως και παρει μπρος και τα κανει και αυτός. Από την άλλη όμως να ξερεις ότι ειναι σπανιο να προσπαθουν και οι δυο το ίδιο για μια σχέση. Κάποιο μέρος θα προσπαθει λίγο παραπανω. Ας εισαι εσυ λοιπόν αν ειναι να επερχεται έτσι η ισορροπία της σχέσης.