Πριν απο 4 μηνες μου συνεβη ενα πολυ ασχημο περιστατικο βιας. Ειμαι στη φαση που δεν μπορω να μιλαω γι αυτο, δε θελω να το ανακαλω στη μνημη μου και δεν αντεχω να το αναφερω. Ειλικρινα δεν μπορω να πω τη λεξη, ισως γιατι δεν αντεχω να σκεφτομαι οτι κατι τετοιο συνεβη σε μενα. Φανταζομαι πως δεν ειναι δυσκολο να μαντεψει κανεις τι μου συνεβη.
Απο τοτε, μου ειναι σχεδον αδυνατο να ζησω κανονικα. Δεν θελω να περπαταω μονη μου, αν καποιος με πλησιασει περπατωντας πισω μου ακομη κ σε γεματο δρομο μου δημιουργειται νευρικοτητα, και αλλαζω πεζοδρομιο 5 φορες μεχρι να φτασω εκει που θελω να παω. Βλεπω σε ολους τους ανθρωπους εναν πιθανο εγκληματια, δεν αντεχω κανεναν να με πλησιαζει, θελω να τσιριξω. Δε θελω να πηγαινω στη σχολη μου, γενικα πουθενα που να ειναι στοιχειωδως απομερα, χτυπαει η καρδια μου μεχρι να φτασω, φοβαμαι πολυ.
Τα βραδια μενω ξυπνια, γιατι φοβαμαι οτι καποιος θα μπει σπιτι μου, μενω μονη μου. Ειμαι φοιτητρια και δεν το εχω το περιθωριο αυτη τη στιγμη να κανω αυτο που κανω. Εχω παρατησει τη σχολη, ειμαι αλλου, ζω στο φοβο μου. Κοιταω συνεχεια την πορτα, εχω σκηνες παραβιασης στο μυαλο μου που δεν μπορω να βγαλω απο μεσα μου. Δεν μπορω αλλο να ζω ετσι...
Το αστειο ειναι οτι παντα με ενδιεφερε η ψυχολογια και ηθελα να βρω ενα site να ασχολουμαι με αυτο, να συζηταω, να συμβουλευω και να συμβουλευομαι. Αλλα το εκανα μονο τωρα, που μεσα μου υπαρχουν πια λιγα υγιη πραγματα. Πως μπορει καποιος απλα να καταστρεφει την ζωη σου, ετσι, σε μια στιγμη; Ευχομαι να ψοφησουν ολοι τους, ολοι οι εγκληματιες, να παθουν οτι χειροτερο μπορει να τους συμβει.
Τι γινεται με τον φοβο; Δεν εχω ξανα αντιμετωπισει κατι τοσο τρομακτικο. Οτι και να ειχα, οπως κ να ενιωθα ηξερα οτι με καποιο τροπο, θα τα βαλω κατω και θα τα λυσω, ειχα διατροφικη διαταραχη και παλευα τοσο καιρο, ειχα κοινωνικες φοβιες, τις παλευα κ αυτες... Αλλα αυτο το πραγμα, δεν ξερω τι να το κανω. Δεν μπορω να το ελεγξω, γιατι φοβαμαι οτι αν σταματησω να φοβαμαι, δε θα προσεχω και θα μου συμβει κατι κακο... ξανα...
Προσπαθω να ζησω κανονικα τη ζωη μου, καποιος που δεν ξερει τι συνεβη ισως νομιζει οτι ειμαι μια χαρα, αλλα ειναι χαλια, ολα χαλια. Ειναι χαλια ο φοβος, ειναι χαλια να τρεμεις καθε λεπτο ποιος θα αποφασισει να ... τη ζωη σου γιατι απλα ΕΤΣΙ. Τι νομοι της ζουγκλας ειναι αυτοι που εχουμε, σε τι χαλια κοσμο ζουμε ειλικρινα. Απλα ευχεσαι να μην σε προσεξουν, για να μην σου κανουν κακο. Τοσα ασχημα πραγματα γυρω μας και δε δινει σημασια κανεις, ποιος ξερει ποσοι ανθρωποι εκει εξω βιωνουν τετοια πραγματα καθημερινα. Και ολοι αυτοι ειναι ανθρωποι σαν εμας, οπως κ εμεις ολοι εδω περα ειμαστε ανθρωποι σαν ολους τους αλλους κ ομως μας εχουν συμβει ασχημα πραγματα. ΓΙΑΤΙ τετοιες καταστασεις, γιατι δημιουργουνται ολα αυτα; Γιατι τοσα συμφεροντα εις βαρος αλλων ψυχων; Και το μονο που κανουμε ειναι ολη μερα να ασχολουμαστε με λεφτα, τοσα χρεη, τοσα χαρατσια, τοσος ο μισθος, ειναι το μονο πραγμα που ασχολουμαστε συνεχεια.
Δεν ξερω, πιο πολυ θελω να τα βγαλω ολα αυτα απο μεσα μου αυτη τη στιγμη.
Πανω που θες να πεις ολα θα πανε καλα και εχεις αρχισει να το στρωνεις, ναι, δεν πειραζει η χωρα μπορει να διαλυεται, δεν πειραζει που τα πραγματα δεν πανε τοσο καλα, δεν πειραζει που εχεις προβληματα, πρεπει να παλευεις, αλλα θα παει καλα, ΟΧΙ, τοτε θα ερθει απλα καποιος με ενα πιστολι, και κοιτα να δεις κατι πραγματα...
Αλλο ενα βραδυ ξαγρυπνη, ευχαριστω ηλιθιε που κατεστρεψες τη ζωη μου.
Υπαρχει θεια δικη; Θα τιμωρηθουν καποτε ολοι αυτοι; Βεβαια τωρα που το σκεφτομαι, για να κυκλοφορει αυτος ετσι, μ ενα πιστολι, μαλλον ολοκληρη η ζωη του ειναι η τιμωρια του.
Ευχαριστω, που μου δωσατε την ευκαιρια να το βγαλω λιγο αυτο απο μεσα μου....
