ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΜΑΚΡΙΑ

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΛΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΓΑΜΟ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ Κ ΜΟΝΗ. ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΥΤΕ ΦΙΛΕΣ ΠΟΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΕΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΑΛΛΩΣΤΕ Κ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΦΗ. ΕΧΩ ΞΑΝΑΓΡΑΨΕΙ ΕΔΩ Κ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΜΟΙΡΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΤΑ ΠΩ. ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ Ο ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΧΤΕΝΙ. Ο ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΦΤΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΒΡΕΙ Κ ΜΟΛΙΣ ΜΑΘΑΙΝΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΕ ΧΤΥΠΑΕΙ ΚΙΟΛΑΣ. ΧΘΕΣ ΚΑΤΙ ΕΜΑΘΑ ΠΑΛΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΒΡΗΚΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ Κ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΛΛΑ ΠΗΓΑΝ ΣΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ. ΜΟΥ ΜΕ ΜΕΝΟΥΝ ΑΛΛΟΙ 3 ΜΙΣΘΟΙ ΔΗΛΑΔΗ 1800 ΕΥΡΩ ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ (ΛΙΓΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΛΟΓΩ ΕΞΟΔΩΝ ΣΠΙΤΙΟΥ) ΘΑ ΣΗΩΘΩ Κ ΘΑ ΦΥΓΩ. ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΟΛΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΝΤΑ Κ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΗΝ ΕΣΤΙΑ (ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ 27 ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ) Κ ΝΑ ΛΥΣΩ ΤΟ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ?

Γτ πηγαν στα εξοδα του σπιτιου τα λεφτα? Με τα αδερφια σου τι γινεται? Τους εχεις εμπιστοσυνη? Ο μαγκας τον κοβεις να χωρισει? (λεω μηπως)
Για να μη σε χτυπαει κ τσακωνεσαι δε θα μιλας. Θα τον αφησεις να κανει τη ζωη του, να βγαινει οποτε θελει, να πηδαει οποια θελει κλπ. Εκτος αν σε χτυπαει κ αναιτια οποτε κρατας αποδειξεις κ πας στο πολιζ. Κοιτα να του αρπαξεις κανα φραγκο κ καντηνα με την πρωτη ευκαιρια. Υπαρχουν κ φορεις που βοηθανε.
Γτ του πληρωσες τη μηχανη εφοσον σε κακοποιει? Δηλ πραγματικα αναρωτιεμαι μηπως εισαι τρολ.

Ελπίδα, έχεις τις λύσεις έτοιμες, έχεις κάνει το πρώτο βήμα, αλλά... διστάζεις.
Οι άνθρωποι βολεύονται, ακόμα και μέσα σε δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν φαίνεται να το έχεις αποφασίσει οτι θέλεις να φύγεις. Προτιμάς το ρόλο του θύματος.

Μίλα με κάποιους από το Δήμο ή την Πρόνοια, ή κάποια οργάνωση για κακοποιημένες γυναίκες. Εξήγησέ τους την κατάσταση και ζήτα βοήθεια για προσωρινό κατάλυμμα.
Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος. Ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις.
Γύρισε σελίδα στη ζωή σου...

ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ. ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΧΩ ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ? ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΠΟΥ ΝΑ ΣΤΡΑΦΩ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ.... ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΩ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ Κ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΕΣ Κ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ ΚΑΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ Η ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΩ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.... ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΘΑ ΜΕ ΔΕΧΤΟΥΝ Κ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ? Κ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑΤΙ ΝΟΙΚΙΑΖΟΥΜΕ ΕΧΟΥΜΕ Κ ΕΝΑ ΔΑΝΕΙΟ Κ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΜΑ ΛΑΚΙΑ ΜΟΥ Κ ΜΟΥ ΤΑ ΠΗΡΑ ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.

Λες οτι δε φευγεις για τα λεφτα δηλ?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Λες οτι δε φευγεις για τα λεφτα δηλ?

---

ΒΑΣΙΚΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΔΩΣΩ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΑΝ ΠΕΡΑΣΩ Κ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΣΕ ΕΣΤΙΑ ΑΝ ΜΕ ΔΕΧΤΟΥΝ. ΑΝ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ Κ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. ΑΠΛΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΣΤΡΑΒΩΣΕΙ ΚΑΤΙ Κ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΜΕΤΑ Ε Κ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΛΙΓΟ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΟΝΗ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΝΑΙ. ΑΥΤΑ.

Eλπίδα, όποιος δε θέλει να ζυμώσει... Οταν δεν είμαστε σίγουροι για μιά απόφασή μας, βρίσκουμε άπειρες δικαιολογίες για να την αναβάλλουμε. Το ξέρω πως το οικονομικό θέμα είναι σοβαρό, αλλά σκέψου αυτό: Οταν θέλεις κάτι τόσο πολύ που νιώθεις την καρδιά σου να φτερουγίζει και έχεις "τη γεύση της φυγής στα χείλη", τίποτα δε σε σταματά. Κι αυτό δεν είναι θεωρία. Κάθε μέρα, πολλοί είναι οι άνθρωποι που κλείνουν μιά πόρτα πίσω τους, ακόμα και αν δεν υπάρχει κάποια άλλη να ανοίξουν...

Μπορεί να σου φαίνεται σκληρό αυτό που λέω, μα η ίδια η ζωή είναι σκληρή. Κι αυτό το νιώθεις στο πετσί σου κάθε μέρα..

Ελπίδα , αυτό που σου λέει ο nick είναι μεγάλη αλήθεια. Αυτή τη στιγμή σου φαίνονται όλα βουνό, είναι κατανοητό ως ένα σημείο. Οραματίσου όμως δυο σκηνές από το μέλλον, στη μια είσαι εκεί εγκλωβισμένη σε ένα περιβάλλον που σε πνίγει χωρις αποδοχή και αγάπη. Στην αλλη είσαι σ' ενα περιβαλλον πιο ανθρώπινο , σπουδάζεις δουλεύεις παλευεις για τη ζωή σου. Τα καλά θα έρθουν αρκεί να τολμήσεις και να πιστεψεις. Δεν σου αξίζει να χαραμίζεσαι, να σπαταλάς την ψυχή σου.
Οχι άλλες δικαιολογίες. Μπορούμε να βρουμε χίλιες και ν' αναβαλλουμε αυτό που θέλουμε και φοβόμαστε. Πέρνα στην πράξη. Βάλε από τώρα βασεις, μην μένεις σ΄ενα αορίστο θέλω. Κάθε μέρα που περνάει, χάνεται κορίτσι μου. Και δεν θα καταλάβεις πως θα περάσουν τα χρονια και θα οικτίρεις τον εαυτο σου που δεν τολμησες, δεν διεκδικησες για τον εαυτο σου το να είσαι ΚΑΛΑ.

Ελπίδα σε προηγούμενο θέμα σου ένα μέλος σου είχε προτείνει να επικοινωνήσεις με κάποιον σύλλογο κακοποιημένων γυναικών. Εκεί θα βρεις τη στήριξη που χρειάζεσαι, θα σου βρουν στέγη και φαντάζομαι έχουν και ψυχολόγους. Αντί να πηγαίνεις στα τυφλά ελπίζωντας ότι ΑΜΑ περάσεις σε μια σχολή και ΑΜΑ σε δεχτούν σε κάποια εστία (οι οποίες ούτως ή άλλως είναι ελάχιστες και δύσκολα βρίσκεις δωμάτιο σε αυτές) τότε θα φύγεις από το σπίτι γιατί δεν κοιτάς μια πιο ρεαλιστική λύση; Και αν θες να σπουδάσεις μετά νομίζω θα είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνεις αφού έχεις ξεμπλέξει από αυτή την κατάσταση. Αυτό ήταν το λινκ που σου είχε δώσει

http://www.kakopoiisi.gr/

Εχει δίκιο η μέλισσα, μην ανακυκλώνεις το πρόβλημα, ξεκίνα τωρα με σταθερα βήματα και βλέπεις στη συνέχεια