Είμαι ένα χαμένο κορμί...

Εδώ και μερικά χρόνια δεν εργάζομαι και αισθάνομαι ένα χαμένο κορμί που ούτε εργάζεται ούτε παντρεύεται.... δεν κάνω τπτ με ταϊζουν οι γονείς μου. Φοβάμαι και αγχώνομαι για το μέλλον μου τι θα απογίνω? Είμαι 37 χρονών και δεν υπάρχει ελπίδα για τίποτα στην ζωή δεν θα κάνω τίποτα.... έτσι αν πάνε τα πράγματα...είμαι από το 2006 άνεργη και δουλειά δεν βρίσκω και δεν βρίσκω και κανέναν γαμπρό.... ανησυχώ κοιμάμαι και σηκώνομαι με άγχος

Καλημέρα, Ολγα. Κάθε πρόβλημα είναι μιά πρόκληση. Δες το διαφορετικά...:)

Πρόβλημα επιβίωσης υπάρχει?

Τι ενέργειες κάνεις για να βρεις δουλειά? Εχεις σκεφτεί να κάνεις κάτι δικό σου, μόνη σου ή με συνεργάτες? Τι θα σου άρεσε να κάνεις?

Πόσο σημαντικό είναι για σένα να βρεις σύντροφο? Τι ενέργειες κάνεις γι αυτό?

Πιστεύεις οτι με το αγχώνεσαι θα αλλάξεις την κατάσταση? Μήπως εαν μετατρέψεις το άγχος σε πείσμα και περάσεις από την αυτολύπηση στη δράση θα αυξηθούν οι πιθανότητές σου να βρεις δουλειά και σύντροφο?

Χαμένο κορμί δεν είσαι, παρά μόνο εαν εσύ το επιλέξεις.

Τώρα δεν θα φύγεις για έξω?

Νέα αρχή, νέα ζωή, νέα μυαλά!!!