Originally Posted by
ΓιάνναΜαρκ
Είμαι 18μιση χρονών και από τον καιρό που έδινα πανελλήνιες,με έχει πιάσει αυτό που λέμε "δεν έχω κέφια για τίποτα". Έχω θέληση,αλλά όχι κουράγιο..Μπορώ να πω πως ο τελευταίος 1μιση χρόνος ήταν πολύ δύσκολος για μένα..Έχασα τους 2 παππούδες (τον έναν μάλιστα τον λάτρευα) και ήμουν κλεισμένη μες το σπίτι από τον προηγούμενο Ιούλιο μέχρι το τέλος των Πανελληνίων..Τον Ιούνιο(ειδικά μαθήματα).Έβγαινα πού και πού,αλλά δεν μπορούσα να ξεχαστώ...Συνεχώς τριγύριζε στο μυαλό μου το θέμα των Πανελληνίων...Τελικά τελείωσα με αυτό το θέμα,αλλά έπρεπε να περιμένω με αγωνία 2 μήνες για να δω αν και πού πέρασα...Το καλοκαίρι βγήκα αρκετές φορές..Πέρασα καλά,δεν μπορώ να πω . Τέλος Αυγούστου όμως που βγήκαν τα αποτελέσματα , συνειδητοποίησα πως οι φίλοι μου θα φεύγανε (εγώ πέρασα σε σχολή της πόλης μου) . Την πρώτη μέρα,έκλαιγα . Είχα συνηθίσει κιόλας . . Μετά το ξεπέρασα . . Γνώρισα και μία κοπέλα από τη σχολή μου με την οποία έχουμε κοινούς γνωστούς και όλα μια χαρά . . Παρ'όλο όμως που υπήρξαν εμπόδια-προβλήματα τα οποία στη συνέχεια ξεπεράστηκαν (δεν ήταν και τόσο σημαντικά),υπάρχουν αρκετά πράγματα για τα οποία αγχώνομαι . . Παράδειγμα . . Είμαι 18 στα 19 και δεν έχω κάνει ποτέ μου σχέση . . . Κάθε φορά που οι γονείς μου αναφέρονται σε αυτό το θέμα έρχομαι σε φοβερά δύσκολη θέση και με στεναχωρεί αφάνταστα , νιώθω άσχημα , νιώθω σα γεροντοκόρη . . Είναι ο τρόπος τους . Δε λέω , είναι πολύ καλοί γονείς , μας παρέχουν τα πάντα και μας μεγαλώνουν σωστά , α πλά ορισμένες φορές αναφέρονται στο θέμα αυτό με λάθος τρόπο . . Συγκρίνουν το πώς ήταν εκείνοι στην ηλικία μου , με το πώς είμαι εγώ τώρα . Εκείνοι έζησαν σε ωραία χρόνια . . Αγνά , αθώα . . Εγώ όμως ζω σε μία πολύ δύσκολη εποχή . Και τα αγόρια στις μέρες μας δεν κάνουν το πρώτο βήμα . . Δεν τολμούν,φοβούνται...Και ναι,είμαι παραδοσιακή..Δεν την "πέφτω" σε αγόρια...Άσχετα που οι περισσότεροι τρέχουν πίσω από κοπέλες με υπερβολική αυτοπεποίθεση.Υπάρχει ένας χαρακτηρισμός αλλά δεν το χρησιμοποιώ γιατί δε μ'αρέσει . . .Κι εγώ έχω αυτοπεποίθεση , αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό . . Τα αγόρια ενθουσιάζονται με κοπέλες οι οποίες πάντα είναι στην τρίχα περιποιημένες . . Εγώ πάλι , μπορώ να πω πως βλέπομαι , δεν είμαι άσχημη , και είμαι κοινωνική και καλή . Ίσως να κομπλάρω με τα αγόρια , αλλά δεν είμαι και η πρώτη ούτε και η μοναδική . . Και δεν μπορώ να κάνω μία σχέση για να λέω πως έχω σχέση . Και ούτε μπορώ να πάω με κάποιον για να λέω πως δεν είμαι παρθένα . . Λειτουργώ με βάση το άν είμαι ερωτευμένη. .Μου αρέσουν πολλά αγόρια αλλά πρέπει να μου κάνουν το γνωστό σε όλους "κλικ" . Παρατηρώ όμως , πως αν και είμαι αποφασισμένη να ανοιχτώ και να μην είμαι τόσο ντροπαλή , φοβάμαι . Δεν το τολμώ . . Πιάνω κουβέντα και με παιδιά από τη σχολή μου , αλλά νιώθω άβολα με τον εαυτό μου ώρες ώρες . Ίσως είναι και το άγχος της πρώτης εντύπωσης . Έπειτα υπάρχει και το άγχος με τα οικονομικά . Προσπαθώ να μην ξοδεύω λεφτά . . Δουλεύει μόνο ένας . Θέλω να ψωνίσω ρούχα και δεν μου πάει να ζητήσω λεφτά . . Δεν θα μου πουν όχι , αλλά δεν μπορώ να το ζητήσω . . Θέλω να πιάσω δουλειά και να τα ψωνίζω μόνη μου , με λεφτά που δούλεψα εγώ . Με τον δικό μου κόπο . . . Έλα όμως που δεν βρίσκω δουλειά . . .
Είναι και δύσκολο τώρα με τη σχολή , γιατί το οριστικό πρόγραμμα δεν έχει βγει , και έχω και πρωινά και βραδινά και απογευματινά μαθήματα . . Έπειτα είναι και το θέμα "φίλοι" . . Πολλοί είναι προδότες,κοιτάνε να σε κάνουν να νιώθεις άσχημα,και κοιτάνε την πάρτι τους.Η δήθεν κολλητή μου,πέρασε σε "κοινωνικά" καλύτερη σχολή από μένα,η οποία να σας πω την αλήθεια δεν είναι και από αυτές που λες ότι θα βρεις 100% δουλειά..Η δική μου σχολή,λόγω γλωσσών και κάποιον μεταπτυχιακών έχει καλό μέλλον ( βέβαια προσπαθώ να μην λέω μεγάλη κουβέντα,δεν ξέρεις ποτέ πώς τα φέρνει η ζωή ) . Παρ'όλ'αυτά κυκλοφορεί με τον αέρα του "πέρασα σε πολύ καλή σχολή και είμαι ανώτερη από άλλους" . . . Κάποιες άλλες κοπέλες προσπαθούν να με απομακρύνουν από μια φίλη μου . . Στη σχολή μου βέβαια γνώρισα πολλά παιδιά . .Αυτό με χαροποιεί ! Παρόλο όμως που όλα αυτά είναι μικροπράγματα,το μυαλό μου κάνει συνεχώς σκέψεις και στην ουσία βασανίζομαι και αγχώνομαι ενώ θα έπρεπε να είμαι αναίσθητη . . Υπάρχουν γενικά πολλά προβλήματα τα οποία μέρα με τη μέρα πληθαίνουν σε αυτή τη χώρα . Το αποτέλεσμα σε όοοολο αυτό είναι πως άλλες φορές είμαι χαρούμενη , και άλλες στεναχωρημένη . .Και τις περισσότερες φορές που είμαι στεναχωρημένη,οφείλεται στις σκέψεις μου..Γι'αυτό ανυπομονώ να ξεκινήσουμε να λειτουργούμε σωστά ως πανεπιστήμιο για να αρχίσω να δραστηριοποιούμαι και να ξεχνιέμαι , να γίνω λίγο πιο δραστήρια
Αν έχετε κάτι να σχολιάσετε ή να μου πείτε , ευχαρίστως να το διαβάσω !
