Κρίσεις πανικού.

Καλησπέρα παιδιά,
Είμαι καινούργια στο forum, το καλοκαίρι (Ιούλιο) έπαθα τις πρώτες μου γερές κρίσεις πανικού,οι οποίες ενεργοποιήθηκαν είτε από red bull,καφέ,τσάι κλπ.Φυσικά και δεν ήξερα τι ήταν μέχρι που έπαθα 4 γερές σε διάστημα ενός μήνα. Πρέπει να σημειώσω πως το τελευταίο ενάμιση χρόνο μάλλον είχα κατάθλιψη,πέρασα πολύ δύσκολες καταστάσεις ιατρικά και ψυχολογικά, η οποία χειροτέρεψε με τις κρίσεις. Το πρόβλημα μου είναι ότι οι κρίσεις μου κρατούσαν για τουλάχιστον 2-3 ώρες συνοδευόμενες από έντονη διάρροια,αποπροσωποίηση και τάση λιποθυμίας.Δυστυχως την μία την έπαθα την ώρα που οδηγούσα,και τις άλλες στην δουλειά.
Από τότε,όπως όλοι θα ξέρετε και θα τα έχετε περάσει αποφεύγω να μένω μόνη,μένω με τους γονείς μου,έχω σταματήσει την δουλειά,έχω κάνει μια μικρή πρόοδο στο να μπορώ να κυκλοφορώ μόνη μου με το αμάξι αλλά πολύ κοντινές αποστάσεις και αποφεύγω δρόμους όπως Μεσογείων,Κατεχάκη,αλλά και να μπορώ να μπαίνω σε ταξί για μεγαλύτερες.Για μέσα μαζικής μεταφοράς δεν τίθεται θέμα,δοκίμασα και μπήκα στο μετρό με την μητέρα μου,δεν έπαθα κρίση αλλά ίδρωνα σαν το γουρούνι και προσπαθούσα να αναπνεύσω.Όταν είμαι με κάποιον φυσικά και δεν έχω τόσο πρόβλημα,αλλά ψυχολογικά είμαι χάλια,θέλω να κλαίω συνέχεια και δεν μπορώ,έχω 2 βδομάδες τώρα που όλη μέρα κάθομαι και ψάχνω στο internet και βλέπω πως ο κόσμος δεν το ξεπερνάει ποτέ.
Κάθε πρωί σηκώνομαι και λέω δεν θα γίνω ποτέ καλά και δεν μπορώ να κάνω τίποτε.Κρίση δεν έχω ξαναπάθει από τον Ιούλιο,τουλάχιστον όχι τόσο μεγάλη,αλλά ο φόβος αναπτύσσεται ραγδαία.Πράγματα που μέχρι πριν από τέσσερις μήνες ήταν τόσο απλά,τώρα φαντάζουν γιγάντια.
Επισκέφτηκα ψυχίατρο,μου έγραψε xanax και Cipralex,είμαι στην 23 μέρα της αγωγής,αλλά δεν βλέπω κάποια μείωση στο θέμα άγχους.
Η ψυχολόγος μου,μου συνέστησε για 2 μήνες να μην πιέζω τον εαυτό μου να κάνω πράγματα που δεν θέλω και να του δώσω χρόνο,ακόμη και αν αυτό σημαίνει να στηρίζομαι σε άλλους.Φοβάμαι όμως πως αυτό θα με κάνει χειρότερα και πως θα επαναπαυθώ,αλλά από την άλλη δεν μπορώ να με εξυπηρετήσω.
Θα ήθελα να με εμψυχώσετε λίγο ψυχολογικά,να μου πείτε πως το ξεπεράσατε.
Έχω διαβάσει περί γνωσιακής-συμπεριφοριστικής κτλ, δεν ξέρω τι να κάνω άλλο παιδιά,όλη μέρα το κεφάλι μου τρέχει μονίμως με αρνητικές σκέψεις.Αισθάνομαι απαίσια για τον εαυτό μου και αβοήθητη,νιώθω πως επιβαρύνω τους πάντες με την κατάσταση μου.
Παράλληλα να προσθέσω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο,τηλεόραση δεν μπορώ να δω,ούτε να διαβάσω ένα βιβλίο,μόνο το σκύλο βόλτα και κάπνισμα.Υποφέρω.

Panic girl
Kριση πανικου με διαρροιες και που κραταει 3 ωρες πρωτη φορα ακουω. Οπως επισης για κριση πανικου εξ αιτιας του καφε και του ρεντ μπουλ.
Πηγαινε καλυτερα σε παθολογο μηπως ειναι κατι αλλο.

Έχω πάει...Όλοι μου λεγαν ότι είναι λόγω της ζέστης,έχω κάνει αιματολογικές όλα καλά.
Το μόνο θέμα είναι ότι έκανα ολική αφαίρεση θυροειδή πέρυσι και με έχουν με πολύ δυνατά φάρμακα,αλλά αυτό θα πρέπει να συνεχιστεί για άλλα 2 χρόνια.
Δεν μπορώ άλλο,φοβάμαι συνεχώς μην το ξαναπάθω.Άλλο είναι η δεκάλεπτη κρίση και άλλο αυτό το πράγμα.Όταν λέμε τέζα,ήμουνα τέζα.Χέρια να τρέμουν,ζαλάδες,ταχυκαρδίε ς,αποπροσωποίηση κτλ.

Ναι για αυτο σου λεω να πας σε γιατρο.
Οι περισσοτερες κρισεις πανικου κρατανε το πολυ 5 λεπτα. Εγω ακομα και οταν παθαινα πολλες μεσα σε μια μερα δεν ειχαν πανω απο 5 λεπτα διαρκεια .Απλα ηταν επαναλαμβανομενες.
Απο οσο ξερω ζαλαδα και τρεμουλο μπορει να προκαλεσει η διαρροια , αποπροσωποποιηση δεν νομιζω.
Ψαξτο λιγο παραπανω. Μπορει πχ να ειναι γαστρεντερολογικο και οχι ψυχολογικο.
Τωρα το αν σχετιζεται με τα φαρμακα για τον θυρεοειδη δεν ξερω , θα πρεπει να ρωτησεις τον γιατρο σου.

Έχω ρωτήσει 2 παθολόγους,2 ενδοκρινολόγους και 1 γαστρεντερολόγο.Ο γαστρεντερολόγος μου είπε πως είναι κρίσεις πανικού. Τώρα οι διάρροιες μπορεί να είναι από το άγχος μου,δεν ξέρω μπορεί και από το φόβο τι να πώ?Έχω πάθει απόγνωση έχω γυρίσει όλους τους γιατρούς.Κοίταξε βεβαίως δεν έχω πάθει από τότε κρισάρα πάλι,μια μικρή σε κάποιο συγγενικό σπίτι,μια ταχυκαρδία με λίγο ιδρώτα και ανησυχία.
Σίγουρα όλες οι κρίσεις είναι διαφορετικές,αλλά αυτό ήταν απάλευτο.Ειδικά οι 2 πρώτες πραγματικά κράτησαν για ώρες,χωρίς υπερβολή,η τρίτη και η τετάρτη πιο ήπιες,αλλά κρατούσαν τουλάχιστον ώρα.
Όλο αυτό με έχει κάνει εντελώς δυσλειτουργική.Φοβάμαι να πάω οπουδήποτε με κόσμο,γιατί φοβάμαι μην λιποθυμήσω και κάνω διάρροια πάνω μου.
Με την φαρμακευτική αγωγή έχει δει κανείς αποτελέσματα;
Πλέον το άγχος μου έχει αγγίξει κορυφή,κοιμάμαι ελάχιστα ακόμη και με τα φάρμακα,και όλο κάνω αρνητικές σκέψεις πως δεν θα μπορέσω ποτέ να επανέλθω.
Με το αμάξι,την κίνηση,και τα φανάρια υποφέρω.Δεν πάω πολύ μακρυά με το αμάξι,παρά μόνο σε κοντινές αποστάσεις,όπου νιώθω πως αν πάθω μια κρίση θα προλάβω να γυρίσω πίσω.Η δεύτερη κρίση μου ήταν μέσα στο αμάξι,με έπιασε την ώρα που πήγαινα στην δουλειά πάνω σε ένα φανάρι.Ζαλάδα στην αρχή και λέω όχι πάλι ρε γαμώτο...Κάνω στην άκρη,να τρέμουν χέρια πόδια,να ζαλίζομαι,να μην μπορώ να κατέβω να πάρω ένα νεράκι.Με τα πολλά λέω δεν θα πεθάνω εδώ και προσπαθώ να φτάσω στην δουλειά.Πήγαινα δεξιά με αλάρμ και για απόσταση 10 λεπτών έκανα 45 λεπτά,δεν τα κατάφερα να φτάσω ποτέ στην δουλειά.Ήρθε η φίλη μού και με πήρε,μου πήρε νερά κτλ.Τα έριχνα πάνω μου να συνέλθω,έβαζα τα πόδια μου ψηλά και ακόμη ζαλιζόμουν,έχανα το κόσμο.Μας πήρε 1 ώρα να γυρίσουμε σπίτι για μια απόσταση 10 λεπτών με το αμάξι.Της λέω να πάρουμε το ασθενοφόρο και μετά ηρέμησα κάπως και της λέω πάμε σπίτι.Σπίτι έκανα εμετό,διάρροια και όλα τα σχετικά.Μέχρι και δέκατα σήκωσα.
Απλά είναι τρομερά εξαντλητικές ρε παιδιά.Αν δεν ξαπλώσω να ηρεμήσω δεν μπορώ.

Εχω και εγω πρόβλημα με τον θυροειδή.Όπως ξερεις οταν ο θυροειδής δεν λειτουργεί σωστά τα συμπτώματα του μοιάζουν πολύ με τις κρίσεις.Τωρα για ποιο λόγο ενω είχες ταχυκαρδίες,δυσκολη αναπνοή και τα λοιπα, πλακώθηκες στα red bull και τους καφέδες δεν το καταλαβαίνω.

Ειναι πολύ καλή ιδεά να ηρεμήσεις αλλα επειδή δεν θα το κάνεις γιατι κανείς δεν ηρεμεί οταν τρώει ενα μεγάλο τράκο όπως οι πανικοι,φρόντισε να το δεχτείς σιγα σιγα οτι για κάποιο διάστημα θα εισαι καπως έτσι.Και το σημαντικότερο ειναι οτι τώρα που είσαι στην αρχή κατάλαβε οτι πανικό θα ξαναπάθεις.Αν το αποφευγεις καθε φορά θα είναι και πιο δύσκολο και αυτή η μικρή αγοραφοβία που έχεις θα μεγαλώσει και θα τρέχεις μετα να βρεις άκρη οπως κανω εγω τώρα.

Σε καταλαβαίνω που λες οτι είσουν τόσες ώρες σε πανικο.Συνηθως ο πανικός δεν κρατάει πολύ αλλά αν σε ταράξει και σε φοβήσει πολύ, παίζει να μην καταλαβαίνεις και πότε τελιωσε και να είσαι μονίμος σε μια φάση φρίκης.Μου έχει συμβεί να είμαι σε τέτοια κατάσταση για ώρες.

Η έντονη φάση αυτή θα περάσει.Και γω στην αρχή έτσι είμουν.Αποπραγματοποίηση μέχρι αηδίας, δεν μπορούσα να δω τηλεόραση,να κάτσω στον υπολογιστη, να ακούσω μουσική.Όλη μερα το μυαλο μου ηταν κολλημένο να σκέφτεται πολύ άσχημα πράγματα και ένιωθα απίστευτη ταραχή.

Ειναι όμως λογικά όλα τα συμπτωματα μεσα στα πλαίσια αυτά.Πιεστηκες πολύ και γα%&#*σες τον νευρικό σου σύστημα.Θελει κάποιο χρόνο για να ηρεμήσεις.

Αυτο που λες shifter συμβαινει. Δηλαδη να σε τρομαξει μια κριση αρκετα και να εισαι για ωρες φρικαρισμενος , αλλα οχι να εισαι 2 ωρες σε φαση πανικου.

Panic girl επειδη εισαι ακομα στην αρχη ειναι λογικο να μην μπορεις να ελεγξεις τις αρνητικες σκεψεις.
Για αρχη πρεπει να αποδεχτεις οτι οτι αυτος ειναι ο τροπος με τον οποιο αντιδρας στο αγχος σου. Μετα προσπαθησε να λες στον εαυτο σου , οταν κανεις μια αρνητικη σκεψη , οτι αυτο ειναι αποτελεσμα του αγχους και οχι μια πραγματικη σου ανησυχια.
Πχ αν σκεφτεσαι οτι θα πεθανεις ή οτι θα συμβει κατι κακο , να λες οτι οφειλεται στο αγχος σου και δεν αξιζει να ασχολεισαι με αυτες τις σκεψεις.
Προσπαθησε να πας και λιγο κοντρα στους φοβους σου . Πχ αρχισε σιγα σιγα να βγαινεις εξω μονη τελειως εστω και για 5 λεπτα και με τον καιρο θα συνηθισεις.

Μα δεν φοβάμαι να πεθάνω.Φοβάμαι ας πούμε μην με πιάσει και λιποθυμήσω την ώρα που οδηγώ,ή άμα είμαι κάπου μόνη μου και δεν με βοηθήσει κανείς.Όπως είπα κρίση μικρή έχω πάθει 5λεπτη και την κοντρόλαρα μια χαρά.

Αυτο παραδειγμα ηταν .
Λες οτι φοβασαι μην συμβει οταν εισαι μονη σου . Αρχισε λοιπον να προσπαθεις να μενεις για μικρα διαστηματα μονη σου . Για παραδειγμα αν πανε μια βολτα οι γονεις σου μεινε στο σπιτι μονη , και αν αρχισεις να φοβασαι πες οτι αυτο ειναι μονο το αγχος σου και οχι κατι το πραγματικο.

red bull είχα να πιω χρόνια.απλά εκείνη την μέρα ένιωθα απίστευτη κούραση,δεν με κρατούσαν τα πόδια μου.
Καφέ ήπια όπως πάντα κάθε πρωί πριν πάω στην δουλειά,απλά δεν είχα προλάβει να φάω.
Η τρίτη πάλι ενεργοποιήθηκε από καφέ.
Τότε τους έκοψα εντελώς...Έχω να πιω 3 μήνες,ούτε ποτό πίνω,ούτε τσάι,ούτε κόκα κόλες.Όλα κομμένα...Μόνο το τσιγάρο πρέπει να κόψω.

Στο σπίτι όταν φεύγουν οι γονείς μου δεν φοβάμαι,μια χαρά μένω μόνη μου,και μικρές αποστάσεις κάνω μόνη,αρκεί να ξέρω πως εκεί που θα πάω ξέρει κάποιος ότι πηγαίνω. Και στην ψυχολόγο μου πάω με ταξί πχ.

Ε τοτε μια χαρα το ελεγχεις . Απλα προσπαθησε να μην αποφευγεις πραγματα που πρεπει να κανεις. Πχ στην ψυχολογο μπορεις αντι να παρεις ταξι να δοκιμασεις να πας με το αυτοκινητο σου ή με συγκοινωνιες.

Quote:

---

Originally Posted by panicgirl

έχω 2 βδομάδες τώρα που όλη μέρα κάθομαι και ψάχνω στο internet και βλέπω πως ο κόσμος δεν το ξεπερνάει ποτέ.

---

Μεγαλύτερη ΜΑΛΑΚΙΑ (το λέω και χέστηκα αν δεν επιτρέπεται) δεν μπορείς να κάνεις. Στο λέω γιατί κι εγώ αυτό κάνω. Διαβάζω την ιστορία του κάθε πικραμένου στο internet και χέζομαι από το φόβο μου, παθαίνω ότι έπαθε αυτός και οι άλλοι 1.000.000 που λένε τις ιστορίες τους. Έχω φίλους και γνωστούς (και όχι ένα ή δύο) που με την φαρμακευτική αγωγή το ξεπέρασαν πλήρως (οκ το πλήρως είναι πάντα σχετικό αλλά πάνε όπου θέλουν ακόμα και με αεροπλάνο χωρίς πρόβλημα ζούνε φυσιολογικότατα). Εμένα με έφαγε "η τρόμπα μου" και τα φάρμακα δεν τα παίρνω τακτικά (τις μισές μέρες δεν τα παίρνω γιατί φοβάμαι μην μου προκαλέσουν κι εγώ δεν ξέρω τι). Το cipralex θέλει 3-4 βδομάδες για να αρχίσει να δρα οπότε όπου να 'ναι θα αρχίσει η βελτίωση.
ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΒΑΛΤΟ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ.
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ!!! (Στο λέω για να το ακούσω εγώ όπως κατάλαβες)
Επίσης οι παρενέργειες (έναρξης και διακοπής) είναι σπάνιες. Το cipra (να το λες ετσι από δω και πέρα, πως λέμε πάω super ή πάμε golden) δεν είναι εθιστικό και να το παίρνεις όσο σου πει ο γιατρός. Οι γνωστοί μου όλοι το πήραν 2+ χρόνια και τελείωσαν. Και φυσικά κανένας από αυτούς δεν έψαχνε στα fora ούτε θα δεις πουθενά τις ιστορίες τους....
ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΑΠΟΦΥΓΕΣ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΒΟΗΘΑΝΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΩΡΑ (όσο να γλυτώσεις αυτό που πρέπει να κάνεις) ΜΕΤΑ ΕΙΣΑΙ ΤΡΙΣΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Καλύτερα στο μετρό κάθε μέρα και ένα πανικό άμα κάτσεικι αυτός παρά κλεισμένη στο σπίτι!

Χαρτ σε ευχαριστώ πάρα πολύ,η αλήθεια είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων υποφέρει από κρίσεις πανικού.Ξέρω πως δεν είμαι μόνη μου.Απλά έχω πιάσει πάτο,και μάλλον έχω και κατάθλιψη μαζί με την αγχώδη διαταραχή μου.
Κανείς από το γύρω περιβάλλον μου δεν μπορεί να το πιστέψει πως έφτασα εδώ. Μια κοπέλα πανέμορφη καταξιωμένη και ανεξάρτητη.
Ξέρω πως τα φάρμακα δεν είναι για μια ζωή ούτε για μπούκωμα.Είναι μια γέφυρα για να αισθανθείς καλύτερα.Ελπίζω να αρχίζουν να με πιάνουν για να μπορέσω να ανακτήσω το χαμένο έδαφος.