θέλω να γίνω πιο κοινωνική

γεια σας,το θέμα που έχω πιστεύω ότι ειναι κοινό και βασανίζει πολλούς από μας κυριώς την εφηβεία.Καταρχάς πάω β' λυκείου και από μικρή δεν ήμουν πολύ κοινωνική,απέφευγα να γνωρίζω νέα άτομα γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα με βαριόντουσαν και θα με απέρριπταν. Ευτυχώς πάντα ήμουν μέσα σε μια παρέα στο σχολείο,όπου ήμουν πιο άνετη Άλλα μονίμως με ακολουθούσε η σκέψη ότι οι άλλοι με βαριούνται και με θεωρούν ξενέρωτη.Με αποτέλεσμα να απόφευγω να μένω μόνη μου με τον άλλον και έχοντας πάντα το άγχος ότι οι άλλοι θα με παρατήσουν.Για να μην πολυλογώ με το που πήγα γυμνάσιο η κολλήτη μου με παράτησε και εγώ μετά κατέφυγα σε μια άλλη φίλη μου,στη συνέχεια με αύτην την φίλη καταφεραμε και φτιάξαμε μια παρέα και μεχρι τις αρχές του λυκείου ημουν με αυτήν την παρέα, φυσικά εκτός αύτης ήταν σαν να μην υπήρχα...Όταν λοιπόν πήγαμε στο λύκειο εφύγαν κάποια άτομα και ήρθαν κάποια άλλα στη παρέα μας..μια κοπέλα.. απο αυτές που ήρθαν.. με συμπάθησε και αρχίσαμε να κάνουμε κολλητή παρεα..με αποτέλεσμα να απομονωσουμε μερικές φίλες μου και να μείνουμε ουσιαστικά 4 κορίτσια..έλα όμως που φέτος αυτή η κοπέλα εμένα με έχει γραμμένη με αποτέλεσμα να με έχουν και οι άλλες ..και τώρα εχω μείνει να κάνω παρέα με κανα 2 άτομα..το θέμα είναι ότι θέλω να γίνω πιο κοινωνική και να μην εξαρτιόμαι από τη παρέα συγκεκριμενων ατόμων,να μπω σε μία καινούργια παρέα,να κάνω κάποια σχέση και να αποκτήσω την αυτοπεποιήθηση που ποτέ δεν είχα..!! Αυτόν τον στόχο ..δλδ να αποτινάξω από πάνω μου το προφίλ μιας μίζερης,ντοπάλης και βαρετής κοπέλας το προσπαθώ εδώ και ένα χρόνο άλλα πλέον με το παραμικρό απογοητεύμαι και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στα μαθήματα μου και να είμαι ορισμένες μέρες σε μια απαίσια ψυχολογική κατάσταση...Θέλω πλέον να νιώθω άνετη με τους γύρω μου και να αποκτήσω μια παρέα την οποία δε θα βαριέμαι και θα περνάω καλά...στο σχολείο όμως δε βρίσκω κάποια παρέα η οποία να ταιρίαζει και πολύ με μένα και είμαι σίγουτη ότι κάποια στιγμή θα με βαρεθούν και θα με παρατήσουν....και ρωτάω έγω στο πανεπιστήμιο θα ζω μονίμως με το άγχος ότι δε θα καταφέρω να κάνω φίλους ή ότι θα με παρατήσουν.??Θα ήθελα πολύ τις συμβουλές σας και τις δικές σας εμπειρίες..

Είναι σαν να διαβάζω για τον εαυτό μου, με τη διαφορά ότι εμένα με παρατούσαν ακόμα ευκολότερα και δεν το πάλευα τόσο να βρω άλλα άτομα, αλλά είχα παραιτηθεί κολλώντας στους ίδιους. Τι προσπάθειες έχεις κάνει; Δοκιμάζεις συνέχεια να μιλήσεις σε άγνωστες συμμαθήτριές σου και διαπιστώνεις ότι δεν ταιριάζετε; Πάντως, δεν είναι ανάγκη να περιορίζεσαι στα στενά όρια του σχολικού σου περιβάλλοντος. Μπορείς και να ξεκινήσεις κανένα χόμπυ, για να κάνεις γνωριμίες, σε περίπτωση που έχεις ακόμα χρόνο. Επίσης να είσαι ανοικτή σε άτομα που σε πλησιάζουν και ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να είναι η επόμενη κολλητή σου. Αν και προσωπικά δεν είμαι υπέρ των στενών και καταπιεστικών φιλιών. Περισσότερες επιλογές σου δίνει να έχεις έναν τεράστιο κύκλο από γνωστούς, με κανέναν εκ των οποίων δεν έχεις πολλά-πολλά. Άλλωστε, αυτή είναι η ουσία της κοινωνικότητας. Το να έχεις 3-4 άτομα για χρόνια να βγαίνεις δε σε χαρακτηρίζει κοινωνικό.

γεια σου sheldon..σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου...κοίτα αυτό με τα χόμπι έχεις δίκιο άλλα δυστηχώς δεν έχω καθόλου χρόνο λόγω φροντιστηρίων..:/..πέρυσι με προσέγγισε μια κοπέλα από την τάξη μου και έκατσε μαζί μου αντί με την φίλη της ..άλλα φέτος μου ζήτησε να κάτσει με την φίλη της γιατί βαριέται ...ε συγγνώμη κιόλας άλλα δεν μπορώ να μην προσέχω στο μάθημα και να κάνω τον κλόυν για να μην βαριέται:Ο..τεσπα..δυστυχώς για να μπορέσω να βγω με μια καινούργια παρέα πρέπει να έρθω κοντά με τα μέλη της ..γιατι είμαι πολύ ανασφάλης και κλειστή και δεν μπορώ να βγω έξω απλά με γνωστούς...το θέμα μου είναι ότι με έχει καταβάλει η ιδέα οτι δεν θα μπορεσω να βρω φίλους να με αποδέχονται και παραλληλα να μην τους βαριέμαι εγώ η ίδια...με αποτέλεσμα να 'εχω ένα ανεξήγητο άγχος και μια απελπισία η οπόία με αποσπά από τα μαθήματα μου..θα ήθελα όπως είπες να γίνω πιο κοινωνίκη διευρύνοντας τον κοινωνικό μου κύκλο άλλα για να το κάνω αυτό πρέπει να εχω στο πλευρό μου σταθερόυς φίλους ..τους οποίους δεν μπορώ να βρω ..εσέις γενικά πώς κάνετε νέους φίλους και νέες παρέες.??έιναι τόσο δυσκολο ή έμενα μου φαίνεται πως στις μέρες μας οι άνθρωποι είναι πιο απόμακροι και ψυχροί οσον αφορά τις κοινωνικές σχέσεις..??

Blink κάπως έτσι ήμουν και εγώ στην ηλικία σου.Δυστυχώς,υπάρχουν πολλά παιδιά που κοιτάνε την καλοπέραση τους,αγνοούν τους φίλους τους κτλ.Κατ'εμέ μπορεις να πας σε μία ψυχολόγο να το συζητήσεις.Μην σε τρομάζει και μην ντρέπεσαι.Ξέρω πως το πρόγραμμα σου είναι βεβαρυμένο,μπορείς να προσθέσεις λίγη άσκηση στην ζωή σου,όπως ποδήλατο,yoga,τρέξιμο με την κατάλληλη μουσικούλα.Θα δεις πως σιγά θα τονωθεί η αυτοπεποίθηση σου.Μπορείς να γραφτείς και σε κάποια ομάδα χορού,παραδοσιακών,ζωγραφι κής ακόμη και θέατρο.Έστω και μία φορά την εβδομάδα.Υα ξεφύγεις από το τρυπάκι σχολείο και θα ξεχαστείς και θα γνωρίσεις και καινούργιο κόσμο.
Δυστυχώς η φιλία είναι θέμα χρόνου,κοινών εμπειριών και δεσίματος.Αν η φίλη σου κοιτάει την καλοπέραση της κοίτα και εσύ την δική σου.Ας πούμε,δεν έχεις κάποια ξαδέρφια να κάνεις παρέα?
Επίσης,σε ένα χρόνο θα περάσεις στο πανεπιστήμιο,εκεί θα δείς τι σημαίνει φιλία,κοινές εμπειρίες και καλοπέραση.Ειδικά αν περάσεις σε μια άλλη πόλη θα δείς ότι σιγά σιγά οι φίλοι σου θα γίνουν οικογένεια σου,γιατί θα αναγκαστείτε να στηρίζετε ο ένας τον άλλον.Μην αγχώνεσαι και εγώ με τους φίλους μου από το λύκειο δεν έχω πια επαφές,πέραν του στυλ "πως είσαι και πώς τα περνάς".
Η ζωή είναι όμορφη,μην την αφήσεις.Μάθε να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου και μην τον κοιτάς υποτιμητικά.Και μην ψάχνεις την έγκριση και αποδοχή των άλλων.Αυτό μόνο κακό θα σου φέρει στην ζωή σου.Θα ξυπνάς κάθε πρωί και θα λες είμαι όμορφη,έχω καλό χαρακτήρα και μου αξίζουν τα καλύτερα.

BLink εγω αυτο που πιστευω ειναι οτι δεν εισαι σαν τους αλλους ολους και γι αυτο δεν μπορεις να προσαρμοστεις στο περιβαλλον τους,ισως αυτο που εχεις να ειναι προτερημα και οχι μειονεκτημα,δεν ειμαστε ολοι τι ιδιο,,,το θεμα ειναι να εισαι ο εαυτος σου και να μην αναγκαζεσαι να υποκρινεσαι σε μια παρεα,,κανε παρεες αλλα μην ανοιγεσαι σε αυτους που δεν σε καταλαβαινουν απλα περνα το χρονο μαζι τους

Η δικη μου συμβουλη για να γινεις κοινωνικη, ειναι να αρχισεις να κανεις νεα πραγματα.Οταν μενεις στην ιδια ρουτινα της ζωης δεν μπορεις να βελτιωθεις.Μην σκεφτεις καν να αλλαξεις πρεπει να σαι ο ευατος σου .Πρεπει να αρχισεις να λες τις σκεψεις σου στις φιλες σου ,<<οτι πιστευω οτι με γραφεται ή η παρεα εχει αρχισει να χαλαει τον τελευταιο καιρο>> κλπ.Εμενα πιο πολυ με βοηθησε να μιλαω σε ενα εμπειρο ατομο οπως ψυχολογος.Μαζι με τον ψυχολογο θα κανεις ασκησεις εκφρασης,το πως να μιλας με τους αλλους,τι να κανεις σε αυτα τα θεματα,σκεψου το ;).

καλη μου κι εμεις που ειχαμε πολλους φιλους τι καταλαβαμε...εγω προσωπικα πληγωθηκα, πονεσα, εκλαψα τοσο πολυ για ατομα που δεν αξιζαν. θα σου πω τα κλασσικα ξεκινησε μια δραστηριοτητα ξεκινησε αλληλογραφια μιλα πιο πολυ με καποιον απο τους συμμαθητες σου... εξαλλου σε 2 χρονια θα πας πανεπιστημιο θα γνωρισεις αλλα τοσα ατομα..απλα πρωτα απ ολα βρες τα με τον εαυτο σου.ανοιξου πιο πολυ οχι με την εννοια να λες τα μυστικα σου κλπ (εμπιστοσυνη πουθεναα) αλλα με τν εννοια να μιλας να επικοινωνεις με τον αλλον.. καλη επιτυχια !

ρε μετα απο τοσους μηνες πιστευω θα την βρηκε την ακρη...