σωματικη βια

Γεια σας και παλι! Μιας και ξεκινησα να γραφω τις εμπειριες μου στο forum ειπα να το συνεχισω! Πιστευα πριν ανακαλυψω το site ,εντελως τυχαια(η μαλλον ο καλος Θεουλης με βοηθησε) πως ημουν η μονη κοπελα στην οποια συνεβησαν αυτα τα γεγονοτα και ενιωθα αποκλεισμενη και διαφορετικη απο τον αλλο κοσμο. Ο λογος που αποφασισα να συνεχισω το ανοιγμα της ψυχης μου ειναι μηπως και καποιος αλλος δει στην ιστορια μου κατι απο τον εαυτο του η εχει ζησει κατι παρομοιο. Εμενα η ανακαλυψη αυτη με βοηθησε να κατανοησω και να συνειδητοποιοησω καλλυτερα τη λεξη \"βιασμος\" που μεχρι πριν λιγο δεν μπορουσα καν να την ξεστομισω. Οπως ειπα και πρωτυτερα οι γονεις μου δουλευανε και ανγκαζοντουσαν να φευγουν στο εξωτερικο.Aπο τα 3 μου με κραταγαν η γιαγια μου και το τερας ο παππους μου `η μια κοπελα εσωτερικη στο σπιτι.Ειχα γινει λιγο μπαλακι,σαββατοκυριακα στη γιαγια και τη βδομαδα σπιτι με αυτην.Υπηρξα ατυχη τελικα γιατι η συγκεκριμενη γυναικα ειχε ως μεσο διαπαιδαγωγησης το ξυλο.Μεχρι τα 13 μου εχω φαει τετοιο ξυλο.....Χωρις λογο και αιτια μονο κ μονο για ΝΑ ΜΗΝ κανω αταξια με εδερνε ,ειτε με το χερι της ειτε με μια πλαστικη λαβη.Οσο εκλαιγα γιατι ποναγα τοσο με βαραγε για να σταματησω.Αλλες φορες με κλειδωνε στο δωματιο μου και με υποχρεωνε να κοιταω το τοιχο μην κανοντας τιποτα!Δεν με αφηνε ουτε τα παιχνιδια μου να παιξω και ερχοταν καθε 20 λεπτα να με τσεκαρει μη τυχον και παιζω.Εκει πλεον το μονο που με βοηθουσε ηταν η φαντασια μου.Εβαζα στο μυαλο μου εικονες απο μερη που δημιουργουσα,εβαζα και τον εαυτο μου μεσα να κανει οτι μου απαγορευαν.Να παιζω, να τρεχω,να βλεπω ομορφες νεραιδες, τι να λεω τωρα:)!Ηταν η αμυνα μου.Υστερα απο καιρο \"προπονησα\" το σωμα μου να μην ποναει και τον εαυτο μου να μην κλαιει.Με χτυπαγε και εγω απλα καθομουν και τη κοιταζα.Ειχα καταφερει να μην νιωθω, εφευγα....με το μυαλο παντα.Αυτο την τρελαινε.Υπηρχαν φορες που προσπαθουσα στα σκοτεινα να παω να παρω τηλεφωνο τους γονεις μου να τους μιλησω, και ψηλαφιστα με τα δαχτυλα στο σκοταδι προσπαθουσα να σχηματισω τον αριθμο.Επειδη ηταν δυσκολο να το καταφερω συνηθως επαιρνα λαθος η εμενε το τηλ βουβο.Σας το ορκιζομαι οτι στους εφιαλτες που εχω σημερα τα βραδια βλεπω τον εαυτο μου να προσπαθει να τηλεφωνησει σε καποιον και να μην τα καταφερνει.Ειναι απιστευτα αγχωτικο:o. Οταν γυρισαν οι γονεις μου και τους τα ειπα δε με πιστεψαν φυσικα.Καθομουν τοτε και εγραφα γραμματα στη Παναγια και της ζητουσα να με βοηθησει και να με παρει, τα εβαζα σε μια τρυπα που ειχα κανει στην εικονα της.Ημουν μονο 11 χρονων τοτε και οταν πριν 2 χρονια επεσε η εικονα κατω και τα ξαναβρηκα,εκλαψα οσο δεν ειχα κλαψει ολα εκεινα τα χρονια.Επι 10 χρονια περναγα εναν εφιαλτη, τοσο με αυτην οσο και με τον παππου μου για 3 χρονια.Αν με ειχαν πιστεψει οι γονεις μου η αν ειχαν προσεξει την αλλαγη στη συμπεριφορα μου.....Ευτυχως χαρη στην \"αυτοαμυνα\" μου δεν τρελαθηκα. Επαψα να νιωθω ομως.Τα συναισθηματα μου ειναι νεκρωμενα.Δεν εχω δεθει ποτε με ανθρωπο,δεν εχω αφησει τον εαυτο μου να αφεθει στα συναισθηματα.Να αγαπησει,να δεθει,να στεναχωρηθει,να πονεσει.Εκανα σχεσεις με αγορια και δεν ενιωθα τιποτα.Χωριζα και το επομενο λεπτο ημουν σαν να μην ειχε συμβει τιποτα,σαν να μην ειχα εκεινη τη σχεση ποτε στη ζωη μου.Ο φοβος να μην ξαναπονεσω και να μην ξαναεγκταλειφθω με ειχε κανει να αποφευγω να ζησω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τη καθε στιγμη.Ειχα φτιαξει το μικρο μου κοσμο στο μυαλο με την ιδανικη οικογενεια που ολοι ηταν ενωμενοι και μαζι και προσπαθουσα να το \"παιξω\" και στη ζωη.Εβρισκα διεξοδο στο φαγητο οπου μετα πηγαινα κατευθειαν στη τουαλετα και το εβγαζα.Εγινα υστερικη με το σωμα μου και το πως εδειχνε,περναγα 5 ωρες στο γυμναστηριο καθε μερα απο τα 22 μου μεχρι τα 28 μου.Με εστιψα οσο δεν πηγαινε αλλο.Ημουν στρατιωτακι, οσο μεγαλυτερη η ταλαιπωρια τοσο καλυτερα.Περασα περιοδους που επινα πολυ, οδηγουσα οσο πιο ακραια κ επικινδυνα μπορουσα ,εκανα σχεσεις με ανθρωπους που μου προξενουσαν εμετο και δεν αντεχα διπλα τους,αφηνα τον εαυτο μου νηστικο για 10ωρα και ετρωγα ενα μηλο μονο.Εκανα οτι μπορουσα ωστε να με καταπιεζω,να με βιαζω,να με κακομεταχειριζομαι(κοινως οτι μου εκαναν μεχρι τα 13).Ωσπου καποια στιγμη που εφτασα στα ορια μου κατεβασα 2 κουτια χαπια και ειπα να αποχαιρετησω.Με προλαβε η μητερα μου(σημερα λεω ευτυχως) και απο τοτε εγινε η αρχη ωστε να προσπαθησω να αλλαξω τη ζωη μου.Αργοτερα μου ειπαν οτι για 3 λεπτα με εχασαν, αυτα τα 3 λεπτα εφυγα και ηρθα ξανα στη ζωη.Δε θα σας πω τι ενιωσα και τι ειδα γιατι θα με παρετε για τρελη και οπως ειπα πιο πανω τα καταφερα και ΔΕΝ τρελαθηκα οταν επρεπε:D.Ξεκινησα μετα να βλεπω ενα ψυχοθεραπευτη και μεχρι σημερα προσπαθουμε να με βοηθησω! Να εμπιστευτω τους ανθρωπους,να ξεπερασω την βουλιμια μου,να σταματησω να βλεπω εφιαλτες και να μπορεσω να ξαναλειτουργησω ερωτικα με εναν αντρα.Δουλεια να εχουμε δηλαδη:D.Οι γονεις μου που τους μιλησα προσφατα με πιστεψαν(επιτελους) ! Αν διαβαζει καποιος γονιος την καταχωρηση μου τον παρακαλω να δινει σημασια και να πιστευει το παιδακι του αν του πει κατι τοσο σοβαρο.Μην αδιαφορησει,ας το ψαξει και ας ερευνησει γιατι του το λεει.Θα μπορεσει να το γλυτωσει απο....τοσες καταστασεις.Εγω ακομα το παλευω, αλλες μερες καλλυτερα και αλλες χειροτερα.Σημερα οπως φαινεται ηταν απο τις καλες μερες:).Σας ευχαριστω που με διαβασατε και να ξερετε πως η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια!
Its better to have loved and lost than to have never loved at all:(

Γλυκιά μου,

το ότι εισαι εδω και τα γράφεις όλα αυτά, το ότι αμύνθηκες με τον τρόπο που αμύνθηκες δείχνει την ΔΥΝΑΜΗ που έχεις μέσα σου.

Κουρέλιασνα το σώμα σου, αυτοτιμωρήθηκες , πονεσες . Τα κατάφερες όμως. Εισαι στο στάδιο της ανάρρωσης. Προχώρα αργα και σταθερά.

Δεν εχω λόγια παρηγοριάς.

Δέξου την αγάπη μου και μια μεγάλη αγκαλιά που σου στέλνω ηλεκτρονικά

Είσαι μοναδική! Σε θαυμάζω απεριόριστα!

Έμεινα άφωνος!!!

Φοβερή η περίπτωσή σου, αλλά και φοβερή η δύναμή σου.

Δεν θέλω να παίξω το ρόλο του δικαστή, κάτι που δυστυχώς κάνουμε όλοι

οι Έλληνες.

Συνέχισε την επαγγελματική βοήθεια, πάντα κάνει καλό.

Ανήκεις στον εαυτό σου και σε κανένα άλλο.

Ο dodoni είναι ιδιοκτήτης της e-psychology.gr και είμαι σίγουρος ότι αν

ζητήσεις με U2U τη συμβουλή και βοήθειά του δεν θα στην αρνηθεί.

Καλή δύναμη και νοερά είμαι κοντά σου.