ΑΥΘΥΠΟΒΑΛΕΣΑΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΒΙΒΛΙΑ ΑΥΤΟΒΟΗΘΕΙΑΣ;

Λοιπόν, θεωρώ ότι η αυτοεκτίμηση έχει άμεση σχέση με την κατάθλιψη. Όσοι έχουν κατάθλιψη πολύ συχνά είναι (είμαστε) άτομα με έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Την Κυριακή αγόρασα το "Βήμα" και είχε ένα βιβλιαράκι για την αυτοεκτίμηση. Είναι του Christophe Andre και Francois Lelord. Θα αντιγράφω λοιπόν στο μπλογκ μου και εδώ μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ψιλοβαριέμαι να το διαβάζω αλλά πιστεύω θα μου φανεί χρήσιμο αφού τον τελευταίο καιρό έχω θέμα με την αυτοεκτίμηση μου και είναι ο λόγος που έχω συχνά πολύ πεσμένη διάθεση. Αλλά είναι και το άλλο και θέλω τη γνώμη σας γι' αυτό. Σκέφτηκα ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο για την αυτοεκτίμηση (στο οποίο θα διαβάσω για ψυχολογικά θέματα, για κατάθλιψη, για δυστυχία, για ανθρώπους που δεν έχουν καθόλου αυτοεκτίμηση ή έχουν πολύ αυτοεκτίμηση) θα είναι σα να σκαλίζω κ άλλο το πρόβλημα μου, θα με κάνει να το σκέφτομαι περισσότερο, θα με προβληματίζουν και άλλο θέματα που αφορούν τον εαυτό μου και θα ασχολούμαι ακόμα περισσότερο με τον εαυτό μου, θα γίνω ένα ακόμα πιο εσωστρεφές άτομο, ένα εγωκεντρικό άτομο. Θα συνεχίσω να σκέφτομαι το παρελθόν μου, τι έκανα σωστά, τι δεν έκανα, τι θα μπορούσα να κάνω ώστε να έχω τώρα αυτοεκτίμηση κτλ. Με μια λέξη, θα αυθυποβάλομαι. Έτσι σκέφτηκα. Μήπως κάνω λάθος; Μήπως δε σκέφτομαι σωστά; Γενικά, θεωρείτε ότι κάποιος αυθυποβάλεται αν διαβάζει βιβλία ψυχολογίας και αυτοβοήθειας; Κάνουν δουλειά λέτε; Εγώ, πάντως, όλο το Καλοκαίρι διάβαζα βιβλίο για τη θετική σκέψη, ωραία τα έλεγε δε λέω, αλλά μετά συνέχιζα να σκέφτομαι αρνητικά γιατί τα πράγματα πήγαιναν ζόρικα, πέρασα δύσκολα, δε συνέβαινε και τίποτα καλό, παρά μόνο αναποδιές, και πώς θα μπορούσα να σκέφτομαι θετικά; Ήταν δύσκολο. Πάντως έχω παρατηρήσει πως κάθε φορά που σκέφτομαι θετικά, είναι όλα καλύτερα. Το θέμα βέβαια είναι να σου συμβαίνουν και ωραία πράγματα. Και κυρίως να κάνεις ωραία πράγματα. Η δράση είναι η λύση. Να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν πολύ.

Ιδού ένα απόσπασμα από το βιβλίο :

"...Για να έχεις αυτοεκτίμηση πρέπει να αναγνωρίζεις την αξία του εαυτού σου, το να τον αγαπάς όμως δεν εξαρτάται από κανέναν όρο. Αγαπώ τον εαυτό μου ανεξάρτητα από τα ελαττώματα και τους περιορισμούς μου, πέρα από αποτυχίες και αντιξοότητες, τον αγαπώ απλώς και μόνο γιατί μια μικρή εσωτερική φωνή μού λέει ότι αξίζω την αγάπη και τον σεβασμό. Αυτή η "χωρίς όρους" αγάπη προς τον εαυτό μας δεν εξαρτάται από τις επιδόσεις μας. Υποδηλώνει ότι είμαστε ικανοί να αντισταθούμε στις εξωτερικές αντιπαλότητες, ότι μπορούμε να ορθώσουμε ξανά το ανάστημα μας μετά την αποτυχία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υποφέρουμε, ότι δεν θα περάσουμε κρίσεις αμφιβολίας έπειτα από μια απογοήτευση, η αγάπη προς τον εαυτό μας όμως μας προφυλάσσει από την απόγνωση".

ΥΓ.Μπορεί να μη διαβάσω τελικά το βιβλίο. Θα δείξει.
ΥΓ2.Περιμένω να μου απαντήσουν οι διαχειριστές για την αλλαγή του νικνέιμ.

Εξαρτάται. Αν πάσχεις από κοινωνική φοβία όπου σου μπαίνουν περίεργες σκέψεις
στο μυαλό όπως "δεν αξίζω", "δεν είμαι αρεστός" κτλ τότε μπορεί να βοηθήσει.

Πχ εγώ έχω γράψει διάφορα γνωσιακά σφάλματα που κάνω σε κάρτες. Έτσι, όταν
με πιάνει μεγάλο άγχος μπορώ να τις διαβάζω και να συνέρχομαι... ως τώρα με
έχουν βοηθήσει αφάνταστα σε καταστάσεις υψηλής πίεσης πχ είναι ότι πρέπει
για να τις διαβάσεις ακριβώς πριν από μια συνέντευξη, παρουσίαση κτλ

οσο αναφορα την αυθυποβολη το χω φιλοσοφισει και συζητησει και με τον γιατρο και τους γονεις μ και πολλους αλλους αρκετες φορες και εχω αποφασισει πως ΝΑΙ οι ανθρωποι εχουν την ταση να αυθυποβαλονται και να επιρεαζονται με οσα και οτι διαβαζουν μαθαινουν η ψαχνονται η χωνονται σε ενα αντικειμενο. ειναι η λεγομενη φουσκα η γυαλα που μπαινεις μεσα και σε περιβαλλει. οταν λοιπον εχεις ενα προβλημα, και ασχολησαι τοσο πολυ με αυτο για να το μαθεις καλυτερα, τοσο περισσοτερο στενευει ο κλειος γυρω σου και σε κανει να το ζεις ακομα πιο εντονα αντι να το παλευεις η να το ξεχνας.

Ναι υπάρχει ένα είδος αυθυποβολής διαβαζοντας ένα καλο βιβλίο. Σημασία έχει πάντα με τι διάθεση θα το διαβάσεις (αν είσαι δεκτικος ή επικριτικός) και είσαι ανοιχτος για να σε επηρεάσει. Έχει σημασία ακομα το ποσο συχνά ασχολείσαι με αναγνώσματα του είδους.
Για να δημιουργηθεί ένας πιο ουσιαστικος επηρεασμος, πρέπει να ασχολήσαι αρκετά, όχι να πάρεις ενα βιβλιο να το διαβάσεις επιφανειακα και επιπολαια και μετά ξανά του χρόνου.
Επίσης το γράψιμο είναι κάτι που βοηθάει πολυ σ' αυτή τη διαδικασία που μπορεί να γίνει συγχρόνως με το διάβασμα ή μονο του.
Συγχρόνως εννοώ, διαβαζοντας το, να γράφεις κάποιες φράσεις-κλειδιά ή ακομα πως θα μπορούσε αυτο να εκδηλωθει ή να εφαρμοστει στην προσωπική ζωή και σκεψη.
Κάποιου είδους άσκηση δηλαδη, εκφράζοντας παράλληλα στο χαρτί τις σκέψεις σου, έστω σκορπιες..

horribell, frini συμφωνω.

Δε θα έλεγα οτι αυθυποβάλλεσαι. Στην καλύτερη περίπτωση συμβαίνει ένα είδος συνειδητοποίησης. Καταλαβαίνεις και επανατοποθετείς τον εαυτό σου σε σχέση με τη ζωή. Αυτό είναι το στάδιο του επηρεασμού. Αλλά ακόμα και αυτή ακόμα η γνώση δε φτάνει. Για να αλλάξει κάτι πρέπει η γνώση να γίνει δράση, βίωμα. Αλλιώς παραμένει μιά ακόμα πληροφορία στο βάθος του μυαλού...

Εγώ πάντως το πέταξα στα σκουπίδια το βιβλίο και ηρέμησα.