Και να που μόνοι γεννιόμαστε, μόνοι ζούμε και μόνοι, κατάμονοι πεθαίνουμε. . .

Παρασκευή.Το τέλος μιας ακόμη εβδομάδας. Το τελευταίο καιρό, προτιμώ να βγαίνω περισσότερο Παρασκευές και πολύ λιγότερο Σάββατα. Τα Σάββατα τα κρατάω για περισυλλογή(!) Ιδίως αυτό το διάστημα, ο χρόνος μου είναι περιορισμένος.
Αναζητώ λοιπόν κάτι περισσότερο ενδιαφέρον από το να πάω σε κάποιο club και να τα 'σπάσω'. Ίσως μια ταινία, ένα χαλαρό ποτό.. Δυστυχώς, έρχονται Παρασκευές που δεν έχω τη δυνατότητα να κάνω ούτε αυτά και έτσι υποχρεούμαι να μείνω σπίτι. Μόνο που κάποιοι αποφεύγουν αυτή την εναλλακτική όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω προτείνει σε κάποιον να έρθει από το σπίτι και η πρόταση έχει πέσει στο κενό. Σε σημείο που σε υποχρεώνουν να παραδεχθείς την οικονομική σου στενότητα. Το χειρότερο όμως είναι η μοναξιά που νιώθω εκείνη τη στιγμή όπως και το ότι λίγοι πλέον μπορούν να με καταλάβουν χωρίς να είμαι αναγκασμένη να τους περιγράψω τη κατάσταση. Κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαίνω ότι όσες άπειρες συζητήσεις και να έχω κάνει με άτομα κατά καιρούς περί οικονομικής δυσπραγίας, ανεργίας όπως επίσης και συντροφικότητας, έγιναν απλά για να γίνουν. Γιατί στα λόγια είμαστε όλοι πρώτοι. Στη πράξη είναι που τα χαλάμε. Και αυτό τον υποτιθέμενο καφέ που μπορεί να πιείς με τον άλλο κάθε φορά που σε βλέπει (Λες και είναι αναγκασμένος να σου προτείνει κάθε φορά το χιλιοειπωμένο 'Να κανονίσουμε για κανένα καφέ. ΠΑΡΕ κανένα τηλέφωνο...', τη στιγμή που ξέρει ότι δεν θα γίνει;Απορώ γιατί μας διακρίνει αυτή η υποτιθέμενη ευγένεια. Η ουσία για μένα είναι τελικά μια. Ότι πάντα θα μένω μόνη.

μονο που δεν εισαι η μοναδικη που ειναι μονη, ειδικα τωρα με τη κριση οι περισσοτεροι δεν εχουν κι ορεξη να κυκλοφορησουν, κι εχουν κλειστει στους εαυτους τους. κι εγω εχω αυτο το προβλημα της μοναξιας, εδω και χρονια τωρα. υπαρχουν πολλες φορες που ηθελα να βγω αλλα δεν ειχα παρεα, και αλλες που την επιλεγω τη μοναξια και λεω καλυτερα ετσι παρα με καποιους που δεν ταιριαζω. οποτε κατα καποιο τροπο ειναι και θεμα επιλογης το να παραμενουμε μονοι. γιατι ανθρωποι παντα θα υπαρχουν, το θεμα ειναι αν θα τους θελεις εσυ, και θα μπορεσεις να ταιριαξεις.

Άλλο όμως να λες ότι υπάρχουν φορές που επιζητώ τη μοναξιά, κι άλλο να δηλώνεις μόνος και μόλις κάποιος σου προτείνει να κάνετε κάτι να το παίζεις ξαφνικά πολυάσχολος. Εγώ δεν ζητάω κάτι υπερβολικό. Λίγη ειλικρίνεια μόνο. Γιατί τυχαίνει να έχω γνωστούς που εκμεταλλεύονται εμένα σε μια δύσκολη φάση για τους ίδιους (φάση απομόνωσης) και μόλις εγώ χρειαστώ κάτι αντίστοιχο να μην είναι εκεί κανείς. Μάλλον αυτή η απομόνωση είναι τελικά παροδική για κάποιους. .

θα σου πω ένα πρόσφατο που μου συνέβει!!μια κοπέλα γνωστή απο το σχολείο είχε λυσσάξει να βγούμε για καφέ και να κάνουμε παρέα,της έλεγα οκ !!μετά χαθήκαμε για κάμποσο διάστημα ξαναβρεθήκαμε μου την ψιλοείπε γιατί δεν βρεθήκαμε,ανταλλάξαμε τηλέφωνο,την έστειλα μνμ την 1η φορά δεν μπορούσε οκ!ξαναέκανα κίνηση κ ούτε φωνή ούτε ακρόαση!!ξάναβρεθήκαμε τυχαία της είπα για τον καφέ και τι γυρνάει κ μου λέει "ε!τώρα με έχει χτυπήσει η κρίση που να βγαίνουμε τώρα και να κλαίγομαι!!!"":eek::confused:
κουφάθηκα τελείως η κοπέλα βγαίνει κανονικά κ γλεντάει κιόλας!!δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι αυτο το "πάμε για κανά καφε" το έχουν απλά τσίχλα!!απλά εγώ είπα να κάνει την καλή και έφαγα τα μούτρα μου!!

Quote:

---

Originally Posted by Mildreh

Άλλο όμως να λες ότι υπάρχουν φορές που επιζητώ τη μοναξιά, κι άλλο να δηλώνεις μόνος και μόλις κάποιος σου προτείνει να κάνετε κάτι να το παίζεις ξαφνικά πολυάσχολος. Εγώ δεν ζητάω κάτι υπερβολικό. Λίγη ειλικρίνεια μόνο. Γιατί τυχαίνει να έχω γνωστούς που εκμεταλλεύονται εμένα σε μια δύσκολη φάση για τους ίδιους (φάση απομόνωσης) και μόλις εγώ χρειαστώ κάτι αντίστοιχο να μην είναι εκεί κανείς. Μάλλον αυτή η απομόνωση είναι τελικά παροδική για κάποιους. .

---

σορρυ για την αργοπορημενη απαντηση, αυτο το φορουμ δε με εμπνεει να κανω αμεσο διαλογο πλεον. μηπως το οτι δηλωνεις μονη τους τρομαζει, και πιστευουν οτι θα γατζωθεις πανω τους και δε θα ξεκολλας ? ή μπορει οι ιδιοι να μη θελουν να γινουν βαρος σε αλλους και να εχουν προβληματα, και γι'αυτο να προτιμουν τη μοναξια ή συγκεκριμενα ατομα που νιωθουν ανετα. δε ταιριαζουμε ολοι με ολους εξαλλου, κι οταν βλεπεις καπου δεν κολλας, μην επιμενεις. δε σε κραταει τπτ να προχωρησεις στους επομενους ή να κανεις καινουργιες γνωριμιες. οπως ειπα ανθρωποι παντα θα υπαρχουν, το θεμα ειναι εσυ αν θα τους θελεις.

ΚΕΝΟ συμφωνω με την τελευταια σου προταση. Αν θελεις κ προσπαθησεις, κατι θα βρεθει. Τοσα εκατομμυρια ανθρωποι υπαρχουν, there is a soulmate for everyone. Αμα καποιος δν σου κανει σαν ατομο, τον αφηνεις κ πας παρακατω. So simple as that. Αναλογα με τα κριτηρια σου επιλεγεις, κ αναλογα με τις επιδιωξεις σου. Τωρα καποιες φορες μπορει να χρειαστει να κανεις εκπτωσεις στα θελω σου, αλλα ειναι μεγαλο κομματι ας μν το πιασουμε τωρα, αλλωστε επαφιεται στην εκτιμηση του καθενος. :)

Τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι έχω ξεκόψει με άτομα που δεν με ενέπνεαν για παρέα, ή γιατί πολλές φορές ήταν απόντες από δύσκολες στιγμές μου. Σταδιακά λοιπόν το αποδέχτηκα ότι 'κανείς δεν είναι κανενός' και πλέον δεν το κάνω θέμα μπροστά σε άλλους. Το συγκεκριμένο post το έγραψα πριν λίγες μέρες, με αφορμή ένα άτομο που είχα να δω χρόνια και που με επαναπροσέγγισε μόνο του ζητώντας μου να βγαίνουμε που και που. Δυστυχώς, το μόνο που αντιλαμβάνομαι είναι ότι εν μέσω εξεταστικών περιόδων και αναδουλειάς, όλοι προσπαθούμε να 'ξεφύγουμε' βρίσκοντας μια καβάτζα (όπως το εν λόγω άτομο). Νιώθω λίγο πολύ ότι χρησιμοποιήθηκα. Και όπως είπε και το ΚΕΝΟ, το ότι δηλώνω μόνη μπορεί να τους τρομάζει, καλύτερα να μην γνωρίζουν καν το πως αισθάνομαι. Η υποκρισία είναι γεγονός ότι εκτιμάται περισσότερο σε αυτό το κόσμο. Αρκετοί είναι αυτοί που ακούγοντας πως νιώθεις, αισθάνονται σαν να πρόκειται για τον ίδιο τους τον εαυτό. ΑΥΤΟ είναι που τους φοβίζει..Όλοι είμαστε μόνοι, απλώς είμαστε πολύ εγωιστές για να το παραδεχτούμε.